All Chapters of แฟนเก่าที่(ไม่)รัก: Chapter 41 - Chapter 50

“เกี่ยวอะไรกับอ้อม เราก็พูดไปเรื่อย”กันตพลเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจราวกับเรื่องที่น้องสาวพูดถึงนั้นไร้สาระสิ้นดี“แก้มว่าเกี่ยวนะ ไม่รู้สิ แต่แก้มเห็นว่าน้องอ้อมเขาน่ารักดี ก็นึกว่าพี่กันต์จะคิดเหมือนแก้มเสียอีก” เธอไล่ต้อนพี่ชายต่อ แม้ท่าทีของเขาจะนิ่งเฉยเหมือนไม่แสดงอาการอะไร แต่เธอเป็นน้องสาวเขามายี่สิบกว่าปี มองปุ๊บก็รู้แล้วว่าพี่ชายคนดีแอบปิ๊งเด็กเสียแล้ว“น่ารักอะไรเล่า เรานี่มันตัวชงจริง ๆ เลยนะยายแก้ม แล้วก็อย่าไปพูดให้เขาได้ยินเชียวนะ เดี๋ยวน้องเขาจะคิดมากแล้วไม่กล้ามาคุยกับพี่ หาว่าพี่เป็นพวกแก่ตัณหากลับหรอก”“บ้าหรือ! พี่กันต์ยังไม่แก่สักหน่อย แค่สามสิบย่างสามสิบเอ็ดเอง ผู้ชายวัยนี้มีเสน่ห์จะตายไปไม่รู้หรือ แก้มว่านะ บางทีน้องอ้อมอาจจะชอบผู้ชายอายุมากกว่าก็ได้”“ยายแก้ม พี่แก่กว่าน้องเขาเป็นสิบปี มันเป็นไปไม่ได้หรอก น้องเขายังเรียนไม่จบเลย อนาคตเขายังอีกไกล”กันตพลถอนหายใจแผ่ว แต่ประโยคที่ชายหนุ่มหลุดปากพูดออกมานั้นทำให้คนฟังถึงกับเลิกคิ้วขึ้น และมองพี่ชายตนเองด

“มันคือความเคยชินของมือที่ผัดน่ะ แก้มเคยสังเกต และแอบจำมาตอนไปยืนรอนะ เห็นป้าเขาตักเครื่องปรุงแต่ละอย่างจะเป๊ะมากเลย และช้อนที่ตักก็จะเป็นแบบเดิมทุกครั้ง อย่างน้ำปลาป้าเขาจะหยอดสามครั้ง น้ำมันหอยจะใช้ช้อนกลางที่เป็นช้อนสั้น ๆ ตักเต็มช้อนใส่ไปหนึ่งช้อน ส่วนน้ำตาลทรายจะใช้ช้อนกาแฟตักหนึ่งช้อน และทุกครั้งที่สั่งผัดกะเพรา ป้าอ้อยจะตักสูตรนี้เลยไม่เคยเปลี่ยน” หญิงสาวเอ่ยตอบ“เราก็ช่างสังเกตเสียจริง เหมือนน้ำยาขนมจีนของที่ร้านใช่ไหม กินกี่ครั้งรสชาติก็เหมือนเดิมไม่เปลี่ยน” ชายหนุ่มเอ่ยยิ้ม ๆ“ใช่ น้ำยาแต่ละอย่างก็จะมีสูตรของมันนั่นแหละ อย่างน้ำยาป่าก็จะเซตไว้เลยว่าต้องใช้ปลาช่อนกี่กิโล หรือน้ำเงี้ยวจะใช้หมูสับเท่าไร พริกแกงใช้แค่ไหน อะไรแบบนี้น่ะ และส่วนใหญ่ก็จะใช้เครื่องปรุงยี่ห้อเดิมตลอด จะไม่เปลี่ยนยี่ห้อเพราะกลัวรสชาติเปลี่ยน ร้านอื่นแก้มไม่รู้ว่าเขาทำยังไงหรอกนะ แต่ร้านเด็กเส้นทำแบบนี้แหละ”“โกโก้ที่แก้มชงให้พี่ก็เหมือนกันนะ อร่อยไม่เปลี่ยนเหมือนคนชงเลย คนชงนี่แซ่บอย่าบอกใคร” เขายิ้มกรุ้มกริ่มจนน่าหมั่นไส้ คุยเรื่อง

