All Chapters of ลุ้นรักวิวาห์ร้อน: Chapter 21 - Chapter 30

60 Chapters

บทที่ 21 ไม่ไหวแล้ว

“อยากให้ปล่อยใช่ไหม ได้!” เขาทิ้งตัวฉันลงบนเตียงนุ่ม จากนั้นรีบตามขึ้นมาคร่อม ตรึงข้อมือไว้เหนือศีรษะ ส่งแววตาหื่นมาให้ฉันรู้สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้“นะ...นายจะทำบ้าอะไร รีบออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลย” แม้จะเอ่ยปากไล่แต่ทว่าไม่อาจละสายตาจากดวงตาคมคู่นั้นได้เลย มันมีประกายแวววับส่งผ่านแรงปรารถนามาให้“ฉัน…ฉันทนไม่ไหวแล้วขวัญข้าว เธอทำให้ฉันรู้สึกแย่จนไม่กล้าไปมีอะไรกับใคร เธอต้องรับผิดชอบรู้ไหม” เอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า โน้มใบหน้าลงมาใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่เป่ารดพวงแก้ม การจ้องมองในระยะประชิดทำให้สีหน้าฉันแดงระเรื่อ“อื้อ...” เมื่อริมฝีปากสัมผัสกันเขาก็เริ่มร่ายลีลารัก มือที่เคยกำไว้แน่นเริ่มคลายตัวทำให้อีกฝ่ายสอดแทรกนิ้วเข้ามาประสานได้อย่างง่ายดายนายฟีฟ่าบดจูบอย่างเร่าร้อนราวกับหิวโหยสิ่งนี้มานาน ส่งลิ้นสากเข้ามาตวัดเลีย เหมือนต้องการควานหาอะไรบางอย่างจนหมดทุกซอกมุม“แฮ่ก ๆ ๆ ปากเธอหวานเหลือเกิน” เขาเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยอย่างหอบเหนื่อย ฉันไม่มีโอกาสได้ตอบเพราะหลังจากนั้นอีกฝ่ายก็โน้มใบหน้าลงไปใหม่ครั้งนี้ความร้อนแรงเพิ่มทวีขึ้นเป็นเท่าตัว มือหนาลูบไล้บริเวณหน้าท้องเลื้อยขึ้
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more

บทที่ 22 มีนัด

“พอได้แล้ว แล้วก็...เอามันออกไปจากตัวฉันเสียทีไอ้คนฉวยโอกาส” เมื่อพายุสวาทผ่านพ้นไปแล้วความอายก็เริ่มทำงานจนแทบไม่กล้าสบตาเขา“ทำไม? รู้สึกอึดอัดแล้วงั้นเหรอ ก่อนหน้านี้ยังชอบอยู่เลย” เขายิ้มกวน ๆ แล้วกดจมูกลงบนแก้มฉันอย่างเอาแต่ใจ ไม่ยอมถอนน้องชายที่ยังคงพร้อมทำงานออกไป“เอาออกเดี๋ยวนี้เลย” ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันทำเสียงออดอ้อน แม้จะยกมือขึ้นมาดันแผงอกแกร่งให้ออกห่างจากตัวก็ตามทีเขาจับข้อมือฉันไว้แล้วจุมพิตที่หลังมือซ้ำ ๆ “เวลาเธออ้อนน่ารักมากรู้ตัวไหม”“ฉันไม่ได้อ้อนสักหน่อย รีบออกไปดิหนักจะแย่แล้วเนี่ย”“ฉันขอนะ” แววตาเว้าวอนที่ส่งมาทำให้ฉันเริ่มหงุดหงิด นี่จะเอาอีกรอบงั้นเหรอไม่มีทาง“จะมากเกินไปแล้วนะ ได้คืบจะเอาศอกนายก็รู้ว่าฉันกำลังท้อง หากลูกเป็นอะไรไปฉันจะไม่อภัยให้นายแน่”“ฉันไม่ได้จะทำอย่างนั้นสักหน่อย แค่อยากขอนอนด้วยสักคืนเท่านั้นเอง อย่างน้อยวันนี้ก็เป็นคืนเข้าหอของเรานะ ทำให้มันถูกต้องสักวันเถอะไม่ได้หรือไง อีกอย่างวันนี้เราก็...มีอะไรกันแล้วนะ” อีกฝ่ายพยายามพะเน้าพะนอขอให้ฉันยอมใจอ่อน“ไม่!” ฉันชี้ไปที่ประตูห้อง“ถ้าไม่ยอมฉันก็จะไม่ลุกออกจากตัวเธอ จะค้างแม่งไว้อย่างนี้ล่
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more

