All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นสะใภ้ร้ายกาจ (ยุค80) : Chapter 31 - Chapter 40

75 Chapters

บทที่ 31 รับเป็นน้องบุญธรรม

บทที่ 31 รับเป็นน้องบุญธรรม“แล้วถ้าเป็นหยกล่ะ เธอมีราคาในใจหรือเปล่า” กงเฉินเสวียนพูดสวนขึ้นมา ‘ในเมื่อสิบสองก้อนล้วนแต่ผ่าออกมาเป็นหยกทั้งนั้น แล้วก้อนใหญ่จะไม่ใช่หยกได้อย่างไร และถ้าเป็นหยกจักรพรรดิขึ้นมา ราคาของมันจะอยู่ที่หลายสิบล้านหยวน ซึ่งถ้าเขาสามารถขอซื้อมาได้ นั่นก็หมายความว่า หญิงสาวคนนี้จะสร้างเม็ดเงินให้เขาได้อย่างมหาศาลเลยทีเดียว’ เขาคิดคำนวณในใจพร้อมกับรอคำตอบฟางเจียวเหมยนั้นยังไม่ตอบ แต่หันมาสบตากับสามีอีกครั้งเพื่อขอปรึกษา เนื่องจากเธอเองก็ไม่รู้ค่าของเงินในยุคนี้เท่าไรนัก ถ้าถามว่าเธออยากได้เงินมากหรือไม่นั้น ก็ตอบได้เลยว่าอยากได้ เนื่องจากเธอคิดจะทำธุรกิจมากมาย แต่สิ่งที่เธอขาดอย่างเดียวก็คือเงิน ต่อให้จะขายหยกก่อนหน้านี้ไปแล้ว มันก็ได้แค่ไม่กี่แสนหยวนเท่านั้น มันยังไม่เพียงพอตามที่เธอต้องการ“ราคาในใจฉันมีอยู่แล้วค่ะ อยู่ที่ว่านายท่านกงจะสู้ราคาฉันไว้หรือเปล่า” ฟางเจียวเหมยมองสบตากับสามีครู่หนึ่ง เมื่อเขายิ้มให้เธอจึงหันกลับมาตอบ นั่นจึงทำให้นายท่านกงอมยิ้มเล็กน้อยอย่างพึงพอใจ“ถ้าอย่างนั้นเธอให้เขาผ่าหินก้อนนี้เลยดีหรือไม่ เราจะได้มาดูกันว่าด้านในเป็นอะไร เมื่อ
last updateLast Updated : 2025-08-25
Read more

บทที่ 32 ข่าวลือสะพัด

บทที่ 32 ข่าวลือสะพัดร้านอาหารไผ่ลู่เป็นร้านอาหารที่หรูหราที่สุดของเมืองนี้ เนื่องจากมีนักธุรกิจและผู้ทรงอิทธิพลชอบมาใช้บริการที่นี่ทั้งมาทานอาหารและมาพบปะกันเพื่อเจรจาการค้า หลังจากที่พูดจาและไปโอนเงินกันที่ธนาคารกันเรียบร้อยแล้ว กงเฉิงเสวียนจึงพาทุกคนมาทานอาหารกันที่นี่ คล้ายกับงานเลี้ยงขนาดย่อม โดยมีการเชิญสหายทั้งสามของหลี่อี้ข่าย ครอบครัวเถ้าแก่เฉา และคนอื่น ๆ เข้าร่วมงานด้วย“เอ่อนายท่านกง ท่าน..” ฟางเจียวเหมยเรียกอีกฝ่าย แต่ทว่ากงเฉิงเสวียนยกมือขึ้นแล้วเอ่ยว่า“เจียวเหมยเป็นน้องสาวพี่แล้ว เรียกพี่ว่าพี่เฉิงเสวียนเถอะ”“เอ่อค่ะ พี่เฉิงเสวียน พี่พาพวกเรามาทานอาหารกันที่นี่ มันจะไม่สิ้นเปลืองเกินไปเหรอคะ” ฟางเจียวเหมยเอ่ยถามอย่างเกรงใจ ขณะที่เข้ามานั่งในร้าน เธอมองว่าร้านอาหารแห่งนี้ดูร้านและไฮโซไม่ต่างจากยุคที่เธอจากมา ซึ่งร้านนี้ก็น่าจะมีราคาอาหารแพงไม่น้อยเลยล่ะ“พี่เปิดตัวน้องสาวบุญธรรมทั้งทีก็ควรจะให้ทุกคนรับรู้ด้วยสิ พี่พามาที่ร้านนี้ถูกต้องแล้ว เผื่อว่าอี้ข่ายกับเจียวเหมยต้องการทำการค้าที่เมืองนี้ ใครจะได้ไม่กล้ายุ่งอย่างไรล่ะ”กงเฉิงเสวียนตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม แค่เชิญคนพว
last updateLast Updated : 2025-08-27
Read more

