All Chapters of Romance Under Contract: Chapter 21 - Chapter 30

Ysabelle’s POVWe rushed inside the office as we were curious to know kung anong klaseng important matter ba ito. Si mommy naman kasi pa-suspense minsan. “Wait up, ang bilis mo naman masyado,” sambit naman ni Aldrich na nasa likod ko while I was walking in a fast pace. I sighed, showing that I’m being serious this time habang nilingon ko siya. “Importante kasi eh.”“How important is that pala?”“I do not know?” Tumahimik na lang siya pagkatapos at nakarating na kami sa opisina ni daddy. “Mommy?” pagtatawag ko kay mommy na kausap ni daddy. Lumingon naman ito sa amin. “Oh, nandito na pala kayo. Saan ba kayo galing?”Aldrich spoke confidently, “Starbucks po, tita.”“Ahh,” she said with relief while nodding and spoke once more, “mukhang madalas na kayong magkasama ah. Nagseselos na ako.” At nag-pout pa nga! Crush niya siguro si Aldrich. “Naku, my. Sayong-sayo na siya. Nilibre lang naman ako nito.” Tiningnan ko si Aldrich nang nakakaloko.Hirit naman ni mommy, “sana all. Palibre nama

Ysabelle’s POV“B-bitawan mo ako.” Agad naman akong inalalayan ni Aldrich patayo nang dahan-dahan at inayos ko ang aking sarili. I looked at him and smirked na ipinagtaka niya. “Oh, ano naman?”“Dahil sa may atraso ka sa akin ngayon…” Dahan-dahan akong lumapit sa kanya at kinaya kong titigan ang kanyang mga mata. That stare that would make him have a culture shock with me. Lumapit ako sa kanya na halos wala nang distansya sa pagitan namin, only to hear his nervous breathing. May side din pala na ganito siya. I kept teasing him, doing the triangle method ngunit nagtaka ako kung bakit hindi siya sumakay sa trip ko eh ito naman iyong gusto niya. Kadalasan nga niya itong ginagawa sa akin pero pag ako ang gumawa nito sumisibat na siya? I smirked and went to his ear, giving him first a hot breath which made him gulp so hard that it could produce a sound.And I whispered in a sexy voice, “cook with me, then…let’s eat together.”Humiwalay na ako habang nakalipbite na tinitingnan siya. He

Ysabelle's POVNgayon ang alis namin papunta sa Maynila upang mag-courtesy call as volunteers sa pagtulong ng bigayan ng relief goods para sa mga nasalanta ng bagyo. As I have heard, super typhoon daw ito.As much as I want to express my excitement dahil isa sa paborito ko ang pagsakay ng eroplano kahit mafi-feel ko iyong jetlag, I tried to supress it because this is not a vacation— this is a mission. We're going to ride on a commercial plane dahil kasama rin iyong ibang empleyado na galing sa aking kumpanya at ni Aldrich. We were already heading to the departure area. Marami kaming bitbit na mga gamit just in case of emergency, lalo na ako na palaging dalawa ang bitbit na luggage ngunit I'm planning to give other things na hindi ginagamit sa victims. I would rather give my things na kailangang-kailangan nila kaysa itago ko lang ito sa aparador kapag hindi ginagamit hanggang sa mamamantsa lang ito. I can hear the voices of the employees talking, iba-iba lang ang pinaguusapan ngunit

Ysabelle's POVNakarating na kami sa Clark Air Base dahil dito kami pinalapag as per instruction para sa mga mag-vo-volunteer para sa mga pupunta ng lugar na nasalanta ng malakas na bagyo, kinuha na rin kami ng mga bus na hahatid sa amin papunta sa La Union upang doon maglahad ng tulong. Habang nasa biyahe, ang mga empleyado namin ay parang may sari-sariling mundo— iba-iba lang ang mga pinaglalahad nilang kwento, tawanan at kung ano pa, samantala naman ako ay mas tutok tingnan iyong update sa summarization para sa i-pe-present sa Inspection Committee. "For the judgement of our financial report, it shows that we have no bias and it shows that we performed our company fairly because of its clean flow of our audit reports." I attentively listened to our accounting chief that I found it interesting to hear our financial report. I'm confident that our company will not be involved with the corruption issues since we have good practices in handling a business. Hindi namin kaya maging mand

Ysabelle's POVI saw Aldrich became pale and awful, the crimson stain dripped on his side onto the dusty floor. His eyes turned red and glassy, he was suffering but still he didn't fail to look at me attentively. "Y-ysa..." His voice became hoarse, almost a whisper. Inabangan ko lang iyong kilos niya, hindi na ako makagalaw dahil sa panginginig. Dahan-dahan itong lumalapit si Aldrich papalapit sa akin, taking one step at a time habang tila may iniinda pa rin siyang sakit. I gasped when he fell down in front of me habang niyayakap ako nang mahigpit, nakangudngod ang mukha nito sa aking balikat. "Aldrich," I slightly whispered, naririnig pa rin ang rinig ng aking boses ngunit hindi ako makapagsalita nang maayos dahil napayakap na rin ako nang mahigpit sa kanya, anytime parang ma-o-out of balance siya."A-aldrich, umayos ka muna hindi ako makahinga—" I paused when I felt that I touched the blood stain on his upper back that made me tremble and horrified. Nagsalita ako muli nang uma