บทที่ 23 ห้ามไปไหน

“วันหลังไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้นะ ฉันทำกินเองได้ ส่วนนายจะไปกินที่ไหนก็ไปเลย ไม่ต้องมาสนฉันหรอก” ฉันแสดงออกทางสีหน้าว่าไม่พอใจเขามาก ก้มหน้าลงทานข้าวต้มทำเป็นไม่สนใจ“นี่เธองอนฉันเหรอ”“....”“เงียบอย่างนี้แสดงว่าใช่ หรือว่าเธอตกหลุมรักฉันแล้ว ท่าทีอย่างนี้เหมือนคนกำลังงอนกันเลยนะ”“ใครบอกว่าฉันรักนาย ไม่เจียมตัวเอาซะเลย ฉันไม่มีทางหลงรักเสือผู้หญิงอย่างนายหรอกรู้ไว้ด้วย แล้วฉันก็ไม่ได้งอนอะไรเลยแค่คิดว่ามันไม่ควรเท่านั้น นายจะไปมีใครก็เรื่องของนาย ไม่จำเป็นจะต้องมาพูดให้ฉันได้ยินอีก เพราะมันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉัน” ฉันด่าชุดใหญ่แล้วก้มลงทานข้าวต่อ แต่ในวินาทีนั้นกลับรู้สึกพะอืดพะอมจะอาเจียน จนต้องเอามือปิดปากเอาไว้“อุ๊ก...”“นี่เธอเป็นอะไร”“อ้วกก!!” ฉันไม่มีเวลาตอบคำถามเพราะตอนนี้กำลังจะขย้อนของเหลวออกมาเต็มที จึงรีบวิ่งออกจากครัวตรงไปยังห้องน้ำนายฟีฟ่ารีบวิ่งตามหลังมาติด ๆ ในขณะที่ฉันกำลังขย้อนของเหลวลงชักโครกก็ได้เขานี่ล่ะคอยลูบหลังให้ เมื่ออาเจียนจนหนำใจแล้วก็นั่งอย่างหมดแรงอยู่ข้างชักโครก รู้สึกร้อนหน้า น้ำตาซึมออกมาเล็กน้อย แถมยังเวียนศีรษะอีกด้วย ทำไมถึงได้ทรมานอย่างนี้นะ
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more

