Semua Bab I AM PREGNANT BUT HE'S NOT THE FATHER: Bab 61 - Bab 70

Tuloy lang sya paglabas-masok ng kanyang ari sa akin. He didn't stop. Wala syang paki sa hagulgol at sa bawat daing ko sa sakit. Nang napagtanto ko sa sarili na wala na akong pag-asa na mapigilan sya sa ginagawa, pumikit na lang ako at hinayaan syang alipustahin ako. He came inside me, more than once. Hindi sya tumigil hangga't hindi sumuko ay ang mismong katawan nya sa pagod. Nang tapos na sya at nagsawa, isinara nya ang kanyang pantalon at basta na lang ako iniwan sa kinaroroonan. Gusto ko syang habulin at saktan ng paulit ulit, katulad ng kung paano nya ako binaboy ngayon, pero katulad kanina... wala akong nagawa kun'di manatiling nakahiga sa couch, habang humagulgol na sa iyak. Hindi ko alam kung paano ko nagawang makauwi. Ang alam ko lang, dumiretso na ako sa kwarto at magdamag na nagkulong doon, habang paulit-ulit na sinasampal ang sarili dahil sa katangahan at pagiging pabaya. Kahit sa mga sumunod na araw, hindi ako lumabas. Halos hindi na ako kumain. Madalas na rin ang

18th roses na. Iyon ang nasa anunsyo ng emcee. Tumayo ako sa gitna ng venue. Lahat ng atensyon ay nasa akin na ngayon, taliwas sa kaninang senaryo na may nag-uusap usap na grupo at nagtatawanan. Isa-isang lumapit sa akin ang mga lalaking nasa listahan. Magalang silang yumuyuko sa akin pagkatapos nila akong bigyan ng isang pulang rosas, at isayaw. Kusang naglibot ang paningin ko sa paligid upang hanapin ang dalawang taong importante sa buhay ko. Si Mama at... siya.I finally spotted Mama standing off to the side. Nakahalukipkip sya habang may kislap sa mga mata nyang nakatingin sa akin. Napakagat ako sa labi, nagpipigil ng iyak nang kumaway sya sa akin at nginitian ako. Iyon ang unang pagkakataon na makita syang ngumiti pagkatapos ng pagkawala ni Ate. Iniwas ko ang tingin sa kanya at binalingan ng husto ang kasayaw. "Are you okay? You look like you're about to cry," my dance partner asked gently.Marahan akong tumawa at inilingan ang litanya nya. "Thanks for the concern, Seth,"

Napatitig ako sa muli nyang pagngiti, ngunit ang aking isipan ay natutok na sa dalawang salita na matagal ko ng inaasam-asam na marinig ulit sa kanya. Sobrang higpit ang pagkakahawak ko sa aking gown, hindi alam kung ano ang dapat itugon sa pagbati nya sa akin. "T-Thank you."Iyan lang ang tanging nasabi ko. Ilang beses kong minura ang sarili nang tanggapin ko ang pulang rosas galing sa kanya habang nanginginig pa ang kamay ko.He didn't say anything right away. Nakatingin lang sya sa akin, tila binabasa ang nasa utak ko. Sunod-sunod na ang paglunok ko, sabay iwas ng tingin sa mukha nya. Ang tagal kong hinintay ang pagkakataong ito. Ipinangako ko sa sarili noon na kapag nakita ko sya't nakausap, bubungangaan ko sya. Sasabihin ko at paulit ulit na isasampal sa kanya kung gaano sya katanga na kailangan pang sundan ang babaeng nabuntis na ng iba. At kung gaano sya kabobo at kabulag sa pagmamahal para sa isang babaeng ilang beses ng pinamukha sa kanya na hindi lang sya ang nag-iisan

Two red lines.The moment I saw those two red lines on the pregnancy test, it felt as if the heavens and earth had conspired to collapse on meIt was positive...Hindi pwede 'to. Buntis nga ako. Nanghihina akong napaupo sa gilid ng aking kama, natulala na lang sa kawalan. Ayaw iproseso ng utak ko ang naging resulta ng hawak ko pang Pregnancy test. Kasabay ng aking pagkatulala, isa-isang pumasok sa aking isipan ang lahat ng aking mga naging kabulastugan sa buhay.Ang pagpapalit palit ko ng boyfriend na parang damit lang kung hubarin. Ang pagpuslit ko sa bahay para lang pumunta sa bar at makipag-inuman. Pakikipaghalikan ko sa kung sinu-sinong mayayamang lalaki. Mga kasinungalingan ko sa kanila para lang patulan nila ako. Lahat na. Ito na ba 'yun? Ito na ba ang singil sa akin ng lahat ng nagawa ko?Muling bumaba ang mata ko sa hawak kong Pregnancy test, nagbabakasakali na maiba ang resulta. Pero hindi. Malabong mangyari iyon. Mas lalo lang humigpit ang hawak ko doon nang mas na

Nagpatuloy ako sa paghahanap kay Marco. Pinagtanong tanong ko na sya sa kanyang mga classmate kung may nakakita o may alam ba sa kanila sa kinaroroonan nya, pero wala ni isa sa ang nakapagsabi kung nasaan nga sya. Sabi, hindi na raw ito pumapasok. May chismis pa na nag-drop out na. Ang malala pa doon, may ilan sa kanila na tinawanan ako nang itanong ko kung nasaan sya. Kung bakit ko raw ba hinahanap ang isang baliw. Nang tanungin ko sila kung bakit baliw ang tawag nila sa kanya, tanging sagot lang nila ay dahil daw sa papalit palit nito ng character. Masyado raw kinareer ang pag-ro-roleplay ng iba't ibang character. I couldn’t even argue with that. Kasi sa totoo lang, ganoon na rin ang tingin ko sa kanya ngayon. Sa sobrang pagkaka-career sa pa-different version nya, hindi ko na alam kung ano at sino ba talaga sya. God… bakit ko hinayaan ang sarili na mapunta sa kanya? How could I let someone like him be the father of my child?Umiling iling ako dahil sa sariling katangahan. Bigo u