All Chapters of แฟนเก่าที่(ไม่)รัก: Chapter 51 - Chapter 60

“ตักบาตรอย่าถามพระนะคะ จะซื้อก็ซื้อมาเลยค่ะ แก้มเคยปฏิเสธด้วยหรือ เอาเรดเวลเวตมาสองชิ้นเลยนะ”ภัทรมัยยิ้มแป้นที่จะได้กินของโปรด เพราะร้านเบเกอรีร้านนั้นอยู่แถวที่ทำงานเก่า ซึ่งเธอคงไม่ได้ไปแถวนั้นอีก คราวหน้าหากอยากกินก็ต้องอาศัยชยาวุธซื้อมาให้แล้วทั้งสองคุยกันอีกสักพักจึงวางสาย ภัทรมัยเดินเข้าบ้านเห็นมารดานั่งดูข่าวทางโทรทัศน์อยู่จึงเข้าไปนั่งดูเป็นเพื่อน ส่วนหลานตัวน้อยก็นั่งเล่นตุ๊กตาสัตว์ต่าง ๆ อยู่บนพื้น“นั่งกับกัสจังไปก่อนนะ แม่ไปอาบน้ำก่อน จะได้เปลี่ยนผ้าปิดแผลด้วย เฮ้อ หายยากหายเย็นจริง ๆ”“ค่ะแม่” ได้ยินมารดาบ่นเธอก็อดสงสารท่านไม่ได้ โดนสากหินตีเข้าที่ศีรษะเหนือท้ายทอยขนาดนั้นเลือดจึงออกเยอะ อีกทั้งท่านก็อายุมากแล้ว เจ็บป่วยแต่ละทีจึงหายช้ากว่าคนหนุ่มสาว ทว่ายังนับว่าโชคดีที่ไม่ถูกตีเข้าจุดสำคัญของศีรษะ มิเช่นนั้นอาจเกิดเลือดคั่งในสมอง หรือได้รับความกระทบกระเทือนจนเป็นอัมพาตได้พลันนั้นภัทรมัยนึกถึงข้อสันนิษฐานของตำรวจที่ว่าคนร้ายน่าจะเป็นผู้หญิง ส่วนสูงไม่มากนัก แรงฟาดจึงไม่หนักหน่วงจนก่อให้เกิดอันตรา

“อืม ได้ยินแล้วละ พอมาคิด ๆ ดูพี่ก็คิดว่ามันน่าจะพูดจริง เพราะถ้ามันอาศัยร้านเราเป็นที่ซ่อนยาแบ่งยา มันคงไม่อยากให้มีเรื่องมีราวจนมีตำรวจเข้ามาเกี่ยวหรอก เพราะเรื่องแบบนี้มันต้องทำให้เงียบเชียบที่สุดไม่ให้ใครรู้ ไม่อย่างนั้นมันจะเอาไปซ่อนที่ไหน”“ถ้าอย่างนั้นมันจะเป็นใครไปได้” ภัทรมัยขมวดคิ้วมุ่นอย่างครุ่นคิด ตามองตามท้ายรถกระบะที่เคลื่อนตัวห่างออกไปเรื่อย ๆ“เมื่อกี้พี่คุยกับผู้กอง เขาบอกว่ากำลังสงสัยคนหนึ่งอยู่แต่เขาไม่บอกว่าใครเพราะกลัวเสียรูปคดี เขาขอเก็บหลักฐานเพิ่มอีกนิด คิดว่าอีกไม่นานก็คงรู้กันแล้ว” ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นเชิงชวนให้น้องสาวเดินไปหลังร้านเพื่อตรวจดูความเรียบร้อย เพราะเขายังเห็นว่าไฟยังเปิดจ้าอยู่ทั้งชั้นบนและชั้นล่าง“พี่หมายความว่ายังเป็นคนในร้านของเราใช่ไหมที่ขโมยเงินและทำร้ายแม่”“น่าจะเป็นอย่างนั้น ตอนนี้เราก็ต้องระวังและทำไม่รู้ไม่ชี้ไปก่อนนั่นแหละ คนร้ายจะได้ไม่ไหวตัว แต่พี่คิดว่ามันคงไม่กล้าไปสักระยะเพราะแก้มมาคุมร้านเอง” ชายหนุ่มเอ่ยไปตามที่คิด“แก้มก็คิดว

