All Chapters of คุณสามีไร้ค่า เรามาหย่ากันเถอะ: Chapter 1 - Chapter 10

แสงไฟจากเมืองใหญ่ในยามค่ำคืนสาดส่องผ่านกระจกใสบานใหญ่เข้ามาในห้องทำงานบนชั้น 49 ของตึกสูงระฟ้าใจกลางเมืองอย่างเช่นทุก ๆ วันภายในห้องทำงานที่ใหญ่ที่สุดในตึกนี้ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สไตล์โมเดิร์นสีขาวและดำ ผนังด้านหนึ่งเต็มไปด้วยชั้นวางหนังสือตำราทางธุรกิจและนิตยสารชั้นนำวางเรียงรายอยู่ อีกด้านหนึ่งของห้องถูกประดับด้วยภาพวาดศิลปะร่วมสมัยมูลค่ามหาศาลที่ไม่ได้มีเพียงแค่เงินก็สามารถหามาครอบครองได้บริเวณโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้องนี้นั้น อวี๋เย่อิง หญิงสาวในวัย 30 ปี กำลังนั่งจดจ่ออยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างขะมักขเม้นตามปกติร่างบอบบางของหญิงสาวเจ้าของห้องทำงานแห่งนี้สวมชุดสูทสีดำที่ตัดเย็บมาอย่างประณีต ผมยาวสลวยสีดำขลับดูสุขภาพดีถูกมัดรวบเป็นหางม้าเอาไว้อย่างเรียบร้อย เมื่อรวมเข้ากับใบหน้าเรียวงามที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางมาอย่างพอเหมาะแล้วนั้น ส่งผลให้ภาพลักษณ์ของเธอดูเป็นคนมีความเฉลียวฉลาดและมั่นใจในตัวเองอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียวอวี๋เย่อิงเป็นซีอีโอสาวคนเก่งแห่งบริษัทเทคโนโลยีที่อยู่ในอันดับต้น ๆ ของประเทศ และด้วยความสามารถอันโดดเด่นและวิสัยทัศน์อันกว้างไกลของเธ

กงเฉิงเซวียนทราบดีว่าตระกูลใหญ่แบบพวกเขาจะทำอะไรย่อมต้องคิดถึงผลได้ผลเสียและมองข้ามเรื่องความรู้สึกส่วนตัวไปก่อนเป็นอันดับแรก แต่กับหลี่เย่อิงที่ถูกเลี้ยงดูมาราวกับไข่ในหินนั้นไม่ได้คิดแบบชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อยเธอคิดเพียงแค่ว่าไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องแต่งงานอยู่แล้ว อีกทั้งว่าที่สามีของเธอคนนี้เองก็ไม่ได้มีประวัติน่ากังวลเสียเท่าไหร่ ดังนั้นเธอจึงทำเพื่อความสบายใจของพ่อแม่ที่ยังต้องเกรงใจนายท่านผู้เฒ่ากงที่เคยสนิทสนมกับครอบครัวของเธออยู่บ้างก็เท่านั้นเองในสายตาของหลี่เย่อิง กงเฉิงเซวียนนั้นเป็นเหมือนพระเอกในนิยายที่เธอเคยอ่าน ๆ มาเมื่อครั้งยังเรียนอยู่ไม่มีผิด เขาหล่อเหลา สุขุม เด็ดขาดและให้เกียรติเธอมาโดยตลอดในตอนที่เธอและเขาแต่งงานกัน เขาถึงกับเว้นระยะห่างกับเธอ เพื่อให้เธอค่อย ๆ คุ้นเคยกับเขาก่อนที่จะขยับความสัมพันธ์กันให้มากขึ้นอย่างที่ควรจะเป็นโดยไม่คิดที่จะเร่งเร้าเธอเลยสักครั้งอีกด้วย“ในเมื่อหลังจากนี้เราต้องเป็นครอบครัวเดียวกันไปตลอดชีวิตแล้ว งั้นคุณและผมก็มาค่อย ๆ สร้างความคุ้นเคยกันอย่างไม่รีบร้อนกันเถอะ ผมไม่อยากให้คุณไม่สบายใจที่จะต้องอยู่ที่นี่ตั้งแต่เริ่มต้น” เฉิงเซวียน

เอกสารที่เธอเพิ่งได้รับมาจากพ่อนั้นเต็มไปด้วยรายละเอียดเกี่ยวกับกงเฉิงเซวียนและหญิงสาวอีกคนหนึ่ง หวงซืออิ๋ง นางเอกของนิยายเรื่องนี้หญิงสาวคนนี้มีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือกับกงเฉิงเซวียนตั้งแต่ที่เขายังไม่ได้แต่งงาน ความรู้สึกที่เฉิงเซวียนมีต่อเธอนั้น จะบอกว่าหลัก ๆ คือความอบอุ่นอ่อนโยนที่เธอมีเหมือนกับมารดาที่เขาโหยหามาโดยตลอดเพราะแม่ของเขาจากไปตั้งแต่ยังเล็กก็ไม่ผิดนักในสายตาของกงเฉิงเซวียน หวงซืออิ๋งนั้นน่าประทับใจที่มีความเข้มแข็งอยู่ในตัว เพราะเธอต้องต่อสู้มาเพียงลำพังหลังจากเสียมารดาไปมาโดยตลอดแต่ถึงอย่างนั้นความรู้สึกของพวกเขาทั้งสองก็ยังไม่ได้แน่นแฟ้นมาพอที่จะทำให้กงเฉิงเซวียนกล้าที่จะออกปากปฏิเสธการแต่งงานที่ผู้ใหญ่เจรจากันเอาไว้แล้วเช่นกัน เพราะคล้ายว่าหวงซืออิ๋งเองนั้นยังสงวนท่าทีที่มีต่อเขาอยู่ ผู้หญิงคนนี้ในตอนนั้นจึงมีน้ำหนักในใจของเขาน้อยกว่าคำสัญญาของครอบครัวและคำพูดของผู้อาวุโสตระกูลกงไปโดยปริยายแต่ก่อนที่กงเฉิงเซวียนจะแต่งงานได้เพียงสามวัน หวงซืออิ๋งกลับเพิ่งเริ่มรู้ใจตัวเองว่าเธอนั้นเผลอมอบหัวใจให้กับคนที่ไม่ควรจะรักเข้าให้แล้วเสียได้แล้วกงเฉิงเซวียนเองก็เพิ่งจะร

