Semua Bab พันธะร้ายขังรัก: Bab 41 - Bab 50

อลินดาเองก็ไม่คิดจะพูดอะไรแค่ปลายตามองร่างสูงที่นั่งโซฟาถัดไปอีกตัวเป็นระยะ ๆ ทว่านาทีต่อมาเธอก็ต้องรีบดึงสายตากลับ แสร้งมองไปทางอื่นแทนเมื่อเขาเงยหน้าจากหน้าจอมือถือทำเหมือนว่าก่อนหน้านี้เธอไม่ได้แอบมองเขาอยู่โดยไม่รู้เลยว่ากลายเป็นตัวเองที่ถูกเขาจับจ้องแทนมาเฟียหนุ่มไล่สายตามองร่างบางตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ก่อนจะเลื่อนไปหยุดตรงเนินอกอวบอิ่มที่ลอยเด่นอยู่ภายใต้เสื้อยืดคอย้วยมองพินิศนานนับนาที แล้วจึงเอ่ยขึ้น "บราใส่ได้พอดีใช่ไหม"คำถามจากริมฝีปากหนาทำอลินดาต้องรีบหันกลับไปมอง และจากที่ไม่ชอบใจกับคำถามอยู่แล้วก็ยิ่งไม่ชอบใจเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นสายตาทอประกายของเขาที่จับจ้องเนินหน้าอกเธออยู่ รีบยกมือขึ้นปิดอัตโนมัติแม้จะไม่ได้เห็นเนื้อหนังแต่เธอก็ไม่ชอบที่ถูกเขาจ้องแบบนี้ ก่อนเปล่งน้ำเสียงห้วนกระด้างตอบไป "จะถามทำไม มันใช่เรื่องที่ต้องถามเหรอ""เป็นผัวเมียกันทำไมจะถามไม่ได้ ทำมากกว่าถามยังได้เลย" มาเฟียหนุ่มย้อนถามด้วยคำพูดที่ทำเอาคนฟังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ อยากจะก่นด่าไปเหลือเกินว่าเขามันคนส่ำส่อน แต่ก็ทำได้แค่กำหมัดแน่นถลึงตาใส่ไป จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนหมายจะเดินหนีขึ้นห้อง ขืนอยู่ต่อคงได้ปร

หลายวันต่อมา..หลังจากวันที่มาเฟียหนุ่มได้แอบยืนมองอลินดากับชิดจันทร์คุยกันเวลาก็ผ่านมาถึงหนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ เขายังคงเฝ้ามองพฤติกรรมทั้งสองเงียบ ๆ ไม่ได้เอ่ยปากถามไปตรง ๆ เพราะรู้ว่าหากทั้งสองมีความลับต่อกันจริง ๆ ถึงจะถามไปก็คงไม่ยอมบอกแน่ ๆ "พรุ่งนี้นายจะขึ้นฝั่งไหมครับมีประชุมใหญ่ที่บริษัท" เสียงของลูกน้องดังขึ้นทำให้มาเฟียหนุ่มที่กำลังก้มหน้าเล่นไอแพดอยู่ในห้องนั่งเล่นละสายตาจากหน้าจอตวัดขึ้นมองหน้าตอบเคนลูกน้องคนสนิทด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "ไป""ครับ" เมื่อได้รับคำตอบเคนก็หันหลังเดินออกไปทันทีไม่อยู่รบกวนเวลาของเจ้านายหนุ่มอีกครั้นลูกน้องเดินออกไปพ้นสายตามาเฟียหนุ่มก็มองดูเวลาบนหน้าจอไอแพด เมื่อเห็นว่าเป็นเวลาสิบเอ็ดโมงจึงกดปิดหน้าจอไอแพดวางลงบนโต๊ะ แล้วลุกเดินตรงไปยังห้องครัวเพื่อแอบดูอลินดาทำอาหารเขามักจะแอบไปยืนมองอลินดาทำอาหารเสมอตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้าครัว กระทั่งผ่านมาหนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ อยากจะดูว่าเวลาผู้หญิงที่ไม่เคยเข้าครัวสักในชีวิต และมีนิสัยแข็งกระด้างเข้าครัวมันจะเป็นยังไงบ้างซึ่งวันแรกที่หญิงสาวเข้าครัวทำอาหารดูเหมือนเธอจะช่วยพังครัว และเป็นภาระสายสมรมากกว่าเพราะห

