All Chapters of ฉันนี่แหละนักเลงขนมหวาน "ฟันน้ำนม" แห่งพระนครยุค 2500: Chapter 11 - Chapter 16

           และแล้ววันประลองก็มาถึง...ในตอนนี้ลานวัดแลดูคึกคักเป็นอย่างมาก เพราะล้วนเต็มไปด้วยชาวบ้านที่แห่แหนกันมาดูการแข่งขันครั้งประวัติศาสตร์แห่งชุมชนคลองบางกอกน้อย ระหว่างแผงขนมหวานของนางสายผู้คร่ำหวอดมาอย่างยาวนาน            และแผงขนมหวานแม่บัวที่เพิ่งจะเปิดได้ไม่กี่วัน แต่ทว่ากลับมีลูกค้ามากมายมารออุดหนุนก่อนเปิดแผง โต๊ะของทั้งสองทีมต่างตั้งอยู่กันคนละฝั่ง บรรยากาศโดยรอบล้วนเต็มไปด้วยความตึงเครียด            ในระหว่างนี้นางแม่ตานีกับแม่นางกวักต่างก็ขออนุญาตหลวงตาเจ้าอาวาสมาขอเข้าร่วมเป็นผู้ชมด้วย          พี่สาวนางกวัก พี่ว่าผลการแข่งขันจะเป็นอย่างไรจ๊ะ เสียงใสของแม่ตานีที่กำลังยืนกอดอกพลางถามอย่างนึกสนุก ทั้งนี้เป็นเพราะนางเห็นว่าเหล่าผู้ชมเริ่มมีการวางเดิมพันขันต่อกันอย่างสนุกสนาน          น้องตานี เจ้าอย

            เมื่อหลวงตาให้สัญญาณเริ่มการประลอง ทั้งลานวัดก็พลันเงียบลง ทุกสายตาต่างพากันจับจ้องไปยังคนทั้งสองฝั่งที่เปรียบเสมือนกำลังขึ้นสังเวียนแห่งรสหวาน บรรยากาศรอบด้านในตอนนี้เต็มไปด้วยความเข้มข้น จริงจัง และกดดัน            ทางฝั่งของป้าสายคือการแสดงฝีมือชั้นครูอย่างแท้จริง หล่อนเริ่มต้นด้วยฝอยทองซึ่งยากที่สุดทันที มือที่เหี่ยวย่นแต่เก๋าประสบการณ์ของหญิงวัยชราบรรจงโรยไข่แดงผ่านกรวยใบตองเป็นเส้นสายสีทองอร่ามลงในน้ำเชื่อมที่เดือดได้ที่อย่างแม่นยำ ทุกจังหวะล้วนเต็มไปด้วยสมาธิอันแน่วแน่ ผู้คนที่มุงดูต่างส่งเสียงชื่นชมในใจให้แก่ยอดฝีมือผู้อยู่วงการนี้มานาน            ตัดมาทางฝั่งของครอบครัวสิงหราชนั้น ภาพได้แตกต่างออกไปเพราะมันคือภาพการทำงานเป็นทีมอย่างน่าทึ่ง            "พ่อจ๋า! ไฟเตาหม้อแกงขออ่อน ๆ นะจ๊ะ ส่วนเตาบัวลอยขอไฟแรง ๆ เลย!" เสียงใสแจ๋วของปลากริมซึ่งเปรียบดั

            ทางด้านนางสายเมื่อรู้ว่าทำอะไรไม่ได้ หล่อนก็ได้แต่เจ็บใจทำท่าทางกระฟัดเฟียดราวกับช้างฟาดงวงฟาดงา และเพื่อความยุติธรรมคณะกรรมการจึงได้เริ่มทำการตัดสินต่อ            เฮียเล้งไม่รอช้า เขาเป็นคนแรกที่หยิบเม็ดขนุนเข้าปาก ก่อนจะเบิกตาโตอย่างพอใจ "อร่อย! เม็ดขนุนของเจ้านี้แปลกดีแฮะ ไม่หวานเจี๊ยบจนบาดคอเหมือนเจ้าอื่น ถั่วก็เนียนละเอียด หอมกลิ่นควันเทียนจาง ๆ...แบบนี้อั๊วชอบมาก กินได้เรื่อย ๆ เลย"            หลังได้ยินคำชมของเฮียเล้ง คุณนายพริ้งจึงลองชิมบัวลอยไข่หวานที่ยังอุ่นอยู่บ้าง หล่อนค่อย ๆ ซดน้ำกะทิแล้วชิมเม็ดบัวลอย ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพึงใจเช่นกัน            "แป้งบัวลอยปั้นได้ขนาดเท่ากันดีมากเลยจ้ะ แสดงว่าคนทำใจเย็น...น้ำกะทิเองก็หอมมันเค็มตัดรสได้พอดี ไม่เลี่ยนเลย" หล่อนพูดก่อนจะตักไข่หวานเข้าปากแล้วก็ยิ่งทึ่งขึ้นไปอีก