บทที่ 33 นายท่านกงออกหน้า

บทที่ 33 นายท่านกงออกหน้ากงเฉิงเสวียนหลังจากได้ฟังคำตอบแล้วก็พยักหน้าอย่างพอใจเรื่องคนดูแลคงต้องให้น้องสาวบุญธรรมและน้องเขยได้กลั่นกรองและครุ่นคิดให้ดี เพราะเส้นทางนี้ไม่ได้ง่ายอย่างที่ทุกคนเข้าใจในขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยอยู่นั้น คนสนิทของกงเฉิงเสวียนเดินเข้ามาข้างเจ้านายตนเอง ก่อนจะก้มลงกระซิบบอกบางอย่างให้อีกฝ่ายได้รับรู้“แน่ใจเหรอว่าเรื่องที่สืบมาคือความจริง” กงเฉิงเสวียนได้ยินก็เอ่ยถามเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง“ครับนายท่าน เรื่องนี้ไม่ผิดแน่ครับ ผมถามจากลูกน้องคนหนึ่งของพวกมัน” คนสนิทยืนยันหนักแน่นตามสิ่งที่ได้รับรายงานมา และเขายังลงไปสืบด้วยตัวเองอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ เรื่องนี้เขาก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเถ้าแก่เฉินจะอยู่เบื้องหลังของพวกเงินกู้พวกนี้ ความจริงแล้วคนทำอาชีพเดียวกัน ก็ไม่น่าจะเล่นงานกันหนักถึงขนาดนี้“ขอบใจมาก นายไปหาอะไรกินก่อนเถอะ หากมีอะไรเดี๋ยวฉันจะเรียกเอง” กงเฉิงเสวียนพยักหน้าและไล่ให้ลูกน้องไปหาอะไรกิน ส่วนตนเองนั้นหันมาพูดกับฟางเจียวเหมยและทุกคนต่อ“ว่าแต่เรื่องที่มีกลุ่มนักเลงเจ้าหนี้พวกนั้นมาทำลายสินค้าในร้านของเถ้าแก่เฉา จะเอาเรื่องหรือไม่ คนของพี่สืบมาจนร
last updateLast Updated : 2025-08-27
Read more

