“Scar, are you okay? Naririnig mo ba ako?” Nanatili akong nakapikit habang paulit ulit nyang tinatapik ng marahan ang pisngi ko. His voice was gentle, but laced with worry. Sa takot na baka mas lalo pa ako mahilo, minabuti ko nang hindi idilat ang mga mata. Naramdaman ko ang maingat nyang pag-alalay sa akin paupo sa may sahig, ang kamay nya ay nakasuporta sa aking likod. “Scar, Scar, naririnig mo ba ako? Talk to me. You’re scaring me.”His palm rested against my spine like it belonged there. His other hand hovered near my face, probably waiting for a sign I hadn’t passed out.Bago pa sya masiraan ng bait ay dahan-dahan ko nang idinilat ang isang kong mata, tinantya ang magiging epekto sa akin ng malapit nyang mukha. “I’m okay,” sambit ko nang hindi naman ulit ako nahilo pagkakita sa kakisigan nya. “Huwag mo lang ilapit lalo sa'kin ang mukha mo.”“Huh?” He blinked, clearly confused.Imbes na sagutin sya, ipinikit ko na lang ulit ang mga mata dahil sa kahihiyan na lumabas na naman
Terakhir Diperbarui : 2025-10-06 Baca selengkapnya