All Chapters of หลินลี่ชา ฮูหยินร้ายจวนโหว: Chapter 41 - Chapter 50

มือของตัวเองเข้าหากันจนแน่น เพื่อไม่ให้บ่าวไพร่ต่างพากันมองนางว่าเป็นสตรีที่เต็มไปด้วยความร้ายกาจ รวมไปถึงบ่าวจากจวนตงฉ่างที่กำลังยืนตัวลีบตัวงอด้วยความตกใจและเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอยู่ในขณะนั้น  “พูดต่อไป! ข้าบอกให้เจ้าหยุดตั้งแต่เมื่อไรกันเชียว”ตู้หรูอี้พยายามปรับเสียงของนางให้กลับมาเป็นปกติดั่งเดิม  “จะ..จะ..เจ้าค่ะ!”บ่าวคนดังกล่าวรับคำเสียงเบาก่อนจะรีบรายงานเหตุการณ์ตามที่นางได้เห็นเต็มสองตา   “ท่านโหวไม่มีท่าทีขับไล่นางให้ห่างออกจากกายเลยเจ้าค่ะ มิหนำซ้ำยังให้นางสัมผัสชนิดที่ว่าถึงเนื้อถึงตัวได้เช่นกัน สองมือของนางเฝ้าคอยประคองใบหน้าของท่านโหวอยู่บ่อยครั้งด้วยเจ้าคะ”  ตู้หรูอี้ถึงกับสูดลมหายใจเขาปอดด้วยความโกรธและริษยาสตรีที่กำลังกล่าวถึงอย่างยิ่งยวด ในขณะที่ตัวนางเองนั้นจะเข้าใกล้ท่านโหวหนุ่มในรัศมีสิบฉื่อยังไม่สามารถทำได้แม้แต่น้อย ด้วยเพราะตงฉ่างโหวจะทำตัวไม่เคยว่างทุกครั้ง เวลาที่นางไปเยี่ยมฮูหยินฮัวที่จวนผิงอันกั๋วกง ก่อนจะเอ่ยถามกลับไปในสิ่งที่นางต้องการล่วงรู้  “เจ้าล่วงรู้หรือไม่ว่าหญิงผู้นั้นเป็นใครมาจากไหน บุตรีขอ

ยามโหย่ว ณ.หอเลี่ยงเฟิ่ง  ร่างสูงระหงเดินไปตามทางที่ทอดยาวมุ่งหน้าไปยังห้องพักของตัวเอง หอเลี่ยงเฟิ่งในเวลานี้มีแต่ความเงียบงันด้วยเป็นช่วงเวลาหยุดพักผ่อนเป็นเวลา 15 วัน เพื่อให้บรรดาคณะงิ้วได้กลับบ้านไปพักผ่อนกับครอบครัว บางคนที่บ้านเกิดอยู่ไกลและต้องเสียเวลาเดินทางทั้งไปและกลับซึ่งใช้เวลานานก็จะไม่ไปไหน ต่างพากันใช้เวลาว่างไปทำประโยชน์อย่างอื่นที่นอกเหนือจากการนอนหลับเอาแรงจนเต็มที่แล้ว  ด้วยเหตุนี้ตามห้องพักของแต่ละคน บางห้องก็มืดมิดเพราะกลับบ้านและบางห้องก็มีแสงสว่างจากโคมไฟซึ่งปรากฏให้เห็นเพียงไม่กี่ห้องอยู่ในขณะนี้รวมไปถึงห้องพักของลี่มี่มี่ด้วยเช่นกันที่ภายในห้องปรากฏแสงสว่างจากโคมไฟกำลังลุกโชนอยู่ในขณะนั้น  ลี่มี่มี่มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าห้องพักของตัวเองที่เห็นแสงสว่างปรากฏขึ้นอยู่ภายในห้องด้วยความแปลกใจ ดวงตากลมโตคู่งามมองลอดผ่านหน้าต่างที่เปิดแง้มเอาไว้เพียงน้อยนิดและพบว่า ภายในห้องนั้นมีร่างของฉู่ฉิงเยี่ยนกำลังนั่งหันหลังมาทางประตูอยู่ในขณะนั้นอยู่เพียงลำพัง  “ท่านน้ารออยู่ในห้องเสียด้วย

และถ้อยคำดังกล่าวทำให้ลี่มี่มี่ขมวดคิ้วขึ้นมาทันทีครั้นได้ยินเช่นนั้น  “นอกจากตู้เหมิ่งห้าวแล้วพรรคพวกของมันยังมีเหล่าขุนนางผู้ใดบ้างเจ้าคะที่ร่วมมือด้วย”หญิงสาวถามกลับไปด้วยความอยากรู้  “ซือหม่าฉีและเว่ยชุน รวมไปถึงซือกงกง ขันทีที่ทำตนเป็นนกสองหัว หมาสองรางผู้ใดให้ประโยชน์สูงสุดก็จะอยู่กับคนผู้นั้นไม่เข้าใจเลยว่าเพราะเหตุใดฮ่องเต้องค์ปัจจุบันจึงไว้วางพระทัยให้คอยรับใช้อย่างใกล้ชิด”ลี่มี่มี่นั่งเอามือเท้าคางพร้อมใช้มือจับปลายคางตัวเองพลางครุ่นคิดตาม  “แล้วซือหม่าเยี่ยคังไม่ได้ร่วมมือด้วยอย่างนั้นเหรอเจ้าคะท่านน้า ในเมื่อซือหม่าฉีเป็นพวกเดียวกับตู้เหมิ่งห้าว”หญิงสาวถามกลับไปด้วยความอยากรู้อะไรบางอย่าง  “ตงฉ่างโหวไม่ยอมตกอยู่ภายใต้อำนาจของขุนนางคนใด เพราะเป็นคนมีอุดมการณ์และหนักแน่น ถวายความจงรักภักดีและรับคำสั่งจากฮ่องเต้เพียงพระองค์เดียวเท่านั้นนอกนั้นอย่าหวังว่าจะชี้นิ้วสั่งได้ และเพราะท่านโหวเป็นแบบนี้ไงตู้เหมิ่งห้าวจึงพยายามที่จะยัดเยียดตู้หรูอี้ให้มาเป็นฮูหยิน พยายามที่จะเข้าครอบงำอำนาจหน้าที่ขององครักษ์เสื้อแพรซึ่งมีสิทธิขาดในการไล่ล่า ไต

