หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ

หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ

last update최신 업데이트 : 2025-10-15
에:  ฟ้าน้ำค้าง - fahnamkang방금 업데이트되었습니다.
언어: Thai
goodnovel16goodnovel
평가가 충분하지 않습니다.
25챕터
114조회수
읽기
서재에 추가

공유:  

보고서
개요
목록
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.

สำหรับ ชญานิศ ไม่มีอะไรชอกช้ำใจไปกว่าการถูกหลอกให้รัก แล้วต้องตกอยู่ในฐานะชู้ และเมียน้อย เพราะฉะนั้นเมื่อมีโอกาสที่จะโบยบิน เธอจึงไม่ช้าที่จะหนีไปไกลแสนไกลเพื่อตั้งต้นชีวิตใหม่ แต่แล้วใครจะคาดคิด...เธอท้อง กับ เขา เด็กที่มีสายเลือดเดียวกันกับเขาติดอยู่ในท้องเธอ . สี่ปีผ่านไป โลกกลมไม่ได้เกินคำว่าโกหก เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง "พี่รู้ว่าเจี๊ยบมีลูกแล้ว และน้องเคนก็คือลูกของพี่"

더 보기

1화

บทนำ สังสรรค์

I lay on an icy operating table and waited in despair for death to take me. Meanwhile, my husband, Arthur Rothe, waited outside Shawna Green's operating theater.

I had tubes plugged into my body, and the beeping of the instruments around me made me feel like bells were chiming. They were telling me it was time to leave.

As my ECG turned into a straight line, news of Shawna's surgery being a success came from the other operating theater. The light outside the operating theater went off, and my eyes shut forever.

To my surprise, I appeared by Arthur's side in the form of a soul. Perhaps it was because I'd been left with overwhelming resentment when I died.

I watched as he held Shawna in his arms, his eyes red with agitation now that she'd escaped death. My heart sank at the sight.

I wanted to ask him whether he'd worried about me for even a second when Shawna and I had been wheeled into different operating theaters at the same time, but I supposed the answer was no.

After all, he'd taken me to court over her illness. He'd hired the best lawyer in the industry to sue me, and I'd lost the case.

I'd been in so much pain when getting my kidney removed that cold sweat had drenched my back. I'd called Arthur and pleaded, "I'm sorry, honey! Please don't take my kidney—it really hurts, and I feel like I'm going to die!"

I'd never adopted such a soft stance with Arthur before and thought there was a chance he would let me off the hook if I were to admit defeat and take the blame for things I'd never done. We'd been together for five years, and I thought that would've meant something.

However, he'd merely laughed cruelly over the phone. "Admitting your mistakes is what is expected of you, and saving Shawna's life is your punishment. Don't even think about getting away with this, and don't think you don't have to apologize to her since you're giving her your kidney.

"Think about all the things you've done to hurt her over the years. I'll get even with you for that once she's better! Even if you want to die, you'll have to wait until after you've apologized!"

I'd tried to deny my involvement in the things he thought I'd done, but I was out of strength.

Arthur didn't seem to think his rant was enough to vent his anger. He snarled, "You disgust me!"

He'd hung up after that, and my heart had plummeted into an abyss. My love for him went with it.

He claimed I disgusted him, but he'd been different when he'd married me. At the time, he'd lovingly told me he would love me for life. He'd also said I was his first choice, his only exception, and the only person he was partial to. However, he'd forgotten all about me once Shawna had come into the picture.

Now that I was dead, I watched as Arthur gently stroked Shawna's face. It was as if she was a precious treasure.

"Thank God you're alive… Thank God." He was choked up, and his bloodshot eyes told me he'd spent the night awake out of worry for her. Did it ever occur to him that I would be dead as he worried about her?

Shawna cracked a weak smile. "I'm sorry for making you worry, Art. Where's Leona? Is she mad at me? I'll apologize to her right now."

She struggled to prop herself up—anyone who wasn't blind could see that she was faking it, though. But of course, Arthur couldn't see it.

Sure enough, he gently pushed her back onto the bed and caressed her head affectionately. "Silly you. Leona is the one who should apologize—what have you done wrong? You'll keep getting bullied if you're always so kind."