บทที่ 24 คุณหมอใช่ไหม

เขาเดินเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับถาดข้าวต้มและแก้วนม นั่นทำให้ฉันต้องหันหน้าหนีเพราะไม่รู้สึกหิวอะไรเลย“ไม่เอาฉันไม่กินนะ เดี๋ยวก็อ้วกออกมาอีกหรอก”“อย่าดื้อดิลุกขึ้นมากินสักคำสองคำก็ยังดี เดี๋ยวก็ได้เป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาหรอก” สั่งอีกแล้ว“ไม่เอาฉันไม่กิน” ฉันยังคงปฏิเสธนอนขดตัวอยู่บนโซฟาราวกับเด็กดื้อที่ไม่ยอมกินยาเมื่อไม่ยอมเชื่อฟังเขาจึงเดินเข้ามาดึงตัวฉันให้ลุกขึ้นนั่งอย่างยากเย็นแสนเข็ญ “นายทำบ้าอะไรเนี่ยยย ก็ฉันบอกไม่กินไงล่ะ” เมื่อฉันงอแงราวกับเด็กน้อย เขาจึงอุ้มไปนั่งบนตักกอดไว้ด้วยแรงอันมหาศาล“ต้องกิน”“ไม่กินไม่หิว ไม่ต้องมากอดฉันด้วย”เขาไม่สนใจเสียงประท้วง กลับยื่นมือไปจับช้อน ตักข้าวต้มขึ้นมาจ่อที่ริมฝีปากฉัน“อ้าปากเดี๋ยวนี้”“...”ได้ยินอย่างนั้นฉันจึงเม้มปากแน่นเมื่อไม่ได้รับความร่วมมือ เขาจึงเลื้อยมืออีกข้างสอดเข้าไปใต้ร่มเสื้อ เลื้อยผ่านสะดือลงไปอย่างช้า ๆ ราวกับต้องการแกล้งให้ฉันยอมเปิดปาก“ถ้าไม่อ้าปากฉันจัดการเธอแน่หึ ๆ” เสียงคำรามของมัจจุราชดังข้างหู ทำให้ขนลุกเกรียวไปทั้งตัว รีบบีบขาเข้าหากันในทันที“...อื้อ...”“ไม่ยอมใช่ไหมได้!!” ตอนนี้มือหนาเริ่มเลื้อยลงไปจนถึ
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more

บทที่ 25 ดีเลย

“จำได้สิคะก็วันนั้นคุณหมอกวนประสาทฉันซะขนาดนั้น”“มาคนเดียวเหรอครับ?”“ใช่ค่ะ แล้วคุณหมอล่ะ”“ผมมาคนเดียวเหมือนกัน งั้นขอนั่งด้วยคนได้ไหม”“ได้สิคะเชิญนั่งเลยค่ะ”ดีเหมือนกันได้มีเพื่อนคุยจะได้ไม่ต้องคิดเรื่องนายฟีฟ่าให้ปวดหัวหลังจากนั่งร่วมโต๊ะแล้วคุณหมอก็ยกมือเรียกพนักงานเพื่อสั่งเครื่องดื่ม เสร็จแล้วก็หันมามองหน้าฉันเริ่มบทสนทนากันต่อ“ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะครับ เพื่อน ๆ หายไปไหนหมด”“ไม่ว่างค่ะ ปกติแล้วเรามักจะมานั่งที่ร้านนี้กันประจำเลย ว่าแต่คุณหมอทำไมมาคนเดียวล่ะ ไม่มีแฟนหรือไงคะ”“ผมยังไม่มีแฟนหรอกครับ คนไม่มีเวลาอย่างผมใครจะมาคบด้วย อีกอย่างก็ไม่มีสาว ๆ ให้จีบวัน ๆ อยู่แต่กับคนไข้” เขาว่าพลางยิ้มจาง ๆ“แหม…คุณหมอออกจะหล่อขนาดนี้อีกไม่นานคงจะมีเองละค่ะ พยาบาลสาว ๆ สวย ๆ เยอะแยะไม่สนใจบ้างเลยเหรอ”“ก็เคยมีคุย ๆ นะครับแต่ก็ไปไม่รอด เลยเว้นว่างยาว ๆ เพื่อทุ่มเทกับงานตรงนี้ให้ดีก่อนแล้วค่อยว่ากันทีหลัง แล้วคุณล่ะเป็นยังไงบ้างแพ้ท้องอยู่หรือเปล่า ตั้งแต่วันนั้นเงียบไปเลยนะผมรอโทรศัพท์คุณทุกวันเลยรู้ไหม”เอ๋! ทำไมต้องรอล่ะ เดี๋ยวนี้หมอกับคนไข้ต้องมีคุยกันนอกรอบแล้วเหรอ ฉันไม่ยักรู้มา
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more

