All Chapters of One Last Love เธอคือรักสุดท้าย: Chapter 11 - Chapter 20

"ปล่อยฉันเดินเองได้"รสรินร้องประท้วง เขาอุ้มเธออีกแล้ว เธอไม่ได้เป็นง่อยสักหน่อย อรรถพาเธอมาวางบนเตียงกว้าง ยกโทรศัพท์หัวเตียง สั่งเด็กให้ยกอาหารขึ้นมาข้างบน"กินข้าวจะได้กินยา"ชายหนุ่มสั่งเสียงห้วน ก่อนจะแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออก รสรินก็เพิ่งสังเกตว่าเขายังอยู่ในชุดเดิม ที่ใส่กลับมาจากโรงแรมเมื่อเช้า หญิงสาวตาโต เมื่อร่างสูงสลัดเสื้อออกจากตัว"จะทำอะไรคะ"ร้องถามพร้อมกับกระชับเสื้อคลุมให้แน่นขึ้น อรรถมองคนบนเตียงด้วยสายตาขบขัน ก่อนจะเดินมาหยิบผ้าขนหนูที่เธอทำตกไว้ ขึ้นมาพันรอบเอว รสรินอ้าปากค้าง เมื่อเห็นการกระทำของเขา"ไปอาบห้องคุณสิคะ"ชายหนุ่มไม่สนใจ ปลดกางเกงออกจากช่วงล่างอีกตัว ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปหน้าตาเฉย ตากลมโตมองตามแผ่นหลังกว้าง ที่หายเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะกระพริบถี่ๆ น้ำตากลับมาเต็มสองตาอีกครั้ง เมื่อตระหนักได้ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ของเธอ มีผู้หญิงอีกหลายคน ที่ได้ใช้ร่างกายของเขา และไม่รู้ว่าหัวใจเขาอยู่ที่ใคร อรรถเป็นเหมือนของสาธารณะที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของ เขาพร้อมจะนอนกับใครก็ได้ที่เขาพอใจ และยินดีรับเลี้ยงทุกคนในฐานะเมียน้อย ถ้าเธอคนนั้นทำให้เขาถูกใจ สิ่งที่เขาทำ

"โรส..."อรรถครางชื่อหญิงสาวซ้ำๆ ร่างสูงผละออกจากร่างบาง ยืนมองคนที่สะอื้นไห้บนเตียง ด้วยความมึนงง เขาเองก็ทำอะไรไม่ถูก มือแกร่งเสยผมที่ปกหน้าผากออกไปให้พ้นทาง ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างเปลือยจนถึงคอ รสรินมองหน้าเขาผ่านม่านน้ำตา เธอไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีที่เขาหยุด"ออกไปคะ ฉันอยากอยู่คนเดียว"พูดพร้อมกับหันหลังให้เขา สิ่งที่มันเกิดขึ้น เพราะเขาใช้กำลังบังคับ เธอจึงตกเป็นของเขา แค่ครั้งเดียวก็เกินพอ ตาคมเข้มมองแผ่นหลังบางที่สั่นไหวตามแรงสะอื้น รสรินกำลังคิดอะไรอยู่ เธอร้องไห้ทำไม ชายหนุ่มไม่สนใจกับคำไล่ ร่างสูงก้าวขึ้นเตียง ล้มตัวลงนอนบนพื้นที่ว่างข้างๆ เธอ เขาคืออรรถ ผู้ชายที่เพียบพร้อมและสมบูรณ์แบบที่สุด นอกจากฉัตรกมลแล้ว ผู้หญิงคนไหนก็ไม่เคยอยู่ในความคิดของเขา โดยเฉพาะของเก่าที่รอวันโละทิ้งอย่างเธอ มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ อยู่ๆ ของที่ไร้ค่ากลับกลายมาเป็นสิ่งที่มีค่า และหวงแหนที่สุด บอกได้ไหม ว่าผมต้องทำยังไง ถึงจะได้หัวใจคุณคืนมา ของบางอย่างเราจะเห็นคุณค่า ก็ต่อเมื่อเสียมันไป อรรถเพิ่งรู้ก็ตอนที่จะเสียเธอไปนี่เองร่างบางนอนสะอื้น เขาไม่ไปไหน ยังนอนอยู่ข้างๆ เธอ เกิดอะไรขึ้นกับอรรถ เ

