All Chapters of พันธะเมียชั่วคืน: Chapter 61 - Chapter 70

อิชย์แปลกใจไม่น้อยเมื่อพบว่ามินตราย้ายไปแล้ว...เมื่อเข้าไปข้างในห้อง เขาพบว่าไม่มีข้าวของใดๆ ของเธอหลงเหลืออยู่เลย เมื่อลองติดต่อไปทางไลน์ก็พบว่าอีกฝ่ายไม่ยอมอ่านและตอบข้อความ ตัดสินใจโทรศัพท์ไปยังเบอร์ส่วนตัว มินตราก็ดันปิดเครื่อง ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบหน้า คลึงสันจมูกเบาๆ ด้วยความตึงเครียด ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแผ่อยู่บนเตียงเขาใช้เวลาอยู่กับตัวเองนานกว่าสองชั่วโมง ก่อนจะนึกห่วงลูกขึ้นมาอย่างประหลาด จนต้องรีบลุกจากเตียงแล้วกลับออกไปจากคอนโดมิเนียมแห่งนั้น รีบกดเท้าเหยียบคันเร่งมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์หลังงามของตระกูล ใช้เวลาราวสามสิบสิบนาทีกว่าจะฝ่ารถติดไปจนถึงจุดหมายอิชย์จอดรถลงตรงหน้ามุข เปิดประตูลงแล้วกระแทกปิดดังปัง เมื่อเห็นรถอีกคันที่ไม่คุ้นตาจอดอยู่ใกล้ๆ ทันใดนั้นผู้ชายที่มั่นใจว่าเคยเห็นหน้ามาก่อน แล้วก็เป็นคนเดียวกับที่เคยทำตัวสนิทสนมกับวาสิตาตอนอยู่ที่โรงพยาบาล ก็ถือกระเป๋าใบใหญ่เดินนำออกมาจากบ้าน โดยมีวาสิตาอุ้มลูกน้อยแนบอกตามมาข้างหลัง ภาพที่เห็นทำให้อิชย์ตาลุกวาวด้วยความโกรธ เขากำหมัดแน่น แล้วก้าวไปขวางหน้าเอาไว้ทันทีชยุตม์ที่เพิ่งขับรถมาถึงที่นี่ได้เมื่อไม่กี่นาทีก่อน มองสบต

“ผมพูดตามที่คุณปู่บอกจริงๆ เพราะผมรักมินมากจนยอมเสียมินไปไม่ได้ แต่ผมยอมรับนะว่าส่วนนึงผมก็พูดออกไปด้วยอารมณ์เท่านั้น ถึงตระกูลของผมจะเป็นผู้มีอิทธิพลที่มีแต่ข่าวลือด้านลบ แต่ผมยืนยันว่าความจริงแล้วมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย ธุรกิจที่ครอบครัวของผมทำขาวสะอาด แล้วพวกเราก็ไม่เคยสั่งอุ้มฆ่าใครเป็นผักเป็นปลาด้วย”จามรถือโอกาสนั้นชี้แจงตัวเอง อิชย์ส่ายหน้าช้าๆ แทบทรงตัวไม่อยู่ แต่ก็ไม่มีวันยอมทรุดล้มต่อหน้าหญิงร้ายชายเลวทั้งสองคนนี้แน่“วา...วาไม่ได้แค่ปกป้องผมจากสิ่งที่ผมทำเลวกับเธอ แต่เธอยังยอมถูกผมกลั่นแกล้งรังแก ทำตัวร้ายๆ ด้วยสารพัดเพราะเป็นห่วงผม กลัวผมจะเป็นอันตราย ถ้าผมเลือกที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้งั้นเหรอครับ คุณปู่” อิชย์รีบถลันเข้าไปหาผู้เป็นปู่ เกาะแขนท่านแล้วละล่ำละลักถามหาความจริงอีกครั้ง“ใช่ ผู้หญิงที่รักแก เสียสละเพื่อแกมาโดยตลอดก็คือหนูวาสิตา คนที่แกกล่าวหาว่าเธอคบชู้นั่นแหละ!”อรรคตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ โกรธทั้งมินตราและหลานชายของตัวเองที่ทำให้เรื่องมันยุ่งยากไปหมดท่านอายุไม่ใช่น้อยแล้ว แทนที่จะได้อยู่อย่างสบายใจ ได้ชื่นชมความน่ารักน่าเอ็นดูของเหลนตัวน้อย ได้มีสะใภ้ที่แสนด

ป้าบุหลันไม่ใช่คนโกรธนาน แต่หากจะให้ลืมว่าอิชย์เคยทำอะไรไว้กับวาสิตาบ้าง ก็ยังลืมไม่ลงจริงๆ ดังนั้นเมื่ออรรคโทรศัพท์มาคุยด้วย ขอร้องแกมแนะนำว่าถ้าเห็นแก่เด็กตาดำๆ น่าจะยอมให้อิชย์ได้โอกาสพิสูจน์ตัวเองอีกสักครั้ง บุหลันจึงออกปากไปว่าต้องการถามความเห็นของวาสิตาก่อน“ดิฉันคงต้องถามวาก่อนค่ะ คุณท่าน”“ถ้าเรามัวแต่ถามหนูวา ชีวิตนี้ตาเอื้อคงไม่ได้รู้จักพ่อของตัวเองแน่” อรรคว่าแล้วถอนหายใจ เมื่ออีกฝ่ายไม่พูดต่อ ท่านจึงพูดเสียเอง“บุหลันเองก็น่าจะรู้ว่าหนูวาไม่ใช่แค่โกรธ แต่เธอยังทิฐิอีกไม่น้อยด้วย ฉันเข้าใจนะว่าความเจ็บปวดมันหล่อหลอมให้หนูวาเข้มแข็งและใจแข็งขึ้นกว่าเดิมมาก แต่มั่นใจแล้วเหรอว่าหลานสาวของบุหลันแสดงออกอย่างที่รู้สึกจริงๆ บางทีลึกๆ ข้างใน หนูวาอาจจะอยากให้ครอบครัวกลับมาสมบูรณ์ก็ได้นะ”“ดิฉันเข้าใจในความปรารถนาดีของคุณท่านนะคะ แต่ถึงยังไงวาก็ต้องเป็นคนตัดสินใจในเรื่องนี้เองอยู่ดี หลานชายของคุณท่านทำเรื่องเลวร้ายเอาไว้มาก อยู่ที่วาแล้วค่ะว่าจะตัดสินใจยังไง” บุหลันยังคงยึดมั่นในคำพูดของตัวเองอย่างเคย อรรคจึงเลิกเซ้าซี้แล้ววางสายไปวาสิตาอุ้มลูกเดินเข้ามาในห้องโถงกว้างบนชั้นสองของบ้