A nurse couldn't help teasing them when she saw how they were acting. "You two are such a loving couple."

She turned to Shawna. "Your husband waited in the corridor throughout the night during your surgery. He didn't step away even once."

Shawna blushed shyly. Arthur stiffened for a split second but didn't correct the misunderstanding.

Just then, the nurse sighed and said, "The patient who was in the operating theater beside yours wasn't as lucky as you, though. She was alone when she was brought here, and none of her family members have come to collect her body. She's such a poor thing."

After a brief silence, Arthur also sighed. "That really is pitiful."

My gaze dimmed, and I smiled self-deprecatingly. Shawna was all he could see and think about. How could he possibly remember my existence?

The conversation stopped there. Arthur and the nurse wheeled Shawna to her ward together. As they passed by the operating theater where my body was, he faltered and glanced inside.

My body was still on the operating table. However, my feet faced the door, so no one could see my face. Still, if Arthur were to take a closer look, he would see the scar on my ankle. I'd gotten it when saving him in the past.
펼치기
다음 화 보기
다운로드

최신 챕터

더보기

댓글

댓글 없음
25 챕터
บทนำ สังสรรค์
เมื่อถึงคราวเพื่อนนัดสังสรรค์กันในคอนโดสารัช พวกเขาก็คะยั้นคะยอปพนธีร์ที่ห่างหายจากการสังสรรค์มานานมาเจอกันให้ได้ทั้งที่เมื่อก่อนชายหนุ่มเป็นคนชอบเที่ยว รักความสนุกและบรรยากาศครื้นเครง แต่หลายปีที่ผ่านมาทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป ปพนธีร์แทบไม่เหลือเค้าโครงเดิมเลยหากไม่เกี่ยวกับเรื่องงานจริงๆ นักธุรกิจหนุ่มจะไม่พบปะหรือออกไปตามคำชวนใครเท่าไร ถึงแม้จะสนิทกันมากแค่ไหนก็ตาม“นี่ถ้ามึงไม่จิบเหล้า กูคิดว่ามึงกำลังจะวางแผนบวชแน่นอน” กันต์บ่นเพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่เรียนมัธยมต้นด้วยกัน “กูก็ว่าอย่างนั้น” สารัชเห็นด้วยกับกันต์ ก่อนลองเสนอ “พลับ…กูว่ามึงลองเปิดใจคบใครบ้างมะ ใจคอ มึงจะใช้ชีวิตซังกะตายอย่างนี้ไปจนแก่เลยรึไง” ปพนธีร์ครองตัวโสดมานาน ไม่ได้คบใคร หรือมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนไหนเลย วันๆ เอาแต่ทำงานหนัก ประหนึ่งว่าแบกหนี้ไว้กว่าพันล้าน ทั้งที่ความจริงแค่อยากลืมบางคน“อย่างนี้ล่ะดีแล้ว” ใช่ว่าปพนธีร์ไม่เคยคิดจะบวช แต่เขาคิดว่าบวชไปก็คงจะเป็นภาระของศาสนาอยู่ดี เพราะเขาไม่อาจตัดใจและปลงตามคำสอนของพระศาสดาได้“มึงยังลืมเจี๊ยบไม่ได้อีกเหรอ” กันต์ท้วงถามในที่สุด ดูเหมือนว่าช่วงนี้รอบตัวเขา
