All Chapters of Romance Under Contract: Chapter 11 - Chapter 20

Ysabelle’s POVHindi kami nagtagal sa pamamasyal namin at napagdesisyunan naming umuwi agad para sa kaligtasan namin. Hanggang ngayon, isang malaking question mark pa rin sa akin kung ano ba talaga ang nais ipahiwatig iyong Sarina at naghahabol pa rin ito kay Aldrich. Siguro nag-ghost din itong si Aldrich sa kanya. “Ma’am, sir.” Napalingon kaming dalawa kay Ysa bago kami pumasok sa aming silid. “Bukas na po ang last day natin dito sa Brunei before heading to Kazakhstan kaya may last schedule naman po kayong dapat puntahan.” Akala ko iyon lang?“Ha? Eh hindi ba ang sabi ni daddy kapag okay na ang business conference diretso lipad agad sa next destination after vacation?”“Hindi pa po. Actually may activity daw po kayong dapat puntahan. Dito rin po ang venue.” Napalingon ako kay Aldrich dahil baka may alam din ito. “What kind of activity is that?” tanong naman ni Aldrich.“Marriage Enrichment Activity daw po.”“What?!” Pareho kaming nagulat sa hindi inaasahang hirit pa para sa aming

Ysabelle’s POVWe arrived at the venue where the corporate ball is set to celebrate. Maraming mga high profile individuals and business owners from other countries ang nagsidaluhan dito. Sumasakit ang ulo ko hindi dahil sa gutom na ako, dahil sari-saring wika ang naririnig ko dito at hindi ko maunawaan. Si Aldrich lang naman iyong nagsasalita sa amin since he knows some languages at sinasalo na lang niya ako kapag may tanong sila sa akin, kumbaga siya ang translator ko dito. Sa gabing ito, tila bago ang aming branding ngayon. Hindi kami nagbabangayan, naguusap lang naman kami kung may lumalapit sa amin upang hindi sabihing may beef kaming dalawa lalo na’t newlyweds palang kami. “I’ll go to the washroom,” I whispered to Aldrich while his attention was with other guests. He turned to look at me and nodded as an approval. As I was heading out of the washroom after the call of nature, I stopped for a moment when I heard a voice of a man calling. I think he’s referring to me. “I think

Ysabelle’s POV“He should have a long recovery until he becomes well.” Tahimik kaming nakikinig ni Amy sa doctor habang napapahinga pa rin si Aldrich sa higaan, nakapikit ang mga mata. Buti naman at gumising siya agad pagkatapos dumating si Amy upang buhatin siya kanina. “Based on my observation, he lacks red blood cells so it’s much better to let him drink iron sulfate. That high fever is maybe because of the sudden change of weather and his immune system cannot adapt that much but there is a treatment for that.” And he wrote a prescription note and handed it to me, kasali na rito iyong gamot para sa high fever. Afterwards, I instructed Amy to tell our parents about Aldrich and our negotiators that the business meeting will continue on the other day until further notice. Okay na rin iyon, kaunting pahinga muna before anything else. Tiningnan ko ulit iyong body temperature ni Aldrich by checking on his forehead at dahil mainit pa ito, nilagyan ko iyon ng basang bimpo sa kanyang noo

Ysabelle’s POVNang bumuti na ang kalagayan ni Aldrich ay itinuloy na namin ang appointment. We were done doing a photo opportunity after a long talk with the negotiators. For the record, oo, bati na kami pero hindi ibig sabihing hindi magwawakas ang banatan namin dito. Branding na namin kasi ito. “Oh, huwag kang mag-bi-bring home diyan.” Kumukuha na kasi kami ng pagkain na nakalagay sa tapat ng mesa nang binara ako ni Aldrich. Inirapan ko siya, siguro napansin niyang marami iyong napulot kong pagkain. Wala siyang pakialam, puro mga paborito ko ito. “Duh, may hiya pa rin naman ako kahit papaano, hindi tulad sa iyo,” bulong ko naman sa kanya bago kumain. Tumawa lang siya, nais niya siguro akong asarin ngunit this time, sanay na ako sa kalokohan niya. Sa kalagitnaan ng hapag-kainan ay napansin ko na iyong katapat ko ay parang sinasadyang tamaan ang aking paa sa pamamagitan ng bahagyang pagtadyak nito. Dahil sa madalas na niyang gawain ito ay umangat na ako at nakita ko siyang nakangi

Ysabelle’s POVMaganda ang simula ngayong araw na ito. Tila umaayon sa akin ang mayuming sikat ng araw at kagandahan ng langit na para bang sinasabi nilang deserve ko ng mabuting buhay sa araw-araw. Gusto kong pasalamatan ang Panginoon for giving me another year to live and the life that I truly deserve. Today is our schedule for flying back in the Philippines since tapos na iyong tungkulin namin for the business trip. As much as I want to take a rest at home, mami-miss ko ito, the places that we have visited while having appointments. I know it was chaotic dahil may ka-bangayan ako ngunit regardless of that, may natutunan naman ako when it comes to business. Not only that, kahit papaano natutunan ko rin iyong mga history, culture and practices of such countries that we have visited and I must say that having those aspects is beauty especially if we preserve and give importance to it. “Wala ka bang nakalimutan?” Aldrich asked while he’s going to sit beside me. I just shook my head a