Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นสะใภ้ร้ายกาจ (ยุค80) : Bab 21 - Bab 30

บทที่ 22 ถูกแย่งชิงพัสดุเมื่อเข้าบ้านมาแล้ว ฟางเจียวเหมยมองสีหน้าทุกที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มด้วยความอิ่มเอมใจ ภารกิจแยกบ้านสุดท้ายเธอก็ทำมันสำเร็จแล้ว ยิ่งเห็นคนในครอบครัวมีรอยยิ้มเต็มใบหน้าอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเธอยิ่งปลื้มใจและมีความสุข หวังว่าจดหมายที่เธอเขียนส่งไปให้กับสามีจะถึงโดยเร็วแล้วเขาจะตัดสินใจกลับมาบ้าน“เอาล่ะ ในเมื่อเราย้ายบ้านและหลุดจากคนพวกนั้นมาได้แล้ว วันนี้เรามากินเลี้ยงฉลองกันดีกว่า หลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไปชีวิตเราจะดีขึ้นกว่านี้แน่นอน ฟางเจียวเหมยคนนี้ขอสัญญา” หญิงสาวเห็นว่าฤกษ์ดี จึงสมควรที่จะกินเลี้ยงฉลองกันสักหน่อย“ดีเลย แม่จะไปช่วยด้วย แม่เห็นอาหารแช่เต็มตู้เย็นเลย” หนิงหงชุนขันอาสาที่จะไปช่วยลูกสะใภ้ทำอาหารเย็น เพราะเธอเองก็เห็นว่าอาหารสดนั้นมีอยู่เต็มตู้เย็นไม่ว่าสิ่งของทั้งหมดนี้ลูกสะใภ้จะนำมาจากที่ไหน นางก็จะไม่เซ้าซี้ถาม เพราะความเชื่อใจและไว้วางในตัวฟางเจียวเหมย“ได้ค่ะแม่ พี่ใหญ่ฉันฝากลูกด้วยนะ เสี่ยวเหลียนคนเดียวไม่น่าจะเอาอยู่” ฟางเจียวเหมยพยักหน้าให้กับแม่สามี ก่อนจะหันไปบอกกับพี่ชายเรื่องที่ให้ช่วยหลี่เหว่ยเหลียนดูแลลูก ๆ ของตัวเอง“ได้สิ เดี๋ยวพ

บทที่ 24 ฉันจะไปรับพี่อี้ข่ายกลับมาเองในที่สุดก็ถึงวันเปิดร้าน และคงเป็นการเปิดร้านที่เงียบที่สุดเนื่องจากวันเปิดร้านนี้ไม่มีงานจัดเลี้ยงหรือใด ๆ ทั้งสิ้นเรื่องนี้ฟางเจียวเหมยได้ปรึกษาพี่ชายและแม่สามีแล้วเห็นว่ายังไม่อยากทำอะไรมากนักเพราะต้องการให้หลี่อี้ข่ายกลับมาก่อน ส่วนเรื่องชื่อร้าน เธอเอาแซ่ของเธอและพี่ชายกับแซ่ของสามีมาตั้งแทนจึงออกมาเป็น ‘ร้านขายข้าวหลี่ฟาง’แม้จะเปิดร้านวันแรก แต่ทว่าลูกค้ากลับหลั่งไหลเข้ามาซื้อไม่ขาดสาย นั่นทำให้ไม่ว่าจะเป็นหลี่เหว่ยเหลียน ฟางเจียวเหมย หรือแม้แต่ฟางหลู่เฉิน และคนงานในร้านต่าง ก็สาละวนอยู่กับการขายสินค้าแต่ละอย่าง เนื่องจากร้านหลี่ฟางแห่งนี้ ขายสินค้าทั้งปลีกและส่ง และมีสินค้าให้เลือกซื้อหลากหลายอย่าง เลยทำให้ลูกค้าเข้ามาซื้อกันอย่างล้นหลาม อีกทั้งยังมีลูกค้าประจำที่รู้ข่าวจากตลาดมืดต่างก็มาซื้อด้วยเหมือนกันในขณะที่ทุกคนเริ่มจะหาที่นั่งพัก เนื่องจากตอนนี้ลูกค้าเริ่มบางเบาลงแล้ว กลับมีหญิงสาวคนหนึ่งที่แต่งตัวดูดีเดินเข้ามาพร้อมกับคนติดตามอีกสองคน“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ไม่ทราบว่าต้องการสินค้าชนิดไหนคะ”ติงซือเหยาพนักงานของร้านที่ฟางเจียวเหมย