บทที่ 26 คิดดูก่อนละกัน

ขับรถมาถึงก็รู้สึกแปลกใจที่ไฟในบ้านถูกเปิดเอาไว้ ทั้งที่ก่อนออกมาฉันมั่นใจว่าไม่ได้ลืมปิด พอมองไปยังโรงจอดรถก็พบว่ารถของนายฟีฟ่าจอดอยู่ก่อนแล้ว เป็นเช่นนั้นจึงคลายความสงสัย เมื่อลงจากรถแล้วจึงเดินเข้าไปในบ้าน พร้อมกับความคิดในหัวว่าเหตุใดเขาจึงกลับมาบ้าน ทั้งที่ก่อนหน้าบอกว่าจะไปค้างที่อื่นเดินเข้าไปถึงก็เห็นอีกฝ่ายนอนหลับอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เห็นเค้กวันเกิดก้อนโตวางอยู่บนโต๊ะกระจก โดยเขียนแค่ ‘Happy Birthday’ ไม่ได้ระบุชื่อของใคร ในบ้านหลังนี้ก็มีเพียงแค่ฉันกับเขา หากไม่ใช่วันเกิดฉันก็คงจะเป็นวันเกิดเขาสินะ“นี่นาย”“…”“นายฟีฟ่า!!!”เมื่อปลุกแล้วยังไม่ตื่นฉันจึงเพิ่มระดับเสียงให้ดังขึ้น“เหี้ย! เกิดอะไรขึ้น หรือว่าโจรเข้าบ้าน” เขาสะดุ้งโหยงราวกับตื่นจากฝันร้าย ทะยานตัวลุกขึ้นนั่งด้วยอาการงัวเงีย สีหน้าคนเพิ่งตื่นเหลอหลาตลกจนฉันอดขำไม่ได้“โจรบ้านนายน่ะสิ ไหนบอกจะไปค้างที่อื่นแล้วกลับมาทำไม”“แล้วเธอล่ะไปไหนมาปล่อยให้ฉันรอตั้งนาน” สีหน้าอันหงอยเหงาน่าสงสาร ไม่ทำให้ฉันสำนึกผิดเลยสักนิด เขาต่างหากที่เป็นคนบอกว่าจะไปค้างที่อื่นก่อน“ไม่ต้องมาย้อนถามฉันเลย ตอบมาก่อนว่าทำไมนายถึงมานอ
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more

บทที่ 27 ฉันไม่แกล้งแล้ว

“ทำไมจะไม่ถึงล่ะ ถ้าเธอไม่เป็นฝ่ายหนีฉันไปที่ไหน”“ฉันจะไปที่ไหนได้ล่ะเพราะต้องเลี้ยงลูกอยู่ที่นี่ กลัวแต่นายนั่นล่ะอีกหน่อยคงมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น แล้วย้ายออกไปซื้อบ้านหลังใหม่”“เธอน่ะคิดมากไปเอง คิดอะไรให้มันปวดหัวมากินเค้กกันดีกว่านะ ฉันสั่งมาจากร้านที่อร่อยที่สุดในกรุงเทพเลยนะ” นายฟีฟ่ากำลังจะวางเค้กลงบนโต๊ะแต่ก็นึกอะไรขึ้นได้ก่อน “อ้อ ฉันลืมเป่าเค้ก” ว่าแล้วก็หลับตาอธิษฐานแล้วลืมตาขึ้นมาเป่าเค้ก ทำทีเหมือนมีเทียนปักอยู่บนนั้นดูไปดูมาเราสองคนก็ดูเหมือนคนบ้าเนอะ “นายอธิษฐานว่าอะไร”“ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วยล่ะ” เขายิ้มกวน ๆ แล้ววางเค้กลงบนโต๊ะ จากนั้นหยิบมีดมาตัด ตักใส่จานแล้วยื่นให้ฉัน “อ่ะ ฉันให้เธอก่อน Lady first”“ขอบใจ” ฉันยื่นมือไปรับจาน แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับยึกยักไม่ยอมให้โดยง่าย กำลังคิดจะแกล้งฉันอีกหรือไงเนี่ย “นายทำบ้าอะไร ตกลงจะให้กินหรือเปล่าเนี่ย ทำเป็นเล่นไปได้คนยิ่งเริ่มง่วงแล้วเนี่ย”“มากินบนนี้สิ” เขาใช้นิ้วชี้ปาดครีมที่หน้าเค้กไปทาบนแก้มทั้งสองข้าง ส่งสายตาเย้ายวนชวนให้ฉันเล่มตามเกมใครจะไปกินลงยะสกปรกสิ้นดี“แหวะ!!! สกปรกจะอ้วก ใครจะไปกินลงเนี่ย” ฉันทำหน้ายี้ราวกับร
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more

