Semua Bab แฟนเก่าที่(ไม่)รัก: Bab 71 - Bab 80

“เพราะเขาฉลาดไงล่ะ มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่ชอบผู้หญิงอย่างเธอ อ้อ...พรุ่งนี้ไปทำงานอย่าลืมถามพวกเออีรุ่นพี่ด้วยนะว่าวันนี้เขาเห็นคลิปเด็ดอะไรบ้าง ต้องถามให้ได้นะจ๊ะ ไม่อย่างนั้นตกข่าวขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะเธอ”พูดจบภัทรมัยก็เดินไปหาชยาวุธ ชายหนุ่มจึงกดปุ่มเรียกลิฟต์เป็นครั้งที่สามโดยไม่หันไปมองเชอร์รีอีกเลย เพราะตอนนี้สายตาของเขามองแต่หญิงสาวข้างกายเท่านั้น จนเมื่อเข้าไปอยู่ในลิฟต์ด้วยกัน ชายหนุ่มจึงเอ่ยปากถามว่า“คลิปเด็ดอะไรหรือ”ภัทรมัยหันไปยิ้ม เอียงตัวเข้าไปใกล้เขาแล้วพูดเสียงเบา“ถึงห้องแล้วจะเอาให้ดูนะ”“ได้ข่าวว่าเขาไปหาแก้มที่ร้านหรือ” ชายหนุ่มถาม“ใช่ โธ่ดูซิ! มัวแต่ด่านางจนลืมทวงค่าขนมจีนเลย นางสั่งแล้วไม่ยอมจ่ายตังค์ ไม่รู้กินแล้วชักดาบแบบนี้บ่อยรึเปล่า นิสัยเสีย” หญิงสาวทำหน้าง้ำ ชยาวุธเห็นแล้วอดขำไม่ได้“แล้วเป็นไงบ้างล่ะ” ชายหนุ่มถาม เป็นเวลาเดียวกับที่ลิฟต์เปิดออกพอดี เขาจึงโอบบ่าเธอเดินออกจากลิฟต์ด้วยกัน“แล้วพี่คิดว่าจะเป็นไงล่ะ ให้เดา&

เชอร์รีนั่งเงียบไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว แต่สีหน้าดูไม่ดีนัก ซึ่งเหมียวกับเจนก็เดาไม่ถูกว่าอีกฝ่ายรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป หรือไม่พอใจที่ถูกต่อว่ากันแน่“เชอร์รีรู้ค่ะว่าพวกพี่ไม่ชอบเชอร์รี ถ้างั้นเชอร์รียอมลาออกก็ได้ค่ะ พอใจรึยังคะ”เหมียวกับเจนหันมองหน้ากันพลางเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะโยนเรื่องมาให้พวกตนในเชิงว่ากดดันให้เจ้าตัวลาออก เวลานั้นอ้อนเดินเข้าออฟฟิศมาพอดี เห็นเพื่อนสองคนทำหน้าแปลก ๆ ตอนมองเชอร์รีจึงเดินเข้าไปสมทบพลางถามว่า“มีอะไรกันหรือ”“น้องเขามาขอดูคลิปของยายแก้ม ฉันเลยเอาให้ดู” เจนเป็นฝ่ายตอบ และเล่าให้อ้อนฟังว่าเมื่อครู่คุยอะไรกันไปบ้าง ซึ่งพออ้อนรู้ว่าเชอร์รีจะลาออกเพราะพวกตนไม่ชอบหน้าอีกฝ่ายก็หัวเราะขึ้นทันที“อุ๊ยตาย ก็ยังดีนะที่รู้ตัว”เหมียวโบกมือไปมาแล้วพูดว่า “อย่าไปยุ่งกับนางเลย คุยกันคนละภาษาเสียเวลาเปล่า ๆ เดี๋ยวนางจะเอาไปพูดว่าพวกเรารุมรังแกนาง”เจนกับอ้อนเห็นด้วยจึงไม่สนใจเชอร์รีอีก ส่วนเชอร์รีทำเป็นหูทวนลมไปนานแล้ว ด้

การตรวจค้นใช้เวลาเกือบชั่วโมง หากแต่ภัทรมัยกลับรู้สึกว่ามันช่างยาวนานเป็นวันเป็นคืนอย่างไรอย่างนั้น เธอหันไปมองมารดา เห็นท่านหน้าตาซีดเซียวก็อดสงสารไม่ได้ที่ต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ อีกทั้งยังนับถือความเข้มแข็งของท่านที่ยังครองสติมาได้ ไม่เป็นลมล้มพับไปเสียก่อนใช่แล้ว เธอเป็นลูกแม่ เธอต้องเข้มแข็งให้ได้อย่างแม่สิ!“แหม เล่นรื้อกันซะขนาดนี้ พวกคุณจะช่วยฉันเก็บเข้าที่ให้เหมือนเดิมด้วยไหมคะเนี่ย” เธอแกล้งบ่นลอย ๆ นายตำรวจที่ดูแล้วน่าจะเป็นหัวหน้าทีมตรวจค้นหันมายิ้มให้แล้วเอ่ยว่า“ต้องขอโทษด้วยนะครับ แต่พวกผมก็ทำตามหน้าที่”“ทราบแล้วค่ะว่าทำตามหน้าที่” ภัทรมัยลอบกลอกตาไปทางอื่น ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีหมายค้นมา คิดหรือว่าเธอจะให้เข้ามาเหยียบในร้าน“ในห้องไม่เจออะไรครับ” ตำรวจนายหนึ่งเดินเข้ามารายงานกับผู้เป็นหัวหน้า ซึ่งห้องที่ว่าก็คือห้องพักผ่อนของมารดาที่เอาไว้ใช้นอนกลางวันได้ยินอย่างนั้นหญิงสาวก็แอบโล่งใจ เธอมองกล้องวงจรปิดที่ยังแอบไว้ตรงจุดเดิม ป่านนี้ชยาวุธกับกันตพลคงรู้แล้วว่ามีตำรวจมาค้นที่ร้าน