last update최신 업데이트 : 2025-08-26
더 보기
บทที่ 1 ลูกชาย
ริมฝีปากร้อนพรมจูบยอดทรวง ก่อนไล้ไปทั่วเรือนร่างงาม เขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนต้องมนต์สะกด ในขณะเดียวกันก็หลงคิดไปว่าเขารักเธอมาก “เจี๊ยบรักพี่พลับนะคะ” ชญานิศพร่ำบอกหลังร่างแข็งแกร่งสอดประสานร่างกายกับเธอ ขยับสะโพกสอบด้วยจังหวะหนักแน่น หญิงสาวครางสะอื้น และเผยอปากรับจูบของเขาร่างบอบบางเขยื้อนตามแรงโยก เธอปล่อยให้สองมือใหญ่ยึดสะโพกเธอไว้เพื่อตอบรับการเคลื่อนไหวของเขาผ่านไปสิบกว่านาที…สายธารอุ่นร้อนส่งเข้ามาในกายของเธอ ชญานิศวาดแขนกอดแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ เกยคางบนไหล่กว้างของเขา“พี่พลับบอกรักเจี๊ยบหน่อย” เธอออดอ้อน เรียวขาสวยก่ายกอดเอวสอบเอาไว้แน่น เรียกร้องให้เขาทำตามใจปพนธีร์หอมแก้มเธอ พรมจูบทั่วใบหน้าและกกหูด้วยความหมั่นเขี้ยวจนเธอจั๊กจี้“พี่ยังเอาเจี๊ยบไม่พออีกเหรอ”“เกี่ยวอะไร…”“เจี๊ยบถึงไม่เชื่อไงว่าพี่รู้สึกยังไงกับเจี๊ยบ”เธอทำปากยื่นใส่ อยากจะผละออกห่างชายหนุ่มด้วยความหมั่นไส้ แต่ไม่ทันไร ตัวตนของเขาที่ยังไม่ถอยออกจากกายเธอเหยียดขยายอีกครั้ง สะโพกแกร่งก็เริ่มขยับเข้าออกอีกระลอกเขาสามารถเปลี่ยนคนที่พร้อมจะโวยวายอย่างเธอให้ครวญครางตลอดทั้งค่ำคืนป
last update최신 업데이트 : 2025-08-26
더 보기
บทที่ 2 ใจร้าย
“น้องเคน แม่มาแล้วคร้าบ” ชญานิศอ้าแขนรับลูกชายเมื่อมาถึงโรงเรียนเอกชนไม่ไกลจากร้านหญิงสาวปลีกตัวมารับลูกที่โรงเรียนตอนบ่ายสามและตัดสินใจปิดร้านก่อนเวลา หลังได้รับแจ้งจากอริยาที่เฝ้าร้านแทนเธอว่าท่อประปาที่ช่างเพิ่งมาต่อเมื่อวานหลุดออกจากกัน และเดี๋ยวเดียวก็โทรมาบอกอีกว่าแอร์ในร้านมีน้ำหยด เฮ้อ เห็นทีว่าพรุ่งนี้เธอต้องปิดร้านครึ่งวันเพื่อจัดการปัญหาทั้งหมดทีเดียวการทำร้านกาแฟไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่ชญานิศคิดไว้ มักจะมีปัญหาให้เธอแก้ตลอด ไหนยังต้องพยายามรักษามาตรฐานและพัฒนาร้านต่อไปเรื่อยๆ ไม่ให้เสียความประทับใจหรือจืดชืด เบื่อจนลูกค้าหนีไปร้านอื่น“แม่!!!” เด็กชายวิ่งมากอดเธอ “เคนคิดถึงแม่จังเลย”ปกติเธอมารับลูกเร็วกว่านี้ ทว่าหากวันไหนมีลูกค้ามากอย่างเช่นวันนี้ เธอก็ต้องขอฝากคุณครูให้ดูแลเจ้าตัวเล็ก แต่ถึงอย่างไรก็จะมารับภายในหนึ่งชั่วโมง “แม่ก็คิดถึงเคนครับ” ชญานิศหอมแก้มซ้ายและขวาของลูกชาย “น้องเคนดูนาฬิกาตลอดเลยค่ะว่าเมื่อไรจะถึงเลขห้าตามที่คุณแม่บอก” คุณครูมองเด็กน้อยด้วความเอื้อเอ็นดู “เก่งจังเลยครับ” หญิงสาวหอมลูกชายอีกฟอดใหญ่ “ขอบคุณคุณ
last update최신 업데이트 : 2025-08-26
더 보기
บทที่ 2 เจ้าของร้านกาแฟ
แม้เป็นพื้นที่ต่างจังหวัด แต่ที่ดินตรงนี้ใกล้มหาวิทยาลัยสองแห่ง และติดถนนเส้นหลักที่ใช้เดินทางไปยังสนามบิน ทั้งยังสามารถขับผ่านเข้าไปในตัวเมือง เชื่อมต่อไปอีกจังหวัดใหญ่ได้โดยตรง การสร้างศูนย์การค้าที่นี่จึงได้รับการอนุมัติ“พี่พลับชอบกาแฟมากเลยใช่ไหมครับ ผมมีร้านกาแฟดีๆ หลายร้านจะแนะนำเลยนะ มีทั้งใช้เมล็ดกาแฟจากในพื้นที่ นำเข้าจากต่างประเทศ โอ๊ต เยอะแยะไปหมด…แต่เดี๋ยวเที่ยงนี้ผมพาพี่ไปลองที่หนึ่งก่อนเป็นที่แรก นอกจากกาแฟจะอร่อยมากกก เจ้าของร้านก็สวยหวานด้วย เจ้าถิ่นอย่างพี่พงศ์เป็นคนแนะนำผมเอง”วันนี้ผู้บริหารใหญ่ลงมาสำรวจพื้นที่การก่อสร้าง ผู้รับผิดชอบโครงการ และผู้บริหารงานการพัฒนาอย่างอัจฉริยะ จึงรีบเข้ามาต้อนรับปพนธีร์ เขาเป็นรุ่นน้องที่เรียนจบมหาวิทยาลัยเดียวกันกับชายหนุ่ม ก่อนจะไปเรียนต่อและทำงานต่างประเทศหลายปี พอกลับมาก็ได้เข้ามาทำงานที่บริษัทรุ่นพี่อย่างปพนธีร์นี่แหละ “กาแฟอร่อยหรือว่าเจ้าของร้านสวยกันแน่”“แหะๆ ก็ทั้งสองอย่างนั่นแหละครับ เจ้าของร้านเขาใช้เมล็ดพันธ์หายาก สั่งคั่วพิเศษจากบนดอยเลยน้า รอดูครับว่าพี่พลับจะชอบหรือเปล่า​​”ปพนธีร์ฟังยิ้มๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร หากเป็
last update최신 업데이트 : 2025-08-26
더 보기
บทที่ 2 น่ารัก
ย้อนไปเมื่อสี่ปีก่อนหลังสอบปลายภาคเสร็จ ชญานิศก็ตกลงมานั่งดื่มกับเพื่อนในผับแห่งหนึ่งหลังเพื่อนเคยชวนมาหลายครั้ง แต่เธอบ่ายเบี่ยง เพราะไม่อยากจะมาสถานที่อโคจรตามที่พ่อเคยสอนไว้ ทว่าหลังเรียนจบปีสี่ เธอโตพอที่จะดูแลตัวเองและลองเปิดประสบการณ์ใหม่ดู อีกทั้งเธอก็มีเพื่อนที่ดี หากเกิดอะไรขึ้นมาน่าจะพอพึ่งพากันได้ “เจี๊ยบ แกนี่มันเรียกสายตาผู้ชายดีชะมัด นั่งแป๊บเดียว ผู้ชายก็มองใหญ่เลย” สรศักดิ์ เพื่อนสาวประเภทสองบ่นจิ๊จ๊ะหลังจากเพิ่งสั่งเครื่องดื่มไป ผับนี้ตกแต่งสไตล์เรโทรก็จริง แต่ก็ดูหรูหรา คลาสสิค โซฟาหุ้มด้วยหนังเนื้อดี โต๊ะเป็นโลหะสีทองแวววาวล้อแสงไฟสีเหลืองบนเพดาน“แหม