All Chapters of หลินลี่ชา ฮูหยินร้ายจวนโหว: Chapter 31 - Chapter 40

ร่างงามสูงระหงเทียบเท่ากับบุรุษทั่วไปในยุคนั้น ภายใต้ส่วนเว้าส่วนโค้งที่เป็นของสตรีเพศได้อย่างเด่นชัด โดยเฉพาะบริเวณหน้าอกของนางที่มีขนาดมหึมายามเมื่อเคลื่อนกายไปมา ทรวงอกคู่งามก็จะกระเพื่อมขึ้นลงอย่างเห็นได้ชัด ลี่มี่มี่ก้าวเดินนวยนาดอย่างมีจริตเดินตรงเข้าไปหาคุณหนูแห่งสกุลตู้พร้อมเดินวนไปรอบเก้าอี้ของนางและกล่าวบางอย่าง   “ส่วนที่เจ้าบอกว่าเป็นห่วงกลัวข้าไม่ได้ออกเรือนกับชายที่มีฐานะดีกว่านั้น เรื่องแบบนั้นไม่ต้องมาเป็นห่วงข้าหรอก เพราะข้าเชื่อว่าในวันที่แต่งงานออกเรือนไป ผู้ที่เป็นสามีของข้าย่อมไม่น้อยหน้าผู้ใดอยู่แล้ว ตอนนี้ขุนนางน้อยใหญ่รวมไปถึงคุณชายคหบดีผู้มั่งคั่งที่ยังไม่ได้แต่งงาน ต่างพากันส่งแม่สื่อมาทาบทามสู่ขอข้ากับท่านน้าไม่เว้นแต่ละวัน ดังนั้นจึงขึ้นอยู่กับข้าว่าจะเลือกออกเรือนไปกับผู้ใดและจะแต่งหรือไม่แต่งเท่านั้น”  ลี่มี่มี่ก้าวมาหยุดยืนมองตู้หรูอี้ที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้แหงนหน้ามองเธออยู่ในขณะนั้น ดวงตาของทั้งสองจ้องเขม็งมองตากันอย่างไม่ลดละ ไม่มีใครยอมใครแม้แต่น้อยพร้อมเสียงของนางงิ้วชื่อก้องดังขึ้น  “ดังนั้นตั๋วแลกเงินจำนวนหนึ

หมับ! ลี่มี่มี่ตรงเข้าจับข้อมือของฉู่ฉิงเยี่ยนทันทีพร้อมเอ่ยถามกลับไป  “ท่านน้าว่าอย่างไงนะ! จวนสกุลหลินตอนนี้มีคนเข้าไปอยู่อย่างนั้นเหรอ จวนนั้นถูกปิดตายมานานหลายปีแล้วไม่ใช่เหรอและไม่สามารถให้ใครเข้าไปพักอาศัยอยู่ได้ แล้วทำไมจวนนี้ถูกยกไปเป็นของคนอื่น! ทำไมถึงเป็นแบบนั้นท่านน้า! เป็นแบบนั้นไปได้อย่างไง”  หญิงสาวพูดพลางเขย่าข้อมือของฉู่ฉิงเยี่ยนไปมาอยู่เช่นนั้น ท่ามกลางความแปลกใจของอีกฝ่าย  “เดี๋ยวนะมี่มี่! นี่เจ้าเป็นอะไรไปทำไมต้องมีท่าทีเช่นนี้ด้วย จวนสกุลหลินจะกลายไปเป็นของผู้ใดก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเจ้าแม้แต่น้อยเลยนะ ทำราวกับว่าตัวเจ้ามีความเกี่ยวพันกับจวนสกุลหลิน”  และคำกล่าวของฉู่ฉิงเยี่ยนเช่นนั้นทำให้ลี่มี่มี่รู้สึกตัวขึ้นมาทันที เธอรีบทำตัวให้เป็นปกติพลางก้มลงเก็บขนมที่ตกอยู่บนโต๊ะนำไปวางไว้บนจานขนมตามเดิม  “ข้าก็แค่รู้สึกตกใจที่จวนสกุลหลินมีผู้อื่นมาครอบครอง สาเหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะครอบครัวข้าเคยได้รับความช่วยเหลือจากสกุลหลินมาก่อน เมื่อครั้งที่ข้ามาถึงที่นี่เป็นครั้งแรกหากไม่ใช่เพราะสกุลหลินต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น ข้า

