Semua Bab แฟนเก่าที่(ไม่)รัก: Bab 101 - Bab 110

และหากผู้ชายคนนี้โมโหขึ้นมา อาจหยิบปืนมายิงแสกหน้า หรือซ้อมเธอจนกระอักเลือดตายที่นี่ก็เป็นได้“มันจะเป็นไปได้ยังไงวะ แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีปัญหา เงินกูก็จ่ายให้ไปตั้งเยอะแยะแล้วทำไมคราวนี้ถึงมาบุกถิ่นกูได้ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” เขาเดินไปเดินมาราวกับเสือติดจั่น ใบหน้าจนถึงลำคอแดงก่ำเพราะความโมโหสุดขีด“เป็นพวก ป.ป.ส.งั้นหรือวะ แม่งเอ๊ย! แล้วพวกไอ้ชายมันปล่อยให้ไอ้พวกเวรนั่นเข้ามายุ่งกับโรงงานกูได้ยังไง กูหมดเงินกับพวกมันไปตั้งเท่าไร หรือมันคิดจะหักหลังกูวะ”เสี่ยกวงสบถถ้อยคำหยาบคายออกมาไม่หยุดปากเพราะโกรธนายตำรวจที่ตนจ่ายส่วยให้เป็นค่าปิดปากมาเนิ่นนานจนอีกฝ่ายร่ำรวยมีกินมีใช้ ส่งลูกไปเรียนเมืองนอกเมืองนาได้“อะไรนะ! พวกไอ้ชายก็โดนรวบไปแล้วหรือวะ”เสี่ยกวงอึ้งไปด้วยความตกใจ ที่แท้ตำรวจกลุ่มนั้นถูกรวบตัวเอาไว้แล้ว เท่านั้นไม่พอ คนที่เป็นสายส่งให้เขาก็ทยอยถูกจับเช่นกันและที่สำคัญ แต่ละคนถูกจับตัวเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วโดยที่เขาไม่รู้เรื่องเลย!มันเป็นไปได้อย่างไรที่สายข่าวของเขาไม่รู้เรื่องเหล่านี้ มัน

“แม่สอนผมอยู่เรื่อยนั่นแหละครับว่าให้กตัญญูกับคนเป็นพ่อ แม้ว่าคนคนนั้นจะทำเรื่องเลว ๆ กับแม่ไว้แค่ไหน แต่ผมมันลูกไม่รักดี แม่สอนเท่าไรก็ไม่จำเพราะในหัวเนี่ย...” ปราบต์เคาะที่ขมับของตนเองแล้วพูดต่อ“มันเอาแต่จำว่าคนบางคนมันก็ไม่ควรเรียกว่าพ่อหรอก ไอ้คำนี้เนี่ยไม่ใช่ว่าแค่ทำให้เด็กคนหนึ่งเกิดมาแล้วก็จะเรียกตัวเองว่าพ่อได้นะครับเสี่ย มันต้องดูพฤติกรรมของคนคนนั้นด้วยว่าเหมาะกับคำนี้รึเปล่า”“แต่กูเลี้ยงดูมึงมาเป็นสิบปี หมดเงินกับมึงไปตั้งเท่าไร บ้าน รถกูก็ซื้อให้ มึงจะเปิดบริษัทกูก็ให้เงินไปเปิด แล้วมึงทำกับกูอย่างนี้หรือไอ้ปราบต์” เสี่ยกวงหน้าแดงก่ำจนถึงลำคอด้วยความโกรธสุดขีดปราบต์หัวเราะเสียงดังพลางเดินไปยืนพิงสะโพกที่โซฟาตัวยาว มือทั้งสองข้างเอาออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเท้าไว้กับพนักโซฟา พูดว่า“อย่าใช้คำว่าเลี้ยงดูเลยครับเสี่ย เรียกว่าค่าจ้างหรือค่าตอบแทนจะดีกว่ามั้ง เพราะสิบปีมานี้ผมทำประโยชน์ให้เสี่ยไปตั้งเท่าไร เสี่ยได้เงินได้ทุกสิ่งทุกอย่างจากการวางแผนของผมไปไม่รู้กี่สิบล้าน เศษเงินที่เสี่ยเจียดให้ผมมานั่นน่ะ

