สำหรับ ชญานิศ ไม่มีอะไรชอกช้ำใจไปกว่าการถูกหลอกให้รัก แล้วต้องตกอยู่ในฐานะชู้ และเมียน้อย เพราะฉะนั้นเมื่อมีโอกาสที่จะโบยบิน เธอจึงไม่ช้าที่จะหนีไปไกลแสนไกลเพื่อตั้งต้นชีวิตใหม่ แต่แล้วใครจะคาดคิด...เธอท้อง กับ เขา เด็กที่มีสายเลือดเดียวกันกับเขาติดอยู่ในท้องเธอ . สี่ปีผ่านไป โลกกลมไม่ได้เกินคำว่าโกหก เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง "พี่รู้ว่าเจี๊ยบมีลูกแล้ว และน้องเคนก็คือลูกของพี่"
더 보기หลังเธอพยายามหนีไปจากเขา ปพนธีร์พยายามเอาใจเธอ พูดดีกับเธอ โอนเงินให้เธอ ทั้งยังพาเธอไปอยู่คอนโดหรูที่อำนวยความสะดวกสบายทุกอย่าง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการเธอต้องการอิสระ “กินข้าว” ปพนธีวางจานอาหารที่เขาเพิ่งทำมาให้ตรงหน้าเธอ“…” คนที่กินอะไรเหมือนแมวดมมาตั้งแต่วันที่แตกหักกับเขาเบือนหน้าหนีชายหนุ่มถอนหายใจ นับวันชญานิศยิ่งทำตัวไร้ชีวิตจิตใจ หดหู่ ไม่เหลือความสดใสเหมือนผู้หญิงที่เขาเคยรู้จักตอนนี้เขากำลังโหยหาหญิงสาวคนเดิมการลืมอดีต เริ่มต้นใหม่กับเธอกลับกลายเป็นสิ่งที่เขานึกปรารถนาหากแต่ถ้าทำอย่างนั้นแม่เขาจะพอใจไหม รอยแผลบนข้อมือแม่ยังอยู่ในความทรงจำเขาแต่ตอนนี้เขาไม่เหลือใครแล้วนะ เพียงแค่เธอเมินเขา ทำเหมือนไม่รักกัน เขาก็ปวดใจเหลือเกิน ถ้าเธอทิ้งเขา ไม่อยู่กับเขาอีก เขานึกภาพไม่ออกเลยว่าจะใช้ชีวิตต่อยังไง “เจี๊ยบ…” การแก้แค้นไม่ได้ทำให้ชีวิตมีความสุขเลยสักนิด “พี่เหนื่อยแล้ว พี่ไม่อยากถูกเจี๊ยบโกรธ ไม่อยากให้เจี๊ยบทำเหมือนพี่เป็นอากาศ เจี๊ยบอย่าเมินพี่ อย่าทำกับพี่อย่างนี้ได้ไหม” “…” “ถ้าพี่หย่ากับจีน เจี๊ยบ…ยังอยากไปจากพี่อยู่อีกรึเ
หลังเจอปพนธีร์เมื่อวานซืน ชญานิศก็ยังคงมาเปิดร้านกาแฟเช่นปกติ หากแต่ไม่ได้ออกมาต้อนรับแขกเช่นที่ผ่านมา วันๆ เอาแต่ขลุกอยู่ในครัว เพราะอะไรนั่นเหรอ มีคนหน้าด้าน ไม่ได้ต้อนรับมานั่งหน้าเคาน์เตอร์ตั้งแต่เปิดร้านไงแม้เจ้านายจะเคยบอกอริยาว่าไม่ให้ต้อนรับลูกค้าคนนี้ แต่พอถึงเวลาที่เขามาเยือนจริงๆ อริยาก็ไม่กล้าเอ่ยปากไล่ เธอไม่กล้าแสดงท่าทีเสียมารยาทกับเขา ก็ดูสิ…ชายหนุ่มดูหล่อ สะอาด แต่งตัวดูดี ขนาดนี้ เธอจึงได้แต่รับออเดอร์ของเขา พลางลอบสังเกตผู้ชายคนนี้เป็นระยะ อริยาเห็นว่าชายหนุ่มมักใช้สายตาสอดส่องสำรวจทั่วร้าน แต่มีบ่อยครั้งที่มักมองเข้าไปในครัว ประหนึ่งว่าตัวเองถอดจิตเข้าไปดูคนที่อยู่ในนั้นได้ “เอ่อ ลูกค้าจะรับอะไรเพิ่มอีกไหมคะ” อริยาถามปพนธีร์เป็นครั้งที่ห้าในรอบสองชั่วโมง ไม่ใช่เพราะเธอใส่ใจเป็นพิเศษ แต่เป็นการไล่เขาทางอ้อมต่างหากทว่าปพนธีร์ไม่สะท้าน ทุกครั้งที่เธอถาม เขาจะสั่งเครื่องดื่ม ขนม หรือไม่ก็อาหารหากเป็นเมนูที่มีพร้อมเสิร์ฟอยู่แล้ว หล่อนก็ไม่เกี่ยงจะบริการ แต่ถ้าเป็นเมนูที่อาศัยแม่ครัว เขาก็ต้องอดไปอ่ะนะ“อเมริกาโน่เย็นไม่หวานแล้วกันครับ” พระเจ้า กาแฟแก้วที่สาม!
