All Chapters of หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ: Chapter 41 - Chapter 50

พอถึงเวลาที่ลูกชายสมควรถึงโรงเรี1ยน ชญานิศโทรหาคุณครูประจำชั้นของลูกทันที หล่อนแจ้งว่าเด็กชายมาถึงโรงเรียนแล้ว คุณพ่อของเขาดูแลเป็นอย่างดี ทั้งเด็กน้อยยังเรียกร้องให้คุณพ่อมารับกลับจากโรงเรียนตอนเย็นด้วยรริตาเปรยว่าหล่อนตกใจมากหลังทราบว่าผู้บริจาคเงินจำนวนสิบกว่าล้านเป็นพ่อของน้องเคน เพราะก่อนหน้านี้ทางปพนธีร์ไม่ได้แจ้งกับหล่อนเลย เพิ่งจะมารู้ก็เมื่อเช้านี้ ทั้งที่ผ่านมาหล่อนเห็นว่าชญานิศเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว พ่อของลูกไม่เคยปรากฏตัวให้เห็นคนฟังอึกอัก ไม่รู้จะตอบอย่างไร จึงได้แต่ตัดบทเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่น ก่อนขอวางสายแล้วเดินทางไปส่งเพื่อนที่เดินทางจะกลับกรุงเทพฯ วันนี้ที่สนามบิน“ร้ายกาจมาก เขาไม่แค่ทำให้ผู้หญิงหลงหัวปักหัวปำตั้งแต่แรกเห็น แต่ยังสามารถทำให้เด็กติดกับดักง่ายไปอี๊กกก” สรรัตน์ออกความเห็นหลังฟังเธอเล่าเรื่องที่ชายหนุ่มอาสาไปส่งลูกเมื่อเช้า“แต่ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าพี่พลับจะเอ็นดูน้องเคนขนาดนี้” อารีรัตน์นึกภาพเด็กน้อยเล่นกับพ่อ คุยกับพ่อเขาเมื่อวานแล้วก็เห็นใจตามประสาคนโตมาไม่มีพ่อเหมือนกัน “คราวนี้เขาคงไม่ได้มาร้ายแล้วละมั้ง”“ไว้ใจได้เหรอ ไม่ใช่ว่าจู่ๆ มาขู่เอาลูกพรากไปจา

“แต่จีนไม่หย่าให้ ถึงเจี๊ยบจะจากพี่พลับไป จีนก็ไม่ยอมหย่า เพราะจีนอยากได้หัวใจของเขา…”“…”“แต่พี่พลับเขาไม่เคยมองจีนในฐานะเมียเลย ไม่เคยมาหาเลยด้วยซ้ำ ผิดกับตอนมาสู่ขอ เพียงเพราะเขาอยากเอาจีนไปเป็นหมากตัวหนึ่งในการแก้แค้น แต่ถึงอย่างนั้นจีนก็ยังยอม เพราะตอนนั้นจีนรักและหลงเขามาก”“แล้วคุณมาบอกฉันทำไม” ไม่ว่าอดีตจะมีเบื้องหลังยังไง ผลลัพธ์ในปัจจุบันย่อมไม่มีวันเปลี่ยนแปลง“กระทั่งจีนทนไม่ได้ที่จะใช้ชีวิตกับคนไม่มีหัวใจให้จีน จีนเลยยอมหย่า ตัดสินใจที่จะไปเรียนต่อ”“…”“ความเหงาทำให้จีนการได้รู้จักคนดีๆ และคนที่รักจีนจริงๆ อย่างนิค เราสองคนอยากจะสร้างครอบครัวด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกันจนแก่เฒ่า” “…”“ที่มาพูด เพราะจีนอยากให้เจี๊ยบรู้ว่าถึงพี่พลับจะเคยทำอะไรไม่ดีกับเจี๊ยบไว้ แต่เขาสำนึกผิดแล้ว ไม่ว่าจะที่ผ่านมาหรือทุกวันนี้ เขาก็ยังรักและรอเจี๊ยบอยู่นะ​​”“พูดตลกอะไรให้ฉันฟัง” ชญานิศแค่นหัวเราะ “กำลังเล่นอะไรกันอยู่ไม่ทราบ”“เจี๊ยบคงไม่รู้ว่าพี่พลับเสียใจมากหลังจากเจี๊ยบเดินออกไปจากชีวิตเขา เขาดื่มหนักจนประสบอุบัติเหตุ กระดูกทั้งร่างแตกไปหมด ต้องดามด้วยเหล็กไปทั้งตัว แล้วหลังจากนั้นเขาก็ยัง

