ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / Romance / THE GOVERNOR'S OBSESSION (SPG) / บทที่ 31 - บทที่ 40

บททั้งหมดของ THE GOVERNOR'S OBSESSION (SPG): บทที่ 31 - บทที่ 40

77

CHAPTER THIRTY-ONE

THIRD PERSON:Paghinto pa lang ng sasakyan sa tapat ng Barangay Pilipé, ramdam na agad nila ang maiinit na pagsalubong ng mga tao. Kahit hindi pa sila nakakababa, umaalingawngaw na sa paligid ang tawanan, sigawan, at masiglang palakpakan ng mga batang sabik makita ang gobernador.Tahimik lang si Silas, nakatingin sa paligid, bago dahan-dahang tumingin kay Althea—mataman, matalim, ngunit puno ng bigat ng responsibilidad. “Simula ngayon,” mahinahong sabi niya, “kailangan mong matutong makihalubilo sa kanila.” May halong utos at pangungumbinsi ang boses niya, paalala na sa harap ng marami, hindi siya puwedeng magpakita ng inis o lamig.Napatingin si Althea kay Silas, ramdam ang awtoridad sa bawat salita. Malamig ngunit kontrolado ang boses ng gobernador—at kahit hindi niya gustuhin, naramdaman niya ang bigat ng presensiya nito.Ngunit hindi siya nagpatinag. Pinilit niyang panatilihin ang tikas at kalmado sa mukha. “Alam ko ang role ko dito… maging mabait na fiancée ng ginagalang at ini
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-08
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER THIRTY-TWO

THIRD PERSON:Ang liwanag ng sikat ng araw ay tila sumasabay sa kasiglahan ng mga batang sabik sa kanilang unang klase ng Art Program. Ang mga mesa at upuan ay maayos na nakapwesto sa maliit na plaza, may mga kahon ng crayon, paintbrush, at papel na handang gamitin.Tahimik ngunit puno ng focus si Althea habang pinapakita sa kanyang grupo kung paano magsimula.“Okay, mga bata, unahin natin ang sketching. Huwag kayong mag-alala kung hindi perpekto—ang mahalaga, masaya kayo at nagpapakita ng sarili niyong creativity,” paliwanag niya, may kaunting ngiti.Agad namang sumunod ang mga bata. May ilan pang nag-aatubiling humawak ng brush, ngunit sa gabay ni Althea at ng kanyang grupo, unti-unti silang nagiging mas kampante. Ramdam niya ang saya sa mga mata ng mga bata—ang init ng pagtanggap sa kanya bilang guro at kasama sa proyekto ay nagpapagaan sa tensyon sa dibdib niya. Sa bawat guhit na nagiging makulay sa papel, nakikita niya ang kislap ng talento at imahinasyon ng mga bata.Samantala,
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-08
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER THIRTY-THREE

THIRD PERSON:Matapos ang ilang oras ng tawanan, kulay, at kwentuhan, natapos din ang programa—tagumpay na tagumpay. Halos hindi mabura ang mga ngiti sa mga labi ng mga bata habang ipinapakita nila ang kani-kanilang mga likhang sining. May ilan pang nagtakbuhan kay Althea at sa kanyang grupo, sabay-sabay na nagsisigaw ng, “Salamat po, at Ma’am Althea!”Napatingin siya sa paligid—mga bata, magulang, at guro, pawang masaya at punô ng inspirasyon. Ramdam niya ang init ng komunidad, ang saya na parang unti-unting pumupuno sa isang bahagi ng puso niyang matagal nang tahimik.Si Silas naman ay nakatayo sa di kalayuan, nakangiti habang pinagmamasdan ang lahat. Naramdaman ni Althea ang mga mata nito, ngunit hindi niya agad nagawang umiwas. Sa halip, napangiti rin siya—isang ngiting totoo, magaan, at tila may kasamang pasasalamat.Lumapit sina Carlo at Jasmine, bitbit pa rin ang mga gamit. “Mukhang nag-enjoy ang madam natin, ah,” biro ni Carlo habang marahang tinapik si Althea sa balikat.“Hin
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-08
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER THIRTY-FOUR