บทที่ 34 ซ้อนแผนเอาคืน

บทที่ 34 ซ้อนแผนเอาคืนย้อนกลับมาทางด้านกงเฉิงเสวียน หลังจากที่บอกให้ทุกคนแยกย้ายกันกลับไปหมดแล้ว ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องทำงานของตนเองก่อนจะเรียกให้คนสนิทเข้ามาหา“นายท่านมีเรื่องอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับ”“ให้คนของเราไปแจ้งความที่สถานีตำรวจแทนเถ้าแก่เฉา เรื่องที่มีคนส่งอันธพาลมาพังร้านจนเสียหาย โดยบอกว่ามาจากฉัน เรื่องนี้คงต้องสั่งสอนเถ้าแก่เฉินบ้างแล้ว คนเราทำกิจการค้าเหมือนกันยังเอาเปรียบและรังแกกันอย่างหน้าไม่อาย ทั้งที่เถ้าแก่เฉาเองก็ไม่ได้ติดค้างดอกเบี้ยเลยแม้แต่ครั้งเดียว จ่ายตรงเวลามาตลอด แต่พวกที่ปล่อยเงินกู้กลับกล้าที่จะเข้าไปทำร้ายร่างกายและพังข้าวของในร้าน ทำแบบนี้คล้ายกับไม่เกรงกลัวกฎหมายเอาซะเลย นายคิดว่าฉันจะทนดูได้หรือไง”กงเฉิงเสวียนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นอย่างไม่พอใจการกระทำของเถ้าแก่เฉินอย่างมากด้วยนิสัยของเขาที่รักความยุติธรรม เขาเป็นคนมีอิทธิพลที่ทุกคนเกรงกลัว แต่เขาก็ไม่เคยจะเข้าไปวุ่นวายกับใครก่อน ในทางกลับกัน หากใครมาวุ่นวายกับเขา เขาก็เอาคืนอย่างสาสมทุกครั้ง นั่นจะทำให้เหล่าบรรดานักธุรกิจและเถ้าแก่ทั้งหลาย ต่างก็หวั่นเกรงและไม่กล้าที่จะมีปัญหากับนายท่า
last updateLast Updated : 2025-08-27
Read more

บทที่ 35 คนที่อยู่เบื้องหลังตัวจริง

บทที่ 35 คนที่อยู่เบื้องหลังตัวจริง“อยากจะไปแจ้งก็ไปแจ้งเลย ไม่รู้หรือไงว่านายใหญ่ของพวกเราสนิทกับเจ้าหน้าที่มากขนาดไหน เรื่องหยุมหยิมแค่นี้ไม่มีใครมาสนใจให้ปวดหัวหรอก ก็แค่คนทะเลาะกันเพราะไม่จ่ายดอกเบี้ยแค่นั้นเอง”พวกมันยังคงพูดจาเหิมเกริมไม่มีท่าทางเกรงกลัวกฎหมาย เพราะมั่นใจว่าเจ้านายของพวกมันนั้นยิ่งใหญ่พอ เพราะไม่อย่างนั้นคงไม่สามารถปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยโหดขนาดนี้ได้นานขนาดนี้โดยไม่ถูกเจ้าหน้าที่จับหรอก“ฉันแจ้งแน่ อย่าลืมสิว่าสัญญาเงินกู้มีชื่อของแกอยู่ ฉันเป็นหนี้ฉันไม่เถียง แต่การที่มาทำลายทรัพย์สินและขู่ทำร้ายกันแบบนี้มันก็เกินไปฉันเป็นพ่อค้า ทุกสิ่งทุกอย่างในร้านก็ต้องซื้อมาเหมือนกัน” เถ้าแก่เฉาแสร้งทำเป็นพูดจาฉุนเฉียวและไม่พอใจ ก่อนจะยื่นเงินตามจำนวนที่ยืมมาให้กับอีกฝ่าย“นี่เงินที่ฉันใช้หนี้ นับดูสิว่าครบไหม นี่คือเงินต้นทั้งหมดที่ฉันยืมพวกนายมา”พวกมันรับเงินไปแล้วทำทีเป็นนับเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นด้วยท่าทีจริงจังและเสียงดัง “นี่มันก็แค่เงินต้นเท่านั้นนะ แล้วไหนดอกเบี้ยล่ะ ไม่คิดจะจ่ายแบบนี้ มันก็โกงกันชัด ๆ ฉันเองก็แจ้งความได้เหมือนกันนะ”“ถ้าอย่างนั้นพวกนายทุกคนคงต้องไป
last updateLast Updated : 2025-08-27
Read more

