All Chapters of คุณสามีไร้ค่า เรามาหย่ากันเถอะ: Chapter 31 - Chapter 40

ที่หลี่เย่อิงมีท่าทีไม่ค่อยดีนักเมื่อเอ่ยถึงคนตระกูลหม่านั้นไม่ใช่เรื่องแปลกเลยแม้แต่น้อย เพราะอีกไม่นานไม่ว่าคนตระกูลหม่าทั้งบนและล่าง สุดท้ายพวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นพรรคพวกที่คอยสนับสนุนหวงซืออิ๋งกันทั้งนั้นเลยนั่นเองหม่าจิ้ง หรือท่านประธานหม่านั้นแรกเริ่มเดิมทีแล้วเขามีภรรยาที่ตบแต่งอย่างถูกต้องตามกฎหมายอยู่หนึ่งคน ซึ่งก็เป็นตระกูลใหญ่ที่ต้องการต่อยอดความมั่งคั่งของตนเองเช่นกันแต่น่าเสียดายที่ถึงแม้พวกเขาจะแต่งงานกันมาหลายปีแล้วแต่ก็ยังไร้วี่แววของทายาทที่จะมาสืบสกุล ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจรับเลี้ยงดูเด็กชายคนหนึ่งที่เกิดจากน้องสาวของคุณผู้หญิงหม่าที่เพิ่งประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปทั้งสามีและภรรยามาเป็นลูกบุญธรรมและเป็นทายาทโดยชอบธรรมของท่านประธานหม่าแทนซึ่งก็คือหม่าฉงหยางนั่นเองแม้ว่าเรื่องนี้ทางตระกูลหม่าจะรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าใดนักที่ไม่ได้คนสายเลือดตระกูลหม่ามาสืบทอดกิจการ แต่เมื่อพวกเขามองไปยังสมบัติที่พ่อแม่ของหม่าฉงหยางและคุณผู้หญิงหม่าครอบครองอยู่แล้ว พวกเขาก็หลับตาข้างหนึ่งตามน้ำอย่างไม่อาจคัดค้านได้ไปในทันทีใครใช้ให้ตระกูลภรรยาของหม่าจิ้งมั่งคั่งขนาดนี้กันเล่า หากเป็นคน

เมื่อจู่ ๆ หลี่เย่อิงก็ถูกร่างสูงเคลื่อนตัวเข้ามาบดบังวิสัยทัศน์อย่างไม่ทันตั้งตัว ก็ทำให้หญิงสาวชะงักไปเล็กน้อย ร่างบางค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นไปมองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย ในขณะเดียวกันเหอเทียนเหวินที่ก้มลงไปมองเธออยู่เช่นกันก็ลมหายใจสะดุดขึ้นมาทันที เมื่อสายตาของเขาดันไปประสานเข้ากับสายตาสงสัยของหญิงสาวอย่างไม่ทันได้เตรียมใจในระยะใกล้ที่แทบจะสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน เหอเทียนเหวินมองเห็นหลี่เย่อิงได้ชัดขึ้นเสียจนน่าหวั่นใจ ผิวเนียนละเอียดราวกับหยกชั้นดีที่รับกับแก้มอมชมพูระเรื่อของเธออย่างพอเหมาะนั้น เมื่อมองผ่านไปยังผมยาวสลวยที่ตกลงมาปรกข้างแก้มนวลก็ทำให้เหอเทียนเหวินอดที่จะคันยุบยิบขึ้นมาในใจและอยากจะเอื้อมมือเข้าไปปัดผมนั้นให้พ้นดวงหน้าอันงดงามไม่ได้เลยจริง ๆร่างบางจ้องอีกฝ่ายอย่างต้องการคำอธิบาย ซึ่งท่าทางของเธอในตอนนี้นั้นส่งให้หญิงสาวดูเป็นคนตัวเล็กที่น่าเอ็นดู เปราะบางและน่าทะนุถนอมเสียจนเหอเทียนเหวินเกิดความปรารถนาที่อยากจะปกป้องอีกฝ่ายเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างไม่รู้ตัวไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วในช่วงเวลาเพียงแค่ไม่กี่วินาทีที่ชายหนุ่มได้สบสายตาเข้ากับหญิงสาว ความในใจที่เขามีต่อเธอทั

หลี่เย่อิงมองไปยังสีหน้าเศร้าสร้อยปนน้อยอกน้อยใจของนางร้ายหมายเลขสองของนิยายด้วยความรู้สึกเวทนาขึ้นมานิด ๆ นี่ขนาดว่ากงถิงถิงไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้กับหวงซืออิ๋งเลยนะ เธอยังโดนทำให้เข้าใจผิดมากขนาดนี้ได้หลี่เย่อิงไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อย ว่าการกระทำของหวงซืออิ๋งที่ทำให้กงเฉิงเซวียนถึงกับตำหนิน้องสาวทางสายตาได้จะเป็นเรื่องที่อีกฝ่ายไม่ได้คิดและวางแผนเอาไว้ก่อนแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอควรจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้กระจ่างตั้งแต่ที่คนรักของเธอมาแล้วสิ ไม่ใช่ปล่อยให้เขาเข้าใจไปเองแบบที่เป็นอยู่ในตอนนี้“ถิงถิงคนดี ไม่ต้องน้อยใจพี่ชายไปนะ อยู่ที่นี่ให้สบายใจเถอะ พี่กับป้าจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง”“ใช่แล้ว ถูกอย่างที่อิงอิงพูดเลย อยู่กับป้าที่นี่ให้สบายใจเถอะนะ”“ขอบคุณนะคะคุณป้า พี่สาว หนูไม่ได้น้อยใจพี่ชายหรอกค่ะ หนูรู้ดีว่าคนเรามันต้องมีเวลาที่โง่ยิ่งกว่าควายกันบ้างอยู่แล้ว พี่ชายแค่โง่กว่าที่หนูคิดเอาไว้มากหน่อยก็เท่านั้นเอง” กงถิงถิงว่าสองแม่ลูกมองหญิงสาวที่กำลังตัดพ้อพี่ชายของตนเองออกมาอย่างไม่ไว้หน้าเขาด้วยความรู้สึกขบขัน ก่อนที่หลี่เย่อิงจะเดินขึ้นไปบนห้องทำงานต่อ+๐+๐+๐+๐+๐+๐+หญิงสาวต่อส

