All Chapters of วันแห่ศพคุณไม่ว่าง พอฉันเกิดใหม่แล้วได้ดีคุณกลับคลั่ง: Chapter 41 - Chapter 50

ชิงอี้ไปรับจือจือถึงหน้าประตูโรงเรียนอนุบาลจือจือกระโดดโลดเต้นออกมา เมื่อมองเห็นแม่ ดวงตาของเธอก็เป็นประกาย ก่อนจะกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของเธอ “คุณแม่คะ! วันนี้คุณแม่สวยจังเลย เหมือนกับดาราที่อยู่ในหนังเลยค่ะ!”“เหรอจ๊ะ?” ชิงอี้ยกยิ้มมุมปากวันนี้ชิงอี้แต่งหน้า สวมเสื้อโค้ตสีดำและรองเท้าส้นสูง ผมยาวเป็นลอนคลื่นถูกปล่อยลงมา เธอยืนอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียนอนุบาล ดึงดูดสายตาของผู้ปกครองหลายคนให้เหลียวกลับมาอยู่บ่อยครั้งเมื่อก่อนอยู่ที่บ้าน เธอไม่ได้สนใจการแต่งกายของตัวเองมากนัก วนเวียนอยู่แค่กับโจวเฉาหลี่และเด็กทั้งสองคน คอยจับคู่เสื้อผ้าให้กับโจวเฉาหลี่อย่างประณีต และดูแลการกินอยู่นอนหลับให้กับเด็ก ๆ เท่านั้นจุดศูนย์ถ่วงของเธอแทบจะไม่ได้อยู่ที่ตัวเองเลย ตอนนี้ เธอมีชีวิตอยู่เพื่อตนเอง“เมื่อไรคุณแม่จะกลับบ้านครับ?” หนานหนานก้าวเดินไปข้างหน้า เงยหน้าพลางจับจ้องไปที่ชิงอี้ “ผมอยากกินอาหารที่คุณแม่ทำ ช่วงนี้ผมผอมไปหมดแล้ว”เขาไม่ชอบกินกับข้าวที่คุณน้าทำ ช่วงนี้ไม่ค่อยอยากอาหารเท่าไหร่นักจือจือโต้กลับในทันที “คุณแม่ไม่ใช่พี่เลี้ยงของพี่สักหน่อย”ชิงอี้ไม่ได้สนใจหนานหนาน ถึงขั้นไม่

ในน้ำเสียงของเฉินเซิ่ง แฝงไปด้วยความเหยียดหยามอย่างรุนแรง“มิน่าล่ะวันนี้ฉันกับหนิงถังเกือบจะถูกปฏิเสธเข้าพบที่จิ่วคง ที่แท้ลู่จินอันคือคนรักใหม่ของเธอนี่เอง ลูกไม้ของนังจิ้งจอก ตอนนั้นก็ปีนเตียงของเฉาหลี่ ตอนนี้มายั่วยวนลู่จินอัน มีฝีมือจริง ๆ”หร่วนหนิงถังละสายตา เหลือบมองไปที่เฉินเซิ่ง “พี่ พูดไร้สาระอะไรกัน?”“พี่พูดเรื่องไร้สาระอะไรต่อหน้าเด็กน่ะ? ผู้หญิงสวย ๆ แบบพี่สะใภ้ จะเป็นคนแบบนั้นได้ที่ไหนกัน?”“อีกอย่าง ประธานลู่เป็นลูกศิษย์คนสุดท้ายของอาจารย์เฮ่อ เป็นบุคลากรทางเทคนิคหลักของสถาบันห้าหนึ่งหนึ่ง ก็คงจะไม่หลงใหลในความงามจนเสียสติหรอกมั้ง?”สายตาขของหร่วนหนิงถังมองไปยังโจวเฉาหลี่อีกครั้ง “เหล่าโจว ไปทักทายพี่สะใภ้สักหน่อยเถอะ?”ดูเหมือนว่าโจวเฉาหลี่ไม่ใส่ใจเลยว่าชิงอี้จะเป็นอย่างไรเขาหลุบตามองนาฬิกา น้ำเสียงเรียบเฉย “กินข้าวก่อน”“หิวหรือยัง?” เขามองหนานหนาน ถามด้วยเสียงอบอุ่น “หิวนานแล้วครับ” หนานหนานกอดขาของพ่อ “วันนี้อยากกินเคเอฟซี”โจวเฉาหลี่ขมวดคิ้วอย่างควบคุมอารมณ์ “กินอาหารขยะให้น้อยหน่อย”“โธ่ เด็กผู้ชายที่ไหนจะบอบบางขนาดนั้น” หร่วนหนิงถังบีบใบหน้าเล็ก ๆ ข