บทที่ 36วิตกกังวล

บทที่ 36วิตกกังวลทันทีที่ได้ยินหลี่อี้ข่ายพูดออกมา ทุกคนจึงหันมองคนสนิทเถ้าแก่เฉินด้วยสายตาเป็นคำถาม เพราะสิ่งที่ชายหนุ่มพูดมานั้นทำให้คิดได้หลายอย่างเหมือนกัน หาเงินนี้เป็นเงินผิดกฎหมายแล้วเถ้าแก่เฉินต้องการมาทำให้เป็นเงินสะอาด นั่นหมายความว่าเถ้าแก่เฉินทำผิดข้อกฎหมายร้ายแรงที่ต่อให้คนมีอิทธิพลขนาดไหนก็ไม่สามารถช่วยได้ฟางเจียวเหมยคิดตาม แล้วเธอก็รู้ดีว่ายุคนี้นั้นเริ่มมียาเสพติดเข้ามาจำหน่ายไม่น้อยแล้วเหมือนกัน หากเป็นเงินสะอาดจริง ๆ หรือเป็นเงินที่ได้จากการค้า ทำไมเถ้าแก่เฉินถึงได้ให้คนเอามาปล่อยเงินกู้แล้วกินดอกเบี้ยจนทำให้ตัวเองต้องเจอกับหายนะอย่างนี้ล่ะแต่จะว่าไป ที่ผ่านมาก็คงจะไม่มีใครไปแจ้งความดำเนินคดีกับคนกลุ่มนี้ หัวหน้าใหญ่อย่างเถ้าแก่เฉินคิดว่าคงไม่มีใครกล้าทำอะไรตัวเองแน่ ๆ ดังนั้นการปล่อยเงินกู้ที่ผิดกฎหมายแบบนี้ จึงถูกดำเนินมาโดยไม่เกรงกลัวว่าจะโดนจับได้ความคิดของหลี่อี้ข่ายนั้นไม่ผิดไปเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากเงินที่เถ้าแก่เฉินได้มานั้น เป็นเงินจากการค้าของผิดกฎหมายจริง ๆ“ขอบใจนายมาก เรื่องนี้ช่วยทางราชการได้เยอะเลยล่ะ“หากผมตรวจสอบแล้วว่าเงินของเถ้าแก่เฉินได้มาอย่า
last updateLast Updated : 2025-08-27
Read more

บทที่ 37 แทบไม่เหลืออะไรเลย

บทที่ 37 แทบไม่เหลืออะไรเลยฟางเจียวเหมยรับรู้แล้วว่าเถ้าแก่เฉินถูกควบคุมตัวเรียบร้อยแล้วแต่เธอก็ไม่คิดที่จะสนใจ เพราะเธอมีเรื่องอื่นให้ทำมากกว่า อย่างเช่นวันนี้เธอรู้ว่าตัวเองจะอยู่ที่เมืองนี้อีกไม่นานแล้ว เลยคิดจะให้ของขวัญพี่ชายบุญธรรมและพี่สะใภ้ จึงชวนทั้งสองคนไปที่ตลาดค้าหยก“อีกไม่กี่วันพวกเราก็จะกลับกันแล้ว ฉันตั้งใจว่าจะไปตลาดขายหยกอีกครั้งหนึ่ง ไม่รู้ว่าที่นี่จะมีตลาดขายยกที่อื่นอีกหรือเปล่าคะ พี่เฉิงเสวียนพอจะทราบไหมคะว่ามีตลาดค้าหยกที่ไหนที่น่าสนใจอีกบ้าง” ฟางเจียวเหมยเอ่ยถามออกไปในตอนที่ทุกคนมาเที่ยวเล่นที่บ้านของนายท่านกงตามคำเชิญของอี้เสี่ยวม่าน“หืม เงินเก็บที่เรามีตอนนี้ยังไม่พออีกเหรอ ถึงอยากจะไปตลาดขายหยกอีก” อี้เสี่ยวม่านอมยิ้มเล็กน้อยแล้วถามขึ้นมา เนื่องจากการซื้อขายหยกในครั้งที่ผ่านมานั้น สามีได้เล่าให้เธอฟังหมดแล้วว่าหญิงสาวคนนี้ได้เงินจากการขายหยกให้เขาจำนวนมาก“ฉันก็แค่อยากจะไปลองเสี่ยงดูอีกสักครั้งน่ะค่ะพี่สะใภ้ เผื่อว่าจะโชคดีหาหยกจักรพรรดิได้อีกสักครั้ง กะว่าจะเก็บเอาไว้ให้เป็นมรดกให้ลูกหลานค่ะ” เธอตอบกลับพร้อมมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อย ส่วนหนึ่งตั้งใจจะเ
last updateLast Updated : 2025-08-27
Read more