แต่สิ่งที่ทำให้สื่อทุกสำนักแตกตื่น วงการสีกากีและข้าราชการบางหน่วยงานต้องสั่นสะเทือนก็คือรายชื่อของคนที่รับส่วยจากเสี่ยกวงทั้งหมดร่วมร้อยกว่าคน!โดยข้อมูลต่าง ๆ เหล่านี้ ทนายปราบต์ชี้แจงเอาไว้ทั้งหมดว่าแต่ละคนรับเงินส่วยทางไหนบ้าง บางรายให้ญาติพี่น้องเป็นผู้รับเงินให้เพื่อป้องกันการถูกตรวจสอบทรัพย์สินหลักฐานต่าง ๆ เหล่านี้นอกจากทาง ป.ป.ส.ที่ได้ไปแล้ว บรรดาสื่อรายใหญ่ของประเทศก็ได้รับข้อมูลเหล่านี้ด้วยเช่นกัน เพราะทนายปราบต์จัดเก็บข้อมูลเป็นไฟล์อิเล็กทรอนิกส์ใส่แฟลชไดรฟ์แล้วทำสำเนาส่งแฟลชไดรฟ์เหล่านั้นให้ทางไปรษณีย์ โดยทุกที่ได้รับซองเอกสารพร้อมกันในวันถัดมาหลังจากที่เขาเสียชีวิตแล้ว นักข่าวจึงพากันเล่นข่าวนี้กันทุกช่องเพราะถือเป็นข่าวใหญ่ระดับประเทศภัทรมัยเองก็ได้รับเช่นกัน ทว่าข้อมูลที่เธอได้รับจากทนายปราบต์นั้นเป็นอีเมลฉบับหนึ่งหญิงสาวอ่านจบแล้วได้แต่นั่งหลับตานิ่งอยู่อย่างนั้น เพราะไม่รู้ว่าจะบรรยายความรู้สึกในตอนนี้อย่างไรดี ผิดหวัง เสียใจ สงสาร หรือควรดีใจที่เขาตายไปเสียได้ แต่ไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไร บนโลกนี้ก็ไม่มีทนายความหนุ่มที่ชื่อปราบต์อีกต่อไป

ภัทรมัยเดินเข้ามาในร้านกาแฟแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านเด็กเส้นเท่าไรนัก ตามคำชักชวนของคนที่ส่งข้อความมาเมื่อวาน หญิงสาวเดินไปสั่งกาแฟเมนูโปรด หลังจากจ่ายเงินแล้วจึงเดินไปรอรับเมนูของตนซึ่งอยู่อีกด้านของเคาน์เตอร์แคชเชียร์พลางนึกถึงข้อความที่ได้รับFern B : สวัสดีค่ะแก้มFern B : พี่เฟิร์น เพื่อนของเวฟเองนะคะFern B : ไม่ทราบว่าน้องพอจะมีเวลามาเจอพี่หน่อยได้ไหมคะFern B : พี่มีเรื่องอยากคุยเพื่อปรับความเข้าใจFern B : แต่ขอร้องว่าอย่าบอกเวฟนะคะว่ามาเจอพี่แน่นอนว่าภัทรมัยตอบรับทันที เพราะอยากรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการคุยอะไรกับตนกันแน่ หญิงสาวทำตามที่ผู้หญิงคนนั้นขอไว้ คือไม่บอกให้ชยาวุธรู้ว่าเธอมาเจอกับแฟนเก่าของเขาหลังจากได้รับกาแฟของตนแล้ว ภัทรมัยจึงมองหาคนที่ตนนัดเอาไว้ เมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งอยู่ที่โต๊ะด้านนอกของร้านซึ่งเป็นสวนหย่อมเล็ก ๆ และบริเวณนั้นค่อนข้างเป็นส่วนตัวจึงเดินไปหาภัทรมัยเห็นอีกฝ่ายกำลังนั่งเหม่อ และเหมือนไม่รู้ตัวว่าตนกำลังเดินเข้าไปใกล้ จึงเป็นฝ่ายเอ่ยทักขึ้น“พี่เฟิร์นคะ แก้มค่ะ

ตอนที่เขาราดน้ำมันและจุดไฟเผาผมก็แอบดูอยู่ห่าง ๆ ยังยิ้มอยู่เลยว่าพรุ่งนี้จะต้องเป็นข่าวดังแน่นอน เพราะร้านเด็กเส้นคนรู้จักเยอะอยู่แล้ว และคนก็จะจำคดีที่เคยเกิดในร้านได้ ตำรวจเองก็จะได้กล้าลงมือกับเสี่ยกวงมากขึ้น เพราะในโรงพักนั้นจะมีตำรวจสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งเป็นคนของเสี่ย อีกฝ่ายเป็นพวกที่อยากจับเสี่ยเข้าคุกแต่ผมสาบานว่าไม่รู้จริง ๆ ว่าคืนนั้นแฟนของแก้มนอนค้างที่ร้าน ถ้ารู้ก่อน ผมก็คงไม่ยุให้แบงก์ไปเผาแก้มคงสงสัยว่าในเมื่อผมอยากเล่นงานเสี่ยกวง แล้วทำไมถึงยอมทำงานให้เขามาเป็นสิบปี สาเหตุก็เพราะเขาเป็นพ่อแท้ ๆ ของผมเองตกใจใช่ไหม แต่สำหรับผมแล้ว นี่เป็นเรื่องที่โคตรเลวร้ายที่สุดในชีวิตของผมเลย ผมเกลียดเขามาก แต่ก็ต้องทำงานให้เขาไว้ใจ ผมต้องวางแผนทุกอย่างให้รอบคอบและรัดกุม หรือทำยังไงก็ได้ที่ทำให้เสี่ยกวงพ้นจากความผิดที่จะสาวมาถึงตัวเขา โดยเฉพาะเรื่องยาเสพติดที่ต้องระวังมากเป็นพิเศษ ส่วนเรื่องหนี้นอกระบบนั้นเป็นแค่งานอดิเรกของเสี่ยที่ผมคิดขึ้นมาเพื่อเบี่ยงเบนรายได้หลักของเขา เอกสารการกู้ยืมผมก็เป็นคนร่าง จนมีหลายคนต้อ