นี่ใคร เพื่อนเราเป็นดาวคณะนะยะ” อารีรัตน์พูดเสริม “นอกจากผู้ชายจะมองจนลูกตาแทบถลน ผู้หญิงก็ยังอิจฉานาง ดูอย่างกลุ่มพวกยายดาวฝันสิ ชอบพูดป้ายสียายเจี๊ยบใหญ่ว่าเด็กเสี่ยบ้าง เด็กไซด์ไลน์บ้าง บ้าบอชะมัด…อ้าว ดูมัน โดนว่าขนาดนี้ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก”ดาวคณะขำ แทนที่จะรู้สึกโกรธ เพราะเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงแค่ข่าวลือ ไม่ใช่เรื่องจริงเลยสักนิด ทำไมเธอต้องเดือดร้อนด้วย“ก็มันตลกนี่ ฉันเนี่ยนะเด็กไซด์ไลน์” แค่นุ่งน้อยห่มน้อ
last update최신 업데이트 : 2025-08-26
더 보기
บทที่ 2 จีบ?
หลังคุยกันอย่างสนุกสนานได้สักพัก รุ่นพี่หนุ่มก็ออกปากเลี้ยงเครื่องดื่ม พาให้หนึ่งหนุ่มไม่แท้ และเพื่อนสาวกระดกแก้วกันไม่หยุด สุดท้ายชญานิศกับปพนธีร์ที่ไม่ค่อยได้ดื่มจึงต้องหิ้วปีกพวกเขาไปยังรถของรุ่นพี่หนุ่มที่ขันอาสาไปส่ง และโชคดีว่าทั้งสามคนอยู่หอเดียวกัน ชญานิศจึงสามารถแบกเพื่อนเข้าไปในหอได้สะดวกแม้ว่าจะเกรงใจระคนไม่วางใจ แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่า เพราะหากให้เรียกแท็กซี่ และพาเพื่อนกลับไปเองคงอันตรายกว่ามากหลังชญานิศส่งเพื่อนเข้าห้องของแต่ละคนเสร็จ เธอก็ลงมาส่งรุ่นพี่หนุ่มที่จอดรถรอหน้าหอพักและช่วยเธอพยุงเพื่อนขึ้นไปบนห้องอีกแรง“วันนี้…ขอบคุณพี่พลับมากเลยนะคะ” ไม่รู้ว่าทำไมตอนพูดเธอต้องหลุบตามองพื้น ไม่กล้าสบตากับเขาด้วย“ดีใจจังที่จำชื่อพี่ได้” ถึงอย่างนั้นเสียงชื่นมื่นของเขาก็ยังชวนให้เธอใจสั่นทำเอาแก้มของเธอแดงระเรื่อ ไม่รู้จะต่อบทสนทนาอย่างไร เพราะตั้งแต่หัวค่ำที่ผ่านมาเพื่อนทั้งสองคนเป็นคนพูดคุยกับเขา ส่วนเธอพูดด้วยนับครั้งได้ ส่วนใหญ่ก็แค่ตอบรับด้วยการยิ้มน้อยๆ หรือพยักหน้าเท่านั้น“ความจริง…พี่จำเจี๊ยบกับเพื่อนได้ดีเลยละ แต่แกล้งถามชื่อไปอย่างนั้น เพราะอยากหาเรื่อ
last update최신 업데이트 : 2025-08-26
더 보기
บทที่ 3 อยู่แค่เอื้อม
ผ่านไปสามวัน หลังปพนธีร์เดินทางกลับไปเยี่ยมพ่อและจัดการธุระที่กรุงเทพฯ เขาก็กลับมาที่เชียงรายอีกครั้ง ก่อนจะให้ผู้ช่วยพาไปร้านกาแฟที่มาวันก่อนเป็นอย่างแรกพรพงศ์แปลกใจ เพราะเจ้านายหนุ่มดูผิดปกติไปตั้งแต่มาเชียงรายเมื่อคราวก่อนแล้ว ทว่าเขาไม่อาจออกปากถามไปตรงๆ ได้แต่รับคำสั่งเข้าไปซื้อกาแฟตามที่เจ้านายต้องการปพนธีร์นั่งรอผู้ช่วยหนุ่มอยู่ในรถ ดวงตามองเข้าไปในร้านก่อนพรพงศ์จะเดินเข้าไปซะอีกใช่ เขาไม่ได้สนใจผู้ช่วยตัวเอง