บททั้งหมดของ THE GOVERNOR'S OBSESSION (SPG): บทที่ 41 - บทที่ 50

THIRD PERSON: Habang naglalakad sila sa buhangin, tahimik lang silang pinapanood ang mga alon na humahampas sa dalampasigan. Ang tunog ng hangin at alon ang tanging musika sa pagitan nilang dalawa. “Alam mo ba,” basag ni Silas sa katahimikan, “mga sixteen years old ako noon… may batang babae, siguro mga five years old lang, umiiyak dito mismo sa parteng ‘to.” Napahinto si Althea at bahagyang nanlaki ang mga mata. “Ha?! Momo ba ‘yon?!” mabilis na tanong niya, sabay kapit nang mahigpit sa braso ni Silas. Natawa naman si Silas. “Hindi ‘no. Isa sa mga guest namin dito noon. Umiiyak kasi tinapon daw ng mommy niya ‘yung krayola niya sa dagat.” “Hayss! Akala ko naman may multo na, Silas! Ayusin mo kasi ‘pag nagkukuwento ka!” inis na sabi ni Althea sabay irap, dahilan para muling matawa si Silas. “Tinutulungan ko siyang hanapin ‘yung krayola niya habang humahagulhol pa rin siya,” patuloy ni Silas habang nakatingin sa malayo. “Pero hindi namin nahanap. Kaya sabi ko na lang, bibilhan ko si

THIRD PERSON:“OMG! May nangyari sa inyong dalawa?!!”Halos mapasigaw si Jasmine habang nanlalaki ang mga mata, hawak-hawak pa ang bibig na parang ayaw maniwala sa narinig.“Hoy, girl!" Napahawak si Jasmine sa dibdib niya, sabay napasinghap.“Don’t tell me... may nangyari nga?!”“Gaga ka talaga!” sabat ni Carlo na halos sabunutan na ang sarili.“Anong nasa utak mo at pumayag kang may mangyari sa inyo? Bakla, ang gaga mo talaga!”“Hindi ko alam…” halos pabulong na sabi ni Althea habang napayuko.“Siguro nadaala lang ng emosyon… ng moment. Nalilito ako. Curios lang siguro—”“Curious daw oh!” napasigaw si Carlo.“Gaga! Curiosity killed the cat! E paano kung mabuntis ka?! Ayan, goodbye painting career, goodbye freedom!”“Oo nga, Thea!” sabay-sabay na sabi ni Jasmine.“Ang dami mo pang gustong gawin sa buhay mo! Paano kung may masamang plano ’yang si Silas? Hindi mo pa naman siya lubos na kilala!”“May pinainom naman siya sa akin bago kami… alam mo na…” mahina at halos hindi marinig na sag

THIRD PERSON:Tahimik ang paligid nang muling tumapak si Althea sa lumang silid-aklatan — ang lugar kung saan madalas silang tumambay nina Rod, Carlo, at Jasmine noon.Ang mga lumang libro sa estante ay tila mga saksi sa bawat tawanan, kuwentuhan, at mga pangarap na minsan ay binuo nila. Ngunit ngayong gabi, ibang-iba ang pakiramdam.Parang lahat ng alaalang iyon ay tinakpan ng malamig na hangin at ng bigat ng mga salitang alam niyang maririnig pa lamang.“Rod…” mahinang sambit ni Althea nang makita ito, nakatayo sa pinakasulok ng library, suot ang itim na jacket, at tila pagod na pagod.Pagharap ni Rod, bahagyang ngumiti ito — isang ngiting puno ng sakit at pagsisisi.“Ang tagal nating hindi nagkita,” sabi niya, halos paos ang boses. “Ang dami kong gustong ipaliwanag sa’yo.”Tahimik lang si Althea, nakayuko, pilit pinipigilan ang kabog ng dibdib.“Bakit, Rod? Bakit mo ako iniwan nang walang salita? Akala ko… akala ko nasawa ka na sa’kin,” basag niyang tanong, pilit na pinapakalma ang

THIRD PERSON:“Gov,” panimula nito, may bigat ang boses, “nakuha na po namin ang labi nina Orkan at Romulde.”Tila walang emosyon ang ipinakitang reaksiyon ni Silas. Tahimik siyang nakaupo, nakatingin sa malawak na tanawin sa bintana. “Mabuti naman kung ganon,” mahina niyang sagot, walang halatang interes.Ngunit hindi nakatakas ang mata ni Dela Vega sa ekspresyon nito. Lumapit siya ng kaunti, bahagyang bumaba ang tono at nagdagdag ng diin sa bawat salita. “Mukhang malinis sana ang pagkakaligpit sa dalawa kung sumuko kami sa paghahanap sa kanila,” sabi ni Hepe, tila nagpapatama sa kanyang pahayag, sabay sulyap sa mukha ni Silas.Bahagya lamang nag-kumpas ng kamay si Silas, tila walang imik sa damdamin, ngunit sa kanyang mga mata ay may kakaibang lamig at lihim na kalakasan. “Sigurado po ba kayong walang kinalaman ang mga taga-politika dito?” tanong ni Dela Vega, may halong inis at kutob.“Alam mo, Dela Vega,” mahinang panimula ni Silas, dahan-dahan siyang tumayo, matalim ngunit kont

THIRD PERSON:Hindi pumasok si Althea; sa halip, sumama siya kay Silas sa pag-aabot ng mga relief goods sa bayan. Habang naglalakad sila sa kalsada, dala ang mga karton at supot ng bigas, ramdam niya ang kakaibang init sa dibdib—hindi lang dahil sa init ng araw, kundi dahil sa ngiti at pagkalinga ni Silas sa kanya.“Salamat sa tulong mo Althea,” mahinang sabi ni Silas habang inaabot sa isang matandang babae ang isang supot ng bigas.Napangiti siya, kahit medyo nahihiya, ngunit hindi niya maalis ang pakiramdam ng kasiyahan sa bawat taong natutulungan nila.Isa-isang tumatanggap ng tulong ang mga tao.“Maligayang kaarawan po sa inyo, Gov.!” sabi ng isang binata habang hawak ang bigas na ibinigay ni Silas.“Salamat din po sa inyo! Ingat kayo palagi,” sagot ni Silas, sabay ngiti sa bawat natutulungan.Habang patuloy ang pag-abot ng relief goods, napapansin ni Althea ang tuwa at kabutihang ipinapakita ng mga tao kay Silas. Hindi niya maalis sa isip na sa kabila ng pagiging seryoso at mahi