Semua Bab แฟนเก่าที่(ไม่)รัก: Bab 61 - Bab 70

ภัทรมัยมองแฟนหนุ่มของตนแล้วได้แต่ลอบถอนหายใจด้วยความปลงตก ถึงแม้เขาจะไม่ใช่คนโง่ที่ตกหลุมพรางตื้น ๆ ของผู้หญิงบางคนได้ง่าย แต่เขาก็ยังเป็นคนที่มักมองผู้อื่นในแง่ดีไว้ก่อนเสมอจริง ๆ เธอเสียอีกที่กลายเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายไปเลยเมื่ออยู่กับเขา เพราะฉะนั้น เธอไม่เชื่อหรอกว่าแม่เออีคนใหม่นั่นจะยอมรามือ! ภัทรมัยเดินออกจากลิฟต์พร้อมชยาวุธ หางตาของเธอเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนแอบอยู่ข้างกระถางต้นไม้ใกล้กับประตูทางออกที่จะไปอาคารจอดรถจึงหันไปมองให้เต็มตาว่าจะใช่คนที่ตนคิดเอาไว้รึเปล่าแล้วก็ใช่จริง ๆหญิงสาวสลับมาเดินอีกข้างของแฟนหนุ่มทันที จากนั้นก็ประสานมือกับเขาแล้วเดินไปด้วยกัน เมื่อถึงจุดที่เชอร์รีแอบอยู่จึงหยุดเดินแล้วมองหน้าอีกฝ่าย ส่วนชยาวุธก็เพิ่งสังเกตเห็นตอนนั้นเองว่าเออีน้องใหม่กำลังยืนอยู่“โอ้โห ด้านไม่แผ่วเลยจริง ๆ เห็นไหมพี่เวฟ แก้มพูดผิดเสียที่ไหนล่ะ นางยืนรอพี่จริงด้วย” เธอหันไปพูดกับเขายิ้ม ๆ ชยาวุธกลอกตาพร้อมกับถอนหายใจแผ่ว ซึ่งเป็นกิริยาที่เขามักทำเวลาเบื่อหน่ายอะไรสักอย่าง“ไปเถอะ” เขากระตุกมือเธอให้ออกเ

“ไม่มี กูกับแฟนไม่ค่อยมีปัญหาอะไรกันหรอก เพียงแต่ตอนนี้แฟนกูเขาลาออกไปแล้วไง ไม่ได้ทำงานที่เดียวกันแล้ว” ชยาวุธยกแก้วขึ้นดื่มพลางมองไปทางเวทีที่กำลังมีดนตรีสดเล่นอยู่“อ๋อ พอไม่ได้ทำงานที่เดียวกันก็เลยคิดถึงว่างั้น ถุย! ไอ้คุณเวฟ มึงนี่จะน่าหมั่นไส้เกินไปแล้ว” สกนธ์พูดโล้งเล้งเสียงดังอย่างทีเล่นทีจริง“มันก็เรื่องปกติรึเปล่าวะไอ้กอล์ฟ คนเขามีคู่ให้คิดถึงโว้ย ไม่ได้โสดเหมือนมึง” ชยาวุธได้ทีเกทับเพื่อนกลับไป“แล้วทำไมถึงเบื่องานวะ ทำมาหลายปีแล้วไม่ใช่หรือ” อารยะถามพลางมองนักร้องที่อยู่บนเวทีบ้าง“ความจริงไม่ได้เบื่องานหรอกว่ะ งานกูโอเคทุกอย่างนั่นแหละ แต่ที่ไม่โอคือเออีคนใหม่ที่เข้ามาแทนแฟนกูน่ะ”“ทำไมวะ” สกนธ์ถาม“น้องมันดันมาชอบกู แล้วเสือกอยู่คอนโดฯ เดียวกับกูอีกนะ ซวยฉิบหาย” ชยาวุธเล่าไปตามตรงอย่างไม่ปิดบัง เพราะกับเพื่อนสนิทกลุ่มนี้เขามักเปิดอกคุยกันเกือบทุกเรื่องอยู่แล้ว“อะไรของมึงวะไอ้เวฟ มีสาวมาชอบมันคือเรื่องดีนะโว้ย มึงจะมานั่งเครียดทำห่

“ผมทำเองแหละ ต่อยไปทีเดียวเพราะมันมาลวนลามแฟนผม ผมจะให้เบอร์ไว้กับคุณก็แล้วกัน เผื่อมันฟื้นขึ้นมาแล้วอยากเอาเรื่องก็ โทร.มาหาผมได้เลย” ชยาวุธเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบใบหน้าเคร่งขรึมไร้รอยยิ้ม“ไม่เป็นไรหรอกครับ ให้เรื่องมันจบแค่ตรงนี้ดีกว่า เพราะจะว่าไปแล้วเพื่อนผมมันผิดเองแหละที่ทำตัวไร้มารยาทกับแก้มก่อน...พี่ขอโทษแทนเอกซ์มันด้วยนะแก้ม” ประโยคหลังศุภกรหันไปพูดกับภัทรมัย“ไม่เป็นไรค่ะพี่ ฉันขอโทษด้วยนะผึ้งที่ทำให้งานกร่อย” ภัทรมัยหันไปพูดกับน้ำผึ้ง แต่เพื่อนสาวกลับโบกมือให้พร้อมกับส่ายหน้าพลางพูดว่า“ไม่ใช่ความผิดแก เป็นความผิดคนนี้ต่างหาก ไปงานไหนล่มงานนั้นเลยจริง ๆ น่าเบื่อชะมัด” น้ำผึ้งพูดเสียงค่อยพลางเบ้หน้าใส่อธิปซึ่งขณะนี้กำลังถูกเพื่อนทั้งสองคนช่วยกันประคองขึ้นยืน“แกจะกลับเลยใช่ไหมแก้ม” น้ำผึ้งถามเพื่อน ภัทรมัยพยักหน้า“อืม กลับไปนั่งก็ไม่สนุกแล้วละ กลับบ้านดีกว่า” ภัทรมัยเอนศีรษะซบไหล่ชยาวุธอย่างเอาใจอารยะมองการกระทำของแฟนสาวของเพื่อนสนิทก็ได้แต่ลอบยิ้ม ช่างเอาอ