กงเฉิงเซวียนฟังเสียงซุบซิบของพนักงานในบริษัทตนเองด้วยสีหน้าที่มืดครึ้มลงไปเรื่อย ๆเขาไม่ได้สนใจว่าพวกพนักงานจะชมความสวยของหลี่เย่อิงอย่างออกนอกหน้ามากเพียงใด แต่เข้ากำลังหงุดหงิดที่พนักงานไม่รู้ความพวกนี้กำลังพูดจาไม่ให้เกียรติหญิงสาวในดวงใจของเขาอย่างไม่เกรงกลัวอยู่ต่างหาก“ระเบียบของที่นี่คงจะหย่อนยานมากไปจริง ๆ” เฉิงเซวียนเอ่ยขึ้นพลางมองไปยังพนักงานที่ยืนออกันอยู่อย่างปราม ๆ“ก็ดูไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะคะ สนุกดีออก” เธอตอบกว้าง ๆ จนอีกฝ่ายแทบจะเดาไม่ออกเลยสักนิดว่าความหมายของคำว่าสนุกที่เธอเอ่ยออกมานั้นหมายถึงเรื่องอะไรกันแน่“ผมคงพาคุณเดินเที่ยวได้เท่านี้ เพราะอีกไม่กี่นาทีต้องเข้าประชุมแล้ว” เขามองนาฬิกาบนข้อมือแล้วเอ่ย“งั้นฉันไม่กวนแล้วค่ะ แค่นี้ก็นับว่าเปิดหูเปิดตาแล้ว ไปนะคะ” เย่อิงตอบแล้วหมุนตัวเดินออกไปพร้อมผู้ติดตามโดยไม่ได้สนใจที่จะพูดคุยกับเฉิงเซวียนอีกต่อไปในทันทีหญิงสาวเดินออกจากออฟฟิศพลางสบตาทักทายกับพนักงานทุกคนที่อยู่ในบริษัทของเฉิงเซวียนด้วยสีหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มเป็นกันเองการแสดงออกของเธอดูพอเหมาะ ไม่มากและไม่น้อยจนเกินไป ซึ่งนั่นเป็นเครื่องบ่งบอกได้เป็นอย่างด

ในขณะที่ทุกชีวิตในนิยายเรื่องนี้กำลังดำเนินไปอย่างเรียบเรื่อยโดยมีหลาย ๆ สิ่งเริ่มเปลี่ยนไป ความเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญของครอบครัวตระกูลกงก็เกิดขึ้นอย่างกะทันหันชนิดที่ไม่มีใครได้ตั้งตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้วหลี่เย่อิงและกงเฉินผู้เป็นพ่อของกงเฉิงเซวียนเดินทางมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลที่นายท่านผู้เฒ่ากงพักรักษาตัวอยู่ด้วยความเร่งรีบ เนื่องจากกลางดึกคืนนี้จู่ ๆ ทางโรงพยาบาลก็โทรมาแจ้งว่าอาการของนายท่านผู้เฒ่ากงนั้นไม่สู้ดีนัก จึงอยากให้ทางครอบครัวเตรียมใจกันเอาไว้ด้วยเมื่อทางหลี่เย่อิงและกงเฉิงที่อยู่บ้านรู้ข่าวเข้าพวกเขาก็เร่งเดินทางเพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลด้วยความร้อนใจทันทีส่วนกงเฉิงเซวียนนั้นวันนี้เขายังอยู่ที่ต่างเมืองเพราะต้องไปเจรจาธุรกิจ ทำให้ข่าวของนายท่านผู้เฒ่ากงไปถึงเขาได้ช้ากว่าคนอื่น ๆ ไปโดยปริยาย“ใจเย็น ๆ นะคะคุณพ่อ คุณปู่อยู่ในมือหมอแล้ว ยังไงก็ต้องปลอดภัยแน่นอนค่ะ” หลี่เย่อิงเอ่ยปลอบพ่อสามีทันทีที่ทั้งคู่ขึ้นรถแล้วกงเฉินมองไปยังลูกสะใภ้ด้วยใบหน้าซีดเผือดแล้วเอ่ย “พ่อก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นเหมือนกันอิงอิง”ทั้งสองปลอบใจกันไปตลอดทางอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน การเดินทางไ