All Chapters of รักร้ายของนายข้างบ้าน: Chapter 51 - Chapter 60

“เทอมนี้เหลือกี่วิชา”“เหลือแค่ 2วิชา” ภัคณิกาลงเรียนระดับปริญาโท ซึ่งเทอมแรกๆที่ไม่มีละครเธอก็ลงเรียนหลายวิชา ทำให้เทอมสุดท้ายเธอเหลือแค่สองวิชาเท่านั้น ถือว่าก็ไม่ได้ลำบากอะไรในการเรียน ถ้าจะหนักก็คงเป็นการทำวิทยานิพนธ์นั่นแหละ ซึ่งเธอต้องนำเสนอผลงานในอีกไม่กี่วันข้างหน้า แต่ทุกอย่างก็ทำเสร็จหมดแล้วเหลือแค่ต้องพรีเซนต์เท่านั้นกองถ่ายภาพนิ่งเพื่อทำปฏิทินของทางช่อง“ณิกา” เสียงเรียกที่ทำให้ภัคณิกาหันไปมองตามเสียง รอยยิ้มของเขาทำให้ภัคณิกาจำได้ทันที“พี่พิชญ์ มาได้อย่างไรยังคะเนี่ย” พิชญ์ลูกชายคนเล็กเจ้าของช่องโทรทัศน์รายใหญ่ของประเทศ เขาเป็นรุ่นพี่ของเธอตอนเรียนมัธยม น่าจะห่างกันประมาณสองปีได้พอเขาจบมอหกก็ไปเรียนต่อต่างประเทศ หลังจากนั้นเธอก็ไม่เคยเจอเขาอีกเลย“พี่เพิ่งกลับมา มาช่วยงานที่บ้าน” ฟังดูเหมือนงานทั่วไปนะ แต่จริงๆแล้วเป็นงานบริหารสถานีโทรทัศน์ นัตตี้เห็นมีคนเข้ามาคุยกับภัคณิกาก็เดินเข้ามาประกบ เพราะทั้งผู้จัดการส่วนตัวและผัวส่วนตัวของภัคณิกาบอกไว้แล้วว่าต้องดูแลภัคณิกาอย่างเจ้าหญิงริ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม หมาไม่ให้มอง“มีอะไรหรือเปล่า” คนรับเงินเดือนหลายตำแหน่งเอ่ยถามนางร

“อ้า” คำพูดชวนขนลุกของเขาทำเธอร้องครางออกมาอีกครั้ง เขาขยับนิ้วมือรัวเร็วขึ้นเหมือนจะเร่งจังหวะแห่งฝัน สายตาเธอพร่ามัวเพราะมัวเมาในรสรัก เขาจ้องมองเธอด้วยหัวใจที่ปรารถนา สายตาและใบหน้าของเธอตอนนี้ทำเขาแทบคลั่ง ความอึดอัดคับแน่นอยู่กลางกาย“อ้า..” เพียงไม่นานเธอก็ลอยคว้างอยู่ในอากาศ ด้วยความสยิวซ่านทุกรูขุมขน เธอกระตุกเกร็งหลายต่อหลายครั้ง“เมียจ๋า” ไม่นะ...เธอร้องออกมาอย่างทรมานแต่เป็นการทรมานที่มีความสุข เขากำลังจะฆ่าเธอด้วยอาวุธเพียงปลายลิ้น หญิงสาวดิ้นพล่านน้ำหวานกลางกายไหลบ่าเหมือนดังสายน้ำความสุขสม รุนแรงกว่าทุกครั้งที่เคยพบเจอสองมือบางขยุ้มเส้นผมสีน้ำตาลเข้มของเขา แอ่นเนินอวบอิ่มให้เขาดื่มกินอย่างเปิดเปลือย เสียงร้องครางเหมือนใจจะขาด ร้องเรียกแต่ชื่อของผู้ชายที่แนบหน้าเข้ากับส่วนอ่อนไหวของเธอ ล่องลอยในวิมานครั้งแล้วครั้งเล่า เธอกำลังจะตกลงมาเขาก็กระชากเธอกลับขึ้นไปอีกครั้งและอีกครั้งหญิงสาวหายใจหอบเหนื่อยเพราะรสรักครั้งนี้สุขสมอย่างร้อนแรง ชายหนุ่มทาบทับริมฝีปากเขาเข้ากับริมฝีปากเธออีกครั้ง ส่งรสหวานจากกายเธอให้ตัวเธอได้ลองลิ้มหน้าท้องแกร่งแนบแน่นกับหน้าท้องแบนราบของหญิงสาว ส

