All Chapters of วันแห่ศพคุณไม่ว่าง พอฉันเกิดใหม่แล้วได้ดีคุณกลับคลั่ง: Chapter 51 - Chapter 60

นักวิชาการจางชื่นชมนิสัยที่ถ่อมตัวและแน่วแน่นี้ของชิงอี้ “ได้ ฉันจะรอเธอ มีเรื่องลำบากอะไรบอกฉันมาได้เลย” ลู่จินอันเห็นพวกเขากำลังพูดคุยกัน เขาหันหลังเดินไปรับโทรศัพท์ด้านนอก แต่เพิ่งจะวางโทรศัพท์ ก็บังเอิญพบกับหร่วนหนิงถัง ไม่ใช่ความบังเอิญ เป็นหร่วนหนิงถังที่รอเขาอยู่ที่นี่ “มีธุระงั้นเหรอ?” หร่วนหนิงถังมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า “คุณชอบชิงอี้งั้นเหรอ?” “คุณหร่วนถามไม่ทันตั้งตัวเลยนะครับ” “ฉันแค่ติดว่า เธอเป็นแม่บ้านคนหนึ่ง คุณพาเธอมาที่นี่ เกรงว่าคงจะไม่ดีเท่าไรมั้งคะ?” หร่วนหนิงถังมองเขา “คุณถึงขนาดปฏิเสธให้ฉันเข้าร่วมจิ่วคงเพื่อเธอ” ตอนนั้นเธอค่อนข้างสงสัย แค่คิดว่าตอนนั้นลู่จินอันอยากจะทดสอบเธอหน่อยเท่านั้น ทองแท้ไม่กลัวไฟ เธอมีความสามารถและศักยภาพนั้นอยู่ ไม่กลัวการทดสอบเลย บริษัทแบบจิ่วคง เธอเข้าได้ตามใจชอบโดยไม่มีความกดดันตอนนี้ดูเหมือนเธอจะถูกพุ่งเป้าแล้ว ลู่จินอันมองเธออย่างเรียบเฉย “แล้วยังไงล่ะ?”“ดังนั้นฉันจึงคิดว่าหมากตานี้ของประธานลู่ เดินผิดแล้วค่ะ”จนถึงตอนนี้ที่เธอมาหาลู่จินอันเพื่อพูดคุย เขาก็ไม่มีความคิดที่จะรับเธอกลับไปอยู่ดี

หลังการบรรยายในช่วงเช้า ก็เป็นเวลาอาหารกลางวันสถาบันห้าหนึ่งหนึ่ง รับรองคนที่มาเยี่ยมชมด้วยอาหารของโรงอาหารพนักงานลู่จินอันพาชิงอี้ไปที่โรงอาหารด้วยกัน“ที่จริงเธอหายไปหลายปีขนาดนี้ ที่นี่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย”ชิงอี้ยิ้ม “จริงด้วยค่ะ”สภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลงไม่มาก แต่ว่าคนเปลี่ยนไปมากชิงอี้นวดขมับ มึนงงเล็กน้อยช่วงนี้ยุ่งมาก ไม่มีเวลาพักผ่อน ไม่มีเวลากินสามมื้อ ร่างกายกำลังส่งสัญญาณเตือนเมื่อเห็นเธอรู้สึกไม่สบาย ลู่จินอันก็เอ่ยปาก “เธอไปนั่งก่อน ฉันจะช่วยตักข้าวให้เธอเอง”ชิงอี้จะกล้ารบกวนเขาตลอดเวลาได้ยังไงกัน “ไม่ต้องหรอก ฉันจัดการเองค่ะ”ลู่จินอันขมวดคิ้วอย่างกังวลเล็กน้อย “ถ้าเธอรู้สึกไม่สบายละก็ ฉันจะพาเธอไปพักที่ห้องพักผ่อนสักหน่อย ไม่ต้องเข้าร่วมกิจกรรมในช่วงบ่ายหรอก”เขารู้ว่าช่วงนี้ชิงอี้ทำงานตัวเป็นเกลียว ไม่เพียงแต่ต้องเตรียมพร้อมเข้าทำงานเท่านั้น ยังต้องปรับปรุงความสามารถเฉพาะทางของตนเองให้ดีขึ้นอย่างต่อเนื่องด้วยเหมือนกับวันเปิดสถาบันห้าหนึ่งหนึ่ง เธอไม่จำเป็นจะต้องมาก็ได้ ถึงอย่างไรต่อไปเธอก็ต้องเข้ามาอีกครั้งไม่ว่าช้าหรือเร็วแต่เธอยืนกรานที่จะมา ลู่