“ก็เพราะมีคนเอามาแอบไว้ที่ร้านเราเพื่อใส่ร้ายว่าเราเป็นเอเยนต์ค้ายารายใหญ่ไงพี่ คนที่เอามาใส่ไว้ก็ต้องเป็นคนที่เข้านอกออกในร้านของเราได้เป็นอย่างดี และคนที่มีกุญแจหลังร้านน่ะ นอกจากแก้มกับแม่แล้วก็มีแค่น้าแวว พี่พรและพี่นัน” ภัทรมัยบอกข้อสันนิษฐานของตนให้มารดากับพี่ชายฟัง“แกจะบอกว่ายายแววเป็นคนเอายาบ้ามาไว้ที่ร้านเราหรือ” กัลยาถามบุตรสาว ภัทรมัยจึงตอบว่า“แก้มเดาว่าน่าจะเป็นแฟนน้าแววน่ะ ถึงได้มีกุญแจเข้าหลังร้านเราได้สะดวก เพราะเมื่อคืนแก้มมาที่ร้านกับพี่เวฟเพื่อมาเอายาบ้าออกไปจากร้าน พี่เขาบอกว่าไม่มีร่องรอยการงัดแงะอะไรเลย”“เธอมาที่ร้านตามที่มีคนส่งข้อความมาบอกงั้นหรือแก้ม มันเสี่ยงมากเลยนะ ทำไมเธอไม่บอกพี่” กันตพลมีสีหน้าไม่ดีนักเมื่อได้ยินว่าน้องสาวต้องมาเสี่ยงกับเรื่องพวกนี้ด้วยตนเอง“ตอนนั้นแก้มอยู่กับพี่เวฟพอดี พี่เขาก็เลยอาสาเข้าไปเอายาในร้านเอง แล้วก็ให้แก้มนั่งรอในรถจะได้ดูลาดเลาด้วยว่ามีใครเดินผ่านมาตอนที่เขาเอายาไปทิ้งตามที่ข้อความนั้นส่งมารึเปล่า ตอนที่ดูกล้องวงจรปิดเมื่

“อย่ามาตอแหล เขารังเกียจเธอยิ่งกว่าขี้คงจะยอมให้เธอเข้าห้องเขาหรอกนะ ถ้าให้ฉันเดา แฟนฉันคงลืมโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะทำงานอีกแล้วสิ และเธอก็คงไปจิ๊กมาใช่ไหมยายแอ๊บแบ๊ว”เธอมั่นใจว่ารู้จักนิสัยของชยาวุธดีพอ เขาไม่มีทางทำเรื่องที่สวนทางกับความรู้สึกของตัวเองอย่างเช่นการยอมให้เชอร์รีเข้าห้องอย่างเด็ดขาดแต่พ่อคุณก็น่าโดนหยิกให้เนื้อหลุดสักที ไอ้เรื่องลืมโทรศัพท์นี่เป็นอะไรที่แก้ไม่หายจริง ๆ ไม่ลืมโทรศัพท์ก็ลืมกระเป๋าสตางค์ บางทีกุญแจรถวางไว้ตรงไหนของบ้านก็ยังลืม“ถ้าไม่เชื่อก็มาที่คอนโดฯ ของพี่เวฟสิคะ เชอร์รีอยู่ในห้องพี่เวฟจริง ๆ”เจ้าหล่อนยังคงยืนกราน เธอรำคาญความดื้อดึงของอีกฝ่ายจึงพูดไปว่า“ถ้างั้นหล่อนมีปัญญาเรียกเขามาคุยกับฉันไหมล่ะ ถ้าเรียกมาได้ฉันถึงจะยอมเชื่อ...โธ่เอ๊ย ก็ไม่มีปัญญา นี่ถามจริง เรียนจบเอกมโนโทสร้างภาพมารึไงยะ ถึงได้ละเมอเพ้อพกเป็นตุเป็นตะขนาดนี้ คนอะไรทำไมน่ารำคาญจริงเชียว รีบ ๆ เอาโทรศัพท์ไปคืนแฟนฉันเลยนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะให้เขาไปแจ้งความข้อหาลักทรัพย์”ภัทรมัยกดวางสายทันทีเพราะขี้เกียจต่อล