All Chapters of หลินลี่ชา ฮูหยินร้ายจวนโหว: Chapter 51 - Chapter 60

ศาลาชิงเหลียน ศาลาดังกล่าวปรากฏร่างของฉู่ฉิงเยี่ยนกับฮูหยินฮัวกำลังนั่งสนทนากันอย่างเงียบๆ บริเวณก่อนจะถึงทางเดินที่ทอดยาวไปที่ศาลาดังกล่าวมีร่างของบ่าวสองนางยืนคอยรับใช้อยู่ห่างๆ เนื่องจากท่านผู้เฒ่าต้องการสนทนากับเจ้าหอเลี่ยงเฟิ่งเป็นการส่วนตัว ซึ่งศาลาชิงเหลียนเหมาะสมที่สุดเนื่องจากถูกสร้างขึ้นอยู่บริเวณกลางสระน้ำ ล้อมรอบด้วยดอกบัวสีฟ้ามากมาย และที่สำคัญยากยิ่งนักที่จะมีผู้ใดมาสอดรู้สอดเห็น คาบข่าวไปบอกผู้อื่นด้วยศาลาชิงเหลียนนี้สร้างลึกเข้าไปจนถึงกลางสระ ตึก! ถ้วยชาถูกวางลงบนโต๊ะเมื่อฮูหยินฮัวได้ยินเรื่องราวบางอย่างที่ฉู่ฉิงเยี่ยนตั้งใจที่จะเปิดเผยให้แก่มารดาของตงฉ่างโหวให้นางได้ล่วงรู้ทุกอย่าง “เป็นความจริงหรือนี่! ไม่คิดเลยว่านางจะยังมีชีวิตอยู่มิน่าเล่าทันทีที่เห็นก็รู้สึกถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก โดยเฉพาะลักษณะมงคลทั้งแปดที่ยากยิ่งนักจะเกิดขึ้นกับสตรีนางใด แต่ก็ปรากฏให้เห็นเพียงหนึ่งเดียวนั้นก็คือนาง!”ฮูหยินฮัวกล่าวออกมาด้วยความรู้สึกยินดีอย่างยิ่งยวดที่ล่วงรู้ความลับสุดยอดดังกล่าว ท่ามกลางความยินดีของฉู่ฉิงเยี่ยนที่รู้สึกโล่งอก

ในขณะเดียวกัน          ลี่มี่มี่ที่ก้าวเดินออกมาจากห้องหนังสือด้วยความฉุนเฉียวเพราะล่วงรู้ตัวตนของอ้ายเย่ว พี่หนวดใจดีของเธอว่าแท้จริงแล้วคือตงฉ่างโหวที่นางเกลียดและเคียดแค้นเป็นที่สุด ร่างระหงมายืนอยู่ท่ามกลางกอดอกมะลิที่กำลังออกดอกตูม ส่งกลิ่นหอมอยู่ในขณะนั้นไม่ไกลไปจากหน้าห้องหนังสือเสียเท่าใดนัก          “ตาหนวดบ้าเอ้ย! มาหลอกกันได้ตั้งครึ่งค่อนเดือน เห็นคนอย่างมี่มี่โง่นักหรืออย่างไง ไม่ยอมเปิดเผยตัวตนว่าเป็นใครตั้งแต่แรกแสดงว่าต้องการหวังผลจากเราอะไรสักอย่างแน่” ลี่มี่มี่พลางดึงทึ้งใบของต้นมะลิทิ้งลงพื้นจนนับไม่ถ้วนเพื่อระบายอารมณ์โกรธเคืองของเธอก่อนจะเหลือบสายตาไปเห็นร่างของตู้หรูอี้กำลังเดินตรงมาที่ห้องหนังสือ          ผลุบ! ร่างระหงทรุดกายนั่งลงต่ำปะปนไปกับกอมะลิอย่างรวดเร็ว พร้อมร่างของคุณหนูตู้คนงามและบ่าวคนสนิททั้งสองมาหยุดยืนอยู่ตรงบริเวณพุ่มไม้ใหญ่ซึ่งปลูกสลับกับพุ่มมะลิที่ลี่มี่มี่ซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้ดังกล่าวซึ่งบังร่างของนางเอาไว้พอดี ก่อนจะได้ยิน

ทันใดนั้นเอง  แอดดดด!!! เสียงประตูห้องหนังสือถูกเปิดออกอย่างช้าๆ พร้อมร่างของสตรีสาวนางหนึ่งย่างก้าวเข้ามาภายในห้องดังกล่าว ด้วยรอยยิ้มและดวงตาที่เต็มไปด้วยมั่นใจอย่างเต็มที่ แต่แล้วร่างของนางกลับต้องหยุดนิ่งอยู่กับที่ดวงตาเบิกค้างอยู่เช่นนั้นเมื่อตู้หรูอี้เห็นภาพบาดตาปรากฏอยู่ตรงหน้าในขณะนี้  ตุบ! ขวดผงมัวเมาร่วงหล่นจากมือของคุณหนูคนงามครั้นเห็นร่างเกือบเปลือยของลี่มี่มี่กำลังนั่งอยู่บนตักกว้างของตงฉ่างโหวต่อหน้าต่อตานางอยู่ในเวลานี้  กรี้ดดดด!!! เสียงกรีดร้องดังกึกก้องขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นภาพบาดตาตรงหน้าเช่นนั้น  และนั่นทำให้ลี่มี่มี่รู้สึกตัวขึ้นมาทันทีหญิงสาวหันใบหน้ากลับไปมองเสียงกรีดร้องดังกล่าวอยู่เพียงครู่ ก่อนจะรีบหันกลับมามองหน้าท่านโหวหนุ่มที่กำลังส่งสายตากรุ้มกริ่มให้กับเธอ ก่อนจะก้มลงมองสภาพของตัวเองที่กึ่งเปลือย ใบหน้าแสนสวยสวมบทบาทสตรีที่น่าชังเต็มไปด้วยจริตและมารยาและยั่วยวนออกมาอย่างเต็มที่ต่อหน้าตงฉ่างโหว  หมับ! ลี่มี่มี่ตรงเข้าสวมกอดร่างใหญ่พลางซบหน้าลงบนแผ่น อกกว้างเพื่อปกปิดร่างกายส่วนหน้า