เธอไปที่ห้องน้ำ เมื่อล้างมือเสร็จก็ถือโอกาสเข้าห้องน้ำด้วยเลยเพิ่งจะเข้าห้องน้ำเสร็จเธอก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันอยู่ด้านนอก“ได้ยินว่าประธานลู่ปฏิเสธหร่วนหนิงถังเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง”“เธอเห็นหรือเปล่า เช้าวันนี้หร่วนหนิงถังมาที่บริษัทของพวกเราเพื่อพบประธานลู่ หน้าตาเรียกได้ว่าสะสวย กล้าหาญสง่างามมากเลยแหละ ดูดีสุด ๆ ตอนนี้เธอเป็นที่นิยมในอุตสาหกรรม ไม่ต้องพูดถึงความสามารถความเป็นมืออาชีพที่แข็งแกร่ง แถมยังเป็นเพื่อนต่างวัยของประธานโจวด้วย ฉันไม่เข้าใจประธานลู่เลย”“ที่จริงประธานลู่ปฏิเสธวุฒิการศึกษาสูงเพื่อนักศึกษาปริญญาตรีคนหนึ่ง ไม่เข้าใจเลย”ผู้หญิงอีกคนพูดอย่างแผ่วเบา “มีอะไรไม่เข้าใจกันล่ะ? คนนั้นจะต้องใช้เส้นสายแน่นอนน่ะสิ วุฒิการศึกษาโดยเฉลี่ยของจิ่วคงเป็นวุฒิปริญญาโทขึ้นไปทั้งนั้น มือใหม่ที่ไม่มีความสามารถไม่มีประสบการณ์ จะเพราะอะไรได้? ”ชิงอี้รับฟังคำพูดเหล่านี้ทุกคำโดยไม่มีตกหล่นเธอเปิดประตูห้องน้ำด้วยสีหน้าสงบ เดินไปที่หน้าก๊อกน้ำเพื่อล้างมือผู้หญิงสองสามคนที่พูดคุยกันเมื่อครู่ปิดปากลงเงียบ ๆ ชิงอี้ก็ไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน และหันหลังเดินออกไปจากห้องน้ำเสียงของผ

เธอพูดอย่างเย็นชา แล้ววางสายโทรศัพท์โจวอวิ๋นเหย่สร้างปัญหา พวกเขาควรจะรับผิดชอบ สำหรับเขา เธอไม่อยากไปยุ่งแม้แต่นิดเดียวชิงอี้ขับรถมาถึงโรงเรียนอนุบาลตอนที่เธอมาถึง มีผู้ปกครองของเด็ก ๆ หลายคนมาถึงแล้วจือจือยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับหนานหนาน “หนานหนาน ถ้าพี่ยังทำตัวแย่แบบนี้ต่อไป ก็ไม่มียารักษาหายได้แล้วนะ! ”ในมือของหนานหนานถือริโมตเครื่องบินของเล่น ใบหน้าไม่ใส่ใจ “พวกเขาเป็นคนจะเข้ามาชนลูกกระสุนของฉันเอง!”“อยากจะเอาของเล่นของฉัน ก็อย่าเข้าใกล้เกินไปสิ”ช่วงนี้หนานหนานอยู่ที่โรงเรียนอนุบาล ชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่จนเป็นนิสัย โอ้อวดไม่ว่าเรื่องอะไร เรื่องการเรียนก็ยิ่งไม่เอาจริงเอาจังเขามองจือจือพลางยิ้มอย่างเย็นชา “ทำไม? เธอก็อยากลองลิ้มรสลูกกระสุนของฉันเหมือนกันเหรอ?”แม่หนิงถังบอกเขาว่าไม่มีใครสามารถรังแกเขาในโรงเรียนอนุบาลได้ ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เธอก็จะหนุนหลังเขาอยู่เสมอไม่เหมือนคุณแม่ พอเกิดเรื่องก็มักจะให้เขาขอโทษและแก้ไขรักเขาจริง ๆ ถึงจะไม่จำกัดงานอดิเรกใด ๆ ของเขาแม่หนิงถังรักเขาที่สุด!คุณครูเห็นชิงอี้มา ก็เหมือนกับเห็นกองหนุนอย่างไรอย่างนั้น “แม่ของโจวอวิ๋นชู คุ

กระสุนลูกหนึ่งยิงมาที่ข้อมือของเธออย่างจัง ปวดแปลบเป็นระยะหน้าผากของเธอมีเหงื่อเย็น ๆ ผุดออกมาเล็กน้อย “ไม่เป็นไรจ้ะ”จือจือน้ำตาพร่ามัว ร้อนรนจวนจะร้องไห้ออกมาเมื่อคุณครูเห็น ก็ตกใจจนหน้าซีด “นี่คุณบาดเจ็บหนักยิ่งกว่าแม่ใหม่ของโจวอวิ๋นเยว่อีก เมื่อกี้ทำไมไม่พูดล่ะคะ? รีบไปจัดการที่โรงพยาบาลสักหน่อยเถอะค่ะ”เมื่อเห็นมือมีเลือดไหลออกมามากมายขนาดนั้น ก็ตกใจอย่างมากเธอบาดเจ็บ ไม่สามารถขับรถได้ ทำได้เพียงเรียกแท็กซี่เท่านั้นจือจือตกใจจนน้ำตาไหลตลอดเวลา ในใจเป็นห่วงแม่ ร้อนรนจนทำอะไรไม่ถูก“โทรหนึ่งหกหกเก้าเถอะ คุณแม่…คุณแม่เจ็บไหมคะ?”“ชิงอี้!”เสียงของลู่จินอันแว่วดังมาจากประตูใหญ่หลังจากที่ลู่จินอันได้รับข่าวว่าชิงอี้ขอลา ก็รู้สึกไม่วางใจ จึงตามมาที่นี่ด้วยคิดไม่ถึงเลยว่าพอมาถึงจะมองเห็นฉากแบบนี้ตรงหน้า“มือของเธอเกิดอะไรขึ้น? ร้ายแรงขนาดนี้เชียวเหรอ?” ลู่จินอันขมวดคิ้วแน่น “ฉันจะส่งเธอไปโรงพยาบาล อย่าให้ติดเชื้อ”เขารู้สึกโชคดีที่ตนเองมาที่นี่ชิงอี้เป็นคนที่มุ่งมั่นและมีความรับผิดชอบคนหนึ่ง ถ้าไม่เกิดเรื่อง เธอไม่มีทางออกจากตำแหน่งที่ทำงานง่าย ๆ แน่สามารถทำให้เธอร