หลายวันต่อมาปพนธีร์ยังคงตื่นไปส่งลูกในตอนเช้า ทั้งยังตีเนียนเข้ามาฝากท้อง กินข้าวกับลูกก่อนออกไปด้วยส่วนช่วงกลางวันเขาหายหน้าไปเลย โผล่มาอีกทีก็ตอนพาลูกมาส่งที่ร้านกาแฟและอยู่ยาวตั้งแต่ช่วงนั้นจนเธอปิดร้าน และพาลูกกลับบ้าน เขาอาบน้ำให้ลูก เล่นกับลูก สอนลูกทำการบ้าน จนไปถึงกล่อมลูกเข้านอนเขาทำให้ชญานิศต้องยอมเว้นระยะห่างจากลูกมากขึ้น เพราะเธอไม่อยากอยู่ใกล้คนร้ายกาจอย่างเขา ช่วงหลังมานี้ลูกชายก็รู้สึกถึงความผิดปกติ จึงมักเรียกร้องและอ้อนวอนให้แม่เข้าร่วมทำกิจกรรมระหว่างพ่อลูกด้วยท่าทีจริงจัง เขารู้สึกเหมือนกำลังโดนแม่ทอดทิ้ง“แม่คร้าบ มาต่อด้วยกันหน่อย”“แม่ไม่ว่างครับ แม่ทำงานอยู่ น้องเคนต่อเลย”“แต่เคนอยากให้แม่ต่อด้วยอ่ะ ต่อปราสาทด้วยกันน้า” เสียงของลูกชายเริ่มงอแงแล้ว ปากแดงๆ เริ่มเบะ ตาเริ่มหยี เตรียมจะร้องไห้“ไม่เป็นไรนะครับ ไม่เป็นไร น้องเคนเล่นกับพ่อก็ได้นะ” “ไม่เอาอ่ะ อยากให้แม่มาต่อด้วย อยากให้แม่ต่อด้วย”คนเป็นแม่ใจอ่อน ก่อนยอมเดินไปนั่งข้างลูกแล้วหยิบเลโก้มายื่นให้ลูกที่กำลังต่อปราสาทขนาดใหญ่กับพ่อแต่ส่วนใหญ่พ่อจะเป็นคนต่อมากกว่า เพราะมันดูยากเกินกว่าเด็กสามขวบจะต่อเอ
Huling Na-update : 2025-11-10
Mag-log in