ตลอดทางที่ชิงอี้ขับรถกลับไปที่บ้านเช่าเธอย้อนกลับไปคิดสิ่งที่เห็นทั้งหมดที่เรือนหอเมื่อครู่ รู้สึกว่าน่าหัวเราะเท่านั้นพวกเขาเรียกตัวเองว่าเป็นพี่น้องไปด้วย นอนเตียงเดียวกัน หนุนหมอนใบเดียวกันไปด้วยเห็นทุกคนเป็นคนโง่ ที่น่าขำก็คือ ชาติที่แล้วของเธอไม่ได้สังเกตเห็นเลยแม้แต่น้อยบางทีตอนที่โจวเฉาหลี่มักจะพาหนานหนานไปหาหร่วนหนิงถัง เธอก็ควรคิดได้แล้วว่า ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไม่ได้ง่ายดายอย่างแค่การเป็นพี่น้องกันทว่าโจวเฉาหลี่ชักช้าไม่ยอมเซ็นหย่า ถึงขนาดไม่คิดจะคุยกับเธอเลยด้วยซ้ำเพื่อแก้แค้นที่ตอนแรกเธอยืนกรานว่าจะแต่งงานกับเขางั้นเหรอ?หรือคิดจะใช้ทะเบียนสมรสผูกเธอไว้ตลอดชีวิต ให้เธอรองมือรองเท้าอยู่ที่ตระกูลโจว?ชิงอี้สูดหายใจลึกเรียบเรียงความคิดของตนเองในเมื่อเขาไม่ยอมหย่า ปฏิเสธการติดต่อ งั้นก็ฟ้องหย่าเถอะการแต่งงานที่ยับเยินมากในครั้งนี้ เธอไม่อยากเก็บไว้อีกต่อไปแล้วจริง ๆ ยิ่งถ่วงเวลาเอาไว้มากเท่าไร เธอก็ยิ่งเหนื่อยใจมากเท่านั้นชิงอี้โทรศัพท์หาลู่จินอัน ถามเขาว่ารู้จักทนายความด้านการหย่าร้างบ้างหรือไม่ลู่จินอันรู้สถานการณ์การแต่งงานของชิงอี้ จึงให้ความช่ว

เมื่อเฉินเซิ่งเห็นชิงอี้หันกลับมา ก็หัวเราะเย้ยหยันทันที “ทำไม? ไม่ยอมรับงั้นเหรอ?”ชิงอี้รู้สึกจริง ๆ ว่าเมื่อก่อนไว้หน้าเฉินเซิ่งมากเกินไปแล้ว จนถึงขนาดที่ตอนนี้ไม่ว่าอะไรก็กล้าพูดออกมาเสียหมด“ก่อนที่นายจะพูดคำนี้ แหกตาดูให้ดีเถอะว่าใครกันแน่ที่ไม่กลัวบาปบุญคุณโทษ” ชิงอี้มองเฉินเซิ่งด้วยใบหน้าเย็นชา “ได้ นายบอกว่าฉันกับลู่จินอันมีความสัมพันธ์ไม่ชัดเจน รักกันหวานซึ้ง งั้นใครยืนยัน ใครพิสูจน์ หลักฐานอยู่ที่ไหน?”เฉินเซิ่งดูถูก “คนที่มีสติปัญญาแค่ดูก็รู้แล้วว่าพวกเธอมีความสัมพันธ์ที่พิเศษ ยังต้องให้ฉันพิสูจน์อีกหรือไง?”“งั้นนายก็ไม่มีหลักฐานสินะ?”สีหน้าของเฉินเซิ่งบึ้งตึง “ผู้หญิงใจง่ายแบบเธอ จะทำเรื่องอะไรออกมาก็เป็นไปได้ทั้งนั้น”ชิงอี้ยิ้มเยาะ “นายใช้วิธีนี้ใส่ร้ายคนอื่นมากี่คนแล้วงั้นเหรอ?”“ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่านายจะมีสมองเสียอีก ซีอีโอของอวิ๋นถู พูดจาไม่ใช้สมองเลยหรือไง? มองคนอื่นอย่างอคติ นี่คือมารยาของนายเหรอ?” “ลู่จินอันเป็นเจ้าหน้าที่รัฐของสถาบันห้าหนึ่งหนึ่ง นายพูดจาว่าร้ายเขา ถ้าซักไซ้ไล่เลียงขึ้นมา นายจะรับผิดชอบงั้นเหรอ?”เมื่อเฉินเซิ่งได้ฟัง สีหน้าก็ย่ำแย่ขึ้น

จนกระทั่งโจวเฉาหลี่พาหร่วนหนิงถังตามอาจารย์เฮ่อออกไปที่ห้องประชุมเขาก็ไม่แม้แต่จะมองชิงอี้ตรง ๆ เลยราวกับคนแปลกหน้าที่พวกเขาทั้งสองคนไม่รู้จักอย่างไรอย่างนั้น บางทีพวกเขาอาจจะไม่สังเกตเห็นว่าชิงอี้ก็อยู่ด้วยเช่นกันแต่ว่าต่อให้รู้ เขาก็คงไม่มองเช่นกัน ระหว่างพวกเขา เดิมทีก็เหมือนกับคนแปลกหน้าอยู่แล้วนี่คือสาเหตุว่าทำไมทุกคนรู้ว่าโจวเฉาหลี่แต่งงานแล้ว แต่กลับไม่รู้มาก่อนเลยว่าภรรยาของเขาเป็นใคร“ไม่เป็นไรใช่ไหม?” ลู่จินอันเห็นอารมณ์บนสีหน้าของเธอไม่ค่อยดี จึงเอ่ยปากอีกครั้งชิงอี้ส่ายศีรษะ “ไม่เป็นไรค่ะ”ตอนนี้เธอไม่แปลกใจกับเรื่องพวกนี้แล้วลู่จินอันไม่ได้พูดอะไรอีกรู้จักกับชิงอี้มาหลายปี เขารู้ว่าชิงอี้เนื้อในเป็นคนเข้มแข็งขอเพียงเป็นเรื่องที่เธอตัดสินใจแล้ว เธอก็จะทำจนถึงที่สุด ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกหรือว่าหน้าที่การงานก็ตามเธอรักใครสักคน ก็จะรักจนถึงที่สุด จะละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่มี และทุ่มเททั้งกายใจไปรักเขาก็เหมือนกับที่เธอรักโจวเฉาหลี่อย่างลึกซึ้ง หลังจากรู้ว่าหนานหนานเป็นลูกชายของหร่วนหนิงถังแล้ว เธอก็เต็มใจที่จะเลี้ยงดูเธอสามารถเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อ