All Chapters of One Last Love เธอคือรักสุดท้าย: Chapter 31 - Chapter 40

ฉัตรกมลมองโทรศัพท์มือถือที่สั่นขึ้น ด้วยสายตาว่างเปล่า เร็วอย่างที่เธอคิดไว้ไม่มีผิด อรรถติดต่อเธอมาอย่างเร่งด่วน หลังจากเธอส่งคลิปให้เขาแค่ห้านาที ตาคู่เฉี่ยวมองมือถืออย่างไร้ความรู้สึก เมื่อมันสั่นอย่างต่อเนื่อง เมื่อก่อนเธอก็เคยโทรหาเขาแบบนี้ แต่เขาไม่รับสาย ทีนี้รู้หรือยังว่าคนที่รอมันทรมานแค่ไหน"เป็นห่วงลูกเหรอคะ"พูดกับมือถือที่สั่น ก่อนจะหัวเราะ เมื่อรู้สึกสะใจ ป่านนี้รสรินจะเป็นยังไงนะ อรรถคงกำลังคิดถึงเธอไม่น้อย ถึงได้กดโทรไม่หยุด ครืด~ครืด~ครืดมือถือยังสั่นระรัว เมื่อเจ้าของไม่สนใจที่จะกดรับ ให้อกแตกตายกันไปเลย เธอแค่อยากลองเลี้ยงลูกของอรรถดูสักครั้ง ว่าจะเลี้ยงยากไหม เพราะต่อไปนี้เด็กคนนี้ คงต้องมาอยู่ในความดูแลของเธอ เพราะเธอจะใช้เด็กเป็นเครื่องมือบีบให้รสรินหย่า แล้วเดินจากไป "อย่าเพิ่งตายนะนางโรส ฉันยังมีเกมสนุกๆที่อยากเล่นกับแกสักเกมสองเกม ฮ่าๆๆๆ คิดถึงฉัตรเหรอคะที่รัก โทรมาเลยค่ะ โทรให้ตายฉัตรก็ไม่รับ"ร่างอวบเดินออกห่างจากมือถือ ตาคู่เฉี่ยวมองไปที่ร่างเล็กกลมป้อม ที่นอนหลับอยู่บนเตียง เด็กคนนี้เป็นลูกของอรรถกับมุกดา ผู้หญิงหน้าโง่ ที่ยอมรสรินง่ายๆ ถ้าเธอมีลูกกับอรร

"มุกทราบค่ะ เพราะมุกตามเธอคนนั้นไป ที่มุกมาที่นี่ก็เพื่อจะบอกทุกคน มุกไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ขอโทษนะคะคุณโรส ที่มุกผิดสัญญา""ต้องขอบคุณต่างหาก ถ้าคุณไม่มา ผมคงกลายเป็นควายไปจนวันตาย"อรรถพูดขึ้น ตาคู่คมมองหน้ารสรินอย่างตัดพ้อ ทั้งๆที่เธอรู้เรื่องราวของหนูยิ้มมาตลอด แต่กลับทำเหมือนเขาเป็นคนเลว "ขอโทษนะคะคุณอรรถ มุกไม่เคยคิดจะทำร้ายคุณเลยนะคะ"มุกดาพูดจากใจจริง เธอวางยาอรรถทุกครั้งที่อรรถเข้าใกล้ ถึงแม้จะรู้ว่าอรรถไม่ได้พิศวาสอะไรเธอ แต่เธอก็กลัวเขา"เรื่องอื่นเอาไว้ก่อนเถอะ คุณบอกว่าคุณรู้ว่าลูกผมอยู่ที่ไหน งั้นคุณพาผมไปหน่อย"อรรถบอกเพื่อให้มุกดาสบายใจ ปัญหาของเขาดูเล็กไปเลย ถ้าเทียบกับเรื่องของหนูยิ้ม"อรรถ เรื่องนี้เราต้องพึ่งตำรวจ แกแจ้งความเถอะ ฉันขอโทษ"อินโพล่งขึ้น เมื่อห่วงหนูยิ้มไม่แพ้ทุกคน เขาเลี้ยงหนูยิ้มมากับมือ และรู้ดีว่าหนูยิ้มเป็นลูกของเขา"ฉันเห็นด้วยกับพี่อินค่ะ แจ้งตำรวจนะคะ"รสรินมองหน้าอรรถ เธอยอมรับว่านอกจากหนูยิ้มแล้ว เธอก็ห่วงเขาด้วย ผู้หญิงคนนั้นทำได้ถึงขนาดนี้ เธอน่าจะเตรียมการมาเป็นอย่างดี "ฉันมีเพื่อนเป็นตำรวจ น่าจะช่วยได้บ้าง"อินเสนอความคิด"ผมจะล