 ฮูหยินฮัวถึงกับยืนนิ่งไปทันทีครั้นได้ยินเช่นนั้นพร้อมครุ่นคิดและปะติดปะต่อจากคำกล่าวของบุตรชาย จนสามารถเห็นบางอย่างขึ้นมาได้คร่าวๆ ขึ้นมาแล้ว ใบหน้าอวบอิ่มปรากฏรอยยิ้มแย้มเยือนพร้อมเสียงหัวเราะอยู่ในลำคอ  “เรื่องนี้คนที่จะตอบได้ดีที่สุดก็คือฉู่ฉิงเยี่ยน เจ้าหอเลี่ยงเฟิ่งนางจะต้องล่วงรู้อะไรบ้างไม่มากก็น้อยอย่างแน่นอนเยี่ยเอ๋อ”  คำกล่าวของมารดาทำให้ตงฉ่างโหวรู้สึกแปลกใจอย่างยิ่งยวดเมื่อได้ยินเช่นนั้น พร้อมเสียงของฮูหยินฮัวดังแทรกขึ้น  “อันวาสนาหากแม้นจะได้ครองคู่ร่วมกัน ต่อให้พลัดพรากจากกันไปด้วยเหตุอันใดก็ตาม คนที่จะเป็นคู่กันย่อมเวียนมาบรรจบให้ได้พานพบอย่างแน่นอน มิน่าเล่าครั้งแรกที่ได้เห็นนางจึงถูกชะตายิ่งนัก โดยเฉพาะศาสตร์มงคลทั้งแปดของสตรีปรากฏขึ้นอยู่บนตัวของลี่มี่มี่ ยากยิ่งนักที่จะมีลักษณะเช่นนี้เกิดขึ้นกับสตรีนางใด ถ้าจะกล่าวกันตามความเป็นจริงแล้วหนึ่งพันปีจึงจะปรากฏให้เห็น”  “นี่ท่านแม่หมายความว่าเจ้าหอเลี่ยงเฟิ่งจะล่วงรู้เรื่องนี้ด้วยอย่างนั้นหรือขอรับ”ตงฉ่างโหวถามกลับไป  ชู้ววว!!! ฮูหยินฮัวยกนิ้วชี้ขึ้นพลางส่งสัญญาณบ

ใบหน้าคมดุยกยิ้มออกมาบางๆ ครั้นได้ยินเช่นนั้น  “รู้แล้วเหรอ”ตงฉ่างโหวกล่าวพร้อมปิดรายงานตรงหน้าพร้อมมองตรงไปที่คนงาม ที่กำลังมีสีหน้าบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด  “ท่านแสร้งปิดบังตัวตนที่แท้จริงเอาไว้เพื่ออะไรอย่างนั้นเหรอท่านโหว”ลี่มี่มี่ตั้งคำถามกลับไปด้วยความอยากรู้  และคำถามดังกล่าวทำให้ตงฉ่างโหวยกมือขึ้นกอดอกพลางเอนกายพิงพนักเก้าอี้  “ข้าก็ต้องทำเพื่อความปลอดภัยผิดด้วยเหรอ ในเมื่อพานพบกับคนแปลกหน้าและยังไม่คุ้นชินดังนั้นการแสร้งทำตนเป็นผู้อื่นดูท่าจะเหมาะสมที่สุด เจ้ากับข้าก็ไม่ต่างกันที่ต้องปลอมตนเป็นผู้อื่น  ลี่มี่มี่เบิกตากว้างขึ้นมาทันใดครั้นได้ยินตงฉ่างโหวกล่าวออกมาเช่นนั้น  “หรือว่าเขาจะรู้”คนงามคิดในใจก่อนจะแสยะยิ้มเหยียด  “แล้วแต่ท่านโหวจะคิด ซึ่งมันเรื่องของข้าว่าจะตอบหรือไม่ ข้าเข้ามาภายในห้องหนังสือเพราะฮูหยินผู้เฒ่าบอกว่าท่านโหวต้องการจะพบข้า ในเมื่อมาพบแล้วเช่นนี้มีสิ่งใดกับข้าอย่างนั้นเหรอรีบพูดมาเถอะ ข้าจะได้รีบออกไปจากห้องนี้เสียทีเพราะรู้สึกอึดอัดกับตำแหน่งอันยิ่งใหญ่ของท่านเสียเหลือเกิน”ลี่มี่มี่พ