พรึ่บ!!ร่างของอลินดาถูกมาเฟียหนุ่มวางลงบนเตียง ก่อนเขาจะตามขึ้นไปคร่อมเอาไว้ จับมือเล็กทั้งสองกดตรึงข้างศีรษะไม่ให้เธอทุบตีผลักไสเขาได้ดวงตาคมปลาบจ้องมองใบหน้าคมอย่างคาดคั้น "ทีนี้จะบอกได้รึยังว่าหมายถึงใคร""คุณรู้แกใจดีจะมาถามทำไมอีก" อลินดายังคงไม่ยอมตอบคำถามแม้ตอนนี้ตัวเองจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบอยู่ก็ตาม อีกอย่างเธอมั่นใจว่าเขารู้แกใจตัวเองดีแต่ยังมาตีหน้าซื่อทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีก อดไม่ได้จะว่ากระแทกแดกดันไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ "หรือคุณมั่วไปทั่ว ถึงไม่รู้ว่าฉันหมายถึงใคร"สิ้นคำแดกดันของหญิงสาวมาเฟียหนุ่มถึงกับคิ้วขมวดชนกันเป็นปมเธอว่าเขามั่วไปทั่วอย่างนั้นเหรอ เขามั่วตรงไหนกันที่ผ่านมาเขาก็มีอะไรแค่กับชิดจันทร์คนเดียวเท่านั้น เห็นเขาร้าย ๆ แบบนี้ก็เลือกกินเหมือนกันนะไม่ได้เอาไปทั่ว พอคิดมาถึงตรงนี้เขาก็เริ่มเอะใจ หรือที่หญิงสาวหมายถึงคือชิดจันทร์ แต่เธอจะล้วงรู้ได้ยังไงกันหรือชิดจันทร์บอก"เธอไปรู้อะไรมางั้นเหรอ" เขาเลือกจะไม่พูดออกไปยังคงเค้นเอาคำตอบจากอีกคนเพื่อความแน่ใจ"ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ ปล่อยได้แล้วฉันจะลงไปช่วยป้าสมรทำอาหาร" อลินดายังคงปฏิเสธอีกเช่นกันเธอไม่อย

จากวันที่มาเฟียหนุ่มกลับฝั่งไปเวลาก็ผ่านเข้าสู่วันที่สองแล้ว ซึ่งเป็นวันที่เขาจะกลับมาอลินดาอดเซ็งไม่ได้จริง ๆ เพราะตลอดเวลาที่ไม่มีเขาอยู่มันดีมาก ๆ เลยไม่ต้องมีใครมาคอยพูดจากวนประสาน และทำรุ่มร่ามกับเธอทว่าอีกใจก็คิดว่าเขากลับมาเร็ว ๆ แหละดีแล้วเธอจะได้ทำตามแผนให้สำเร็จไว ๆ จะได้รีบออกไปจากเกาะบ้า ๆ นี่"เฮ้อ.." เธอลอบถอนหายใจออกมาอย่างปลง ๆ ก่อนจะลุกเดินออกจากห้องลงไปยังชั้นล่างเพื่อช่วยสายสมรทำมื้อเย็น เธอคิดไว้ว่าจะทำอาหารที่เป็นของโปรดมาเฟียหนุ่มไว้รอเขากลับมาทานหวังจะทำให้เขารู้สึกประทับใจ หากถามว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าอาหารอะไรเป็นของโปรดเขาเธอก็ถามสายสมรนั่นแหละ บวกกับคอยสังเกตพฤติกรรมการกินของเขาด้วย"ป้าคะวันนี้หนูขอลงมือทำอาหารเองนะคะ ป้าแค่เป็นผู้ช่วยคอยแนะนำหนูก็พอค่ะ" เมื่อเดินมาถึงในครัวเธอก็บอกกล่าวกับสายสมรอย่างอารมณ์ดี"วันนี้นึกยังไงคะถึงได้อาสาทำอาหารเองคะ" สายสมรมองหน้าถามเด็กสาวด้วยความแปลกใจเพราะปกติเด็กสาวจะเป็นลูกมือช่วยเธอตลอดมาวันนี้กลับบอกว่าอยากทำเอง ซึ่งเธอมั่นใจในฝีมือของเด็กสาวเพราะเธอเป็นคนสอนทุกอย่างเองกับมือ หนำซ้ำมีเคล็ดลับพิเศษหรือเทคนิคอะไรก็บอกไป

มาเฟียหนุ่มพลันขมวดคิ้วชนกันเป็นปมในตอนที่เดินมาถึงหน้าบ้านหลังเล็กแล้วเห็นรองเท้าแตะสายคีบที่เป็นลวดลายดอกไม้จอดอยู่ เขาจำได้แม่นว่ามันเป็นรองเท้าของอลินดาความสงสัยและคำถามมากมายผุดขึ้นในสมองทำไมรองเท้าเธอถึงมาจอดอยู่ที่นี่ ที่สำคัญรองเท้าของดนัยก็จอดคู่อยู่ด้วยอย่าบอกนะว่า...เขารีบผลักประตูบ้านออกอย่างแรง แล้วรีบเดินเข้าไปยังห้องนอนของดนัย"What the fuck!!" วินาทีที่เปิดประตูเข้าไปเห็นภาพในห้องนอนดนัยมาเฟียหนุ่มถึงกับอุทานคำหยาบออกมา แววตาวาวโจน์ด้วยความโกรธจัด ใบหน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหู กรามทั้งสองขบแน่นจนเสียงดังกรอดมันเป็นภาพที่หญิงสาวนอนกอดกับดนัยอยู่บนเตียงภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ท่อนบนเปลือยเปล่าทั้งสอง มีผ้าห่มคลุมบริเวณอกลงมา การที่ผู้หญิงกับผู้ชายนอนแก้ผ้าบนเตียงเดียวกันไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ส่วนเคนที่เดินตามหลังมาเห็นเหตุการณ์ก็รู้สึกตกใจไม่น้อย รู้ถึงชะตากรรมของดนัยในทันทีถ้าไม่ตายก็คงเลี้ยงไม่โต "อูยย!" ชิดจันทร์ที่เพิ่งเดินมาถึงแสร้งทำเป็นตกใจกับภาพที่เห็นอีกคนรีบยกขึ้นปิดปาก ทำตาเบิกกว้างให้ดูสมจริงสุดทั้งที่ทุกอย่างล้วนเป็นฝีมือเธอเอง เธอเป็นคนจัด