ปพนธีร์ไม่คิดกลับมาบ้านเลย หากวันนี้ไม่ใช่วันครบรอบวันตายของแม่ชายหนุ่มตั้งใจจะไปใช้เวลาอยู่ในห้องของท่าน ห้องที่เขารักษาสภาพทุกอย่างไว้เหมือนเดิม ห้ามให้ใครเข้าไปยุ่งด้วย ทว่าก้าวผ่านประตูไม่ทันไร ผู้หญิงที่ตีตัวว่าเป็นเจ้าของบ้านก็เดินเข้ามาทุบตีเขา“กรี๊ดดด ไอ้คนเลว แกออกจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ แกห้ามเข้าบ้านมาให้ฉันเห็นหน้าอีก มรดกอะไรของแก ก็หวังว่าฉันกับผัวฉันจะให้ ฉันไม่มีทางยอมให้แกได้ไปแม้แต่บาทเดียว”ตั้งแต่ผ่านงานแต่งงานทั้งสองงานไป ชนัญญาก็ไม่ได้ออกจากบ้านเลย หล่อนไม่อยากรับรู้ว่าใครจะพูดยังไง ไม่อยากเห็นสีหน้าเย้ยหยันซ้ำเติมของคนที่เกลียด ทว่าหลังผ่านไปสองอาทิตย์ หล่อนพอจะทำใจได้บ้าง ชนัญญาก็รู้สึกว่าร่างกายผิดปกติ เธอจึงไปตรวจอย่างละเอียดก่อนได้รับรู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็งระยะลุกลามแล้ว มีเวลาที่จะใช้ชีวิตอีกไม่กี่เดือนทำไม จู่ๆ ชีวิตที่เคยรุ่งโรจน์ของเธอต้องตกต่ำ ชนัญญาไม่มีหน้าไปเจอใครที่ไหนเลย สามีก็ไม่อยากเห็น หรือแม้กระทั่งลูกสาวของตัวเอง เธอก็ไม่ได้ติดต่อหล่อนเลยนับจากเกิดเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะปพนธีร์ เขาทำให้เธอเครียด ปวดหัว ชีวิตพังย่อยยับ“แกนี่มันชั่วจริงๆ น
ถึงจะเสียใจแค่ไหน แต่ชีวิตไม่อาจหยุดเดิน หลังเกิดเหตุถูกฉีกหน้ากลางงานแต่งงานไปไม่กี่วัน ก่อนต่อมาอดีตเจ้าบ่าวของเธอจะไปแต่งงานกับเพื่อนร่วมรุ่นเดียวกันเป็นการซ้ำเติม ชญานิศก็ยังเลือกจะยืนหยัดด้วยการก้าวข้ามความอับอายและความเจ็บปวด เธอกลับไปทำงานตามเดิมแต่กระนั้นเธอก็ไม่รับสายและติดต่อใครเลย ไม่อนุญาตให้ใครเจอหน้าด้วย แม้แต่เพื่อนสนิทก็ตามแม้จะปิดบังเรื่องนี้ไม่ให้เพื่อนร่วมงานรู้ แต่สุดท้ายทุกคนก็รู้จากโซเชียลที่มีแขกในงานแอบถ่ายแล้วเผยแพร่ เธอจึงต้องเผชิญหน้ากับสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามของเพื่อนร่วมงาน บ้างก็มองมาอย่างสมเพช ไม่ก็พูดแดกดันและซ้ำเติม ชญานิศพยายามไม่สนใจ เธอใช้ชีวิตให้เป็นปกติ หากแต่หลังเลิกงานใครจะรู้ว่าหญิงสาวกลับมาร้องไห้ นอนกอดตัวเองในห้องแคบๆ เธอทิ้งชุดเจ้าสาวและของทุกชิ้นที่ปพนธีร์ให้ รวมถึงแหวนเพชรนั้นด้วย ใครจะเก็บไปทำอะไรก็ช่าง แต่เธอไม่ขอเก็บไว้เป็นเสนียดปพนธีร์เคยบอกว่าพอสวมแหวนแล้วนิ้วเธอดูสวยขึ้นมาก ชุดเจ้าสาวที่เธอใส่ในวันนั้นก็สวย หากแต่ในงานวันนั้น เขากลับฉีกหน้าเธอ เหยียบย่ำหัวใจเธอผู้หญิงคนนั้นเป็นคนรักของเขา เป็นเจ้าสาวตัวจริง“แกบ้ารึเปล่า แก
