Share

บทที่ 47

Author: ปลาทองหางเดียว
ชิงอี้ยิ้มพลางพยักหน้า

เธอเดินตามลู่จินอันไปตลอดทางจนถึงสถานที่บรรยาย

บังเอิญจริง ๆ

เจอกับหร่วนหนิงถังกับโจวเฉาหลี่ที่มาด้วยกันอีกแล้ว และยังมีเฉินเซิ่งด้วย

เฉินเซิ่งเป็นประธานกรรมการบริหารของอวิ๋นถู ติดตามมาเพื่อเรียนรู้เรื่องที่เกี่ยวข้องกับภายในอุตสาหกรรมด้วยกัน

โจวเฉาหลี่นั่งอยู่ที่ตำแหน่งแถวหน้าสุด สวมชุดสูทสีดำทั่วทั้งร่าง ยังคงสุขุมสง่างามเหมือนเช่นเคย

ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะต้องขึ้นเวที

ลู่จินอันขยับไปใกล้ชิงอี้ “ลืมบอกเธอเลย บริษัทของประธานโจวในฐานะผู้นำของอุตสาหกรรม ก็จะแลกเปลี่ยนบนเวทีด้วยเหมือนกัน”

“ถ้าเธอไม่ชอบ ฉันจะเปลี่ยนที่นั่งให้เธอ”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ”

เธอไม่มีอะไรต้องหลีกเลี่ยงให้เกิดความสงสัย ถ้าเป็นแวดวงเดียวกันละก็ งั้นในอนาคตก็ต้องมีวันที่ได้พบกัน คงจะเลี่ยงให้มีเธอไม่มีเขาทุกครั้งไปไม่ได้หรอก

มีสิทธิ์อะไรที่เขาอยู่ แล้วเธอจะต้องหลีกเลี่ยงด้วย?

เมื่อชิงอี้กล่าวจบ ก็เดินไปนั่งในทันที

“จุ๊ ๆ” เฉินเซิ่งมองชิงอี้ตั้งแต่หัวจรดเท้า พลางเหน็บแนม “เธอฟังรู้เรื่องงั้นเหรอถึงมา นอกใจตอนแต่งงาน แถมยังทำตัวเป็นจุดสนใจ กลัวคนอื่นไม่รู้ว่าเธออ่อยคนอื่นเป็นเหรอไง”

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • วันแห่ศพคุณไม่ว่าง พอฉันเกิดใหม่แล้วได้ดีคุณกลับคลั่ง   บทที่ 72

    จือจือมองไปทางหนานหนานหนานหนานแลบลิ้นใส่เธอ “คนขี้ลอก”เธอดึงสายตากลับมา แล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ไม่สนใจเขา มุ่งหน้าก้าวเท้าขึ้นไปบนเวทีจือจือยืนอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ใช้โปรแกรมง่าย ๆ ที่ช่วงนี้ตนเองได้เรียนกับคุณแม่ ด้วยต้องการจะวาดภาพงานในตอนนี้ออกมาเธอใช้โปรแกรมวาดภาพรูปร่างคร่าว ๆ ของคุณปู่ทวด ระหว่างที่กำลังวาดอยู่นั้น เจ้าตัวก็ยิ่งเปล่งประกายแขกเหรื่อด้านล่างต่างเบิกตากว้าง รู้สึกเหลือเชื่อเด็กขนาดนี้ก็ใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์วาดภาพออกมาได้ละเอียดขนาดนี้แล้ว...กระทั่งคุณท่านเองก็มีความชื่นชมแฝงอยู่ในดวงตาหลายส่วนเฉินหลิงยิ่งมีสีหน้าดำคล้ำขึ้นทีละนิด ๆ เธอไปเรียนของพวกนี้มาตั้งแต่เมื่อไร?หร่วนหนิงถังขมวดคิ้วมุ่นยิ่งกว่า เธอจับจ้องทุกอากัปกิริยาของจือจือไม่ละสายตา เธอมองออกว่า เจ้าตัวกำลังควบคุมโปรแกรมเองจริง ๆแต่อายุน้อยขนาดนี้เนี่ยนะ... มันเป็นไปได้ยังไง?เฉินหลิงมีสีหน้าเย็นชา เธอเรียกคนรับใช้มา แล้วกระซิบที่หูของคนรับใช้สองสามคำชิงอี้จ้องมองหน้าจอใหญ่ เธอเองก็ตกใจกับความสามารถในการเรียนรู้ของจือจือเช่นกันลูกสาวมีพรสวรรค์ทางด้านวาดรูป ส่วนความสามารถในการเรีย

