บททั้งหมดของ THE GOVERNOR'S OBSESSION (SPG): บทที่ 21 - บทที่ 30

THIRD PERSON:Maagang umaga pa lamang sa campus, at katahimikan lang ang bumabalot sa paligid. Tanging huni ng mga ibon at mahinang ihip ng hangin ang maririnig. Pero sa loob ni Althea, tila may bagyong hindi tumitigil—isang bagyong paulit-ulit na umiikot sa isip at dibdib niya. Nakaupo siya sa isang lumang bench sa gilid ng quadrangle, nakayuko, at mahigpit na hawak-hawak ang strap ng bag na parang iyon na lang ang tanging sandalan niya sa mga oras na iyon. Ramdam niya ang lamig ng bakal na dumidikit sa kanyang braso, pero mas nangingibabaw ang bigat sa kanyang dibdib.Nakatayo sa harap niya sina Carlo at Jasmine. Magkaharap ang mga palad nila, hindi mapakali, halatang parehong alalang-alala para kay Althea. Si Carlo, napapakamot ng batok habang panay ang tingin sa kanya, parang gustong magsalita pero hindi malaman kung paano sisimulan. Si Jasmine naman, kagat-labi at nakayuko rin paminsan-minsan, saka muling titingin kay Althea na para bang hinahanap ang tamang tiyempo para yakapin s

THIRD PERSON:Pagkalapit nila sa mesa, marahang inilatag ni Silas ang upuan para kay Althea. Napataas ng kilay ang dalaga, ngunit hindi siya umupo ro’n. Sa halip, kinuha niya ang sariling upuan at umupo nang tahimik, bahagyang inis sa kilos ni Silas.Napangisi si Silas, may bahid ng panunukso sa mga mata. “Childish,” mahina niyang bulong, parang hindi ito seryoso, ngunit ramdam ni Althea ang init ng tono niya. Inirapan na lang ito ni Althea at tumahimik, sinusubukang hindi magpakita ng reaksyon.Dumating ang steak. Agad kinuha ni Silas ang kanyang plato at maingat na hiniwa-hiwa ang karne sa maliliit na piraso. Inabot niya ito kay Althea, sabay sabi, “Masarap daw dito ang mga pagkain, lalo na itong steak.” May kaunting halong tukso sa tono niya, at ramdam ni Althea na gusto niyang kontrolin ang eksena.Napataas ng kilay si Althea at huminto saglit. “Daw? So, first time mo dito?”Tumango si Silas habang maingat na hinihiwa ang steak.Tahimik lang si Althea, bahagyang nagngisi habang ti

THIRD PERSON:Maagang dumating si Gov. Silas sa Governor’s Hall.Kahit hindi pa sumisikat nang husto ang araw, abala na ang mga staff—may nag-aayos ng mesa, may nagtitimpla ng kape, may nagmamadaling mag-print ng report. Tahimik pero organisado, gaya ng gusto ni Montenegro.Suot ni Silas Montenegro ang puting barong, bawat tahi perpekto, bawat galaw kontrolado. Maayos ang tindig, may ngiting magaan sa labi—‘yung tipong nakakapanatag ng loob.Pero kung titingnan mo nang mas malalim, may aninong nagkukubli sa likod ng ngiting ’yon. Walang makakahalata, walang mag-aakala… na sa mga kamay niyang tila malinis, may mga lihim na nilamon na ng dilim.“Good morning, Gov,” bati ng sekretaryang si Alona, sabay abot ng kape.“May mga pulis po na gustong makausap kayo—galing daw po sa bagong hepe ng bayan.”“Bagong hepe?” tanong ni Silas, sabay mahinang higop ng kape.“Si Ramirez, nagretiro na pala? Siya ba ’yong tinutukoy ni Lucas kahapon?”“Ah, opo, Gov. At si Hepe Adrian Dela Vega na po ang pum

THIRD PERSON:“Gov,” panimula ni Lucas, dahan-dahan, “ang bagong hepe… si Dela Vega, hindi basta-basta. Magaling siya sa trabaho—hindi lang sa paglutas ng kaso kundi pati sa pagsisiyasat at pagkuha ng impormasyon.”Tumango si Silas, malamig at maingat ang tingin.“Alam ko,” sagot niya. “Pero gusto kong marinig ang lahat mula sa iyo.”Huminga si Lucas at nagsimula: “Bilang hepe, marami na siyang nahawakan na kaso… at ang mga taong nakabangga niya, hindi basta-basta. Lahat ng nakaharap sa kanya ay may kinatatakutan o natutunan. Kahit ang mga mataas na opisyal sa gobyerno ay nagbabantay sa kanya, Gov. Hindi siya madaling lapitan, at lalong hindi basta mapaniwalaan. Kakaiba ang paraan niya—maingat, matalino, at laging may hakbang sa bawat galaw.”Tahimik na nakinig si Silas, ramdam ang bigat ng impormasyon.“Maingat siya, matalino, at laging may hakbang sa bawat galaw,” tuloy ni Lucas.Saglit siyang tumigil, saka tumingin kay Silas. “Pero Gov… may kakaiba.”“Kutob ko, Gov,” patuloy ni Luc

THIRD PERSON:Mahinang katok ang gumising kay Althea mula sa mahimbing na tulog.“Ma’am, gising na po ba kayo?” tawag ng katulong mula sa labas.“Bababa na po, Nanay Nora,” tugon niya, medyo paos pa ang boses.Tinamad pa siyang maligo kaya naghilamos na lang at nag-toothbrush. Habang nakaharap sa salamin, bahagya niyang sinuklay ng mga daliri ang medyo magulong buhok. Ayos na siguro ‘to, bulong niya sa sarili, bago lumabas ng kwarto.Gaya kahapon, naroon na agad ang mga katulong, nakapila’t tila nag-aantay ng senyales bago siya makagalaw. Pagbukas pa lang niya ng pinto, agad siyang sinalubong ni Aling Nora.“Magandang umaga, Ma’am,” bati nito na may magalang na ngiti.Tumango lang si Althea at nagsimulang maglakad pababa. Nakasunod pa rin si Aling Nora sa kanya hanggang sa makarating sila sa dining area.“Hindi niyo po kailangang samahan ako palagi,” wika ni Althea, mahinahon ngunit may halong pag-aalangan. “Sapat nang magkasundo tayo dito. Naiilang lang kasi ako kapag sobra kayong na