“น้องเคนเห็นลูกกอล์ฟเตะบอลกับพ่อ น้องเคนก็เลยอยากเตะด้วย”“…”“เคนอยากให้พ่ออยู่ด้วย”“น้องเคน…” เธอสวมกอดลูกชายที่มองเธอตาแป๋ว ดวงตาของเขาช่างไร้เดียงสา “อยู่กับแม่ แม่เป็นให้ทั้งพ่อทั้งแม่ได้นะ น้องเคนอยากเตะบอลใช่ไหม เดี๋ยวแม่เตะด้วย”“แม่เตะบอลไม่ได้”“เตะได้ ทำไมจะเตะไม่ได้ล่ะ แม่เตะเก่งด้วยนะ”“ผู้หญิงเขาไม่เตะบอลกันหรอก” เด็กชายยืนกรานสิ่งที่ตัวเองรู้มาจากที่โรงเรียน“ใครบอก ฟุตบอลหญิงยังมีเลย ผู้หญิงนี่แหละเล่นกันเก่งมาก” เธอหอมหน้าผากลูกชายอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะลุกขึ้นไปปิดไฟแล้วลงมานอนข้างๆ กัน“แม่” “คร้าบ” เธอสวมกอดลูกน้อยที่ตอนนี้แขนขาเริ่มยาวและตัวเริ่มโตเกินเด็กวัยเดียวกันแล้ว “เมื่อไรพ่อจะกลับมาจากสวรรค์” เด็กน้อยสวมกอดเธอตอบ ซุกหน้าลงกับอกนุ่มๆ ของเธอ“ก็…พ่อเขาติดภารกิจพิทักษ์สวรรค์ที่แม่เคยบอกน้องเคนไง เขาเลยลงมาไม่ได้ พ่อเขาคอยถือดาบ ถือธนู คอยไม่ให้ผู้ร้ายเข้ามาทำลายสวรรค์ไงครับ”ถึงเธอจะไม่ชอบพ่อของลูก แต่เธอก็ไม่อยากสอนให้ลูกเกลียดพ่อ เธออยากให้ลูกรู้สึกภาคภูมิใจและมีความสุขกับสิ่งที่พ่อของเขาควรเป็น“พ่อก็สู้กับผู้ร้ายตุ๊บตั๊บๆ เลยน่ะสิ”“แล้วพ่อชนะไหมครับ”
เพราะวันนี้เจอบุคคลไม่คาดคิด ชญานิศจึงไม่ได้ไปรับลูกจากโรงเรียนและพามาอยู่ร้านเช่นทุกวัน แต่พากลับบ้านทันที และไม่ลืมจะสรรหาขนมให้เด็กน้อยรองท้องระหว่างรอเธอทำอาหารเย็นด้วยลูกของเธอเป็นเด็กกินง่าย ไม่เรื่องมาก กินได้แทบทุกอย่าง แม้แต่ผักใบเขียวที่เด็กหลายคนเบะปากใส่หลังรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน หญิงสาวก็สอนการบ้านลูกอย่างใจเย็น เมื่อเสร็จเรียบร้อยเธอเล่นกับลูกบนเตียง ไม่ถือว่าตัวเองเป็นแม่แล้วลูกจะขึ้นมาขี่หลังไม่ได้“โอ๊ย ลูกหมู หลังแม่จะหักแล้ว” ชญานิศหัวเราะเมื่อเจ้าตัวเล็ก แต่น้ำหนักไม่น้อยบอกให้เธอคลานต่อไม่หยุด “แม่คร้าบ แม่ เคนอยากได้ไดโนเสาร์ตัวหย่ายๆ” แขนเล็กวาดแขนออกกว้างๆ เพื่อให้แม่เห็นภาพขนาดไดโนเสาร์ของเขาชัดเจน“ตัวนี้ยังใหญ่ไม่พออีกเหรอครับ” เธอยกเจ้าทีเร็กตัวโปรดของลูกชายมาชูให้เด็กชายชนิภัทรดู แต่คนที่นั่งอยู่บนหลังเธอกลับส่ายหน้า“ไม่พอ อยากได้หย่ายๆ”“ใหญ่ขนาดไหนครับ”“หย่ายเท่าของลูกกอล์ฟ” เด็กชายวาดมือให้แม่ และดูกว้างกว่าเดิมอีก เขานึกถึงของเล่นที่เพื่อนนำมาอวด “ของลูกกอล์ฟหย่ายมากกก”เธอหัวเราะ ก่อนจะขยับเจ้าไดโนเสาร์ตัวโปรดเข้าไปใกล้ลูกชาย “แล้วน้องเคนไม่รั
댓글