  • วันแห่ศพคุณไม่ว่าง พอฉันเกิดใหม่แล้วได้ดีคุณกลับคลั่ง   บทที่ 71

    หนานหนานรีบกระโดดลงจากตักของคุณท่านทันที “คุณปู่ทวด วันนี้ผมเตรียมการแสดงความสามารถมาให้คุณปู่ทวดดู เพื่อเป็นการอวยพรวันเกิดครบเก้าสิบปีของคุณปู่ทวดด้วยครับ”“อ้อ?” คุณท่านเผยแววตาปลื้มปีติ “ดีมาก มาดูกันซิว่าเหลนของพวกเราจะเตรียมการแสดงอะไรมา?”หนานหนานตอบ “สิ่งที่ผมเตรียมมาก็คืออ่านกลอน ขอให้ชีวิตในวันข้างหน้าของคุณปู่ทวดมีความสุขเหมือนกับบทกลอนและภาพวาดอันสวยงาม”เด็กน้อยพูดเพียงสองสามประโยค ก็เอาใจคุณท่านเสียจนยิ้มกว้างไม่หุบหนานหนานยืนอยู่บนเวทีใหญ่ในโถงงานเลี้ยง คว้าไมค์ไว้ แล้วร่ายกลอนอย่างได้อารมณ์ทุกคนที่ด้านล่างเวทีต่างปรบมือกันเกรียวกราว ทั้งยังพากันเชยชมว่าวันข้างหน้าตระกูลโจวมีผู้สืบทอดแล้ว“ขอบคุณทุก ๆ คนครับ” เมื่อถูกชมเชย ใบหน้าของหนานหนานก็เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและพึงพอใจ“เหลนของปู่ทวดนี่ยอดเยี่ยมจริง ๆ มีมาดอย่างคุณชายตระกูลโจวไม่เบา!” คุณท่านมองหร่วนหนิงถังพลางกล่าวชม “หนิงถังนี่เลี้ยงเด็กได้ดีจริง ๆ หนานหนานอยู่กับหนูแล้วมีพัฒนาการ”ทั้งความหมายโดยนัยและความหมายตรงตัวคือกำลังตำหนิว่าเป็นความผิดของชิงอี้การทุ่มเทแรงกายแรงใจเลี้ยงดูอย่างเต็มที่ของเธอ กลั

  • วันแห่ศพคุณไม่ว่าง พอฉันเกิดใหม่แล้วได้ดีคุณกลับคลั่ง   บทที่ 70

    ของขวัญ?ชิงอี้รู้สึกเพียงว่ามันเป็นการเย้ยหยันเมื่อชาติก่อน เธอตั้งใจเตรียมภาพภูมิทัศน์หมื่นลี้ไว้เป็นพิเศษมันเป็นของสะสมชั้นสูงที่แม่ตั้งอยู่ในบ้าน คุณท่านไม่แม้จะชายตามอง กลับสงสัยเพียงว่ามันเป็นของปลอมตอนนี้ ต่อให้เธอเอาไปเผา ก็จะไม่มีทางเอามามอบให้หร่วนหนิงถังมอบของขวัญให้ชิ้นใหญ่ คนไหนมอบของขวัญให้ต่อจากเธอ คนนั้นก็จะด้อยกว่าทันทีเฉินหลิงแสดงออกอย่างชัดเจนว่าตั้งใจกลั่นแกล้งแทบอยากจะกวาดเธอออกไป ณ ที่นั้นเลยทีเดียวชิงอี้มองเฉินหลิงด้วยสายตาราบเรียบ “วันเกิดครั้งสำคัญของคุณปู่ทั้งที ยังจะมาไล่บี้คนอื่นเรื่องของขวัญอีกเหรอ?”สีหน้าของเฉินหลิงแข็งข้างไปทันที“ในฐานะที่เธอเป็นหลานสะใภ้ หรือว่าไม่ควรมอบของขวัญให้?”ชิงอี้ยิ้มด้วยสีหน้าเรียบเฉย กล่าวอย่างรู้จักวางตัวว่า “ตอนนี้รู้แล้วเหรอว่าฉันเป็นหลานสะใภ้? คนไม่รู้จะคิดว่าเป็นคนอื่นเอาได้”เฉินหลิงหรี่ตาตอนนี้ขยับปากอย่างคล่องแคล่วเหลือเกินเธอเองก็ยิ้มเช่นกัน “เธอไม่ได้เตรียมมาก็ไม่ได้เตรียมสิ ฉันก็ไม่ได้จะว่าอะไรเธอสักหน่อย คุณท่านเองก็ไม่ได้ขาดแคลนของขวัญส่วนนั้นของเธอด้วย”โจวเสวี่ยยิ้มเล็กน้อยแล้วเอ่ยปาก “