ภัทรมัยมาถึงร้านเด็กเส้นตอนเจ็ดนาฬิกาสามสิบนาที หญิงสาวเห็นพร ลูกจ้างช่วงเช้ากำลังคุยกับมารดาด้วยสีหน้าไม่ดีนักจึงไม่อยากเข้าไปทักตอนนี้เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงมีเรื่องสำคัญที่อยากคุยกับมารดาของเธอเป็นการส่วนตัวแต่พรคงมองเห็นภัทรมัยแล้ว จึงหยุดคุยแล้วผละไปทำน้ำยาขนมจีนในครัวด้านหลัง หญิงสาวจึงลองเข้าไปถามมารดาเสียงค่อย“มีอะไรรึเปล่าคะแม่”“พรจะขอเบิกค่าจ้างล่วงหน้าสามพันน่ะ” กัลยาตอบบุตรสาวไปตามตรง“ขอเบิกสามพันหรือ” ภัทรมัยทำท่าครุ่นคิด พรได้ค่าแรงวันละสามร้อยห้าสิบบาท ทำงานแค่ช่วงเช้าประมาณหกนาฬิกาถึงสิบนาฬิกา และเท่าที่เธอรู้มา หลังเสร็จจากร้านเด็กเส้นแล้วพรจะไปเป็นแม่ครัวที่ร้านอาหารตามสั่งหน้าโรงงานอีก ส่วนค่าแรงก็ได้เท่าร้านเด็กเส้นคือวันละสามร้อยห้าสิบบาทเช่นกัน แต่กระนั้นก็ยังไม่พอใช้ในแต่ละเดือน“ทำไมพี่พรเงินขาดมือบ่อยจัง” เธอได้แต่สงสัย เพราะสามีของพรก็มีงานทำ เขาเป็นคนขับรถของผู้บริหารระดับสูงในบริษัทยักษ์ใหญ่ เงินเดือนไม่น้อย บุตรชายทั้งสองคนก็เรียนอยู่ชั้นประถมในโรงเรียนรัฐบาลใกล้บ้าน“จะไม่ขาดมือได้ยังไง แชร์มีกี่วงมันก็ไปลงเล่นกับเขาหมด พอเปิดวงปุ๊บมือแรกต้องให้เท้าแชร์ก

เธอส่งคลิปเข้าไปในกลุ่มแชตไม่ทันไร การสนทนาแบบกลุ่มก็เกิดขึ้นทันทีเพราะแต่ละคนขี้เกียจพิมพ์“ตายแล้วววว ทำไมนางช่างกล้าขนาดนี้คะ ไปหาเรื่องหล่อนถึงที่” เหมียวโล้งเล้งมาตามสายเป็นคนแรก“นั่นสิ เหมือนพาตัวเองไปให้ยายแก้มลากไปตบกลางตลาดเลย ฉันละขำ” เจนพูดขึ้นบ้าง“ป่านนี้ไม่รู้จำทางกลับบ้านได้รึเปล่า ฉันไม่ได้ออกไปดูซะด้วยสิว่านางมายังไง ถ้านั่งแท็กซี่มาเพื่อหาเรื่องฉันนี่ นับว่านางโคตรลงทุนเลยนะ” ภัทรมัยแค่นยิ้ม“วันนี้นางเอารถมาจ้า สงสัยเพราะตื๊อพี่เวฟไม่สำเร็จ พี่เขาไม่ยอมให้นางติดรถมาทำงานและกลับบ้าน นางเลยไม่อยากลำบากลำบนนั่งรถไฟฟ้ามาทำงานเอง” อ้อนพูดจบเหมียวก็พูดขึ้นว่า“เออ วันนี้ฉันก็แกล้งถามนางนะว่ารถก็มีทำไมเพิ่งเอามาขับ นางบอกว่าคุณพ่อเพิ่งให้รถมาใช้”“เห็นในคลิปนางถามว่าเมื่อคืนพี่เวฟไม่ได้กลับห้อง แสดงว่านางไปหาพี่เวฟถึงห้องเลยหรือวะนังแก้ม” อ้อนถาม“คงงั้นแหละ เมื่อคืนพี่เวฟมาค้างกับฉันที่คอนโดฯ ไง” ภัทรมัยตอบไปตามตรง“นางก็หน้า