บทที่ 38 ของขวัญก่อนจากลาที่หามูลค่าไม่ได้

บทที่ 38 ของขวัญก่อนจากลาที่หามูลค่าไม่ได้ลุงเจ้าของร้านขายหินสบตากับฟางเจียวเหมย เขารู้สึกว่ามีบางอย่างที่หญิงสาวคนนี้สามารถช่วยเขาได้ในปัญหาที่เขากำลังเผชิญอยู่ จึงตัดสินใจพูดขึ้นมา “แม่หนูต้องการหินก้อนไหนบอกมาได้เลย ลุงขายให้ไม่แพงหรอก ขอแค่ให้ลุงมีเงินประทังชีวิตก็พอแล้ว อีกอย่างเวลานี้ที่บ้านของลุงก็มีลูกชายที่เพิ่งประสบอุบัติเหตุขาหัก ยังไม่มีเงินไปรักษาเลย อย่างน้อยขอแค่มีข้าวกินกับซื้อยามาให้เขาก็พอ”หากเป็นคนอื่นรับฟังก็คงจะคิดว่าลุงคนนี้เป็นอะไรถึงได้เล่าเรื่องราวในครอบครัวให้ฟัง แต่สำหรับฟางเจียวเหมย เธอรู้ดีว่าปัญหาที่คุณลุงเจออยู่นั้นหนักจริง ๆ สำหรับครอบครัวธรรมดา และคนที่ไม่มีเงินอย่างบ้านสาม หลี่เมื่อก่อนดังนั้นเธอจึงขยับตัวเดินห่างคนอื่น ๆ ออกไปเล็กน้อยโดยที่มีหลี่อี้ข่ายและกงเฉิงเสวียนเดินตามไปด้วยหลังจากเธอส่งสัญญาณให้ทั้งสองคนก่อนจะหันมามองกงเฉิงเสวียน พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า“หินก้อนนั้นพี่คิดว่าราคาเท่าไหร่ดีคะ”ขณะที่พูดเธอก็มีรอยยิ้มมุมปากเล็กน้อย นี่จึงทำให้กงเฉิงเสวียนรู้ว่าน้องสาวบุญธรรมคนนี้พบของดีเข้าแล้วแม้ว่าหินก้อนนี้จะขนาดเล็กกว่าที่เขาซื้อมาจากเธอหล
last updateLast Updated : 2025-08-27
Read more

