Semua Bab พันธะร้ายขังรัก: Bab 51 - Bab 60

"คุณจะทำบ้าอะไร ปล่อยฉันนะ" อลินดาร้องถามเสียงดังลั่นในตอนที่ถูกฉุดกระชากลากเข้ามาในห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนของเขา พลางพยายามสะบัดแขนสุดแรงหวังสลัดมือหนาที่จับกุมมือเธออยู่ออกแต่มือของอีกคนมันเหนียวเสียยิ่งกว่าอะไรยิ่งเธอสะบัดแรงเท่าไรมือหนาก็ยิ่งบีบแรงขึ้นเท่านั้น เธอรู้สึกเจ็บจนต้องเบ้หน้าออกมา น้ำตาเอ่อคลอหน่วยตาอย่างกลั้นไมอยู่ มาเฟียหนุ่มเห็นแต่ไม่คิดเห็นใจเพราะความโกรธอยู่เหนือทุกสิ่ง ครั้นลากร่างบางมาใต้ฝักบัวเรนชาวเวอร์สำเร็จก็จัดการกระชากผ้าห่มที่ห่อหุ้มร่างบางออก โยนทิ้งไปไกล ๆ แม้อีกคนจะพยายามเยื้อแย่งก็ไม่สำเร็จ"อ๊าย! คุณทำบ้าอะไร" อลินดาได้แต่หวีดร้องใส่มาเฟียหนุ่มด้วยความโมโห ขณะที่มือก็รีบยกขึ้นปิดเนินหน้าอกและจุดสงวน สองเท้าเล็กขยับหมายจะวิ่งหนีทว่าอีกคนกลับรู้ทันคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็กแล้วดึงเข้ามาประชิดตัวในท่ายืนซ้อนหลัง วงแขนแกร่งข้างขวากอดรัดรอบเอวคอดแน่น ส่วนมือข้างซ้ายก็ยื่นไปเปิดฝักบัวเรนชาวเวอร์ซ่าา~"อ๊ายย!" วินาทีที่น้ำอุ่น ๆ จากฝักบัวเรนชาวเวอร์ราดรดลงบนศีรษะอลินดาถึงกับหวีดร้องออกมาพลางดีดดิ้นพยายามพาตัวออกจากวงแขนแกร่ง แต่ไร้ประโยชน์ผู้หญิงตัวเล็ก

ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่มาเฟียหนุ่มนั่งมองหน้าคนบนเตียงอยู่แบบนั้น ก่อนเขาจะลุกเดินไปหยิบไอแฟดในกระเป๋าที่วางบนโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วเดินกลับมาหย่อนก้นนั่งลงที่เดิม จัดการเปิดจอไอแพดกดเข้าไปยังแอปที่เชื่อมต่อกับกล้องแล้วค้นหาไฟล์บันทึกภาพของเมื่อวานตอนค่ำตลอดจนถึงเช้าวันนี้เมื่อพบก็รีบกดเข้าไปดู ซึ่งในวีดีโอที่กำลังเล่นช่วงค่ำทั้งชิดจันทร์ สายสมร อลินดา และดนัยก็นั่งกินหมูกระทะพร้อมดื่มเบียร์ไปด้วยเหมือนการสังสรรค์ปกติ ทุกคนดูแฮปปี้ดี อลินดากับดนัยก็ไม่มีท่าทางแปลก ๆ ที่ส่อไปทางชู้สาวให้เห็น วีดีโอเล่นไปเรื่อย ๆ จนถึงตอนที่ดนัยลุกกลับห้อง ส่วนคนอื่น ๆ ยังคงนั่งกินหมูกระทะกันต่อ ทุกอย่างดูปกติ กระทั่งอลินดากับสายสมรล้มตึงลงนอนบนเสื่อมันเหมือนกับไม่ใช่คนเมา หรือนอนหลับแบบปกติ ที่น่าแปลกคือชิดจันทร์ไม่ได้เป็นอะไรนั่งมองทั้งสองคนสลับไปมาอยู่แบบนั้นสักพัก ชิดจันทร์ก็ลุกไปหิ้วปีกสายสมรจากด้านหลังจากนั้นก็ลากไปที่ห้องนอน แล้วกลับมาอุ้มลากอลินดาต่อคิ้วเข้มพลันขมวดยุ่ง แววตาราบเรียบที่จ้องหน้าจอไอแพดแปรเปลี่ยนเป็นวาวโรจน์ทันใด กรามทั้งสองขบเข้าหากันจนเสียงดังกรอด ภาพที่ปรากฏบนหน้าจอทำให้เขาโก

