Semua Bab THE GOVERNOR'S OBSESSION (SPG): Bab 1 - Bab 7

THIRD PERSON:Halos matumba si Althea sa lakas ng sampal ng kanyang ama. Namula ang kanyang pisngi, nanginginig ang kanyang mga kamay, ngunit tanging pagyuko lamang ang naisagot niya. Mariin niyang pinipigil ang luha, kasabay ng mahigpit na pagkuyom ng kamao.“Talagang sinasagad mo ang pasensya ko, Althea!” singhal ng kanyang ama, kumukulo ang dugo sa galit.“Ngayon pa lang, ikansela mo na ang lahat! Huwag ka nang mangarap pa tungkol sa Paris!” galit na dugtong nito.Alam ng kanyang ama na nag-exam siya para makapasok sa isang kilalang art school abroad—isang matagal na niyang pangarap. Simula pagkabata, iyon na ang tanging direksyon na nakikita niya para sa sarili: maging isang tanyag na pintor, makilala dahil sa kanyang mga obra, at makawala sa anino ng kanyang pamilya. Ngunit kailanman, hindi siya nakakita ng kahit anong bakas ng pagmamalaki mula sa kanyang ama.Para dito, ang mahalaga lang ay masunod siya. Pati ang mga pangarap ni Althea, ipinagkakait.“Subukan mo lang talaga!” ma

THIRD PERSON:Mula sa dance floor, abala pa sa tawanan sina Jasmine at Carlo nang mapansin nilang papalabas si Althea. Una’y inisip nilang baka iihi lang ito, pero ilang segundo pa lang ang lumipas, napansin nilang tila umiika-ika na ang lakad ng kaibigan.“Bes?!” sigaw ni Jasmine, napansin ang bahagyang pag-ikot ng ulo ni Althea, bago ito tuluyang natumba.Parang bumagal ang lahat. Sa ingay ng musika, sa kislap ng mga ilaw, malinaw nilang nakita kung paano muntik nang sumubsob ang katawan ng dalaga—ngunit bago pa man ito bumaon sa sahig, may isang anino ang biglang humakbang mula sa dilim. Isang matikas na lalaking mabilis na sumalo sa kanya, para bang kontrolado ang bawat galaw.At doon, natutok ang tingin ng dalawa.Nakita nila kung paano buhatin ng lalaki si Althea, parang wala itong bigat. Hindi ito ordinaryong pagkakasalo—may kapangyarihan, may tiyak na pag-aari.“Wait… sino ’yon?” bulong ni Carlo, nanlalaki ang mga mata.Napatingin si Jasmine, at sa kabila ng kumikislap na ilaw

THIRD PERSON:Mahigpit ang hawak ni Althea sa cellphone, halos bumaon ang mga daliri niya sa gilid nito. Mabilis ang tibok ng puso niya habang naghintay ng sagot mula sa kabilang linya. Pagkaraan ng ilang sandali, sinapo niya ang dibdib at mahina, ngunit puno ng kaba, ang tanong niya.“Rod… tuloy na ba ang plano?”Sandaling natahimik ang kabilang linya bago siya sinagot ng pamilyar na tinig.“Nag-aasikaso pa ako ng iba pang mga papeles.” Malalim ang boses ni Rod Vergara, seryoso ngunit may halong pagod.Napakagat-labi si Althea, ramdam ang kaba at inis. “Ang tagal naman, Rod…” mahina niyang sambit, may bahid ng lungkot sa tinig niya.Bahagyang natawa si Rod, pero halatang pinipilit lang iyon. “Pasensya na. Ayokong magkamali. Gusto kong siguruhin na pag tumakas ka, wala nang balikan. Wala nang makakahabol sa’yo, lalo na siya.”Mariing pumikit si Althea, mahigpit na yumakap sa unan habang pinapakinggan ang bawat salita. “Rod, sana… sana totoo ’yan. Kasi kung hindi, baka tuluyan na akong

THIRD PERSON:Pagkaalis ni Don Ricardo, nanatiling balot ng katahimikan ang buong bahay. Mabigat, nakabibingi—tila ba ang mismong hangin ay natigil sa paggalaw. Tanging mabilis na pintig ng puso ni Althea ang gumuguhit sa kanyang pandinig, kasabay ng marurupok na hikbi na pilit niyang pinipigilan. Ang malamyos na hangin mula sa bintana ay tila ba hindi nakapansin sa kanyang pagluha, malamig ngunit walang kaaliwan.Dahan-dahan niyang sinilip ang pasilyo, sinigurong wala na ang anino ng kanyang ama at maging ang ina niya ay hindi rin naroroon. Nang makatiyak, agad siyang bumalik sa kuwarto, halos manginig ang bawat hakbang. Nanginginig ang kanyang mga kamay habang mahigpit na nakahawak sa cellphone—para bang iyon na lamang ang natitirang sandalan niya sa gitna ng unos.At sa loob ng apat na sulok ng silid, tanging mga hikbi niya na lamang ang umaalingawngaw, kasabay ng maliliit na kalansing ng mga preno ng bintana at bahagyang pag-ikot ng ilaw mula sa cellphone na sumasalamin sa madilim