ฉัตรกมลโมโหหนัก ที่จนป่านนี้อรรถยังไม่รับสายเธอ ถึงแม้จะรู้ว่าอรรถไม่ชอบให้เธอเข้าไปวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัว แต่นี่มันมากเกินไป เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ อย่างน้อยๆ ก็น่าจะบอก ว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ที่ไหน ร่างอวบเดินบิดสะโพกไปยังห้องทำงานของเขา แทนไทต้องรู้ว่าอรรถไปทำอะไรที่ไหนกับใคร"คุณอรรถโทรมาบอกว่าจะไม่เข้าบริษัทหลายวัน"แทนไทตอบไปตามความจริง เมื่อฉัตรกมลถาม"เขาบอกหรือเปล่าว่าไปไหน กับใคร! "ฉัตรกมล ถามรัวเร็ว จงใจเน้นคำว่ากับใครชัดๆ เพราะสิ่งที่อยากรู้ที่สุดก็คืออรรถอยู่กับใคร คำถามของเธอกลับได้แววตาว่างเปล่าจากแทนไทเป็นคำตอบ"ผมว่าคุณเว้นระยะห่างจากคุณอรรถบ้างก็ดีนะครับ"แทนไทเตือนด้วยความหวังดี เขารู้ว่าอรรถไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับชีวิตของเขา"การที่เมียจะรู้เรื่องของสามี มันแปลกตรงไหนไม่ทราบ"ฉัตรกมลยังท้าทาย แต่แทนไทไม่สนใจคำพูดของเธอ สถานะของเธอก็ไม่ต่างอะไรกับอีกหลายๆ บ้านในขณะนี้"ผมเตือนด้วยความหวังดี ผมอยู่กับคุณอรรถมานาน รู้ว่าจุดจบของคนที่ไม่มีความพอดี มันอยู่ตรงไหน"แทนไทพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ตามแบบฉบับของเขา"จะมากไปแล้วนะ! "ฉัตรกมลสวนกลับ"ไม่มากหรอกครับ คุณเองก็ควรจะระวังตัว

รสรินคิดทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง หญิงสาวเฝ้าถามตัวเองซ้ำๆ เธอกำลังจะไปจากเขา ไปจากที่นี่ ภาพของอรรถกับลูกยังติดอยู่ในหัว อรรถเอาหนูยิ้มมาเป็นข้ออ้างเพื่อยื้อเธอไว้ จะเพราะอะไรก็ตาม เธอคงให้มันเป็นอย่างนั้นไม่ได้ เธอรักหนูยิ้มมากก็จริง แต่ถ้าจะต้องเลือก เธอก็ขอเลือกชีวิตให้ตัวเอง ไม่มีอะไรมาขวางความเป็นแม่ลูกได้ สักวันหนูยิ้มจะต้องเข้าใจ ว่าทำไมเธอถึงทำแบบนี้แกร๊ก!เสียงเปิดประตู มาพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของเขา รสรินมองคนที่เดินเข้ามาในห้อง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม อรรถอยู่ในชุดลำลองสบายๆ เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน กับกางเกงขาสั้นสีขาว ในมือเขามีถาดใบเล็ก ที่มีแก้วนมและของว่างอยู่ในนั้น น่าจะแย่งมาจากเด็กรับใช้ที่ยกมาให้เธอ รสรินคิดในใจ"มีอะไรคะ"หนังสือในมือถูกวางลงบนโต๊ะ เมื่อหญิงสาวหันมาเผชิญหน้ากับเขา หมดเวลาเล่นเกมแล้ว เขาจะทำแบบนี้กับเธอไม่ได้ เธอจะไม่มีวันใจอ่อนเด็ดขาด"ดื่มนมก่อน กำลังอุ่นๆ เลย"อรรถบอก พร้อมกับยื่นแก้วนมมาตรงหน้า รสรินรับไปดื่มอย่างไม่เกี่ยงงอน ก่อนจะว่างแก้วลงบนโต๊ะ เมื่อดื่มรวดเดียวหมดแก้ว อรรถอมยิ้ม ไม่เสียแรงที่เขาลงมืออุ่นมันให้เธอ"มีอะไ

อรรถมาถึงที่ทำงานในเวลาปกติ ชายหนุ่มเดินเข้าอาคารอย่างอารมณ์ดี เพราะเปิดใจคุยและเคลียร์ปัญหากับรสรินหลายเรื่อง ถึงแม้เธอจะยังไม่ให้อภัย และยื่นคำขาดว่าจะไปจากเขา แต่มีหรือที่คนอย่างอรรถจะยอม เขาไม่รู้นิสัยรสรินว่าเป็นคนยังไง ก็เหมือนกับที่เธอก็ไม่รู้จักเขาเช่นกัน"หายไปสามวัน หน้าบานมาเลยนะคะ"ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้องทำงาน เสียงกระแหนะกระแหน ก็ดังขึ้นเสียงนั้นมาจากคนที่เข้ามานั่งรอบนโต๊ะทำงานของเขา อรรถหน้าตึง อาการของชายหนุ่มไม่ได้เกิดจากคำพูดของเธอ แต่มันมาจากการกระทำต่างหาก เธอล้ำเส้นเขามากเกินไป ในที่ทำงานเธอก็เป็นแค่พนักงานคนหนึ่ง แทนไทไปไหน ถึงปล่อยให้ฉัตรกมลเข้ามาวุ่นวายในห้องทำงานเขาแบบนี้"มีอะไร! "ถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์นัก"ทำไมคะ เดี๋ยวนี้ฉัตรเข้ามาในห้องคุณไม่ได้เหรอคะ"ฉัตรกมลยืนขึ้น พร้อมกับเดินมายืนประจันหน้ากับเขา"ไงคะสามวัน เมียจัดให้สมใจเลยสินะ ถึงได้หน้าบานขนาดนี้"ฉัตรกมลพูดด้วยความโมโห เธอพยายามแล้ว บอกตัวเองให้ใจเย็นๆ ทำแบบที่เคยทำ แต่พอคิดว่าเขาหายไปอยู่กับรสรินที่ไร ความโมโหความน้อยใจที่กักเก็บเอาไว้ มันก็พังออกมา รสรินเป็นของที่เขากำลังจะโละทิ้ง แต่อรรถยั