มาเฟียหนุ่มเดินขึ้นมายังห้องนอนอีกครั้ง เขาเดินไปหย่อนก้นนั่งริมเตียงข้าง ๆ ร่างบางที่ยังนอนหลับอย่างเงียบและเบาที่สุดด้วยกลัวว่าจะทำให้เธอตื่น เขามันคนมีชนักติดหลังนิทำผิดกับเธอไว้เยอะ นี่ยังไม่รู้เลยว่าเมื่อเธอตื่นมาจะแผลงฤทธิ์ขนาดไหนยิ่งรู้ ๆ กันอยู่ว่านิสัยใจคอเธอเป็นแบบไหน แค่คิดก็ไมเกรนขึ้นแล้วเขานั่งพิงหัวเตียงมองใบหน้าเรียวอยู่อย่างนั้นนานหลายนาที ก่อนจะละสายตาออก หยิบไอแพดที่วางข้างตัวมาเปิดหน้าจอดูอะไรเรื่อยเปื่อยกระทั่งได้ยินเสียงครางเบา ๆ ดังเข้าหูพร้อมกับแรงขยับเขยื้อนตัวของคนข้าง ๆ จึงตวัดสายตามอง"อี้อ.." อลินดาส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ ในขณะที่เปลือกตายังปิดสนิทอยู่ ใบหน้าขมวดมุนด้วยความรู้สึกรวดร้าวที่เกิดขึ้นตรงกลางกายสาว ก่อนเปลือกตาบางจะค่อย ๆ ปรือขึ้นพร้อมกับมือเล็กที่ยกขึ้นขยี้ตาไล่อาการงัวเงียออก"ตื่นแล้วเหรอ" เสียงทุ้มที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นเสียงใครดังขึ้นเหนือศีรษะทำให้เธอรีบแหงนหน้าขึ้นมอง เพียงเห็นใบหน้าของคนที่รังแกเธออย่างโหดร้ายเท่านั้นก็รีบสะบัดหน้าหนี แล้วพลิกตัวนอนหันหลังให้เธอเกลียดและโกรธเขามากจนหน้าก็ไม่อยากมองมาเฟียหนุ่มนึกแปลกใจไม่น้อยเขาคิดว่

วันต่อมา..มาเฟียหนุ่มเดินทางออกจากเกาะตั้งแต่เช้าเพราะมีธุระที่ต้องจัดการ วันนี้เขาเลือกให้ดนัยเป็นคนติดตามมาแล้วให้เคนเป็นคนเฝ้าหญิงสาวแทน ที่ต้องเปลี่ยนเพราะเขาไม่อยากให้ดนัยกับหญิงสาวอยู่ร่วมบ้านกันโดยที่ไม่มีเขา ต่อให้ทั้งสองจะบริสุทธิ์ใจต่อกันก็ตามเถอะเขาพ่นลมหายใจหนัก ๆ ออกมาครั้งแล้วครั้งเล่าตั้งแต่ออกจากเกาะจนถึงท่าเรือที่ชลบุรีเพราะในสมองของเขามีแต่เรื่องของอลินดา ยิ่งคิดก็ยิ่งหัวเสีย ตั้งแต่เมื่อวานที่ทะเลาะกันบนชายหาดหญิงสาวก็ไม่โผล่ออกจากห้องเลย มีอะไรหรืออยากได้อะไรก็สั่งสายสมรให้เอาขึ้นไปให้ที่ห้องเหมือนไม่อยากเห็นหน้าเขายังไงยังงั้น หากไม่ติดว่าเขามีความผิดอยู่อยากจะบุกเข้าไปหาเธอที่ห้องด้วยซ้ำ ซึ่งหากทำแบบนั้นเธอได้เกลียดเขามากกว่าที่เป็นอยู่แน่จึงต้องปล่อยไปก่อน เขาถอนหายใจออกมาอีกครั้งก่อนจะลุกเดินลงจากเรือไปขึ้นรถที่มีลูกน้องอีกคนมารอรับ เดินทางสู่คฤหาสน์แอคคาร์โดใช้เวลาในการเดินทางราวสามชั่วโมงกว่า ๆ ก็ถึงคฤหาสน์ มาเฟียหนุ่มมองคฤหาสน์หลังใหญ่โตโออาด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย หลาย ๆ คนคงอิจฉาเขาที่เกิดมาในตระกูลมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล มีบ้านหลังโต ๆ ให้อยู่ มีเงินท

มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาหย่อนก้นนั่งบนโซฟาในห้องโถงด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก ในสมองก็ครุ่นคิดถึงแต่หน้ายัยตัวร้ายที่เพิ่งเอาข้าวของโยนทิ้งทะเลไป ให้ตายเถอะทำไมเธอถึงได้ร้ายขนาดนี้กันนะทำอะไรที่เขาคาดไม่ถึงเลยทีเดียว"คุณแทนไทจะทานข้าวเลยไหมคะ" เสียงของสายสมรดังทบโสตประสาททำให้เขาหลุดจากภวังค์ ก่อนตวัดสายตาไปมองหน้าสายสมร "ผมไม่ทานครับ ไปตามอลินดาให้ลงมาทานเถอะครับ""ป้าถามแล้วค่ะ หนูอลินดาก็บอกว่าไม่ทาน" "อ่อครับ งั้นก็ไม่ต้องจัดโต๊ะหรอกครับ" เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นแล้วเงียบไปไม่คิดจะให้สายสมรขึ้นไปคะยั้นคะยอให้หญิงสาวทานข้าวเหมือนเช่นวันอื่น ๆ เพราะยังบึ้งตึงกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่พอเห็นเจ้านายทั้งสองมีท่าทีบึ้งตึงต่อกันสายสมรก็พลอยไม่สบายใจไปด้วย รู้ดีว่าต้นเหตุของเรื่องนี้มาจากบุตรสาวตัวเอง อยากจะช่วยให้สถานการณ์ระหว่างเจ้านายดีขึ้นจึงมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา พยายามรวบรวมความกล้าเสนอความเห็นไป "ป้าขอเสนออะไรหน่อยได้ไหมคะคุณแทนไท เผื่อว่าจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณแทนไทกับหนูอลินดาดีขึ้น"คำพูดของสายสมรเรียกความสนใจมาเฟียหนุ่มได้เป็นอย่างดี รีบตอบรับโดยไม่ต้องคิด "ว่ามาเลยครับป