“คุณพิชญ์อย่าเชื่อมันนะคะ น้ำผึ้งแค่เข้ามาคุยด้วยเรื่องงานทั้งสองคนนี้ก็รุมว่าน้ำผึ้ง” แล้วบทนางเอกเจ้าน้ำตาก็มา เธอร้องไห้โดยไม่ห่วงสวยจนทั้งภัคณิกาและนัตตี้มองหน้ากัน นี่มันนางร้ายในชีวิตจริงชัดๆเรื่องราวทะเลาะกันในห้องแต่งตัวเข้าถึงหูผู้ใหญ่และคนที่โดนหนักไม่ใช่ใครคือพี่หวานหวานเพราะทุกคนล้วนเป็นเด็กในสังกัดแกแต่เพราะความดังของน้ำผึ้งผู้ใหญ่เลยตัดสินใจถอดภัคณิกาออกจากตำแหน่งนางร้าย ทำให้กระแสสังคมมองว่าภัคณิกาเป็นคนผิด ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่โดนถอดออก“แกโอเคไหม” ภัคณิกาเอ่ยถามนัตตี้ที่รู้สึกเสียใจและเธอเองก็เป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตเพราะไปด่านางเอกผู้สูงส่ง“ไม่โอเคไม่โอเคอย่างแรง” นัตตี้ที่ตอนนี้ไม่โอเคอย่างแรงเพราะพี่หวานหวานขอร้องว่าให้ยอมน้ำผึ้งเพียงเพราะน้ำผึ้งเป็นนางเอกและมีผลประโยชน์มากกว่า“แล้วจะเอายังไง” ภัคณิกาเอ่ยถามจริงๆก็ไม่อยากกดดันเพื่อนเพราะตอนนี้นัตตี้รู้สึกไม่โอเคอย่างมาก ยิ่งตอนนี้น้ำผึ้งเหมือนกลั่นแกล้งนัตตี้โดยให้นัตตี้ไปเป็นคนดูแลนางเอกนางฟ้านางสวรรค์คนนั้น“ฉันจะลาออกถ้าไม่ใช่แกฉันไม่อยากทำแล้ว ฉันไม่ทำกับพี่หวานหวานแล้ว” นัตตี้บอกภัคณิกาเสียงเศร้า น

ไม่รู้ว่ามือดีจากไหนเป็นคนปล่อยคลิป แล้วคลิประดับนี้หลุดมาได้อย่างไรแต่มันก็ไม่สำคัญเท่ากับตอนนี้คนดูเกิดการต่อต้านละครที่น้ำผึ้งเล่นซึ่งขัดจากนิสัยจริง และหลายคนแห่เข้ามาให้กำลังใจภัคณิกาที่โดนถอดออกจากละครเรื่องนี้ทำให้พี่หวานหวานถึงกับกุมขมับเพราะนอกจากจะทิ้งนางร้ายหน้าหวานที่ไม่ได้ผิดอะไรแล้วเธอยังอุ้มชูนางเอกขี้วีนคนนั้นอีกทางช่องก็เจอผลกระทบอย่างหนักเพราะบริษัทโฆษณาหลายบริษัทที่ขอถอนตัวจากละครเรื่องนี้ เพราะตอนนี้จากแฟนคลับของน้ำผึ้งเปลี่ยนไปเป็นแอนตี้แฟนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งพอมีข่าวด้านลบ ก็เริ่มมีคนเข้ามาโพสต์ว่าตัวจริงของนางเอกคนสวยหยิ่งและดูถูกคนแค่ไหน สาวประเภทสองยิ่งแล้วใหญ่ส่วนมากไม่พอใจที่นางเอกคนสวยว่านัตตี้ว่าเป็นผู้ช่วยผู้จัดการด้วยคำพูดสุดแสนจะดูถูก“น้ำผึ้งทำไมทำอะไรไม่รู้จักคิด” พี่หวานหวานที่ตอนนี้นั่งกุมขมับกว่าเดิม นี่เธอปล่อยเพชรอย่างน้องณิกาหลุดมือไป แล้วไปเอาก้อนหินอย่างยายชะนีนี่มาเชิดชูได้อย่างไร แค่คิดไมเกรนก็ขึ้นหนักว่าเดิม ป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลและยิ่งเมื่อแม่นางเอกนางฟ้านางสวรรค์พูดขึ้นว่า“ผึ้งก็เป็นของผึ้งแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร พี่หวานหวานไม่เค

ตอนพิเศษ ความในใจของเด็กหนุ่ม-รณภพ วันนี้เป็นวันถ่ายพรีเวดดิ้งของพี่สาวผมกับพี่ชายข้างบ้านที่เชียงใหม่เราเหล่าเพื่อนๆของเจ้รินณีและเฮียพัฒน์[1]ก็มากันหลายคนรวมถึงเจ้ณิกาพี่สาวข้างบ้านผมหรือน้องสาวของเฮียพัฒน์ ยายเจ้ของผม วันนี้เราถ่ายในทีมของชุดไทยล้านนา วันนี้เจ้ของผมสวยจัง เจ้ณิกาพี่สาวข้างบ้านนะครับ ไม่ใช่พี่สาวของผม มองเธอผ่านถ่ายรกล้องแล้วก็ใจสั่นเหมือนทุกครั้ง “เจ้สวยมากเลยครับวันนี้” ผมอดชมออกไปไม่ได้จริงตอนที่เราทั้งคู่นั่งใกล้กันแล้วกำลังมองดูคุณย่าอวยพรเจ้รินณีกับเฮียพัฒน์ “ณภพก็หล่อ” คำตอบกลับของเธอสร้างรอยยิ้มให้ผมอย่างที่ไม่คิดว่าหัวใจนี้จะพองโตได้ขนาดนี้เพียงแค่คำชมเล็กน้อย กลิ่นกายของเธอหอมสะอาด หวานละมุนอย่างที่ผมชื่นชอบตั้งแต่เด็กอ้อมกอดที่ผมชอบ ทุกครั้งที่ผมหกล้ม ทุกครั้งที่ผมโดนรังแกจะมีพี่สาวข้างบ้านคนนี้แหละที่ช่วยผมและคอยปลอบผมตอนที่ผมร้องไห้ พวกเราถ่ายรูปพรีเวดดิ้งกันจนเสร็จเรียบร้อยจากนั้นเป้าหมายของเราอยู่ที่จุดชมวิวม่อนสนบนดอยอ่างขาง“ข้างบนหนาวนะครับ อย่าลืมเสื้อกันหนาวนะครับ” ผมบอกกับพวกพี่ๆที่ตอนน