บทที่ 28 เพื่อนเลว

แม้ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่จะมีแนวโน้มดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่ทว่าสถานการณ์เป็นสามีภรรยาทางพฤตินัยยังไม่ชัดเจน รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่มาปิดกั้นความชัดเจนนั้นเอาไว้ ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ทุกวันนี้คิดแค่ว่าเขาคือเพื่อนร่วมบ้าน (ที่อาจจะมีความพิเศษกว่านั้นนิดหน่อย)หลังจากเลิกงานแล้วฉันจึงโทรหายัยโบ๊ทเพื่อนรัก กะว่าจะให้มันไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อน“แกวันนี้พาฉันไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาลหน่อยสิ”(อ้าว! ทำไมไม่ให้พี่ฟีฟ่าพาไปล่ะยะ เดี๋ยวเขาก็งอนหรอก)“นายนั่นทำงานอยู่อ่ะดิ ฉันไม่อยากรบกวนเขา อีกอย่างไปกับแกฉันก็สบายใจมากกว่า”(แกนี่นะ คิดเองเออเองฉันมั่นใจว่าเรื่องลูกพี่ฟีฟ่าเขาเต็มที่อยู่แล้วล่ะ ถ้าเขามารู้ทีหลังมีหวังโกรธแกแน่ ๆ)“พูดอย่างนี้แสดงว่าแกจะไม่”(เปล่า ฉันไม่มีปัญหาหรอกแต่กลัวแกนั่นล่ะจะมีปัญหากับพี่ฟีฟ่า ที่พูดเพราะกลัวพวกแกสองคนจะทะเลาะกัน)“ตกลงจะไปไม่ไป”(ไปสิยะขับรถมาหาฉันที่ร้านเดี๋ยวเราไปคันเดียวกัน)“เค ๆ แล้วเจอกัน”วางสายโบ๊ทแล้วฉันก็รีบเก็บของใส่กระเป๋า ร่ำลาเพื่อนร่วมงานแล้วเดินออกมาจากออฟฟิศ เมื่อมาถึงลานจอดรถแล้ว ก็ล้วงกระเป๋าหากุญแจในวินาทีนั้นกลับมีสายโทรเข้
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more

