All Chapters of หย่ารัก สามีมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

“ของในโกดังที่ต้องขนส่งผ่านน่านน้ำออกทะเล ตอนนี้เริ่มเน่าเสียแล้วครับท่าน เพราะทางแก๊งเดียร์มาส ไม่ยอมให้เรือของเราผ่าน”“มันคงแค้นเรื่องวันนั้น ต่อไปนี้เราคงได้เปิดศึกกับเดียร์มาสจริงๆ สักที คราวนี้ล่ะวงการมาเฟียคงได้เปลี่ยนถ่ายอำนาจ”“แต่ผมเกรงว่าเราจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ...”“มัวแต่เกรง มัวแต่กลัว แล้วเมื่อไรแก๊งเราจะขึ้นมามีอำนาจเหนือพวกมันล่ะ” มาเฟียเฒ่ากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่ลูกน้องกลับมีสีหน้ากังวลมากกว่า เพราะรู้ว่าตนเองเป็นแค่ไม้ซีกจะเอาไปงัดไม้ซุงได้อย่างไรเมื่อก่อนแก๊งสเตนที่มีผู้นำคนเก่า เที่ยงธรรม และรู้จักการวางเกมในการดำเนินธุรกิจอย่างชาญฉลาด ไม่ได้มีปัญหากับแก๊งไหนเลยแม้ว่าแก๊งสเตนจะเป็นแก๊งเล็ก ๆ แต่ก็ยังมีผู้เกรงขามมากกว่านี้“แล้วคุณคฑากรกลับเมืองไทยไปหรือยัง ข้อเสนอที่เราเสนอไปเขาตอบรับว่าอย่างไรบ้าง” ว่าขึ้นใหม่เมื่อเห็นลูกน้องคนสนิทนิ่งเงียบ“คุณคฑากรไม่ได้ตอบรับ หรือเซ็นสัญญากับแก๊งไหนเลยครับ”“ติดต่อไปใหม่ ฉันจะเจรจาด้วยตัวเอง”“แล้วเรื่องสินค้าผ่านทางเรือเราจะทำยังไงดีครับ ลูกค้าทางฝั่งโน้นก็รอสินค้าค้าตัวนี้ของเราอยู่”“ในเมื่อส่งสินค้าทางเรือไม่ได้ ก็ส่งทางเค

สัมผัสนุ่มแผ่วเบาบนหน้าผาก ทำให้เปลือกตาขยับเล็กน้อยก่อนจะลืมขึ้น เธอถูกรบกวนจากปลายจมูกของผู้ชายที่ใช้วงแขนดึงรั้งอวบอ้วนเข้าหาอกแกร่ง ปกติแล้วพอวันเขาก็จะอันตรธานหายไป แต่วันนี้มาแปลกแทบจะใช้ร่างกายแทรกสิงเธออยู่แล้วคนเจ้าเนื้อคลายวงแขนออกขยับตัวจะลุกขึ้น ทว่าก็ถูกดึงลงมาบนที่นอนเหมือนเดิม“อุ้ย!”“จะไปไหน”“หนึ่งจะลงไปทำมื้อเช้าให้คุณค่ะ”“ไม่ต้องทำหรอก ป้ามาเรียเตรียมมื้อง่าย ๆ รอแล้ว วันนี้ออกไปข้างนอกด้วยกันนะ” เขากระซิบแผ่วเบาข้างหูเธอเงยหน้าขึ้นมอง หัวคิ้วย่นเข้าหากัน “ไปไหนเหรอคะ”“ไปหาคุณคฑากร” เขาตอบแล้วนิ่งเงียบไป นับหนึ่งจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้น“วันนั้น ... คุณคุยธุรกิจกับเขาไม่สำเร็จใช่ไหม”“อืม” เขาตอบรับด้วยการครางผ่านลำคอเหมือนเคย“เป็นเพราะหนึ่งหรือเปล่า” เขาเป็นฝ่ายเอียงคอหาบ้างหลังจากได้ยินคำถาม“ทำไมถึงคิดว่าเป็นเพราะตัวเอง”“เขาเคยบอกหนึ่งว่าไม่ชอบคนโกหก แต่หนึ่งบอกกับเขาว่าเป็นพนักงานที่นี่”“แต่ฉันบอกว่าเธอเป็นคนพิเศษ ไม่มีคำไหนจากปากบอกว่าเป็นพนักงานสักหน่อย ภรรยาก็คนพิเศษ” เป็นครั้งแรกที่เขาพูดออกไปแบบนั้นก่อนจะพลิกตัวลงจากเตียง นับหนึ่งนิ่งอึ้งมองตามแผ่นหลังกว้