วาสิตาออกจากจันทบุรีตั้งแต่เช้ามืด ขับรถอย่างใจเย็นจนไปถึงเมืองหลวงที่รถติดแน่นขนัดในช่วงสาย เธอรีบดิ่งไปแจ้งความที่สถานีตำรวจเขตใกล้บ้าน ให้ข้อมูลเรียบร้อยในเวลาประมาณสิบห้านาที ก่อนเจ้าหน้าที่ตำรวจจะขอให้ไปยังตึกพานิชย์ที่เคยอาศัยอยู่กับป้าบุหลัน เพื่อตรวจดูสภาพภายในบ้านว่ามีสิ่งใดที่หายไปบ้าง แน่นอนว่าวาสิตาจำได้ค่อนข้างแม่น เพราะผู้เป็นป้าไม่เคยเคลื่อนย้ายสิ่งใดเลย นับตั้งแต่เธอออกไปอยู่ที่บ้านของอิชย์“คนร้ายขนข้าวของแบบย่ามใจมากทีเดียว น่าจะดูลาดเลามาได้พักนึงแล้วครับ”“ค่ะ ฉันคิดว่าพวกมันคงวางแผนมาเป็นอย่างดีเลย แล้วนี่มีโอกาสที่จะตามจับได้ไหมคะ คุณตำรวจ” วาสิตาถาม“เรากำลังตรวจสอบกล้องวงจรปิดใกล้เคียงอยู่นะครับ โชคดีที่แถวนี้มีกล้องค่อนข้างเยอะ คิดว่าอีกไม่นานน่าจะตามรอยคนร้ายได้แน่นอน ยังไงถ้าพบความคืบหน้า ทางเราจะรีบแจ้งให้ทราบทันทีนะครับ คุณวาสิตา” นายตำรวจผู้รับดูแลคดีนี้บอกตามหน้าที่แล้วถามต่อ“ได้ยินว่าคุณต้องรีบกลับต่างจังหวัด แต่ก่อนไปผมแนะนำให้หาช่างมาซ่อมแซ่มประตูที่ถูกงัด แล้วก็ติดกล้องวงจรปิดไว้หน่อยก็ดีนะครับ ผมกลัวว่าพวกมิจฉาชีพจะแฝงตัวเข้ามาแล้วใช้ที่นี่เป็นแหล่

อิชย์เปลี่ยนใจไม่เข้าบริษัท แต่ไปยังร้านเหล้าซึ่งเป็นของเพื่อนคนหนึ่งที่รู้จักกันดี เวลานี้เพิ่งจะใกล้เที่ยง ร้านยังไม่เปิดรับลูกค้า แต่เพราะเห็นว่าเป็นคนคุ้นเคยอีกทั้งยังกระเป๋าหนักใช่เล่น ครามจึงยินดีต้อนรับด้วยความเต็มใจ รีบสั่งให้พนักงานรีบทำความสะอาดและเปิดห้องวีไอพีให้เพื่อนได้เข้าไปดื่มตามลำพังอิชย์ดื่มไม่เร็วนัก แต่บรรจงละเลียดความขมปร่าร้อนผ่าวของแอลกอฮอล์เข้าสู่ร่างกายทีละน้อย พลางคิดถึงช่วงเวลาที่เคยมีร่วมกับวาสิตา หลังเธอหายไป เขาก็สั่งให้คนย้ายข้าวของลูก รวมทั้งเตียงเปลที่สั่งทำมาเป็นพิเศษ กลับเข้าไปไว้ในห้องเดิมที่เคยเป็นของวาสิตา เขาไม่ได้กลับไปนอนที่ห้องของตัวเองอีกเลย แต่กลับไปอยู่บนเตียงที่เคยอยู่ด้วยกัน เคยร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนอิชย์ไม่เคยหลับสนิท ไม่เคยกินอาหารแล้วรับรู้ถึงรสชาติของความอร่อยอีกเลย ตลอดเวลาสี่เดือนที่เสียลูกเมียไป น้ำหนักของเขาลดไปมากถึงห้ากิโลกรัม จากคนร่างใหญ่ผึ่งผายกลับดูสูงโปร่งเพรียวบางขึ้นกว่าเดิมมาก แต่นับจากนี้ไป เขาจะกินให้มาก นอนให้พอ แล้วทุ่มเวลาทั้งหมดออกตามหาลูกเมียต่อไป“ผมจะทำให้คุณเห็นเองว่าผมไม่ใช่ไอ้โง่คนเดิมแล้ว ผมเปลี่ยนไปแล้ว