บทที่ 29 สวัสดีค่ะ

เสียงพยาบาลหน้าห้องแทรกเข้ามา ทำให้บทสนทนาของเราต้องยุติลง“ฉันเข้าไปข้างในก่อนนะ”“แกอ่ะ”มันทำท่าจะดิ้นลงตรงหน้าเสียให้ได้ เพื่อประท้วงให้ฉันช่วยคุยกับคุณหมอให้ แต่ฉันส่ายหน้ายิ้มระรื่น โบกมือลาแล้วเดินเข้าไปในห้องเมื่อเข้าไปในห้องแล้วฉันก็ทักทายกับคุณหมออย่างคนคุ้นเคย เขายังคงยิ้มแย้มเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน“สวัสดีค่ะคุณหมอ”“สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ” เขายิ้ม รอให้ฉันนั่งลงที่เก้าอี้จึงเอ่ยอีกครั้ง “ผมดีใจที่คุณข้าวมาฝากครรภ์กับผมที่นี่”“ฉันก็ดีใจค่ะที่ได้คุณหมอมาช่วยดูแล”คุณหมอยิ้มแล้วก้มหน้าอ่านเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะ เปิดอ่านทีละหน้าจนครบแล้วเงยขึ้นมาเอ่ยอีกครั้ง “ผลเลือดปกติครับไม่พบยีนส์แฝงธาลัสซีเมีย รวมถึงโรคที่สุ่มเสี่ยงต่อการตั้งครรภ์ครับ”“ฉันดีใจที่สุดเลยค่ะ”“ว่าแต่พ่อของเด็กไม่มาด้วยเหรอครับ จริง ๆ แล้วเขาควรมาตรวจด้วยอีกคนเพื่อความมั่นใจ”“คือ…ฉันไม่ได้บอกเขาค่ะเลยชวนเพื่อนมาแทน” ฉันหลบตาคุณหมอหน้าหล่อเพราะกลัวจะโดนว่าให้ เพราะจริง ๆ แล้วการมาฝากครรภ์นายฟีฟ่าจำเป็นต้องมาด้วยเป็นอย่างยิ่ง“จริง ๆ แล้วผมว่าเขาควรมาด้วยนะครับ ถึงแม้ว่าคุณทั้งสองจะไม่ได้แต่งงานกันเพราะคว
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more

บทที่ 30 ผมยินดีช่วย

“อุ๊ย! พี่ฟีฟ่า ทำไมโทรมาเบอร์หนูละคะ”เมื่อได้ยินชื่อนั้นฉันก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ใช่สินะ ฉันปิดเครื่องบทที่เขาโทรมา กลับไปจะโดนด่าไหมเนี่ย“อ่ะ พี่ฟีฟ่าจะคุยด้วย” ยังไม่ได้ตั้งตัวอะไรเลยนางก็ยื่นมือถือมาให้“ฮัลโหล นายมีอะไรหรือเปล่า”(ทำไมฉันโทรไปไม่รับสายแถมยังปิดเครื่องด้วย แล้วตอนนี้อยู่ไหน) ประโยคแรกก็กระแทกเสียงใส่ซะแล้ว ใครเหยียบหางมาก็ไม่รู้แต่เอ๊! น้ำเสียงแบบนี้เหมือนคนกำลังเมานี่นา“พอดีฉันติดธุระน่ะอีกหน่อยก็กลับแล้วล่ะ แล้วนายอยู่ที่ไหน เมาใช่ป่ะ”(เออฉันเมา เมามากด้วย ที่โทรมาแค่จะบอกว่าคืนนี้จะค้างกับน้องจอยที่คอนโด กลับบ้านแล้วล็อกบ้านดี ๆ ด้วยล่ะ) พูดจบแล้วก็มีเสียงผู้หญิงแทรกเข้ามา(พี่ฟีฟ่าคะรีบวางสายเถอะ จะได้กลับคอนโดซะที จอยอยากนอนกอดพี่จะแย่แล้วเนี่ย)ยัยจอยอีกแล้วงั้นเหรอ...ทำไมไม่ย้ายไปอยู่ด้วยกันให้ซะสิ้นเรื่องเลยล่ะ “คราวหน้าคราวหลังถ้าอยู่กับคนที่ชื่อจอยไม่ต้องโทรหาฉันนะ ฉันกลัวว่าน้องเขาจะเข้าใจผิดว่าเราเป็นอะไรกัน แค่นี้นะเชิญไปมีความสุขกับผู้หญิงของนายเถอะ” ฉันกระแทกเสียงใส่บ้าง ถอนหายใจเสียงดัง จนโบ๊ทต้องยกมือขึ้นมาลูบที่ต้นแขนเพื่อให้อารมณ์เย็นลง
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more
PREV
123456
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status