กงเฉิงเซวียนมองไปยังพ่อและน้องสาวที่ยืนรับแขกอยู่หน้างานและกำลังแสดงสีหน้าคล้ายไม่ชอบใจบางอย่างมาที่ตนด้วยความรู้สึกน้อยใจ เขาไม่ค่อยเข้าใจนักว่าทั้งที่เขาทำทุกอย่างอย่างถูกต้องและไม่ผิดต่อใครแล้ว ทำไมการที่เขาจะคบหากับหวงซืออิ๋งอย่างเปิดเผยจึงยังเป็นเรื่องที่ครอบครัวไม่เห็นด้วยอยู่อีกชายหนุ่มกระชับมือของคนรักเอาไว้แน่นเพื่อให้เธอมั่นใจว่าเขานั้นจะดูแลเธอเป็นอย่างดีเช่นที่ได้เคยสัญญากับเธอเอาไว้แน่นอน“สุขสันต์วันเกิดครับคุณพ่อ นี่ครับ ของขวัญของผมกับซืออิ๋ง” กงเฉิงเซวียนว่าพลางยื่นกล่องเล็ก ๆ ในมือไปตรงหน้าบิดากงเฉินมองกล่องของขวัญจากลูกชายก่อนที่จะส่งสัญญาณให้คนสนิทมารับมันไปวางรวมกับของขวัญที่คนอื่น ๆ มอบให้ด้วยท่าทีเรียบเฉยหวงซืออิ๋งมองดูปฏิกิริยาของพ่อลูกคู่นี้ที่มีต่อกันแล้วฝืนยิ้มออกมาด้วยท่าทีที่ไม่เป็นธรรมชาตินัก ก่อนที่จะเอ่ยกับชายวัยกลางคนเพื่อหวังจะคลี่คลายสถานการณ์ตรงหน้า“สุขสันต์วันเกิดค่ะนายท่านกง ฉันขอให้คุณมีความสุขมาก ๆ และสุขภาพแข็งแรงตลอดไปเลยนะคะ”กงเฉินมองไปยังหญิงสาวที่อยู่ข้างกายลูกชายของเขาแล้วถอนหายใจออกมาเล็กน้อยอย่างเหนื่อยล้า ก่อนที่จะตอบอีกฝ่ายกลับตาม

หลี่เย่อิงมองส่งเหอเทียนเหวินและหม่าฉงหยางก่อนที่จะกลับมาให้ความสนใจแก้วไวน์ในมือของเธออีกครั้ง ดูเหมือนว่าในครั้งนี้หวงซืออิ๋งจะไม่ได้ดึงดูดความสนใจของหม่าฉงหยางได้ตั้งแต่แรกพบอย่างที่เธอได้อ่านมาเสียแล้วแต่นั่นก็ยังไม่ทำให้เธอสามารถวางใจได้เช่นกัน ว่าหากวันใดวันหนึ่งตระกูลหม่ารู้ถึงฐานะที่แท้จริงของหวงซืออิ๋งแล้ว เธอและครอบครัวจะยังปลอดภัยอยู่อย่างวันนี้หรือไม่หลี่เย่อิงหันไปมองหวงซืออิ๋งและกงเฉิงเซวียนอย่างลืมตัว และในขณะเดียวกันเธอกลับเห็นว่าทั้งสองคนกำลังมองมาที่เธออยู่ก่อนแล้วเสียได้ท่าทีของหวงซืออิ๋งที่แสดงออกในขณะที่มองมายังเธอโดยที่เธอไม่รู้ตัวนั้นดูแปลกจากที่เธอคิดเอาไว้อยู่เล็กน้อย เพราะแววตาของนางเอกผู้ใสซื่อมีความไม่พอใจและชิงชังบางอย่างแฝงเข้ามาด้วย ซึ่งหลี่เย่อิงไม่ค่อยเข้าใจการแสดงออกของอีกฝ่ายมากนักเช่นกัน ว่าในเมื่อตอนนี้ทั้งสองคนไม่มีเธอคอยขวางทางรักแล้ว ทำไมหวงซืออิ๋งยังมีท่าทีราวกับยังไม่พอใจเธออยู่อีกได้ส่วนกงเฉิงเซวียนที่กำลังมองมาที่เธอนั้นยิ่งทำให้เธอต้องขมวดคิ้วมากยิ่งขึ้นไปอีก เพราะสายตาที่แฝงไปด้วยความไม่พอใจคล้ายกำลังตำหนิเธออยู่นั้นไม่ควรออกมาจากเขาที