หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ

เมื่อถึงคราวเพื่อนนัดสังสรรค์กันในคอนโดสารัช พวกเขาก็คะยั้นคะยอปพนธีร์ที่ห่างหายจากการสังสรรค์มานานมาเจอกันให้ได้

ทั้งที่เมื่อก่อนชายหนุ่มเป็นคนชอบเที่ยว รักความสนุกและบรรยากาศครื้นเครง แต่หลายปีที่ผ่านมาทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป ปพนธีร์แทบไม่เหลือเค้าโครงเดิมเลย

หากไม่เกี่ยวกับเรื่องงานจริงๆ นักธุรกิจหนุ่มจะไม่พบปะหรือออกไปตามคำชวนใครเท่าไร ถึงแม้จะสนิทกันมากแค่ไหนก็ตาม

“นี่ถ้ามึงไม่จิบเหล้า กูคิดว่ามึงกำลังจะวางแผนบวชแน่นอน” กันต์บ่นเพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่เรียนมัธยมต้นด้วยกัน 

“กูก็ว่าอย่างนั้น” สารัชเห็นด้วยกับกันต์ ก่อนลองเสนอ “พลับ…กูว่ามึงลองเปิดใจคบใครบ้างมะ ใจคอ มึงจะใช้ชีวิตซังกะตายอย่างนี้ไปจนแก่เลยรึไง” 

ปพนธีร์ครองตัวโสดมานาน ไม่ได้คบใคร หรือมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนไหนเลย วันๆ เอาแต่ทำงานหนัก ประหนึ่งว่าแบกหนี้ไว้กว่าพันล้าน ทั้งที่ความจริงแค่อยากลืมบางคน

“อย่างนี้ล่ะดีแล้ว” ใช่ว่าปพนธีร์ไม่เคยคิดจะบวช แต่เขาคิดว่าบวชไปก็คงจะเป็นภาระของศาสนาอยู่ดี เพราะเขาไม่อาจตัดใจและปลงตามคำสอนของพระศาสดาได้

“มึงยังลืมเจี๊ยบไม่ได้อีกเหรอ” กันต์ท้วงถามในที่สุด ดูเหมือนว่าช่วงนี้รอบตัวเขาจะมีแต่คนหลงในรักเก่าๆ

“เฮ้ย มึง จุๆ” สารัชถองศอกใส่กันต์ที่กล้าขุดแผลใจของเพื่อนขึ้นมา

“ไม่เป็นไร กูโอเค มันเป็นความจริงนี่” ปพนธีร์ยกน้ำสีอำพันขึ้นดื่มอึกใหญ่ “ใช่ กูยังลืมเขาไม่ได้”

ผู้หญิงที่เคยยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ คลอเคลียและออดอ้อนเขา ความไร้เดียงสาของเธอยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำ

เช่นเดียวกับความเศร้าเสียใจของเธอ ที่มีต้นเหตุมาจากเขา เขาทำให้ผู้หญิงดีๆ คนหนึ่งต้องเป็นเหยื่อ แทนที่เธอจะได้มีอนาคตที่สดใส เจอผู้ชายที่แสนดีและมีความสุข แต่เธอกลับต้องมาทุกข์ตรม โดนกักขังอย่างคนไร้ศักดิ์ศรี จนตัดสินใจเกือบจะปลิดชีพตัวเอง

“งั้นมึงก็กลับไปง้อเขาสิ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะยังไม่มีใครก็ได้ นับหนึ่งใหม่ก็ยังไม่สายนะ” สารัชตบไหล่เพื่อนเพื่อให้กำลังใจ 

“คนอย่างกูไม่มีเกียรติพอจะเข้าไปยุ่งกับเขาเลยสักนิด เขาควรมีชีวิตใหม่ที่ดี ควรมีคนดีๆ ดูแล ตราบาปอย่างกูไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว…”

ปพนธีร์คิดว่าอยู่ต่อไป ก็จะพาลทำให้บรรยากาศในงานนัดเจอกันของเพื่อนกล่อยลงเปล่าๆ เขาจึงออกมาจากที่นั่นและกลับไปยังที่พักของตัวเอง

ระหว่างทางชายหนุ่มขับรถผ่านสะพานแห่งนั้น…สะพานที่เขาได้พบและคุยกับเธอเป็นครั้งสุดท้าย

ปพนธีร์มองราวสะพาน ก่อนหักพวงมาลัยเข้าจอดรถข้างทาง เดินลงมายืนรับลมและระลึกถึงบรรยากาศในคืนวาน

ครั้งหนึ่งเคยมีผู้หญิงจะฆ่าตัวตายที่นี่…เพราะเขา 

ผู้หญิงที่เขาเคยมองว่าเธอเป็นศัตรู ลูกของผู้หญิงที่ทำลายครอบครัวเขา แย่งพ่อไป ทำให้แม่ของเขาตรอมใจตาย

ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงทำเรื่องที่เห็นแก่ตัวกับเธอ ทำให้เธอทนทุกข์กับคำครหาที่ไม่ใช่ความจริง

เมียน้อย และคำว่า ‘ชู้’

‘ถ้าแกอยากไถ่โทษกับสิ่งที่ทำลงไป ก็อย่าไปยุ่งกับชีวิตเขาอีก อย่าให้เขาเห็นแม้แต่เงาของแก’ พ่อเตือนหลังรู้ว่าเขายังแอบตามมองเธออยู่ห่างๆ ทั้งที่สัญญาไว้แล้วว่าจะปล่อยเธอไป ไม่เข้าไปยุ่งกับเธออีก

นับแต่นั้นชายหนุ่มจึงตัดใจ และห้ามตัวเองไม่ให้ยุ่งกับเธอ พยายามจะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับคู่หมั้น แต่สุดท้ายชีวิตคู่ก็ไปไม่รอด เพราะเขาไม่อาจลืมชญานิศได้

กระทั่งวันนี้ เวลาผ่านไปเกือบสี่ปีแล้ว หลายสิ่งเปลี่ยนไป แต่เขายังอยู่ที่เดิม

คิดถึงเธอ…

ป่านนี้เธอจะเป็นยังไง จะเริ่มต้นใหม่ และมีรักครั้งใหม่แล้วรึยัง

เขาได้แต่เฝ้าถามในสิ่งที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์รู้

เป็นไปได้…เขาอยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขสิ่งที่ตัวเองทำ

เขารักและคิดถึงเธอมากเหลือเกิน

น้อนนนกลับมาแล้วว หลังจากหายไปนาน ฝากด้วยนะงับ ><