รถหรูสไตร์ยุโรปเคลื่อนเข้ามาจอดในโรงแรมในเครือของเดียร์มาสกรุ๊ปเหมือนอย่างเคย ร่างสูงเดินไปเปิดประตูนับหนึ่งก้าวเท้าลงมายืนเก้ๆกังๆ การมาปรากฏตัวในครั้งนี้ไม่ใช่ผู้หญิงทั่วไปอีกแล้ว เพราะตอนนี้สถานะของเธอคนรู้ทั้งประเทศว่าเป็นอะไรกับคนตัวสูงที่ยืนข้างกัน แขนแกร่งยกขึ้นแล้วเอื้อมลงไปดึงมือเธอขึ้นมาคล้องสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลเมื่อมีคนอื่นมองมา เขารู้ดีว่า นับหนึ่งกลัวคนอื่นมองว่าตนเองไม่เหมาะสมกับผู้นำแก๊งมาเฟียทรงอิทธิพล คนอื่นอาจจะสนใจเรื่องภาพลักษณ์ แต่นั่นไม่ใช่เขาหลายต่อหลายครั้งที่เดินผ่านพนักงาน และผู้คนที่มาใช้บริการในโรงแรมมืออวบนุ่มนิมพยายามจะดึงออกจากวงแขนอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะต้านแรงของคนตัวโตกว่าไม่ได้อยู่แล้ว“คุณฌอนไม่อายคนอื่นเหรอคะ”“ถ้าอายจะพามาด้วยทำไม ในเมื่อคนอื่นรู้แล้วต่อไปก็ไม่จำเป็นจะต้องปิดบังอีก” คำตอบของเขาทำเอาใจฟูอยู่ไม่น้อย แล้วต้องหุบยิ้มเมื่อได้ยินเสียงเล็กร้องเรียกมาแต่ไกล“พี่นับหนึ่ง” เด็กหญิงตัวน้อยโบกมือย้อยๆ ก่อนจะสะบัดมือผู้เป็นแม่วิ่งเข้ามาหา นับหนึ่งย่อตัวลงแล้วรับร่างเล็กไว้ในอ้อมอก“ลงมาลูก หนูตัวไม่เล็กแล้วนะจะให้พี่เข

“พวกมันวิ่งเข้าไปในซอยข้างร้านอาหารเกาหลีฝั่งเซนทรัล ตั้งแต่ห้าชั่วโมงที่แล้ว”เสียงแหบบอกกับ ‘ผู้สั่ง’ ผ่านปลายสายด้วยท่าทีไม่รีบร้อนอะไร ทว่าเสียงเข้มตะคอกกลับมาด้วยความร้อนใจ“ไอ้โง่ ซอยนั้นมันมีตรอกลัดไปยังถนนหน้าบริษัทเดียร์มาส”“ว่ายังไงนะ!” ดวงตาคู่หม่นไร้ความสดใสเบิกขึ้น มันโยนก้นบุหรี่ที่ยังมีควันโขมงลงพื้น ฝ่ายผู้สั่งได้แต่ถอนหายใจหนัก ๆ ออกมาไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิดที่จ้างมัน“ไม่ได้สำรวจพื้นที่ใกล้เคียงก่อนลงมือใช่ไหม” เขาถามออกไปเสียงเรียบแม้ในใจจะคุกรุ่นก็ตาม คู่สายได้แต่เงียบจึงยืนยันคำตอบได้ว่า พวกมันทำงานสะเพร่าเขาขบกรามแน่นทุกอย่างไม่เป็นไปอย่างที่คิด ทั้งที่โอกาสมากองอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ ๆ “ส่งคนของเราไปดักรออยู่หน้าตรอก ทำเงียบ ๆ เพราะบริเวณนั้นเป็นพื้นที่ของเดียร์มาสคนที่จะกลายเป็นศพไม่ใช่ไอ้ฌอน แต่จะเป็นพวกแกแทน”มือปืนรับจ้างไม่ทันได้ตอบรับกับคำสั่งใหม่อีกฝ่ายก็ตัดสายไปเสียแล้ว มันหันกลับไปสั่งเพื่อนร่วมงาน ปืนบาเร็ตต้าสีเงินถอดแม็กกาซีนเปลี่ยนเป็นอันใหม่แล้ววิ่งตามคนอื่นไปติด ๆปัง ปัง ปังเสียงปืนดังขึ้นราวกับฟ้าผ่ากลางใจ เสียงนั้นแหลมคม เจาะทะลุความเงียบสงบของ

ฌอนพ่นลมหายใจออกมาพรูใหญ่ ความคิดในหัวสับสนตีกันเต็มไปหมด เรื่องวุ่นวายจุดเริ่มต้นทุกอย่างมันอยู่ตรงไหนกันแน่ ใครกันที่ฆ่าพ่อเขา ฆ่าเพราะอะไร เวลาตั้งหลายปีมันหายไปไหนทำไมเพิ่งมาปรากฏตัว“เรื่องนั้นเราค่อยคิดทีหลังดีกว่า แต่เรื่องที่น่าเป็นห่วงตอนนี้คือคุณนับหนึ่ง ... รู้ใช่ไหมว่าเธอคือจุดอ่อนของคุณ”เรย์มีนย่อตัวนั่งลงเก้าอี้สีน้ำเงินเข้ม คราวนี้สีหน้าชายหนุ่มฉายความกังวลออกมาให้เห็นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นั่นหมายความว่านับหนึ่งมีอิทธิพลต่อหัวใจของเขาอย่างที่ศัตรูคาดการณ์เอาไว้จริง ๆ ไม่อย่างนั้นมันคงไม่พุ่งเป้าให้มือสไนเปอร์จัดการเธอคนแรก เหมือนเป็นการกระตุ้นอารมณ์ของผู้นำเดียร์มาสมากกว่า‘หนึ่งรัก ... พี่เพชรนะ’คำนั้นยังคงก้องอยู่ในหัว เขาเองก็รักเธอเหมือนกันไม่อย่างนั้นไม่เก็บไว้ข้างตัวมานานเป็นสิบปีอย่างนี้หรอก เป็นอีกครั้งที่คนตัวสูงถอนหายใจออกมา เรย์เดนจ้องหน้าฌอน เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เขาอ่านใจมันออกความรักมักจะเป็นจุดอ่อนของการทำอะไรสักอย่างใช่แล้ว ... ฌอนรักผู้หญิงคนนั้น“ตราบใดที่ยังจับศัตรูในเงามืดของแกไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นจะไม่ปลอดภัย และแกจะเห็นเธอถูกไล่ฆ่า ไล่ยิง