THIRD PERSON:Tatlong araw na ang lumipas simula nang manatili si Althea sa mansyon ni Governor Silas. Kahapon lang ang matagumpay nilang programa—masigla, makulay, at puno ng papuri sa kanya ng mga tao.Ngunit ngayong umaga, ang katahimikan ng kwarto ang unang bumungad sa kanya. Hanggang sa biglang tumunog ang cellphone sa gilid ng kama.Napabalikwas siya para abutin ito, at nang makita kung sino ang tumatawag, agad siyang napairap.“Mom.”Napabuntong-hininga siya bago pindutin ang sagot.“Althea, hija!” Masiglang bati ng kanyang ina—puno ng peke at pormal na sigla. “You did a great job! Napanood ko sa news ang tungkol sa program ninyo ni Governor Silas. Ang galing ninyong dalawa! Keep it up, hija, this could be a big opportunity for us—este, for you.”Napangisi si Althea habang nakatitig sa kawalan.Us?Pinigilan niyang mapabuntong-hininga. “Sige na po, Mom. Papasok na po ako, baka male-late ako.”Pagkababa ng tawag, matagal lang siyang nakatulala sa cellphone.Ni hindi man lang nag
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-09
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER THIRTY-FIVE

THIRD PERSON:Sa gitna ng mesa, nakasindi ang laptop ni Silas — at sa screen nito, paulit-ulit na tumatakbo ang mga kuha ng video mula sa programang ginanap kahapon sa Barangay Felipe.Marahan niyang pinindot ang play, at muling sumulpot sa screen ang ngiti ni Althea — ‘yung simpleng ngiti na kayang magpabagal ng mundo, kahit isang segundo lang.Napasandal si Silas sa kanyang upuan, hawak ang tasa ng kape na kanina pa malamig. Tahimik siyang nakamasid, tila pinag-aaralan ang bawat ekspresyon ni Althea — mula sa paraan ng pagkindat nito sa mga bata, hanggang sa tawa nitong natural at walang halong peke.“Marunong ka nga talagang magtago ng nararamdaman mo, Althea,” mahina niyang sabi, halos parang bulong sa sarili.Sa sumunod na clip, nakita niya ang eksenang inabot niya ng panyo si Althea. Saglit siyang napangiti, na para bang naaalala pa ang kaba ng sandaling iyon — kung paanong halos magtagpo ang kanilang mga kamay, at kung paano umiwas ng tingin si Althea, pilit na itinatago ang pa
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-09
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER THIRTY-SIX

THIRD PERSON: Dalawang linggo na ang lumipas mula nang tumira si Althea sa mansyon ni Governor Silas Montenegro. Sa bawat araw, tila mas lumalalim ang pagkaka-ugnay nila—kahit hindi pa rin niya lubos na maintindihan ang sarili niyang damdamin para sa lalaking may mahigpit na kontrol sa bawat galaw niya. Sa loob ng panahong iyon, wala pa ring bisita ang kanyang mga magulang. Kahit madalas niyang iniisip na baka magtungo sila para kumustahin siya, tila walang pagbabago. Unti-unti niyang napagtanto na marahil ito’y utos mismo ni Silas. Ayaw niyang marinig ni Althea ang mga salitang maaaring magpakontrol sa kanyang buhay, o ang anumang presyon at utos na dulot ng kanyang mga magulang. Para kay Silas, mas ligtas para kay Althea na hindi dumating ang kanyang pamilya—isang paraan upang maiwasan ang anumang trauma o sakit na maaaring maramdaman ng dalaga. At di maalis ang mga sorpresa ni Silas. Madalas, pag gising ni Althea sa umaga, may bulaklak na sa kanyang kwarto; minsan naman ay mamaha
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-09
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER THIRTY-SEVEN

THIRD PERSON:Matapos ang mainit na halik na iyon, hindi na ginawa ni Althea ang hiling ni Silas.Hindi niya ipininta ang tanawing iyon—ang sandaling sana’y maaaring maging obra—dahil kahit gaano niya piliting ilapat sa canvas, ang bawat kulay ay nagiging alaala ng labi ni Silas. At iyon ang ayaw niyang makita.Hindi na rin siya kinulit pa ni Silas. Tahimik lang ito, gaya ng dati—tila ba alam na niyang hindi na kailangang pilitin si Althea. Ngunit sa bawat oras na magkasalubong ang kanilang mga mata, ramdam ni Althea na parang may gustong sabihin si Silas—mga salitang hindi binibigkas, ngunit pilit bumabalik sa kanyang isip.Kahit anong gawin niya, nananatili sa kanyang imahinasyon ang sandaling iyon. Minsan, habang nag-iisa sa kanyang silid, nahuhuli niya ang sariling nakatitig sa mga labi sa painting na ginagawa niya, hindi tuloy maipinta nang maayos ang mga bulaklak o ang langit.“Aysss! Kaasar!” napasigaw siya, sabay pabagsak ng brush sa mesa. “Ginayuma ata ako ng hayop na ‘yon!”
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-10
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER THIRTY-EIGHT

