All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นสะใภ้ร้ายกาจ (ยุค80) : Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 11 ทำตามแผนพอฟังคำพูดของลูกสะใภ้ หนิงหงชุนก็คิดตามก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย แต่เมื่อนึกถึงปัญหาที่ฟางหลู่เฉินต้องเจอต่อจากนี้กับทางบ้านฟาง เธอก็อดที่จะหวงไม่ได้เหมือนกัน“แล้วอาเฉินจะไม่มีปัญหาเหรอ” เธอถามขึ้นมาอย่างเป็นกังวล“มีปัญหาก็ดีเหมือนกันครับน้าหงชุน ผมก็อยากจะออกมาจากบ้านฟางเต็มทีแล้วเหมือนกัน ตอนแรกมีสหายมาชวนไปทำงานต่างเมือง แต่เพราะยังเป็นห่วงเจียวเหมย ผมเลยยังไม่คิดจะไปไหน แต่ตอนนี้ในเมื่อน้องมีลู่ทางทำมาหากิน ผมเป็นพี่ชายก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือน้องครับ”ชายหนุ่มตอบกลับตามความรู้สึกของเขาจริงๆ หากไม่ติดที่คอยเป็นห่วงน้องสาว เขาคงตามสหายไปทำงานต่างเมืองแล้วเหมือนกัน เพราะถึงอย่างไรอยู่บ้านฟางเขาก็แทบจะไม่มีตัวตนอยู่แล้ว“ขอบคุณมากนะคะพี่ใหญ่ ที่ทำเพื่อน้องสาวที่ไม่เอาไหนและแสนร้ายกาจคนนี้มาตลอด ต่อจากนี้ไปฉันสัญญาเลยค่ะว่าจะไม่ทำให้พี่หนักใจหรือต้องเป็นห่วงอีก ขอแค่บ้านสามหลี่ตัดขาดจากบ้านหลี่ได้ พวกเราทุกคนก็ย้ายเข้าไปอยู่ในเมืองกันเถอะ ที่นั่นมีลู่ทางให้พวกเราทำมาหากินเยอะแยะเลยล่ะ” ฟางเจียวเหมยตอบกลับพี่ชายด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มพร้อมกับให้คำมั่นสัญญาว่า

บทที่ 13 ควรจะเตรียมการเรื่องซื้อบ้านฟางเจียวเหมยเริ่มที่จะวางแผนกิจการที่ควรจะทำในยุคนี้ เพราะอย่างที่บอก ต่อให้มีมิติและในมิตินั้นสามารถเอาสิ่งของออกมาใช้ได้อย่างไม่มีวันหมด แต่อย่าลืมว่าหากเธอตายไป มิตินี้ก็จะหายไปด้วย แต่การทำธุรกิจหรือกิจการต่าง ๆ ด้วยสองมือรวมกับมันสมองและความสามารถที่มี ต่อให้เธอตายไปทุกอย่างก็จะคงอยู่ให้กับลูกหลานสืบทอดต่อไปได้หญิงสาวคิดเรื่องนี้เพลินจนเกวียนมาถึงในเมือง จากนั้นเธอจึงจ่ายค่าเกวียนไปสามเฟิน ก่อนจะเดินตรวจดูการค้าต่าง ๆ ด้วยความสนใจฟางเจียวเหมยคิดว่าต่อให้เธอวางแพลนอย่างไร หากไม่มีเงินในมือก็ยากที่จะทำธุรกิจนั้น ๆ ได้สำเร็จ ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำรองจากเรื่องแยกบ้าน คือการหาเงินซื้อบ้านในเมืองสักหลังก่อน และค่อยหาเงินทำธุรกิจควบคู่กับทำการค้า“เฮ้อ...สุดท้ายสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเงิน!!” หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินต่อไปตามทางเพื่อจะเข้าตลาดมืดในระหว่างทาง เธอเดินผ่านสำนักงานขายที่ดินของเมืองนี้ จึงตัดสินใจเดินเข้าไปถามเพื่อที่จะได้รู้ว่าเงินก้อนแรกที่ต้องใช้ซื้อบ้านหลังกะทัดรัดสักหลังนั้นราคาเท่าไร“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าต้องการบ้า

บทที่ 15 วางแผนร้ายเพื่อฉกชิงของคนอื่น“อ้าวคุณลูกค้า ไม่ทราบว่าลืมอะไรหรือเปล่าคะ” พนักงานขายคนเดินเพิ่งคุยกับลูกค้าในสำนักงานเสร็จพอดี เมื่อเห็นฟางเจียวเหมยเข้ามาอีกครั้ง จึงเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ“ฉันไม่ได้ลืมของค่ะ แต่ฉันจะมาซื้อบ้านและร้านขายข้าวสารที่คุณแนะนำให้เมื่อเช้านี้” ฟางเจียวเหมยยิ้มแย้มกลับไป ก่อนจะบอกถึงความประสงค์ที่กลับมาในครั้งนี้“ค่ะคุณลูกค้า เชิญทางนี้ค่ะ”ถึงแม้จะมึนงงที่ลูกค้ากลับมาเร็วมาก แต่พนักงานขายก็พยายามเรียกสติแล้วพาฟางเจียวเหมยเดินมายังโต๊ะทำงานเพื่อให้กรอกรายละเอียดเอกสารซื้อขาย“ถ้าฉันจะขอลดราคาสักหน่อยได้ไหมคะ” ฟางเจียวเหมยถามขึ้น เมื่อดูเอกสารแล้ว การซื้อขายจะต้องมีการต่อรองราคาเป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่เหรอ“ได้ค่ะ อย่างนั้นรอสักครู่นะคะ ฉันจะไปแจ้งเจ้าของที่และสอบถามราคาสุดท้ายมาให้นะคะ”พูดจบพนักงานก็รีบไปแจ้งเจ้าของทั้งสองที่ว่ามีลูกค้าตกลงซื้อแล้วและได้สอบถามราคาสุดท้ายมาให้ ไม่นานเธอก็กลับมาแจ้ง และเป็นราคาที่ฟางเจียวเหมยพอใจไม่น้อยเพราะประหยัดเงินไปได้อีกมากพอสมควรหลังจากจัดการเรื่องเอกสารครบแล้ว พนักงานและผู้จัดการจึงพาฟางเจียวเหมยไปดูทั้งร้านค

