All Chapters of One Last Love เธอคือรักสุดท้าย: Chapter 1 - Chapter 10

ร่างบางที่ก้าวเข้ามาในงานเลี้ยงเป็นคนสุดท้าย สะกดทุกสายตาให้หันมามองที่เธอ รสรินยกยิ้มมุมปาก ไม่ได้รู้สึกขัดเขินเลยสักนิด เมื่อช่างภาพหันกล้องมาที่เธอ แล้วกดชัตเตอร์ใส่รัวๆ ใบหน้าสวยยิ้มน้อยๆ ตาคมสวยหรี่ลง เมื่อหันมาจิกกล้อง ที่พยายามซูมเข้ามาที่ใบหน้าของเธอ นี่แหละสิ่งที่เธอต้องการ เธอต้องเด่นที่สุดในงาน และเป็นที่สนใจของทุกๆคนในคืนนี้รสสิน ศิริวรกุล เดินเข้าไปด้านใน ด้วยท่าทาง สง่างาม เป้าหมายของเธอคือบุรุษร่างสูงใหญ่ ที่ข้างกายเขามีหญิงสาวหน้าตาดีคนหนึ่ง มองมาที่เธออย่างท้าทาย ตาคู่สวยมองมือของเธอคนนั้น ที่สอดเข้ากับแขนของเขา เมื่อเธอเดินมายืนตรงหน้า แขกที่ยืนคุยอยู่บริเวณนั้น ขยับถอยหนี บางคนที่ไม่อยากยุ่ง ก็เดินเลี่ยงออกไป"ไม่นึกว่าคุณโรสจะมานะคะ"คำถามจากหญิงสาว ที่ยืนคล้องแขนอยู่กับเขาคนนั้น ทำให้คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้น รู้สึกสมเพชกับคนที่กำลังแสดงความเป็นเจ้าของ ทั้งๆที่ของสิ่งนั้น ก็ไม่ใช่ของตัวเอง ริมฝีปากบางยกยิ้ม ก่อนจะเอ่ยคำพูดออกมา"ไม่มีเหตุผลอะไรที่โรสจะไม่มางานนี้นี่คะ งานเลี้ยงฉลองความสำเร็จของสามี ภรรยาก็ต้องมาแสดงความยินดีสิคะ"พูดพร้อมกับมองหน้าชายหนุ่ม อรรถยกยิ้มมุม

ร่างสูงยืนมองร่างบาง ที่นอนคว่ำหน้าหลับสนิทบนเตียงกว้าง ด้วยความรู้สึกหลากหลาย มือหนาคว้าบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ ก่อนจะพ่นควันสีขาวออกมา ตาคมเข้มเพ่งมองซีกหน้านวลผ่านม่านควัน เวลาที่หลับสนิท รสรินก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กที่ไร้เดียงสา ตาคู่คมกวาดมองไปตามผิวบอบบาง ที่โผล่พ้นผ้าห่มผืนหนาออกมา บางจุดแดงเป็นสีกุหลาบ บางจุดเขียวคล้ำ ไม่ว่าจะจุดไหน มันก็เกิดจากฝีมือของเขาทั้งนั้น บทรักเร่าร้อนจบลง เมื่อเขาเรียกร้องจากเธอหลายต่อหลายครั้ง จนคนตัวเล็กหลับคาอก หัวใจแกร่งกระตุก เมื่อเหลือบไปเห็นคราบเลือดที่หยดเปื้อนไปตามผ้าปูที่นอน ก่อนจะยิ้มให้กับตัวเอง เธอสะอาดบริสุทธิ์ และไร้เดียงสาที่สุด เขาปล่อยเธอไว้ได้ยังไง ทั้งๆที่เขามีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่าง เพราะได้เธอมาง่ายๆ เลยทำให้มองไม่เห็นคุณค่า เธอก็ไม่ต่างอะไรกับของแถมทางธุรกิจ เมื่อทางครอบครัวของเธอประสบปัญหา ทางครอบครัวเขาก็ยื่นมือเข้าไปช่วย โดยมีเธอเป็นตัวประกัน การแต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากความรักจึงเกิดขึ้น และเธอก็ทำตัวได้น่ารำคาญที่สุด ตามหึงตามหวง ทั้งๆที่เธอไม่มีสิทธิ์ในตัวเขา แต่เมื่อช่วงสองปีที่ผ่านมา รสรินก็เปลี่ยนไป เธอไม่สนใจเขา ไม่คุยหรือถามไ

รสรินมองสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง เมื่ออรรถพารถเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ ตากลมโตมองไปที่ร่างสูงของคนที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน อินกะเวลาได้พอดี หลังจากที่เธอส่งไลน์มาบอกว่ากำลังกลับบ้าน แต่รถติดมากอาจจะถึงบ้านช้า ในอ้อมแขนของเขามีเด็กผู้หญิงตัวน้อย ที่กำลังมองมาที่เธอเช่นกัน ทันทีที่รถจอดสนิท ร่างเล็กกลมป้อมก็ดิ้นลงจากอ้อมแขนของคนเป็นลุง แต่อินกับโอบกระชับคนตัวเล็กเอาไว้ ไม่ปล่อยลงพื้นตามที่หนูน้อยต้องการอรรถมองภาพตรงหน้าอย่างขัดใจ ยิ่งเห็นใบหน้าบูดบึ้งของพี่ชาย ก็อยากแกล้ง หมอนั่นไม่มีสิทธิ์มาทำท่าทางแบบนี้ใส่รสริน เพราะเธอคือเมียของเขา"อ๊ะ! คุณอรรถ อื้อ"มือแกร่งฉวยข้อมือของคนที่เอาแต่มองผู้ชายที่ยืนรอ มืออีกข้างช้อนที่ท้ายทอย บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นรับจุมพิตของเขา อรรถจงใจมอบจูบที่ดูดดื่มให้เธอ เพราะเขาไม่ชอบสายตาที่คนทั้งสองมองกัน ทำไมรสรินต้องทำเหมือนกับรู้สึกผิดกับอิน ทั้งๆที่เธอไปค้างคืนกับเขาอินมองภาพคนในรถ ก่อนจะเบือนหน้าหนี เมื่อเห็นการกระทำของคนทั้งสอง รสรินหายไปทั้งคืน กลับมาพร้อมกับอรรถ แล้วอรรถยังจูบเธอโชว์เขา ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ หน้าของเธออรรถก็แทบจะไม่มอง"ปล่

"ปล่อยโรส! บอกให้ปล่อย! "รสรินสะบัดแขนออก เมื่ออรรถอุ้มลูกเดินห่างออกไป เธอกลัวเขาจะเอาหนูยิ้มไปไว้ที่อื่น เธอคงทำใจไม่ได้ถ้าเขาพรากลูก ไปให้คนอื่นเลี้ยง อินดึงคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมแขน กอดเธอไว้แน่น เขาเชื่ออรรถคงไม่พาหนูยิ้มไปไหน ที่อรรถทำลงไปก็แค่อยากเอาชนะ"พี่อินปล่อย ฮือๆๆ ปล่อยโรส โรสจะไปหาลูก เขาเอาลูกไปแล้ว เขาพรากลูกจากโรสแล้ว ฮือๆๆ "รสรินร้องไห้ฟูมฟาย กำปั้นน้อยๆ ทุบลงไปบนอกของอิน อินไม่ช่วยเธอ อินปล่อยให้เขาพรากลูกไปจากเธอ"โรสครับ ใจเย็นๆ ก่อน ฟังพี่นะ โรสต้องใจเย็นๆ อรรถไม่เอาหนูยิ้มไปไหนหรอก ไม่มีใครเลี้ยงลูกดีเท่าโรสอีกแล้ว ใจเย็นๆ ก่อนนะ"อินปลอบ พร้อมกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น เมื่อรสรินยังดิ้น และทุบตีเขาไม่หยุด"ไม่โรสไม่เชื่อ คุณอรรถทำได้ทุกอย่าง อะไรที่ทำให้โรสเจ็บ เขาทำได้หมด"รสรินพูดพร้อมเสียงสะอื้น"พี่อินก็รู้ ว่าอะไรที่ทำให้โรสเจ็บ คุณอรรถก็จะทำ เขารู้ว่าโรสรักลูก เขาก็จะเอาลูกไป เพื่อให้โรสเจ็บ คุณอรรถใจร้าย โรสเกลียดคุณอรรถ พี่อินช่วยโรสด้วยนะคะ โรสอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีแก ฮือๆๆๆ พี่อินช่วยด้วย"รสรินร้องไห้ฟูมฟาย คนอย่างอรรถทำได้ทุกอย่าง ยิ่งเขารู้ว่าอะไรที่จะทำให

"กรี๊ดดด!!!"ฉัตรกมลปามือถือในมือลงพื้น เมื่ออรรถปิดมือถือใส่เธอ"เกิดอะไรขึ้นฉัตร!"กิ่งกาญวิ่งออกมาในห้อง เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของน้องสาว ร่างอวบมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง ห้องของฉัตรกมลเละเทะจนเหมือนสนามรบ หมอนที่นอนกระจัดกระจาย ข้าวของเครื่องใช้ล้มระเนระนาด ฉัตรกมลยังอยู่ในชุดที่กลับจากงานเลี้ยงเมื่อคืน ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเครื่องสำอาง ผมที่เป็นทรงสวย ตอนนี้ฟูจนดูไม่ได้"ฉัตร..."กิ่งกาญร้องเรียกก่อนจะขยับเข้าไปใกล้หญิงสาวอีกก้าว"เป็นอะไรจ้ะ ไม่ไปทำงานเหรอ"ถามเพราะวันนี้ไม่ใช่วันหยุด"อีโรสมันมางานเมื่อคืน คุณอรรถขึ้นห้องไปกับมัน อยู่กันถึงเช้า จนป่านนี้คุณอรรถยังไม่มาหาฉัตร ไม่มาง้อฉัตร เขาจะทิ้งฉัตรใช่ไหม"หญิงสาวฟูมฟาย เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้พี่สาวฟัง กิ่งกาญเข้าใจทุกอย่าง เพราะรู้สถานะของน้องสาวดี เธอไม่เคยสนับสนุนให้น้องเป็นเมียน้อย แต่เมื่อเจ้าตัวเลือกเอง ก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามนั้น ตั้งแต่ฉัตรกมลอยู่กับอรรถ ฐานะทางการเงินก็ดีขึ้น ทางบ้านอยู่กินสบาย เธอเองก็ย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้ ที่อรรถซื้อให้น้องสาว"โธ่ฉัตร"กิ่งกาญเดินเข้าไปกอดน้องเอาไว้"ฉัตรอาบน้ำเถอ