All Chapters of หลินลี่ชา ฮูหยินร้ายจวนโหว: Chapter 21 - Chapter 30

โรงพยาบาลศัลยกรรมความงาม ลี่มี่มี่นั่งไขว่ห้างกำลังไถหน้าจอโทรศัพท์มือถือของเธอในระหว่างนั่งรอหวังจิวเซียนอยู่เพียงตามลำพัง ในขณะที่เฉินเสวี่ยม่านแม่นางร้ายคลุกฝุ่นของเธอออกพื้นที่ภาคสนามไม่ได้มาด้วย  นางร้ายแห่งเฉาหยางมาหาหมอเพื่ออัพเต้านมใหม่ให้ใหญ่กว่าเดิมมากขึ้นไปอีก เพราะเห็นเพื่อนรักทำแล้วสวยจนน่าอิจฉา แม่นางร้ายแห่งเฉาหยางก็เลยอยากได้หน้าอกคู่มหึมากับเขาบ้างจึงมาปรึกษาแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเพื่อเลือกขนาดเต้านมใหม่และนัดวันเพื่อเข้าทำการผ่าตัด ท่ามกลางสายตาของผู้คนภายในโรงพยาบาลทำศัลยกรรมต่างพากันหันมามองลี่มี่มี่อยู่เป็นระยะๆ ด้วยในวันนี้หญิงสาวสวมชุดเดรสไหมพรมสีดำสนิทรัดรูปเน้นเรือนร่างอันสวยงาม จนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งและหน้าอกคู่มหึมาที่ถูกศัลยกรรมมาใหม่ สืบเนื่องมาจากเหตุการณ์ร้ายแรงที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเธอในวันนั้นจึงทำให้ลี่มี่มี่ได้หน้าอกขนาดมหึมาสมใจ คนงามสวมชุดเดรสที่ตัวกระโปรงยาวพอดีข้อเท้า ผ่าข้างสูงจนถึงโคนขาช่วงล่าง ตัวเสื้อเป็นแบบคอเต่าและแขนยาวจนถึงข้อมือด้วยเพราะอากาศในปักกิ่งยังเย็นอยู่แต่ก็ไม่ถึงกับมากจนต้อง

ทางด้านลี่มี่มี่ ร่างระหงในชุดเดรสสีดำสนิทวิ่งเท้าเปล่ามาอย่างไม่คิดชีวิตไปตามถนนที่ทอดยาวอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับจวน เสียงเอะอะของผู้ชายกลุ่มหนึ่งสั่งการไปทั่วบริเวณทำให้ลี่มี่มี่ล่วงรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังถูกตามไล่ล่าอีกแล้ว “ตายแล้วอีตาหนวดตามพรรคพวกมาตามจับเราแล้วหรือนี่ ขืนวิ่งหนีอยู่แบบนี้ไม่เป็นผลดีกับเราแน่ต้องหาที่ซ่อนตัวก่อนดีที่สุดขืนถูกจับตัวได้มีหวังแย่เลย”ลี่มี่มี่พูดพลางสอดส่ายสายตามองหาสถานที่ซึ่งเธอสามารถเข้าไปหลบซ่อนตัวได้อย่างแนบเนียน ก่อนจะเหลือบสายตาไปเห็นรถม้าที่กำลังจอดนิ่งสงบอยู่ตรงหน้าสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งลี่มี่มี่ไม่ทันดูว่าที่แห่งนั้นคืออะไร แต่เห็นหีบใบใหญ่มากมายที่ร่างของเธอสามารถลงไปซ่อนตัวอยู่ภายในนั้นได้ดีทีเดียว หีบเหล่านั้นตั้งวางเรียงรายอยู่หลายใบรอขนขึ้นไปลำเลียงอยู่บนรถม้าสำหรับใช้ขนสินค้าดังกล่าว แฮก! แฮก! แฮก! ลี่มี่มี่ชะลอฝีเท้าก่อนจะหยุดลงพร้อมเสียงหอบเหนื่อยก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ รีบเอื้อมมือเปิดหีบที่ตั้งวางเรียงรายอยู่ในขณะนั้นและยังไม่ได้ล็อคกุญแจเอาไว้เพื่อหาที่ซ่อ