หมับ! ตงฉ่างโหวตรงเข้ารวบมือของนางเอาไว้ทันทีพลางหรี่ตามองทรวงอกงามคู่มหึมาที่ได้มีโอกาสสัมผัสเป็นครั้งแรกจนเขย่าหัวใจหนุ่มใหญ่วัยฉกรรจ์จนไม่รู้ลืม  “เจ้าปฏิเสธข้าไม่ได้มี่มี่ เพราะตอนนี้ร่างกายของเจ้าข้าได้รู้และเห็นจนหมดสิ้นแล้ว นั้นก็เท่ากับว่าเจ้าคือคนของข้าทันทีที่เห็นกายเปลือยเปล่าของเจ้า! สตรีที่เปลือยกายต่อหน้าบุรุษจะต้องตกเป็นของผู้นั้นตลอดไป ชายใดก็ไม่สามารถเข้ามาครอบครองได้อีกเพราะเจ้ามีข้าเป็นเจ้าของและกำลังจะเป็นสามีของเจ้าในเร็ววันนี้”ตงฉ่างโหวอธิบายอย่างชัดถ้อยชัดคำ  หา! ลี่มี่มี่อุทานออกมาจนสุดเสียงครั้นได้ยินเช่นนั้น ดวงตาเบิกกว้างเต็มไปด้วยความตกใจระคนตื่นตระหนก พลางเหลือบสายตามองไปที่ฉู่ฉิงเยี่ยนที่กำลังยืนส่งยิ้มให้กำลังใจเธออยู่ในขณะนี้ และดูเหมือนว่าเจ้าหอเลี่ยงเฟิ่งจะล่วงรู้ว่าลี่มี่มี่กำลังคิดอะไรอยู่ในเวลานั้นเช่นกัน  “เจ้าปฏิเสธไม่ได้มี่มี่ บุรุษใดได้เห็นสตรีเปลือยกายต่อหน้า จะต้องรับผิดชอบนางเพื่อมิให้เป็นที่ครหาของผู้คนและเสื่อมเสียชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล ทันทีที่ท่านโหวได้เห็นเช่นนั้น เจ้าก็คือสตรีที่จะต้องเตรียมตัวออกเรือนไป

ศาลาป่าไผ่ ร่างสันทัดของซือกงกงในชุดลำลอง ซึ่งไม่ได้สวมเครื่องแบบขุนนางในตำแหน่งหัวหน้าขันทีประจำพระองค์ ของฮ่องเต้หยงเล่อ เก้าอี้นั่งฝั่งตรงกันข้ามคือร่างของตู้เหมิ่งห้าวกำลังยกถ้วยชาค้างเติ่งเอาไว้อยู่เช่นนั้น เมื่อได้ยินข่าวล่าสุดออกมาจากปากของซือกงกง  “ว่าอะไรนะ! แกะรอยพบเบาะแสของตั๋วแลกเงินจินหมิงพบแล้วอย่างนั้นเหรอ”ตู้เหมิ่งห้าวเอ่ยถามกลับไปทันทีพลางวางถ้วยชาในมือลงบนโต๊ะเงยหน้าขึ้นมองขันทีขององค์จักรพรรดิ  “ท่านได้ยินไม่ผิดหรอกใต้เท้า คนของข้าสืบค้นหาจนได้เบาะแสจนแน่ใจแล้ว นอกจากตั๋วแลกเงินจินหมิงหนึ่งร้อยตำลึงที่มีเด็กหนุ่มผู้หนึ่งนำมาใช้จ่ายที่โรงเตี๊ยมหย่งไท่ของท่านเมื่อสี่ปีก่อนปรากฏว่าเมื่อครึ่งเดือนก่อนที่ผ่านมา คนของข้าก็ไปได้เบาะแสของตั๋วแลกเงินจินหมิงนี้มาจากหอเลี่ยงเฟิ่งจากนางงิ้วที่มีนามว่า ลี่มี่มี่”  “ลี่มี่มี่อย่างนั้นเหรอ”ตู้เหมิ่งห้าวทวนชื่อนางเอกงิ้วคนงามพร้อมเสียงของซือกงกงเอ่ยขึ้น  “สายสืบของข้าแอบไปปะปนเป็นคนงานของหอเลี่ยงเฟิ่ง เพราะบังเอิญได้พบนางเวลาที่ไม่แต่งงิ้ว ใบหน้าของนางช่างคล้าย