All Chapters of วันแห่ศพคุณไม่ว่าง พอฉันเกิดใหม่แล้วได้ดีคุณกลับคลั่ง: Chapter 31 - Chapter 40

การเชื้อเชิญที่มาแบบไม่ทันตั้งตัวของโจวเฉาหลี่ ทำให้จือจืออึ้งไปเล็กน้อยเมื่อก่อน เขาไม่เคยเป็นฝ่ายให้เธอนั่งรถเลยเดิมนึกว่าจือจือจะเห็นด้วยคิดไม่ถึงว่าวินาทีต่อมา จือจือจะดึงเปิดประตูรถฝั่งผู้โดยสารด้านหลังแล้วขึ้นไปนั่งโดยตรงเสียแล้ว“หนูไม่นั่งรถคุณอาหรอกค่ะ”โจวเฉาหลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่ให้ใครสังเกตเห็น และตั้งท่าจะพูดบางอย่าง หร่วนหนิงถังก็ได้จูงหนานหนานมาถึงแล้ว“พ่อครับ พ่อพูดอะไรกับพวกเขาอยู่เหรอ?” หนานหนานตะโกนเสียงดังเมื่อเห็นตัวซวยสองคนนี้มาแล้ว ชิงอี้ก็รู้สึกว่าอัปมงคลจริง ๆ จึงเปิดประตูฝั่งคนขับแล้วบึ่งรถจากไปทันทีจือจือสามารถมองเห็นพวกเขาสามคน ที่ดูใกล้ชิดสนิทสนมกันประดุจครอบครัวผ่านกระจกมองหลังเธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อย แล้วชักสายตากลับชิงอี้สังเกตเห็นอารมณ์ของลูกสาว จึงเหลือบมองกระจกหลัง จากนั้นยิ้มเย้ยอย่างเย็นชาโจวเฉาหลี่แค่นึกครึ้มขึ้นมาจึงชวนจือจือ พอหนานหนานกับหร่วนหนิงถังมาปุ๊บ ก็พุ่งความสนใจไปที่พวกเขาสองแม่ลูกทันทีเธอปลอบโยนลูกสาวด้วยเสียงอบอุ่น “จือจือ ถึงพ่อจะไม่รักลูก ลูกก็อย่าได้เสียใจไปเลย บนโลกนี้มีคนรักลูกถมเถไป”จือจือพยักหน้า “หน

หัวใจของจือจือพลันบีบรัดเธอหวั่นไหวเล็กน้อยพ่อไม่เคยเป็นแบบนี้เลยเมื่อก่อนตอนมาหาย่าทวด ล้วนเป็นหนานหนานที่มาด้วย หนานหนานเอาแต่ตามติดพ่อและขอให้อุ้มแต่ตอนนี้…จือจือขบริมฝีปาก ส่ายหน้าแล้วกอดคุณนายใหญ่แน่น “ไม่เอา จือจือไม่เจอย่าทวดนานแล้ว อยากให้ย่าทวดอุ้มเท่านั้น”เธอมุดหัวและออดอ้อนอยู่ในอ้อมกอดของคุณนายใหญ่จนคุณนายใหญ่มีความสุขเป็นอย่างมากเด็กหญิงตัวน้อยจือจือน่ารักน่าชัง ทุกอิริยาบถล้วนดีต่อใจสำหรับการปฏิเสธของจือจือ โจวเฉาหลี่ราวกับไม่ได้รู้สึกไม่พอใจเลย บนใบหน้าก็ไม่แสดงอารมณ์ใดออกมาเป็นพิเศษเพียงชักมือกลับอย่างเป็นธรรมชาติคุณนายใหญ่มองชิงอี้แวบหนึ่ง “ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะได้กลับมาบ้านใหญ่สักหนหนึ่ง วันนี้ก็พักที่บ้านใหญ่เถอะ ย่าเองก็อยากอยู่กับจือจือนาน ๆ หน่อย ไม่ได้เจอเธอนานแล้ว มีแต่หนานหนานที่กลับมาบ่อย”คุณนายใหญ่ชอบให้เหลนสาวอยู่ข้างกาย ตั้งตารอคอยทั้งวันทั้งคืนจนในที่สุดก็กลับมาเสียที จึงไม่ยอมปล่อยคนกลับไปง่าย ๆ แน่นอนชิงอี้ “ไว้คราวหน้าค่อยพาจือจือกลับมาอีกนะคะ ช่วงนี้ยุ่งน่ะค่ะ...”เธอตั้งใจจะปฏิเสธ เพราะไม่อยากอยู่ที่บ้านใหญ่นานจนเกินไป“งั้นเ