“แล้วบ้านหลังนี้ล่ะ เฟิร์นต้องทิ้งมันหรือคะ เฟิร์นอยู่ที่นี่กับแม่มาตั้งแต่จำความได้”“ก็ไม่ได้ทิ้งสักหน่อย แค่ปิดเอาไว้ก่อน คิดเสียว่าไปเที่ยวหาประสบการณ์ที่ต่างบ้านต่างเมือง ส่วนเรื่องงานก็ไม่ต้องเป็นห่วง ไปช่วยเดวิดแฟนน้าที่เพ็ตช็อปก่อนก็ได้ ที่ร้านก็เลี้ยงแมวไว้สองตัวกับปอมอีกตัวหนึ่ง”สามีของวิไลเปิดคลินิกรักษาสัตว์ และร้านขายอุปกรณ์ทุกอย่าง รวมถึงอาหารของสัตว์เลี้ยง ในแต่ละวันจะมีสุนัข แมว หรือสัตว์ประเภทอื่นเข้ามาในร้านกับเจ้าของตลอดทั้งวัน วิไลเชื่อว่าหากหลานสาวของตนไปช่วยดูแลร้าน แล้วได้อยู่กับสัตว์เลี้ยงเหล่านั้น อาการซึมเศร้าที่เป็นอยู่น่าจะดีขึ้นเฟิร์นมองผู้เป็นน้าแล้วพยักหน้าช้า ๆ คิดในใจว่าเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน หนีจากความจำเจ หนีจากความกดดันต่าง ๆ แล้วลองใช้ชีวิตในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย เมื่อภัทรมัยออกมาจากห้องน้ำ หญิงสาวก็ต้องหน้าร้อนฉ่าด้วยความอายแทนคนที่นุ่งลมห่มฟ้าไม่ได้ มีอย่างที่ไหน แทนที่จะหาผ้าขนหนูมาพันกาย แต่เขากลับนั่งโป๊อยู่อย่างนั้นชยาวุธนี่เหมือนเป็นอริกับเสื้อผ้า

“ก็ดีค่ะ ถ้าอย่างนั้นสองคนนี้ก็น่าสงสัย แต่ทั้งอ้อมและนุ่นเขาเป็นคนเรียบร้อยมากเลยนะ พูดน้อย มีอะไรก็ยิ้มอย่างเดียว อีกอย่างก็คือ...อ้อมน่ะ เหมือนเขากำลังชอบ ๆ กันอยู่กับพี่กันต์”“รู้หน้าไม่รู้ใจ เราระวังไว้ก่อนดีที่สุด มีความเป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นยาบ้าก็ได้ที่เขาเอาออกมาจากใต้ชั้นวางของน่ะ แก้มลองปรึกษาเรื่องนี้กับกันต์ดูนะว่าจะเอายังไง จะบอกตำรวจเลยไหมหรือจะลองดูไปอีกระยะก่อน”“แล้วพี่เวฟคิดว่ายังไง ควรแจ้งตำรวจไปเลยดีไหม”“พี่คิดว่าแจ้งไปเลยก็ไปดี ตำรวจจะได้จับตาดูเป็นพิเศษไว้ก่อนน่ะ อาจจะยังทำอะไรไม่ได้ เพราะถ้าไปแจ้งจับตอนนี้เราก็ไม่มีหลักฐานอยู่ดี แค่ภาพจากกล้องมันบอกอะไรไม่ได้เลย อีกอย่างของกลางไปอยู่ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้”“ก็ดีค่ะ เอาไว้พี่กันต์กลับจากที่ทำงานก่อนแล้วแก้มจะคุยกับพี่เขาดู” เธอภาวนาให้ไม่ใช่อรณรี เพราะหากเป็นหญิงสาวคนนี้ พี่ชายของเธอต้องเสียใจ และเสียความรู้สึกมากแน่“โอเคครับผม คิดถึงนะแก้ม คืนนี้กลับมานอนคอนโดฯ ไหม พี่จะได้พาเข้าป่าอีกรอบ” ชยาวุธพูดกลั้วหั

กันตพลนั่งดูภาพเหล่านั้นจากโทรศัพท์มือถือของตนเอง ยิ่งดูหัวคิ้วก็ยิ่งขมวดมุ่น เมื่อดูจบสีหน้าของเขาก็ย่ำแย่เต็มที เอ่ยเสียงเครียดว่า“พี่ต้องไปแจ้งตำรวจไว้แล้วละ ไปวันนี้เลย เอาคลิปพวกนี้ให้เขาดูด้วย เขาจะได้วางแผนมาจับกุม ไม่อย่างนั้นพวกเราแย่แน่ เพราะมันเล่นใช้ร้านเราเป็นที่พักของ และที่สำคัญ ทำมานานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้”“แก้มคิดว่าคืนนี้พวกมันต้องมาแบ่งของเอาไปขายแน่เลยพี่ จำที่แก้มเล่าให้ฟังได้ใช่ไหม ที่มันเอาใส่หลอดแล้วลนไฟปิดหัวท้ายน่ะ ใช้หลอดของร้านเราด้วยนะนั่น” จากนั้นภัทรมัยก็เล่าเรื่องที่ตนลอบสังเกตลูกจ้างสาวคนนี้ให้พี่ชายฟังว่า“พี่กันต์ วันนี้แก้มแอบมองนุ่นตลอด แก้มสังเกตว่าเวลามีลูกค้าวัยรุ่นโดยเฉพาะผู้ชาย หรือบางทีก็พวกผู้ชายที่ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจมาซื้อขนมจีนที่ร้านน่ะ จะไม่ยอมซื้อกับคนอื่นเลยนะ จะซื้อแต่กับนุ่นคนเดียว ทั้งที่หน้าร้านก็มีอ้อม เก๋ แล้วก็ฟ้ายืนอยู่ พวกนั้นเขาจะยืนรี ๆ รอ ๆ หน้าร้านจนกว่าจะเห็นนุ่นออกไปยืนขายนั่นแหละ ถึงจะเดินเข้ามาซื้อแบบใส่ถุงกลับบ้าน แล้วแก้มก็สังเกตนะว่า คนพวกนั้นไม่มาตักผักที่ตู้เอง แต่