  • วันแห่ศพคุณไม่ว่าง พอฉันเกิดใหม่แล้วได้ดีคุณกลับคลั่ง   บทที่ 69

    เพิ่งพูดจบ โจวเฉาหลี่ก็เดินผ่านข้างกายเธอไปพอดีชายหนุ่มมองเธอเพียงเล็กน้อย ดวงตาของเขาเย็นเยียบราวกับน้ำค้างแข็งไม่รู้ว่าเพราะเขาได้ยินคำพูดนั้นของเธอหรือเปล่าหนานหนานมองชิงอี้กับจือจือ แค่นเสียงเฮอะออกมาเบา ๆ “ไม่ใช่ว่าจะไม่กลับมาหรอกเหรอ? แต่ตอนนี้ก็มาแล้วนี่”ชิงอี้มองโจวเฉาหลี่ด้วยสีหน้าเย็นชา เธอไม่เข้าใจเลย ในเมื่อเขาเลือกจะมากับหร่วนหนิงถังแล้วถ้าอย่างนั้นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ จะเรียกเธอกลับมาทำไม? ต้องการให้เธออับอายงั้นเหรอ?เธอมาเผยโฉมแล้ว ตัวละครหลักของงานในตอนนี้คือหร่วนหนิงถังกับโจวเฉาหลี่เธอกำลังคิดจะพาจือจือออกไปจากที่นี่ทว่าคุณท่านโจวกลับเรียกพวกเขาไว้เสียก่อน“ชิงอี้ พวกเธอไปนั่งตรงนั้นไป” คุณท่านชี้ไปทางที่นั่งด้านข้าง เป็นที่นั่งชั้นรองคุณท่านจัดให้หร่วนหนิงถังกับโจวเฉาหลี่นั่งที่นั่งหลัก หนานหนานเองก็นั่งอยู่ข้าง ๆ พวกเขาความตั้งใจของคุณท่านนั้นชัดเจนมากทีเดียว ตั้งแต่ที่เธอเข้าตระกูลโจวมา คุณท่านก็ไม่ได้ต้อนรับเธอเท่าไรนักเฉินหลิงเห็นชิงอี้ไม่ขยับเขยื้อน ก็รีบเอ่ยปากทันที “เร็วเข้าสิ ต้องรอให้คนไปเชิญด้วยตัวเองหรือไง?”โจวเฉาหลี่มองเธอด้วย