ชิงอี้มองซุปไก่ที่เขาวางไว้บนโต๊ะ ยังคงมีไอร้อนพวยพุ่งออกมาเธอชักสายตากลับ น้ำเสียงเย็นชืด “ยื่นเรื่องลาออกไปเรียบร้อยแล้ว”โจวเฉาหลี่นั่งลง “ผมปฏิเสธคำร้องได้”“?”ชิงอี้ไม่เข้าใจโจวเฉาหลี่เป็นซีอีโอบริษัท เขาไม่เคยยุ่งเรื่องบุคลากรลาออก และเธอลาออกหลายวันมากแล้ว ตอนนี้เขามาบอกว่าไม่เห็นด้วยเนี่ยนะ?เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยตอนนี้เกลียดท่าทางวางตัวเหนือกว่าคนอื่นแบบนี้ของเขามาก“การลาออกมีผลทางกฎหมายแล้ว”โจวเฉาหลี่มองเธอด้วยนัยน์ตาดำขลับ จากนั้นยกยิ้มที่มุมปาก ในรอยยิ้มแฝงด้วยการเหน็บแนมจาง ๆ “คุณคิดว่าโจวกรุ๊ปรองรับคนสูงส่งอย่างคุณไม่ได้งั้นเหรอ คิดว่าพาจือจือไปอยู่ข้างนอกแล้วจะมีชีวิตที่ดีมากได้เหรอ?”ชิงอี้สูดลมหายใจเข้าลึกหนึ่งที คร้านจะเถียงเรื่องไร้สาระพวกนี้กับเขาเห็นว่าเธอไม่พูดจา โจวเฉาหลี่จึงกล่าวชืด ๆ อีกว่า “คุณย่าให้ผมเอาซุปไก่ขึ้นมาให้คุณ คุณย่าบอกว่าตอนเย็นคุณไม่กินข้าวไม่ได้”“กินตอนที่ยังร้อน ๆ ล่ะ”ชิงอี้ปฏิเสธอย่างไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ “ไม่จำเป็นหรอก”คุณย่าชอบจับคู่พวกเขาสองคนมาแต่ไหนแต่ไร ประจวบกับที่โจวเฉาหลี่ค่อนข้างเชื่อฟังคำพูดของคุณย่าชาติก่อนเธอย่

ชิงอี้ “?”เธอสงสัยเล็กน้อยว่าตนหูฝาดไปหรือเปล่า“คุณว่าไงนะ?”โจวเฉาหลี่เอ่ยปากอย่างเชื่องช้า “คุณมีท่าทีกับเธอแย่มากในทุก ๆ ครั้ง เธอเสียใจเพราะเรื่องนี้มาก คุณควรลดทิฐิแล้วไปขอโทษเธอนะ”ชิงอี้เพียงรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ราวกับได้ยินมุกตลกที่น่าขำที่สุดในโลกแล้ว“ที่แท้คุณเรียกฉันออกมาคุยเรื่องนี้เองเหรอ?”เธอยิ้มเย็นเยียบ “ถ้าเธอยังไม่โมโหตาย ก็อย่ามาหาฉัน”โจวเฉาหลี่ก็ไม่หงุดหงิด “แล้วก็ ดูแลลูกสาวคุณให้ดีด้วย”ชิงอี้เหยียดริมฝีปากอย่างเหน็บแนมลูกสาวเธอ? ลูกสาวของเธอคนเดียวหรือไง? ประโยคนี้ฟังแล้วถากถางชะมัดนี่คือกำลังเริ่มคิดบัญชีย้อนหลังเหรอ?ชิงอี้หลุบตาลง มองแผลน้ำร้อนลวกเป็นวงกว้างบนมือเขาถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอต้องปวดใจจนทนไม่ไหว แล้วเอาใจใส่อย่างห่วงใยและทายาให้เขาแน่ แต่ตอนนี้เห็นแล้ว เพียงรู้สึกว่าทำไมไม่ลวกเขาให้ตาย ๆ ไปเสีย“คุมท่อนล่างของคุณให้ดี แค่นี้ก็ไม่ต้องสนใจลูกสาวแล้ว”เธอว่าแล้วก็หมุนตัวเข้าห้องไป เห็นว่าจือจือยังไม่นอน จึงจูงจือจือออกมาและกลับไปนอนที่ห้องนอนเด็กโดยตรงจือจือจูงมือแม่จากไป เธอเหลียวมองโจวเฉาหลี่อย่างอดใจไม่ได้จากนั้นก็หันกลับ

ฟู่หว่านยกยิ้มที่มุมปากอย่างเหน็บแนม “ใครนะ? ยัยตอแหลที่ทำตัวมาดแมนคนนั้นน่ะนะ?”ลู่จินอันเหลือบมองผู้ช่วย “ฉันไม่ได้นัดพบเธอนี่ เธอได้นัดล่วงหน้าไว้หรือเปล่า?”ผู้ช่วยเม้มริมฝีปากเล็กน้อย “เมื่อวานแจ้งคุณไปแล้วครับ ประธานโจวจากอวิ๋นถูเป็นคนนัด บอกว่าจะคุยเรื่องการร่วมมือทางเทคโนโลยี”ชิงอี้ไม่รู้สึกแปลกหูสำหรับชื่อนี้ บริษัทในเครือโจวกรุ๊ป รับผิดชอบโมดูลในภาคการบินและอวกาศโดยทั่วไปโจวเฉาหลี่นั่งคุมสำนักงานใหญ่ จึงไปที่อวิ๋นถูน้อยมากลู่จินอันถึงเพิ่งนึกได้ว่ามีเรื่องนี้จริง ๆไม่รอให้เขาได้เอ่ยปากพูดอะไร อีกฝ่ายก็เดินเข้ามาพร้อมคุยไปยิ้มไป“คุณว่า หนิงถังมีความสามารถเก่งกาจขนาดนี้ ทำไมหาบริษัทเล็ก ๆ แบบนี้ให้เธอร่วมงานด้วยล่ะ?”เฉินเซิ่งตามมาด้วย ปากยังไม่หยุดพูดเลยหร่วนหนิงถัง “ประธานลู่ของจิ่วคงเป็นลูกศิษย์คนสุดท้ายของอาจารย์เฮ่อ และเป็นคนมีพรสวรรค์ของสถาบันห้าหนึ่งหนึ่ง การได้ร่วมงานกับเขา ถือเป็นเกียรติของฉันต่างหาก แถมวันนี้ยังจะได้เจอกับหัวหน้าฝ่ายออกแบบของชิงหลวนเอกซ์เซเว่นอีกด้วย ฉันเองก็อยากจะพูดคุยกับเขาอยู่เหมือนกัน”เฉินเซิ่ง “มันก็จริง ตอนแข่งคราวก่อนไม่ได้เจอ