THIRD PERSON:Tahimik pa rin si Althea matapos ang pag-uusap nila ni Aling Nora. Naiwan siyang nakatitig sa mga larawan sa hallway—bawat larawan ay may kuwento, bawat ngiti ay may lungkot na nakatago. Lumapit siya sa isang frame na kuha ni Silas noong bata pa. Maaliwalas ang ngiti nito, malayo sa ngayon na laging seryoso at malamig.Habang abala sa pagmamasid, bigla siyang nakarinig ng mga yabag sa sahig. Kumabog ang dibdib niya, at bago pa siya makalingon, narinig na niya ang pamilyar na tinig—malamig ngunit nakakayanig.“Bakit gising ka pa?”Nanlamig ang katawan niya. “Wala ka bang pasok bukas?” dagdag pa ni Silas, ang tono ay kalmado pero may halong awtoridad.Pinilit ni Althea na huwag matinag. Huminga siya nang malalim bago humarap. “Hindi ako makatulog,” sagot niya, may halong taray ang boses kahit ramdam ang kaba.Napangisi si Silas, bahagyang nakasandal sa pader, nakasuksok ang kamay sa bulsa. “Gusto mo bang mag-ikot-ikot muna sa labas? Baka makatulog ka pag napagod ka.”Sagli
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-10
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER THIRTY-NINE

THIRD PERSON;Mabilis na pumasok ang liwanag ng umaga sa silid ni Silas, dumadaan sa mga kurtinang kulay abo. Tahimik pa rin ang paligid, maliban sa mahinang huni ng mga ibon sa labas ng bintana.Unang nagmulat ng mata si Althea, at sa isang iglap, napasinghap siya.Agad na napansin ang unang bagay sa kanyang paningin—ang dibdib ni Silas. Matigas, maayos ang hubog, at bahagyang nakalilis ang itim nitong t-shirt. Para sa unang pagkakataon, nakita niya si Silas sa ganoong kasuotan, at hindi niya maiwasang mapula ang pisngi sa gulat at hiya.At bago pa man niya maunawaan ang sitwasyon, napansin niyang nakayakap ang braso niya sa tiyan ng lalaki.“Oh my God…” bulong niya sa sarili, dahan-dahang iginagalaw ang kamay para makaalis—pero bago pa man niya ito mabawi, nagsalita si Silas.“Sobrang himbing ng tulog mo,” wika nito, hindi man lang tumingin, abala pa rin sa pagbabasa ng librong nasa kamay. “Mukhang basa na nga ‘yung damit ko sa laway mo.”Agad napabalikwas si Althea, namumula ang pi
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-10
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER FORTY

THIRD PERSON:Habang pinagmamasdan ni Althea ang paligid, dama niya ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sa kanyang balat. Ang alon ay marahang humahalik sa buhangin, at ang liwanag ng araw ay kumikislap sa dagat na parang naglalaro sa kanyang mga mata. Inangat niya ang kanyang mga kamay at ipinikit ang mga mata, hinayaang yakapin ng hangin ang kanyang mukha — para bang nilalasap niya ang panandaliang kalayaan na matagal na niyang hinahanap.“Maganda ba?” tanong ni Silas mula sa likuran, hawak-hawak ang isang tasa ng kape.“Uhmm,” maikli ngunit taos-pusong sagot ni Althea, sabay bahagyang tango. “Lalo na mamaya, ‘yung pagbaba ng araw. Siguradong mas maganda ‘yon sa painting.”Ngumiti si Silas at tumingin sa malayo, “Tama ka. Lalo na doon banda sa may mga bato — maganda ‘yung reflection ng araw doon. Perfect na subject para sa isang artist na tulad mo.”Napatingin si Althea sa kanya, may halong pagtataka at paghanga. “Sayo ba tong resort?” tanong niya, habang iniiwas ang buhok n
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-11
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1234568
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status