บทที่ 26 เจ้าของร้านหลี่ฟางฟางเจียวเหมยเห็นท่าทางของพนักงานคนหนึ่งก็เข้าใจทันทีว่าต่อให้เธอและสามีแจ้งความก็ไม่สามารถเอาผิดคุณหนูเฉินได้ แต่เธอเป็นแม่ค้าย่อมไม่ยอมเสียเปรียบแน่ อย่างนี้ต้องหาทางเอาคืนอย่างสาสม อย่าลืมสิว่าเธอคือโกดังเคลื่อนที่ การที่จะหาคู่ค้าจากเมืองนี้ไม่ใช่เรื่องยาก ก่อนจะเดินมากระซิบบางอย่างข้างหูสามี ซึ่งชายหนุ่มก็พยักหน้าตาม เขาเองก็ไม่อยากทำร้ายสหายในร้านเหมือนกัน เขาเชื่อเต็มร้อยว่าสหายไม่ใช่คนที่เอาพัสดุของเขาไป แต่อาจจะเป็นเพียงแพะรับบาปเท่านั้น“ว่าแต่พี่ลาออกได้เลยใช่ไหม เราจะได้ไปหาโรงแรมที่พักกัน ฉันลงรถไฟมาก็ตรงดิ่งมาที่นี่เลย ตอนนี้ฉันเหนื่อยมาก” ฟางเจียวเหมยพูดกับสามีด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน เรื่องเอาคืนผู้หญิงคนนี้นั้นเธอคิดในใจไว้แล้ว อย่างไรวันนี้ก็พักเอาแรงก่อนดีกว่า“ครับ พี่ลาออกได้เลย เดี๋ยวเราค่อยไปคุยกันนะ พี่ขอไปเก็บของก่อน” ชายหนุ่มตอบกลับภรรยาทันทีและเตรียมหมุนตัวออกไปจากร้านเพื่อจะไปที่พักเก็บของ แต่ทว่าฟางเจียวเหมยกลับห้ามไว้เสียก่อน“ไม่ต้องหรอกค่ะพี่อี้ข่าย ของที่พี่มีมันคงเก่าหมดแล้ว ฉันได้เตรียมเสื้อผ้ามาให้พี่แล้วล่ะ ของที่มีอยู่ที่นี

บทที่ 28 ช่วยเหลือร้านค้าที่ถูกกดขี่หลังจากฟังเรื่องราวทุกอย่างจากภรรยา หลี่อี้ข่ายจึงโน้มตัวคว้าร่างของภรรยาเข้ามากอดไว้แน่น เหมือนเขากลัวจะสูญเสียเธอไปจริงๆ ภายในใจนั้นรู้สึกเจ็บปวดที่ไม่อาจปกป้องเธอและทุกคนในครอบครัวได้“พี่ขอโทษนะเจียวเหมย ที่ไม่อาจปกป้องน้องและทุกคนได้ เลยทำให้น้องและทุกคนต้องเจอกับความลำบากมากมายกับบ้านใหญ่ และขอบคุณน้องมากที่ดูแลแม่และทุกคนจนหลุดพ้นจากที่นั่นออกมาได้ ขอบคุณจริง ๆ”หลี่อี้ข่ายกอดภรรยาไว้แน่นแล้วเอ่ยขอโทษออกมาอย่างรู้สึกผิด“ไม่ต้องขอบคุณแล้วค่ะ แล้วก็อย่าคิดมากเลยนะคะ อย่างไรเราก็คือสามีภรรยาและครอบครัวเดียวกัน ตอนนี้ฉันซื้อบ้านและพาพี่ใหญ่ฉันมาอยู่ด้วยนะ พี่จะว่าอะไรไหม”ฟางเจียวเหมยบอกถึงเรื่องที่เธอซื้อบ้านและให้พี่ชายมาอยู่บ้านเดียวกันให้สามีฟัง“พี่ภรรยาก็คือครอบครัวเรา อย่าคิดมากเลยนะ” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลฟางเจียวเหมยยิ้มกว้าง ในใจนั้นคิดไม่ผิดที่บอกความลับแก่สามีและสาเหตุหลักที่เธอบอก เพราะหากเธอต้องส่งสินค้าให้คู่ค้าตอนอยู่ที่เมืองนี้ เธอจะได้ไม่ต้องหาข้ออ้างที่ชวนปวดหัวให้กับสามี การที่หลี่อี้ข่ายรับรู้เรื่องมิติของ

บทที่ 30 สร้างเม็ดเงินมหาศาลเจ้าของร้านมองก้อนหินที่หญิงสาวชี้แล้วได้แต่แปลกใจเนื่องจากหินก้อนนี้วางอยู่ที่ร้านมานานแล้วแต่ไม่เคยมีใครสนใจเลย ซึ่งเขาเองก็คิดว่าหินก้อนนี้มันเป็นเพียงหินธรรมดาเท่านั้น อีกทั้งมันยังดูเกะกะอีกด้วย แต่ก็ยังโก่งราคาตามแบบพ่อค่า“ฉันขายให้หนึ่งพันหยวน” พ่อค้าบอกราคาขึ้นมา“ตกลงฉันซื้อในราคาหนึ่งพันหยวน และเอาหินก้อนนี้ นี่ด้วย” ฟางเจียวเหมยตอบกลับอย่างไม่ลังเล ก่อนจะเลือกหินที่เธอต้องการ ซึ่งในก้อนเล็กพวกนี้มีหยกจักรพรรดิถึงสามก้อน ยังไม่รวมก้อนใหญ่ก้อนนั้น ส่วนก้อนอื่น ๆ เป็นหยกสีเขียวซึ่งราคาก็แพงอยู่พอสมควรนี่จึงทำให้เจ้าของร้านและคนที่ยืนอยู่บริเวณนี้ต่างก็หน้าเปลี่ยนสี ไม่คิดว่าหญิงสาวคนนี้จะบ้าถึงขนาดซื้อก้อนหินก้อนโตที่ดูอย่างไรก็ไม่น่าจะมีหยกอยู่ด้านใน แถมราคาที่เธอซื้อนั้นก็แพงมากด้วยเวลานี้ทั้งพ่อค้าและคนที่มาเสี่ยงโชคหาซื้อหยกต่างก็มารุมล้อมร้านนี้ ซึ่งหนึ่งในนั้นมีคนของนายท่านกงอยู่ด้วย เพราะต้องการมาดูสินค้าให้กับเจ้านาย ขนาดชายคนนี้อยู่วงการค้าหยกมานาน แต่ก็ไม่เคยเห็นใครตัดสินใจแบบนี้มาก่อน เขาจึงยืนมองดูสถานการณ์อย่างสนใจ“ทั้งหมดสองพันสอง