บทที่ 17 สองพี่น้องช่วยกันหาเงินหลังจากจัดร้านเสร็จแล้ว ฟางเจียวเหมยจึงเอ่ยถามพี่ชายถึงเรื่องราคาสินค้าที่เธอนำออกมาจากมิติเพื่อให้พี่ชายช่วยคิดราคา “พี่ใหญ่ พี่คิดว่าเนื้อหมูแปรรูปพวกนี้ เราขายห่อละเท่าไรดี”เมื่อวานที่เธอขายให้ลูกค้าคนนั้นไปเพราะร้อนเงินและอยากได้เงินมาซื้อบ้านกับร้านค้า จึงไม่รู้ว่าที่ขายไปนั้นราคาถูกแสนถูกเสียเหลือเกิน“ขายปลีก สามารถขายห่อละยี่สิบห้าหยวนเลยทีเดียว เพราะปริมาณสองชั่งขาดเหลือเล็กน้อย ราคานี้ไม่แพงหรอก และที่สำคัญกรรมวิธีการผลิตมาต้องใช้เวลาและถ้าเป็นเนื้อหวานมันต้องมีน้ำตาลผสมด้วย ซึ่งสิ่งนี้ราคาแพงมาก น้องก็น่าจะรู้” ชายหนุ่มหยิบสินค้าขึ้นมาแล้วพิจารณาไปมา ก่อนบอกราคาที่เหมาะสม“เมื่อวานฉันขายลูกค้ารายหนึ่งไปเพราะความอยากได้เงินมาซื้อบ้านและร้านนี้ ฉันขายส่งเขาห่อละสิบสามหยวนค่ะ เขาซื้ออย่างละร้อยห่อ รวมแล้วแปดร้อยห่อ พี่ว่าฉันขายถูกไปหรือไม่ ฉันไม่ค่อยรู้ราคาเรื่องนี้น่ะ” ฟางเจียวเหมยสารภาพกับพี่ชาย อีกอย่างต่อให้มาอยู่ในร่างนี้ ก็ไม่เคยรู้ราคาขายสินค้ามาก่อนนั่นเอง“ถ้าถามพี่ ราคาที่น้องขายนั้นน้อยไป น้องสามารถขายได้ในราคาร้อยห่อ ห่อละยี่สิบหยว

บทที่ 19 จับโจรอย่างสะใจ“แม่ วันนี้พวกมันไปกันหมดบ้านเลย แบบนี้ก็ทางสะดวกแล้วสินะ” หลี่เชี่ยนหยู่ที่รอคอยอยู่ เมื่อเห็นพวกบ้านสามออกนอกบ้านแล้ว จึงรีบวิ่งมาบอกแม่ตนเอง วันนี้โอกาสของเธอมาถึงแล้ว“แกว่าอะไรนะเชี่ยนหยู่ บ้านสามน่ะหรือเข้าเมืองกันหมดบ้านแล้ว” ซ่งเจียฮุยเอ่ยถามด้วยความสนใจ เพราะหล่อนเองก็รอเวลานี้มาหลายวันแล้วเหมือนกัน“ไปกันหมดเลยแม่ ในบ้านสามไม่เหลือใครเลย เรารีบไปดูกันดีกว่าว่ามีของอะไรที่จะเอามาเป็นของเราได้บ้าง เดี๋ยวจะไม่มีโอกาสหากพวกนั้นกลับมา” หญิงสาวพยายามเร่งแม่ตนเอง เพื่อให้ไปค้นบ้านใหญ่ เพื่อจะเอาของในบ้านนั้นมาเป็นของตัวเอง“รอฉีหลินมาก่อนเถอะ แล้วค่อยไปพร้อมกัน” หล่อนบอกกับลูกสาว เพราะแผนการพวกนี้หลี่ฉีหลินเป็นคนบอกก่อน ฉะนั้นจึงต้องคอยก่อนสะใภ้รองของบ้านมองสองแม่ลูกพร้อมกับส่ายหน้าอย่างระอา เวลานี้หลานสะใภ้จากบ้านสามอย่างฟางเจียวเหมย ดูจะมีเงินและดูจะฉลาดขึ้นกว่าเมื่อก่อน แถมความร้ายกาจก็ไม่ลดลงเลยมีแต่จะมากขึ้น การที่พี่สะใภ้และหลานสาวคอยจะแย่งชิงของจากบ้านสามแบบนี้ เธอมองว่ามันไม่สมควร เพราะคราวนี้หากเกิดอะไรขึ้น บ้านสามคงไม่เอาไว้แน่ ดูจากครั้งก่อนสิเ