"อย่าเข้าไปครับ เดี๋ยวเด็กได้รับอันตราย"เจ้าหน้าที่ตำรวจร้องห้าม เมื่อทุกคนทำท่าจะตามไปที่ระเบียง "เอาไงดีครับ เจ้าหน้าที่คงต้องเข้าชาร์จ ผมอยากให้ทุกคนออกไปก่อน"ตำรวจหันมาถาม เพราะได้รับคำสั่งมาไม่ให้ทำอะไรรุนแรง"ฉันเป็นห่วงลูกค่ะ"รสรินบอกกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ เพราะเธอเป็นห่วงหนูยิ้ม"เชื่อตำรวจนะโรส เราช่วยอะไรลูกไม่ได้หรอก ต้องปล่อยให้เจ้าหน้าที่จัดการ"อรรถหันมาปลอบใจหญิงสาว"ตอนนี้คุณรู้หรือยัง ว่าทำไมฉันถึงอยากหย่ากับคุณ ถ้าฉันไปจากคุณเร็วกว่านี้ ลูกก็คงจะไม่เดือดร้อน"รสรินพูดกับอรรถ ตากลมโตมองหน้าเขา อยากให้อรรถซึมซับความเสียใจที่เกิดขึ้นจากเธอ เข้าไปในหัวใจสักนิด"อย่าพูดแบบนั้นสิคะ คุณโรสกับคุณอรรถไม่ผิด ผู้หญิงคนนั้นไม่มีความพอดี ถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ มุกขอโทษนะคะ ถ้าวันนั้นมุกใจแข็งพาลูกหนีไป มันก็คงไม่เกิดเรื่องขึ้น"มุกดาพูดเสียงเศร้า อย่างคนสำนึกผิด"เพราะความเห็นแก่ตัวของฉัน ลูกจึงต้องมารับเคราะห์"อินพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด "อย่าโทษตัวเองกันเลย เรามาเอาใจช่วย ให้เจ้าหน้าที่พาหนูยิ้มออกมาอย่างปลอดภัยดีกว่า"อรรถบอกกับทุกคน เขาอยากกอดอยากปลอบรสริน แต่เธอเลือกที่จะจับมือกับมุ

รสรินมองสองแม่ลูกที่นอนกอดกันหลับบนเตียง ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความสุข หลังจากที่เธอถอยออกจากหนูยิ้ม แล้วให้มุกดามาทำหน้าที่แทน ไม่นานหนูยิ้มก็คุ้นเคยกับมุกดา หญิงสาวตัดสินใจได้ในตอนนั้นว่าจะคืนลูกให้มุกดา ในส่วนของพ่อนั้นคงต้องอินกับอรรถไปตกลงกันเอง เธอยอมปล่อยมือเพราะรู้ว่าอินไม่มีทางทิ้งลูก และถ้าโชคดีอินปรับความเข้าใจกับมุกดาได้ หนูยิ้มก็จะมีทั้งพ่อและแม่ที่สมบูรณ์ หมดหน้าที่แม่กำมะรออย่างเธอแล้ว อยู่ให้ครบตามกำหนด แล้วเธอจะไป"คุณโรสคะ"เสียงเรียกของคนที่เธอคิดว่าหลับ ปลุกหญิงสาวให้ตื่นจากภวังค์ความคิด รสรินเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ เมื่อมุกดาเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ"มุกขอบคุณนะคะ ที่คุณโรสให้โอกาสมุกเรื่องลูก แต่มุกคิดว่ามุกคงไม่เหมาะสม ที่จะเป็นแม่ของแก คุณโรสต่างหากที่เหมาะกับคำว่าแม่"มุกดาบอกกับหญิงสาวด้วยความจริงใจ สิ่งที่เธอทำมันไม่เหมาะกับคำว่าแม่จริงๆ"อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ โรสรู้ว่าที่คุณมุกทำไปเพราะความจำเป็น โรสคืนหนูยิ้มให้คุณค่ะ""มุกไม่อยากให้ลูกสับสน ลูกมีคนโรสเป็นแม่แค่คนเดียวก็พอ""หนูยิ้มเพิ่งจะสองขวบ สักวันแกก็จะลืมโรส คุณมุกสัญญากับโรสได้ไหม ว่าจะไม่ทิ้งแกไปไหนอีก โรสกำ

วันเวลามักจะผ่านไปเร็วเสมอ จากวันเป็นเดือน มือบางลูบลงบนหน้าท้องแบนราบ ที่เธอเองก็เพิ่งรู้ว่า มีใครอีกคนอยู่ในนั้น สองสามวันที่ผ่านมา เธออาเจียนและเวียนหัว จนไม่เป็นอันทำอะไร เมื่อรู้สึกว่าทนไม่ไหว สิ่งแรกที่เธอต้องการก็คือที่ตรวจการตั้งครรภ์ และเมื่อผลมันขึ้นสองขีด โรงพยาบาลก็เป็นแห่งสุดท้าย ที่จะยืนยันเรื่องนี้ให้เธอ และผลตรวจจากโรงพยาบาลก็ยืนยันให้สงสัย เธอตั้งครรภ์ได้สองเดือน เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจเพราะเธอทำใจเอาไว้แล้ว เธอมีความสัมพันธ์กับอรรถ โดยที่ไม่มีการป้องกัน ผลที่ออกมาก็คือท้อง ถึงแม้จะเตรียมใจ แต่ก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้ เมื่อรู้ว่ามีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในท้อง มีใครอีกคนที่เธอต้องเอาใจใส่ดูแลเป็นพิเศษ ลูกคำนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับเธอ เพราะเธอเคยมีสถานะเป็นแม่คนมาแล้ว จะต่างกันก็ตรงที่ ครั้งนี้เธอตั้งท้องลูกของตัวเองป่านนี้อรรถจะเป็นอย่างไรบ้าง คนอย่างเขาคงอยู่เป็นโสดไม่นาน เธอไม่คิดจะปกปิดเรื่องลูกกับเขา แต่เธอยังสบายใจที่ได้อยู่แบบนี้ เธอยังไม่ได้หย่าขาดจากเขา อรรถยังมีสิทธิ์ในตัวลูกเหมือนเดิม หญิงสาวเก็บความคิดทั้งหมดเอาไว้ เมื่อเสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น เธอมีคว