บทที่ 39 ลักขโมยของในร้าน

บทที่ 39 ลักขโมยของในร้าน“เถ้าแก่เรียกพวกเราเหมือนเดิมเถอะครับ ผมและเจียวเหมยอายุน้อยกว่าเถ้าแก่เยอะมากนะ” หลี่อี้ข่ายพูดขึ้นมาอย่างเกรงใจ“เรียกแบบนี้น่ะดีแล้ว ยังไงก็เดินทางดี ๆ ล่ะ นายท่านกงและคุณนายด้วยนะครับ ขอให้ทุกคนเดินทางอย่างปลอดภัย” เถ้าแก่เฉาโบกมือห้ามพัลวัน พร้อมก็บอกว่าเขาเรียกอย่างนี้นั่นแหละดีแล้วก่อนจะหันไปบอกกับนายท่านกงให้เดินทางดีๆ“ว่าแต่เรื่องของเถ้าแก่เฉินเป็นอย่างไรบ้างคะ เถ้าแก่เฉา เถ้าแก่ต้องขึ้นศาลด้วยหรือเปล่าคะ” ฟางเจียวเหมยยังคงมีความกังวลเรื่องนี้ หากคดีของเถ้าแก่เฉินยังไม่สิ้นสุด เธอกลัวว่าทางคุณหนูเฉินจะหาเรื่องมากลั่นแกล้งเถ้าแก่เฉาอีก“อีกประมาณหนึ่งเดือนครับเถ้าแก่เนี้ยถึงจะขึ้นศาล เรื่องนี้เถ้าแก่เนี้ยไม่ต้องกังวลเลย ผมสอบถามกับท่านสารวัตรแล้ว ท่านบอกว่าเถ้าแก่เฉินถูกยึดทรัพย์ไม่น้อยเลย นอกจากเงินจำนวนห้าแสนหยวนแล้ว ยังมีส่วนอื่น ๆ ที่ปล่อยเงินกู้ไปอีก จะว่าไปไม่รู้ว่าร้านข้าวสารยังอยู่ต่อหรือเปล่า” เถ้าแก่เฉาบอกถึงเรื่องราวที่เถ้าแก่เฉินกำลังเผชิญอยู่อย่างยากลำบากเมื่อทุกคนได้ฟังต่างก็พยักหน้า และคิดว่านี่คือผลกรรมที่เถ้าแก่เฉินและตระกูลเฉินคว
last updateLast Updated : 2025-08-27
Read more

บทที่ 40 อยากได้อยากมีของคนอื่น

บทที่ 40 อยากได้อยากมีของคนอื่น“ทำไมฉันจะเกี่ยวข้องไม่ได้ ในเมื่อฉันก็เป็นลูกสาวของบ้านหลี่เหมือนกัน พวกแกทำแบบนี้มันไม่ถูก ช่างอกตัญญูเสียจริง ปล่อยให้ปู่กับย่าต้องทนลำบากอยู่ในหมู่บ้าน แต่ตัวเองมาเสวยสุขอยู่ในเมืองโดยมีร้านข้าวสารใหญ่โต” พอเห็นว่ามีลูกค้าหลายคนเข้ามาในร้าน หลี่ฉีหลินจึงพูดเสียงดัง เพื่อให้ลูกค้ารู้ว่าเจ้าของร้านนี้มีนิสัยอย่างไร แต่ทว่าหลี่เหว่ยเหลียนไม่ใช่เด็กสาวขี้หวาดกลัวเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เธอจึงเชิดหน้าและตอบด้วยน้ำเสียงมั่นคง“แน่ใจเหรอคะ ว่าบ้านสามของเรานั้นอกตัญญูจริง ๆ ตั้งแต่ฉันเกิดมาและจำความได้ ไม่มีวันไหนเลยที่บ้านเราจะไม่ทำงานเยี่ยงทาสให้กับบ้านใหญ่ อาหารการกินก็ไม่เคยได้กินอิ่ม ยิ่งตอนพ่อตายไปแล้ว พวกเราแทบไม่เคยอิ่มท้อง จนพี่ใหญ่ต้องไปหางานทำต่างเมือง และทุกครั้งที่มีเงินเดือนส่ง กลับมา บ้านใหญ่ก็เอาไปเกินครึ่ง แบบนี้ยังเรียกว่าอกตัญญูอีกเหรอ”เธอเว้นระยะการพูดเล็กน้อย พร้อมก็กวาดสายตามองทุกคน ก่อนจะพูดประโยคต่อมา“ส่วนเรื่องที่บอกว่าพวกเราวางกับดักให้บ้านใหญ่หลงกลนั้น หากไม่มีความละโมบในใจ มีหรือจะติดกับดักที่พวกเราวางไว้ และเหตุการณ์ในวันนั้น
last updateLast Updated : 2025-08-27
Read more
PREV
1234568
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status