บริเวณหน้าประตูจวน          “จำข้าได้แล้วเหรอ...หลินลี่ชา!”ชื่อและแซ่ซึ่งบอกถึงความเป็นตัวตนของสตรีสาวตรงหน้าทำให้นางถึงกับยืนนิ่งงันไปทันที          ร่างระหงของลี่มี่มี่ก้าวถอยหลังทันใดที่ได้ยินผู้ชายตรงหน้าเรียกชื่อแซ่ของเธอในอดีต เตรียมพร้อมที่จะวิ่งหนีจากตรงนั้นอย่างไม่คิดชีวิตอีกครั้ง และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะล่วงรู้ความคิดของนาง          “ดูท่าเจ้าจดจำอะไรไม่ได้ที่สั่งเสียกับข้าเอาไว้ก่อนจะจากไป ข้าเองก็ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะได้พบกับเจ้าอีก ทั้งที่วันนั้นถูกปืนไฟยิงเข้าที่ร่างถูกจุดสำคัญทั้งสิ้น นี่เจ้ารอดมาได้อย่างไร ข้าอุตส่าห์รับปากจะทำหลุมฝังศพที่ได้สัญญากับเจ้าไว้ใต้ต้นอวี้หลันพร้อมทำป้ายชื่อให้ด้วย แต่เจ้ากลับหายไปต่อหน้าข้า!”ท่านโหวหนุ่มพูดประโยคสุดท้ายลงน้ำหนักอย่างชัดถ้อยชัดคำ          และนั่นทำให้ลี่มี่มี่จดจำภาพเหตุการณ์ในวันนั้นขึ้นมาได้ทันที ทุกสิ่งที่ผู้ชายตรงหน้าพูดถูกต้องทุกอย่าง รอยแย้มยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้างามเมื่อล่วงรู้แน่ช

ตงฉ่างโหวยื่นมือรับม้วนกระดาษตรงหน้าพร้อมคลี่ออกอย่างช้าๆ ดวงตาดำใหญ่หยุดนิ่งเมื่อเห็นการจัดวางตำแหน่งเครื่องเรือนภายในห้องโถงพร้อมระบุเครื่องเรือนต่างๆ ที่จะนำมาตกแต่งได้อย่างละเอียด ก่อนจะพิจารณาแผ่นกระดาษอื่นๆ ที่เป็นเรือนนอนและเรือนสำคัญๆ เช่นห้องหนังสือ ห้องเซ่นไหว้บรรพชน มีห้องดื่มชาและห้องสุดท้ายที่ทำให้ตงฉ่างโหวขมวดคิ้วเข้าหากันทันทีเมื่อเห็นการจัดวางเครื่องเรือนปรากฏอยู่ตรงหน้า  “เจ้ายังไม่เคยเข้าไปที่เรือนชิงเหลียนแต่น่าแปลกยิ่งนักที่ล่วงรู้ว่า เรือนนี้มีห้องอะไรบ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งห้องนอนล่วงรู้แม้กระทั่งตำแหน่งของเตียงที่วางอยู่ภายในห้อง ว่าตั้งอยู่ทิศไหน”ตงฉ่างโหวเอ่ยขึ้นโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามองลี่มี่มี่แต่เขากลับกำลังตั้งใจฟังว่าอีกฝ่ายจะอธิบายอย่างไง  ลี่มี่มี่แทบอยากจะโขกหัวตัวเองเป็นร้อยรอบที่หลงลืมจุดนี้ไปเสียสนิท เพราะเหตุการณ์ที่เธอปรากฏกายอยู่ในจวนสกุลหลินจนถูกทำร้ายมีเพียงอ้ายเย่วเท่านั้นที่เห็นเหตุการณ์ดังกล่าว  และแน่นอนว่า หากเธอเฉไฉพูดเป็นอย่างอื่นจะต้องเกิดความสงสัยขึ้นอย่างแน่นอนดีไม่ดีอาจจะทำให้หมดโอกาสที่จะเข้ามาที่จวนนี้อี

 จวนตงฉ่าง  ภายในจวนขนาดใหญ่มีพื้นที่กว้างนับร้อยหมู่ซึ่งในอดีตสกุลหลินโดยหลินโม่บิดาของหลินเหยียนเจิ้งได้รับพระราชทานจากอดีตฮ่องเต้หงอู่ ปฐมกษัตริย์ผู้ก่อตั้งราชวงศ์หมิง หากแต่ครอบครองมาได้เพียงแค่ 34 ปีเท่านั้นกลับต้องมาถูกปิดตายไปนานกว่าสี่ปีด้วยข้อหาไม่จงรักภักดีต่อจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน  และมาบัดนี้ประตูจวนได้มีโอกาสเปิดต้อนรับผู้คนอีกครั้งเมื่อจวนดังกล่าวถูกฮ่องเต้องค์ปัจจุบันพระราชทานให้แก่ตงฉ่างโหว ผู้บัญชาการองครักษ์เสื้อแพรคนปัจจุบัน ซึ่งก้าวขึ้นมานั่งตำแหน่งนี้ด้วยวัยเพียง 28 ปีเท่านั้นแทนผู้บัญชาการคนเก่าที่สิ้นชีพลงด้วยโรคฝีในท้องในวัย 45 ปี  ท่ามกลางบ่าวไพร่มากมายที่ต่างคนกำลังสาละวนจัดการทำความสะอาดเรือนน้อยใหญ่ที่มีนับร้อยกว่าหลังคาเรือนอยู่ในขณะนั้น ลี่มี่มี่ซึ่งกำลังเดินข้ามสะพานสระบัวกำลังมุ่งหน้าตรงไปที่เรือนชิงเหลียน ซึ่งเคยเป็นเรือนนอนของหลินเหยียนเจิ้งและฮูหยินเซียวบิดาและมารดาของเธอพำนักอยู่ด้วยกันมีอันต้องหยุดชะงัก เมื่อเบื้องหน้าสาวใช้สองนางกำลังเดินตรงเข้ามาหาเธอ  “แม่นางลี่ขอเชิญไปที่ศาล