แต่เป็นเจ้าของร้านสาวที่เดินออกมารับออเดอร์และคิดเงินหน้าเคาน์เตอร์ชญานิศในตอนนี้ดูผอมกว่าเมื่อก่อนมาก ใบหน้าดูเหนื่อยล้า ใต้ตาหมองคล้ำ แต่ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มสวยประดับ ปพนธีร์ไม่อาจบรรยายความรู้สึกของตัวเองทั้งหมด เพราะมันมากมายเกินกว่าจะนับด้วยนิ้ว ทว่ามีความรู้สึกหนึ่งเด่นชัดและแทบจะกลืนกินทุกความรู้สึกที่มีอยู่ นั่นคือ โหยหายิ่งได้เห็นเธออยู่ตรงหน้า อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมมือ เขาแทบอยากจะลงจากรถและกระโจนเข้าไปกอดเธอแต่…เขา…จะเข้าไปในฐานะอะไรแม้เราจะเคยแนบชิด แต่นั่นก็เป็นอดีต ตอนนี้เพียงแค่ยื่นหน้าเข้าไปในเห็น รอยยิ้มแสนหวานบนใบหน้าเธอคงพลันเปลี่ยนเป็นขมขื่นเขา
last update최신 업데이트 : 2025-08-26
더 보기
บทที่ 3 หมากตัวหนึ่ง
“พ่อคะ ตอนนี้เจี๊ยบมีแฟนแล้วนะคะ เขาเป็นผู้ชายที่เจี๊ยบชอบ…เจี๊ยบเคยเล่าให้พ่อฟังบ่อยๆ พ่อจำได้ไหม พี่พลับค่ะ รุ่นพี่ที่เคยช่วยเป็นที่ปรึกษาให้โปรเจ็คของเจี๊ยบกับเพื่อนๆ จนได้รางวัลมาเลยนะ…พ่อช่วยอวยพรให้ความรักของเจี๊ยบสมหวังและมีความสุขตลอดไปนะคะ”ความจริงเธอควรจะบอกพ่อว่าเขาขอเธอเป็นแฟนทางโทรศัพท์ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ทว่าเพราะมัวแต่เขินจนตัวบิด และเผลอคุยโทรศัพท์กับเขาไปถึงตีสามจนไม่รู้ว่าหลับคาโทรศัพท์เมื่อไร รู้ตัวอีกทีก็ตื่นมาตอนเก้าโมงแล้ว โชคดีที่วันนี้มีเรียนสิบโมง ไม่ใช่แปดโมงเช่นคลาสเรียนส่วนใหญ่ตอนเช้าแทบทุกวันชญานิศมองผู้ชายในภาพที่เธอตั้งไว้บนหัวเตียงด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยกมือไหว้และออกจากหอพักเพื่อไปเรียนเช่นทุกวัน หญิงสาวย้ายออกมาอยู่หอพักแห่งนี้ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยปีแรก และอยู่ที่นี่มาตลอดจนถึงปีที่สี่ แม้แต่ปิดเทอมเธอก็ไม่ได้กลับไปอยู่บ้านเช่นคนอื่น ตั้งแต่เกิดมากระทั่งอายุสามขวบ แม่ทิ้งเธอกับพ่อไป แล้วปล่อยให้สองคนพ่อลูกอยู่กันตามลำพัง ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่เคยขาดความรัก เพราะพ่อดูแลและเอาใจใส่เธอเป็นอย่างดี เป็นทั้งพ่อและแม่ให้เธอ กระทั่งเธออายุสิบเจ็ด พ่อก็จากไปด้
last update최신 업데이트 : 2025-08-26
더 보기
บทที่ 3 ตลอดไป