“ต้องขอบคุณทุกคนด้วยนะคะ อัญชันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ โชคดีที่เขาไม่ได้สร้อยไป”อัญชันยิ้มแห้ง ๆ ขณะผงกศีรษะขอบคุณกลุ่มคนที่วิ่งเข้ามา ส่วนภัทรมัยนั้นขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัยแต่ยังไม่พูดออกไป เพราะตั้งใจจะรอให้ทุกคนเดินออกไปก่อนครั้นพอคนกลุ่มนั้นเดินจากไปแล้ว ภัทรมัยจึงพูดขึ้นทันที“แกรู้จักไอ้เวรนั่นใช่ไหมนังอันเฟรนด์”อัญชันหน้าง้ำเหมือนไม่อยากตอบ แต่สุดท้ายก็พยักหน้าอย่างเสียไม่ได้“แฟนเก่าฉันเอง”ภัทรมัยเบิกตากว้าง “ต๊ายตาย หล่อนไปเก็บมาจากไหนยะผู้ชายพรรค์นี้ แถวบ้านเรียกแมงดาหล่อนไม่รู้รึไง เห็นเรื่องอื่นก็ดูฉลาดดีนี่ แต่ทำไมเรื่องผู้ชายถึงได้โง่นักเล่า”อัญชันเท้าเอวขึ้นทันที “ฉันจะไปตรัสรู้ได้ยังไงว่ามันจะเลวขนาดนี้ คบกันแรก ๆ แม่งอย่างกับเทพบุตร หล่อนเองก็ระวังไว้เถอะย่ะนังแก้มก้น ทำปากดีปากเก่งไปเถอะ จะบอกอะไรให้นะ ไอ้นี่น่ะมันเจ้าคิดเจ้าแค้นจะตาย ระวังมันจะย้อนมาเล่นงานแกแล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”“อะไรกัน เลิกกันไปแล้วทำไมมันยังตามราวีไม่เลิก งานการไม

“พี่เวฟไม่ได้เล่าให้แกฟังหรือยายแก้ม”เหมียวถามภัทรมัยแต่สายตากลับมองเพื่อนอีกสองคนที่มาด้วยกันอย่างมีเลศนัย ส่วนคนถูกถามได้แต่ส่ายหน้าให้แทนคำตอบ เริ่มรู้สึกแล้วว่าคงไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่นอน“นางชอบพี่เวฟจ้า ตามติดเป็นเห็บเชียวละแกเอ๊ย” อ้อนพูดขึ้น ภัทรมัยเบิกตากว้างทันที“ทั้งที่พวกฉันก็บอกนางแล้วนะว่าพี่เวฟมีแฟนแล้ว แกรู้ไหมว่านางตอบว่ายังไง” เจนกระแอมหนึ่งทีแล้วดัดเสียงให้เล็กลงก่อนพูดต่ออีกว่า“เชอร์รีไม่ได้คิดอะไรกับพี่เวฟจริง ๆ นะคะ เชอร์รีแค่เห็นว่าพี่เขาคุยสนุกดีค่ะ และเขาก็สอนงานเชอร์รีหลายอย่าง ตอนไปคุยกับลูกค้าด้วยกันพี่เขาเลี้ยงข้าวเชอร์รีหลายครั้ง เชอร์รีรู้สึกเกรงใจแล้วก็ปลื้มพี่เขามากแค่นั้นเองค่ะ”เจนพูดจบเหมียวกับอ้อนก็หัวเราะร่วน“นังเจนนนน นี่แกจำมาทุกคำพูดเลยหรือเนี่ย” เหมียวพูดไปหัวเราะไป“เออสิ ก็มันน่าหมั่นไส้ไหมล่ะ ฉันนี่อยากจะแหม...ให้รอบดาวเสาร์ แค่นางอ้าปากก็รู้กันหมดแล้วว่านางปิ๊งผัวนังแก้มและพยายามอ่อยอยู่” เจนยังพูดไ

เชอร์รีหันไปมองชยาวุธอย่างขอความช่วยเหลือ แต่ชายหนุ่มกลับเอาแต่ก้มหน้ายิ้ม ทั้งยังยกแขนขึ้นโอบบ่าหญิงสาวตรงหน้าอีกด้วยภัทรมัยแสร้งทำหน้าตกใจหันไปถามแฟนหนุ่มว่า“น้องเขาเป็นใบ้หรือคะพี่เวฟ อุ๊ยตายแล้วแก้มไม่รู้ แก้มนึกว่าเขาได้ยินที่แก้มพูดนะเนี่ย ทำยังไงดี แก้มใช้ภาษามือไม่เป็น”เชอร์รีมองภัทรมัยด้วยความไม่พอใจ จึงขึ้นเสียงใส่ว่า “ฉันไม่ได้เป็นใบ้!”ภัทรมัยตวาดกลับทันทีเช่นกัน “แล้วตอนฉันถามทำไมไม่ตอบ ปากอมอะไรอยู่...ตกลงมันเป็นใครเนี่ยพี่เวฟ”ประโยคหลังหญิงสาวถามแฟนหนุ่มโดยไม่หันไปมองเขา เพราะสายตาเอาแต่จับจ้องผู้หญิงชุดชมพูหวานแหววตรงหน้าแทบไม่กะพริบ“เออีคนใหม่ที่พี่เคยเล่าให้ฟังไง” ชยาวุธตอบเสียงอ่อน ไม่มองน้องใหม่ที่ส่งสายตาเว้าวอนมาให้เลยแม้แต่น้อย“แล้วมายืนทำอะไรหน้าห้องแฟนชาวบ้านเขาค่ำมืดดึกดื่น”ภัทรมัยเดินขึ้นหน้าไปอีกก้าวจนเชอร์รีต้องถอยหลังไป เจ้าตัวมองหญิงสาวท่าทางเอาเรื่องสายตาหวาดหวั่น ภัทรมัยยิ้มมุมปากก่อนโพล่งถามว่า“ได้ข่าวว่าเธอชอบแฟนฉ