  • วันแห่ศพคุณไม่ว่าง พอฉันเกิดใหม่แล้วได้ดีคุณกลับคลั่ง   บทที่ 68

    ไม่รู้ว่าโจวเฉาหลี่มานานเท่าไรแล้วเมื่อกี้ที่หร่วนหนิงถังพูดถึง ‘รอยสักพี่น้อง’ นั่น เขาก็น่าจะได้ยินแล้วทว่าเขากลับกวาดสายตามองมาอย่างเย็นชา มองเพียงสองวินาทีเท่านั้นก็ละสายตาไปไม่ได้มีความตั้งใจจะอธิบายอะไรทั้งนั้นเหมือนกับยอมรับกลาย ๆยังเหมือนชาติก่อนไม่มีผิด เขาไม่เคยสนใจศักดิ์ศรีกับความรู้สึกของเธอที่มีฐานะคุณนายโจวเลย เมินเฉยโดยสิ้นเชิง!ชิงอี้เม้มปากอย่างเงียบเชียบ โชคดี โชคดีที่ชาตินี้เธอไม่สนใจอีกแล้วเธอไม่ได้พูดอะไร เบี่ยงตัวเล็กน้อยด้วยจะออกไปทว่าโจวเฉาหลี่กลับเข้ามาขวางด้วยไม่ยอมชายหนุ่มจับจ้องกี่เพ้าในมือเธอด้วยสายตาเรียบเฉย “ทำไมไม่เปลี่ยนชุด รอให้ผมไปช่วยคุณงั้นเหรอ?”ชิงอี้ไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่ต่ออีก “เปลี่ยนแล้ว พอดีตัวมาก เอาชุดนี้แหละ”โจวเฉาหลี่เลื่อนสายตาออกไปมองหร่วนหนิงถังที่อยู่ข้างกัน เขาส่งยิ้มให้เธอ “ชอบไหม? ไม่ชอบก็ลองเปลี่ยนดู”กับหร่วนหนิงถังนั้น เขามักจะมอบใบหน้ายิ้มแย้มให้ตลอด มีความอดทนให้ไม่มีวันหมดชิงอี้หัวเราะเยาะ เหลือบตามองโจวเฉาหลี่ “อย่าลืมเรื่องที่คุณรับปากไว้แล้วกัน”เรื่องแบบนี้ ให้มีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวต่อไปเธอไม

  • วันแห่ศพคุณไม่ว่าง พอฉันเกิดใหม่แล้วได้ดีคุณกลับคลั่ง   บทที่ 67

    ไว้เข้าร่วมงานเลี้ยงเสร็จสิ้นแล้ว เธอเอาของตกทอดของคุณยายกลับมาได้ก็พอโจวเฉาหลี่ไม่ได้พูดอะไร ส่งสายตาสำรวจไปยังสไตล์เสื้อผ้าที่ละลานตาไปหมด แล้วเลือกชุดกี่เพ้าใกล้ ๆ มือมาชุดหนึ่ง แล้วโยนไปให้เธอ “ลองดู”กี่เพ้านั้นสวยสง่า ทำให้ดูบุคลิกดีชิงอี้หลุบตามอง ไม่สนใจคำพูดของเขาเลยสักนิดเดียวเธอปฏิเสธอย่างเย็นชา “ไม่ละ ใส่ถุงมาเลยก็พอ”จะสวยหรือไม่สวย เธอไม่สนใจทั้งนั้น“ชิงอี้” ดวงตาดำขลับของโจวเฉาหลี่จ้องมองเธอเขม็ง “นี่คุณกำลังงอนอะไรอยู่?”ความอดทนของเขามีขีดจำกัดยิ่งความอดทนที่มีให้ชิงอี้ยิ่งเป็นศูนย์เธอมองโจวเฉาหลี่ “ของที่ฉันต้องการล่ะ?”โจวเฉาหลี่ “อากัปกิริยาแบบนี้ของคุณนี่ ต้องการของนั่นจริง ๆ ใช่ไหม?”ชิงอี้สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ กดความโกรธเกรี้ยวของตัวเองไว้ต่อไปถ้าไม่ต้องทำเพื่อของที่ต้องการแล้วละก็ ตอนนี้เธอคงไม่รองรับอารมณ์แบบนี้หรอกชิงอี้คว้ากี่เพ้าในมือเขาแล้วไปที่ห้องลองเสื้อ......ภายในห้องลองชุดเสียงของพนักงานขายที่ห้องข้าง ๆ ดังไม่เบา“ว้าย! คุณนายโจว คุณใส่ชุดนี้เหมาะกับรูปร่างมากจริง ๆ ค่ะ”ตอนนี้ พนักงานเปล่งเสียงออกมาด้วยความตกตะลึงหร่วนหนิง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status