ตาของเจ้าของร้านกระตุก ชื่อของเธอถูกนำไปเป็นประเด็น หญิงสาวจึงอดมองผู้ชายสองคนนั้นตาขวางไม่ได้ หากแต่อีกคนกลับมองเธอด้วยนัยน์ตานุ่มลึกจนชวนขนลุก“วันหลังถ้าจะไปรับลูก ควรโทรบอกฉันก่อน ถ้าจู่ๆ คุณพาลูกหายไป​…”“พี่ส่งข้อความบอกแล้ว แต่เจี๊ยบยังไม่เปิดอ่าน”“…”“งั้นเดี๋ยววันหลังพี่จะโทรหานะ”คนบล็อกการติดต่อหน้าม้าน เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขา แต่กลายเป็นว่าต้องเปิดโอกาสให้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ทุกอย่างก็เพื่อลูก ไม่มีอะไรระหว่างเขากับเธอชญานิศไม่สนใจชายหนุ่ม เธอปล่อยให้ลูกชายวิ่งไปหาพ่อ ก่อนจะไปหยิบไม้ประดับที่ร้านเพิ่งมาส่งตอนบ่ายไปประดับข้างหน้าต่างในตอนที่ยังไม่มีลูกค้าเข้ามาหญิงสาวเหยียบบันไดสูงขึ้นไปเพื่อเกี่ยวลวดไว้กับที่แขวนด้านบนเธอไม่ได้รู้เลยว่าพ่อของลูกกำลังมองมาชญานิศใส่เสื้อครอบที่จั๊มตรงเอว ในยามยืนปกติ ไม่มีใครมองเห็นอะไร เพราะชายเสื้อพอดีกับขอบกางเกง แต่ยามยืดตัว เสื้อตัวนั้นกลับกลายเป็นเอวลอย โชว์ให้เห็นเอวเล็ก และสะดือจุ่นที่ปพนธีร์ชอบสัมผัส และหวงแหนมากผู้บริหารหนุ่มเหล่ตามองรุ่นน้อง แม้อัจฉริยะจะทำทีเป็นไม่สนใจ แต่รุ่นน้องลอบมองหญิงสาวอยู่ทีหนึ่ง ในอกของเข

ชญานิศกรีดร้องในใจ ขณะเดียวกันก็พยายามระงับอารมณ์ไว้มากที่สุด เพราะกลัวลูกจะตกใจกลัว“ให้อาบน้ำให้ลูก ไม่ได้อาบน้ำตัวเอง!” “ก็ลูกอยากให้พี่ลงอ่างด้วยกัน พี่ก็เลยลง” ปพนธีร์บอกเสียงจ๋อย ผิดกับนัยน์ตาที่พราวระยับ ขณะเธอจ้องหน้าเขาด้วยความเดือดดาล นัยน์ตาแทบถลนออกมา แต่ไม่คิดจะมองต่ำไปกว่าลำคอที่มีหยาดน้ำเกาะ และบางหยดกำลังไหลจากกล้ามหน้าอกสู่กล้ามหน้าท้อง ซึมเข้าไปในปมผ้าเช็ดตัว “พ่อออ” เจ้าตัวอวบไม่เรียกเปล่า กระตุกชายผ้าเช็ดตัวของพ่อแรงๆ ไม่กี่ครั้ง ผ้าเช็ดตัวก็หลุดลงจาก… กรี๊ดดด ไอ้ทากหน้าดำ! ถึงจะเคยเห็น แต่ใช่ว่าจะอยากเห็นอีก “แต่งตัวให้ลูกด้วย!” เธอชี้ไปยังกองผ้าที่เตรียมไว้ให้ลูก แล้วรีบออกจากห้อง ลงไปชั้นล่างทันที “พ่อ แม่ปิดตาทำไมอ่ะ” ลูกไม่ทันได้เห็นอะไร เพราะพ่อรีบก้มเก็บผ้าเช็ดตัวมาพันก่อนเด็กชายจะหันกลับมา แต่ถึงเห็น เด็กน้อยก็ยังคงงงอยู่ดี เพราะพ่อบอกให้ฟังตอนอยู่ในห้องน้ำแล้วว่าหากเขาโตขึ้น เขาจะมีหนอนยักษ์ใหญ่เหมือนพ่อ! ตอนนี้เขาเป็นเด็ก หนอนเขาต้องจิ๋วไปก่อน คนเป็นพ่อทั้งยิ้มทั้งขำ ไม่ได้มีแววละ

นานเท่าไรแล้วที่เขาไม่ได้สัมผัสถึงความอ่อนโยนและอ่อนหวานเช่นนี้เขาไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายและความสุขมาหลายปีแล้ว กลางวันทำงานเต็มที่เพื่อให้ลืมเรื่องเครียด หากแต่กลางคืนนอนไม่หลับ ลืมตามองเพดานโง่ๆ อย่างคนอ้างว่าง ไร้ความหมายในชีวิตไม่นานปพนธีร์จึงผล็อยหลับไป รู้ตัวอีกทีก็เมื่อแขนเขาโดนสะกิด ภาพแรกหลังลืมตาเขาเห็นใบหน้าหญิงสาวที่ยังอยู่ในเสื้อครอปแขนสั้นกับกางเกงยีนส์รัดรูป…เธอยังไม่ได้อาบน้ำ ชายหนุ่มค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้น แต่ไม่วายใจเต้นตึกตัก กลิ่นหอมหวานยังคงติดจมูกเขาอยู่ และตอนนี้เธอกับเขาก็อยู่ในห้องนอน ทำให้อดรู้สึกถึงบางอย่างไม่ได้“รีบออกไปได้แล้ว” ชญานิศเห็นสายตาผู้ชายตรงหน้าก็รู้ทันทันที เธอรีบออกปากไล่เขา แต่ไม่ได้พูดเสียงดัง เพราะกลัวลูกจะตื่นปพนธีร์พยักหน้า เขาเหลือบมองนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่ม ชญานิศควรจะได้อาบน้ำและพักผ่อนแต่ขณะเดินออกไปจากห้องและเดินสวนกัน แขนเขาไม่วายเฉียดโดนแขนเล็กอีก ทว่าเขายังคงพยายามเก็บอาการ ไม่แสดงท่าทีอะไร เดินต่อไปยังชั้นล่าง โดยมีหญิงสาวตามมาส่งพอจะออกจากบ้านแล้ว ปพนธีร์ก็มองไปยังโต๊ะทำงานของเธอ นอกจากโน๊ตบุ๊ค มีเอกสารหลายกองวางบนนั้น ผน