หนึ่งชั่วยามผ่านไป “ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือกับทางการ ขอโทษด้วยที่มารบกวน”เสียงขององครักษ์เสื้อแพรซึ่งเป็นผู้นำเจ้าหน้าที่จากกองปราบสำนักบูรพาเข้าตรวจค้นกล่าวพร้อมส่งสังสัญญาณให้ล่าถอยออกไปจากโรงงิ้วดังกล่าว  “ไม่ส่งนะใต้เท้าทุกท่าน เดินทางกลับกันดีๆด้วยนะเจ้าคะแล้วก็รบกวนปิดประตูให้ข้าด้วย”ฉู่ฉิงเยี่ยนตะโกนบอกตามหลังกลุ่มเจ้าหน้าที่ของทางการที่กำลังทยอยเดินออกจากโรงงิ้วของนาง  ครั้นบานประตูปิดลงจนสนิทตามเดิมฉู่ฉิงเยี่ยนรีบเดินกลับเข้าไปในโรงละครงิ้วทางด้านหลัง ซึ่งใช้เป็นสถานที่แต่งตัวก่อนจะรีบดันหีบที่บรรจุเครื่องหัว และอุปกรณ์ต่างๆ ของตัวละครงิ้วที่วางเรียงรายอยู่ชิดกำแพง ก่อนจะเลื่อนหีบหนึ่งในนั้นออกพร้อมรีบเปิดกระดานไม้ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว  “ไปกันหมดแล้วรีบขึ้นมาเร็วเข้า!”ฉู่ฉิงเยี่ยนบอกหญิงสาวแปลกหน้า  ลี่มี่มี่ที่กำลังนอนคดคู้อยู่ในช่องว่างแคบๆ ซึ่งอยู่ใต้ผืนกระดานโรงงิ้วยิ้มกว้างออกมาทันทีด้วยความดีใจ ร่างระหงค่อยๆ โผล่หน้าขึ้นมาจากช่องลับดังกล่าวก่อนจะโยนรองเท้าส้นสูงของเธอขึ้นมาก่อน  ตุบ! ตุบ! ตุบ

ประตูทางเข้าหอเลี่ยงเฟิ่ง รถม้าขนาดใหญ่ตกแต่งอย่างสวยงามจำนวนหลายคัน กำลังวิ่งตามกันมาก่อนจะพากันอ้อมวงเวียนตรงมาทางหอเลี่ยงเฟิ่งและแล่นมาหยุดลงตรงหน้าทางเข้า ซึ่งมีภาพวาดของลี่มี่มี่ที่แสดงงิ้วเรื่องนางพญางูขาว และจะต้องสวมบทบาทถึงสามตัวเลยทีเดียว นั่นก็คือบทนางเอกสาว และยังต้องสวมบทบาทเป็นพระเอกและนางเอกบู้ในคราวเดียวกัน   ด้วยเพราะมีหลายฉากที่จะต้องปะทะวรยุทธ์และใช้อาวุธกับนักบวชที่มาปราบปีศาจ อีกทั้งรูปร่างของเธอที่สูงระหงเทียบเท่าบุรุษจึงสวมบทบาทเป็นพระเอกของเรื่องนี้ได้ดีที่สุดและยังเป็นเรื่องที่ทำให้เธอโด่งดังมากในบทบาทการแสดงงิ้วดังกล่าวของยุคปัจจุบันซึ่งลี่มี่มี่ได้ขึ้นแสดงมาแล้วนับร้อยรอบก่อนที่จะถูกนำกลับมาในอดีต  บ่าวรับใช้สองนางก้าวออกมาจากรถม้าคันหน้าสุด ก่อนจะนำบันไดมาวางไว้เพื่อให้คนที่อยู่ภายในรถม้าก้าวเดินลงมาได้อย่างสะดวกมากยิ่งขึ้น พร้อมเสียงของสตรีสาวนางหนึ่งดังขึ้นอยู่ภายในรถม้าดังกล่าว  “ท่านป้าถึงแล้วเจ้าคะ”เสียงของสตรีนางนั้นกล่าวกับสตรีสูงอายุนางหนึ่ง  บ่าวสองนางที่ก้าวลงมาก่อนตรงเข้

สองชั่วยามผ่านไป  เสียงตบมือดังกึกก้องไปทั่วหอเลี่ยงเฟิ่งเมื่อการแสดงนางพญางูขาวจบลง ผู้คนต่างพากันตบมือด้วยความชื่นชมกับการแสดงที่เพิ่งผ่านพ้นไป บางคนยังยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับน้ำตาให้กับตัวเองด้วยเพราะซาบซึ้งกับการสวมบทบาทดังกล่าวของลี่มี่มี่ที่ถ่ายทอดออกมาได้อย่างสวยงามและกินใจยิ่งนัก และไม่เว้นแม้กระทั่งฮูหยินฮัวที่กำลังยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับน้ำตาอยู่ในขณะนั้น  ในขณะเดียวกันฉู่ฉิงเยี่ยนที่คอยดูแลอยู่ไม่ห่างรีบเดินออกมาจากหลังม่านตรงเข้าไปหาฮูหยินฮัวทันทีที่การแสดงงิ้วจบลง  “นางพญางูขาวเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะฮูหยิน พอใช้ได้ไหม”ฉู่ฉิงเยี่ยนถามกลับไปด้วยความอยากรู้  ในขณะที่อีกฝ่ายยังคงใช้ผ้าซับน้ำตาอยู่เช่นนั้นมิคลาย  “ข้าไม่เคยดูงิ้วที่ไหนสนุกและซาบซึ้งกินใจเช่นนี้มาก่อนเลย นางร้องข้าก็ร้องตาม นางร่ำไห้ข้าก็ปวดใจตาม ช่างแสดงได้ดีจริงๆ ดีเหลือเกิน ต่อไปข้าจะมาดูงิ้วที่หอเลี่ยงเฟิ่งเท่านั้นประทับใจมาก ประทับใจจริงๆ”ฮูหยินฮัวชื่นชมไม่ขาดปาก  ท่ามกลางรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดีใจของฉู่ฉิงเยี่ยนครั้นได้ยินเช่นนั้