หลังจากคบกับปพนธีร์นานนับสี่เดือน เธอกับเขาก็เจอกันบ่อยขึ้น เจอกันแทบทุกวัน พูดคุยกันก่อนนอนกันแทบทุกคืนถ้าวันไหนที่ชญานิศไม่ได้ยินเสียงของเขา คล้ายว่าเธอจะนอนไม่หลับปพนธีร์ทำให้เธอรู้สึกกับเขามากกว่าแฟน เป็นทั้งพี่ชาย เป็นทั้งพ่อ ประหนึ่งครอบครัวเดียวกัน ทำให้ผู้หญิงตัวคนเดียวรู้สึกอบอุ่น“เจี๊ยบโตมากับพ่อค่ะ ถึงที่ผ่านมาเราจะมีกันแค่สองคน แต่พ่อก็เลี้ยงเจี๊ยบมาอย่างดีตลอด ไม่เคยทำให้เจี๊ยบลำบากเลย” เธอวางใจเขาถึงขนาดเล่าเรื่องในครอบครัว นอกจากเพื่อนสนิทแล้ว เธอก็ไม่เคยเล่าให้ใครฟังตอนนี้ทั้งสองคนกำลังล่องเรือแม่น้ำเจ้าพระยา โดยมีชายหนุ่มเป็นคนขับ ค่ำนี้เขาตั้งใจพาเธอมาชมวิวในยามเย็นโดยเฉพาะ“แล้วแม่…ไปไหนล่ะครับ”“แยกทางกับพ่อไปตั้งแต่เจี๊ยบยังเด็กแล้วล่ะค่ะ แต่เขาก็พยายามติดต่อ…มาเยี่ยมเจี๊ยบอยู่บ้าง แต่พอเจี๊ยบเข้ามหาวิทยาลัย เราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยค่ะ”“…” “เจี๊ยบกับเขาก็ไม่ได้สนิทกันเท่าไรหรอก ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนเหมือนมีช่องว่างอยู่ อาจเป็นเพราะเจี๊ยบไม่เคยรู้สึกเลยว่าแม่รักพ่อ รักเจี๊ยบเหมือนอย่างที่พ่อเคยบอกเจี๊ยบเลย ฉะนั้นหลังพ่อจากไป เจี๊ยบเลยเลือกจะอยู่กับอา แทน
last update최신 업데이트 : 2025-08-26
더 보기
บทที่ 3 เจ๊ใหญ่
หลังชญานิศส่งมอบ Snack box จำนวนสามร้อยกว่ากล่องให้ลูกค้าที่สั่งไปเมื่อวันก่อนในตอนเช้า ร้านของเธอยังคงเปิดขายปกติจนกระทั่งถึงช่วงบ่ายสอง หญิงร่างท้วมสวมเสื้อแขนกุดและกางเกงขายาวสีเดียวกันเดินเข้ามาในร้าน ผมสั้นเข้าทรงทำให้ใบหน้าขาวอวบอิ่มของหล่อนโดดเด่น แต่คงไม่เท่าทองเส้นใหญ่บนคอและข้อมือ“ที่ดินตรงนี้ขายได้แล้วนะ เธอต้องย้ายออกไปภายในเดือนนี้”ชญานิศที่กำลังยุ่งอยู่หลังเคาน์เตอร์อยู่ขมวดคิ้ว ก่อนจะรีบจัดการเครื่องดื่มตรงหน้าและบอกคนอายุมากกว่าเสียงเรียบ“ออกไปคุยกันข้างนอกเถอะค่ะ” เธอไม่อยากเผลอมีปากเสียงกับเจ้าของที่ต่อหน้าลูกค้า หลายคนอุตส่าห์มาที่นี่เพราะต้องการเสพบรรยากาศดีๆ อารมณ์ดีๆ เธอไม่อยากทำให้ลูกค้าเสียความประทับใจ ไม่นานเกินอึดใจ ชญานิศก็เดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์ และตั้งใจจะพาหญิงสูงวัยออกไปนอกร้านนี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่เธอกับหล่อนเผชิญหน้ากัน หลังเธอทราบข่าวจากคุณครูประจำชั้นของลูกชายว่าเจ๊กงจะขายที่ดิน ถึงอย่างนั้นใช่ว่าที่ผ่านมาเธอจะอยู่เฉยๆ เธอพยายามติดต่อหล่อนทุกช่องทางแล้ว แต่ติดต่อไม่ได้ ก่อนต่อมาจะได้ข่าวว่าหล่อนไปเที่ยวต่างประเทศอยู่นาน ไม่มีกำหนดกลับ “คุ
last update최신 업데이트 : 2025-08-26
더 보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status