Semua Bab I AM PREGNANT BUT HE'S NOT THE FATHER: Bab 1 - Bab 10

Dumiretso ako sa may parking lot. Pagdating ko do'n, kaunti na lang ang nakaparadang kotse. Mukhang tapos na ang ganap. Pumwesto ako sa madilim na bahagi, malapit sa isang malaking poste, sapat para itago ako mula sa nakakalat na CCTV sa paligid.I could still feel the heat of his lips on mine, but even I had my limits. I needed a break. A cigarette. Something to shake off the dizzying thrill of it all.Nang sindihan ko ang isang stick ng sigarilyo, napansin ko ang nakaparadang kotse sa harap ko, ilang hakbang ang layo sa akin. Yumuyogyog ito. Akala ko minumulto na ito ngunit awtomatik na tumaas ang kilay ko nang mapagtantong gawa ng kung sino sa loob ang pag-alog. Bumuga ako ng usok, hindi na sana papansinin iyon, pero bumilis nang bumilis ang pagkakaalog ng kotse. Lumapit ako at pinaningkitan ang gawi nito. Pwersahan kong naibuga ang panibagong usok sa bibig ko nang makilala ko ang kotse. “Kotse ‘to ng fiancée ni ate, ah,” usap ko sa sarili. Lumapit pa lalo ako, pero sa bandang

"Sigurado ka ba ang anak kong si Alina ang tinutukoy mo?" tanong ni Mama sa lalaking nasa bandang kaliwa. Actually, kanina pa nya 'yan tinanong sa lalaki, na Riel pala ang pangalan. At ganoon din ang paulit-ulit kong pagkunot ng aking noo sa sarili kong nanay. "Ma, naman," hindi ko na naiwasang mapasabat. "Wala ka bang tiwala sa beauty ni Ate?"Aanak anak sya ng mga dyosa, tapos ngayon, ayaw maniwala na may gwapong namamanhikan kay ate, tsk. Sinimangutan niya lang ako. Pagkatapos ay binalik ang tingin kay Riel, na kalmado pa ring nakaupo."Opo," sagot naman ng lalaki. "Nandito po ako para hingin ang kamay niya. Nagkasundo na po kami na sa isang araw na gaganapin ang kasal."Gulat na gulat akong napatingin sa kanya. Literal na gulat talaga. Ang kamay ko ay umakyat sa namimilog kong bibig. Namamanhikan tapos planado na pala ang kasal? E, paano kung humindi si Mama? Anong mangyayari?Napatingin ako sa nanay ko nang bigla itong tumayo. Kusa akong napaatras sa kinauupuan nang makita an

Inis na inis kong pinagpapasok ang mga damit ko sa loob ng aking maleta. Halos patapon ko na nga kung ipasok ang mga ito sa sobrang irita sa nangyari. Hindi pa rin ako maka-move on sa damuhong Renzo na 'yun. "Especially for a kid like you." The words kept replaying in my head, like an annoying echo I couldn't shake off. Bukod sa nakakainis ang mismong salita nya, mas naha-highblood ako sa paraan ng pagkakabanggit nya roon. "Ha!" Singhal ko sa hangin, tila doon nakadepende ang pagpapakalma sa sarili ko. The way he said it, I felt like he was brushing me off, as if I were just some insignificant kid."Ang kapal, ha!"At ang nakakainis doon, ilang beses na akong ininsulto ng bibig nya, pero may natitira pa ring parte sa akin na gusto sya gawing human ATM. May kung ano talaga sa kanya na mahirap balewalain. Para bang ang sarap sarap nyang itapon sa Pasig river, and at the same time, ang sarap din nyang jowain, tipong ang sarap nya ipagmayabang sa mga ex at kaibigan ko. He was the k

Pagkapasok na pagkapasok ko sa matayog na pintuan ng mansyon ay saka lang nag-sink in sa utak ko ang ginawa. Hingal na hingal akong napasandal sa pintuan. Napahawak pa ako sa dibdib nang maramdaman ko ang lakas ng kabog nito. "Oh, saan ka ba nagsususuot? Kanina pa kita hinahanap."Tuwid akong napatayo nang tumayo sa harap ko si Mama. Agad akong umiling at nag-isip ng pwedeng idahilan sa kanya. "M-May binalikan lang ako sa kotse. N-Nakalimutan ko."Kinunutan nya ako ng noo, pero mabuti na lang at hindi na sya nagtanong ulit. Nakahinga ako ng maluwag kahit papaano. Wala ako sa tamang wisyo para sa isa pa nyang tanong, sa totoo lang. The maids escorted us to the rooms we'd be staying in. We were supposed to rest for a while, maybe even get some sleep, before meeting my sister later. Apparently, she was still asleep, which made sense. It was barely 5 AM.But sleep? That was the last thing on my mind.Lutang kong tinahak ang kwartong para sa akin. Ni hindi ko masyadong napansin ang kag

“That’s all you’re having for breakfast?” He asked, his tone laced with disapproval.I turned to glare at him. “And why do you care?” I scoffed. “What, is this part of your whole ‘big brother’ act? Because if it is, crap it.”Napabuntong-hininga sya. Oo, sya pa may ganang bumuntong hininga, na para bang nauubusan ng pasensya sa akin. Napasunod ang matalim kong tingin nang ilapag nya sa gitna namin ang plato ng tinapay. Walang sabi-sabi’y kumuha sya ng tinapay at pinangsawsaw sa aking kape. “What the hell?!” I shrieked. “Get your own damn coffee!”Hindi nya pinansin ang pag-eestiriko ko. Kinagatan lang nya ang hawak na tinapay at sa malayo tumingin. I stared at him in disbelief.This man had all the money in the world, and yet here he was, eating like a damn barbarian.“Pagkatapos ng pang-ha-harass mo sa'kin, napagdesisyonan ko na kailangan mo nga ng tamang disiplina.”Lalo akong napatingin sa kanya nang hindi makapaniwala. Anong harass ang sinasabi nya?“After what you did to me,”