All Chapters of สตรีเช่นข้าขอเกี้ยวรักท่านอ๋องไร้ใจ: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 10สหายร่วมเรียนเช้าวันใหม่ในวันที่อากาศสดใสของฤดูใบไม้ผลิ ซูเย่หลิงที่ต้องตื่นตั้งแต่เช้ามองการกระทำของเหล่าสาวใช้ที่ช่วยนางแต่งตัวด้วยความเบื่อหน่าย ทุกครานางก็ไม่เคยมีสาวใช้เป็นของตัวเองอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่พระประสงค์ของไทเฮาที่ให้นางไปเป็นสหายร่วมเรียนกับองค์หญิงสี่ นางก็คงไม่ได้มีโอกาสได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากพวกสาวใช้หรอกเวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วยาม ซูเย่หลิงที่ได้แต่งกายงดงามเรียบร้อยจึงได้เดินออกมาจากเรือนไห่ถัง นางไปพบซูเย่าฉีก่อนที่จะต้องเดินทางเข้าวังหลวง"คารวะท่านพ่อเจ้าค่ะ" ซูเย่าฉีมองบุตรสาวที่เขาไม่ค่อยสนใจด้วยความพึงพอใจ ซูเย่หลิงแต่งกายเช่นนี้จึงทำให้ความงามของนางยิ่งผุดผาดเพิ่มขึ้นมาอีก ไม่เสียแรงที่เขาลงทุนลงแรงกับบุตรสาวคนนี้ไปมาก การที่ซูเย่หลิงได้เข้าวังไปเป็นสหายร่วมเรียนขององค์หญิงสี่ผู้เป็นน้องสาวของฮ่องเต้นั้น เป็นเรื่องที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน นี่ถือว่าเป็นโอกาสอันดีที่เขาอาจจะได้สานสัมพันธ์กับเชื้อพระวงศ์ก็เป็นได้"เป็นอย่างไรบ้าง ตื่นเต้นหรือไม่""เจ้าค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าจะได้เข้าไปในวังหลวงจึงอดจะรู้สึกประหม่าไม่ได้""ถ้าเจ้าประหม่าก็ทูลขอให้ไทเฮา

บทที่ 12ข้าจำเจ้าได้ซูเย่หลิงเผลอก้าวถอยหลังด้วยความตกใจที่พบว่าจ้าวเหว่ยได้มายืนอยู่ตรงหน้านาง หญิงสาวรู้สึกหัวใจเต้นระรัวราวกับกลองศึกที่ถูกตีในสนามรบเลย ยิ่งได้สบตาเข้ากับดวงตาสีนิลดุดันคู่นั้นแล้ว นางก็ยิ่งรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเสียอย่างนั้น จ้าวเหว่ยในอดีตกับตอนนี้ ช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงจนนางแทบจะจำเขาไม่ได้"เสด็จพี่ เหตุใดถึงมาที่นี่เพคะ"จ้าวเยว่ชิงเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ ทั้งที่ปกติน้อยครั้งนักที่จะเห็นเสด็จพี่มาหานางถึงตำหนัก หรือว่ามีเรื่องอะไรหรือไม่"พี่ไปเข้าเฝ้าเสด็จแม่มา พระองค์จึงฝากขนมมาให้เจ้าที่ตำหนัก นี่เรียนกันเสร็จแล้วหรือ""เพคะ อาจารย์แซ่ฝูผู้นี้น้องไม่ชอบเลย เขาชอบวางท่าว่าตัวเองมีปัญญามาก รอบรู้เรื่องการแต่งกลอน และคอยพูดจาบ่อนทำลายความรู้ของผู้อื่น เมื่อครู่นี้พี่สาวเย่หลิงก็โดนต่อว่าไปด้วยเพคะ"ดวงตาคู่คมพลันเหล่ไปมองสตรีที่หลบอยู่ด้านหลังน้องสาวของเขา ซูเย่หลิงเองก็เพิ่งจะได้สติ นางรีบก้าวออกมาด้านหน้าแล้วทำความเคารพจ้าวเหว่ยทันที"คารวะชินอ๋องเพคะ หม่อมฉันเสียมารยาทอีกแล้ว"ซูเย่หลิงเอาแต่ประหม่าจึงไม่ได้ฟังเลยว่าจ้าวเยว่ชิงได้เอ่ยเรียกนางเช่นไร

บทที่ 14ตอบแทนซูเย่หลิงที่ยืนอยู่ตรงนี้รู้สึกว่าบทลงโทษออกจะรุนแรงเกินไปนัก แต่นางก็พอเข้าใจได้ว่าที่นี่คือวังหลวง หาใช่สถานที่ที่จะมาทำเรื่องเช่นนี้ได้ทว่าเมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดเผือดของทั้งสอง กอปรกับความผิดของพวกนางไม่ใช่เรื่องนักหนาอะไรนัก นางจึงอยากจะช่วยออกหน้าให้กับทั้งสองเสียหน่อย และยังถือว่าได้วัดใจคนเสียด้วยหากเป็นคนที่รู้จักผิดชอบชั่วดีก็จะสำนึกในบุญคุณ แต่ถ้าไม่นี่ก็จะถือว่านางให้โอกาสแล้ว หากยังกล้ามีครั้งต่อไปอีกอย่าได้มาว่านางใจร้ายก็แล้วกัน คิดได้ดังนี้ซูเย่หลิงจึงได้ก้าวออกมาด้านหน้า นางสบสายตาคมดุที่เลิกคิ้วขึ้นเป็นคำถามกับการกระทำของนาง"ทูลชินอ๋อง หม่อมฉันขอบังอาจกราบทูลให้ชินอ๋องโปรดปล่อยพวกนางทั้งสองไปได้หรือไม่เพคะ ความผิดของพวกนางทั้งสองถือว่าเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม ดังนั้นแล้วควรจะนำเรื่องนี้บอกกล่าวให้บิดาของพวกนางช่วยอบรมสั่งสอนมิดีกว่าหรือเพคะ การลงโทษโบยนี้ออกจะหนักหนาเกินไปสำหรับสตรีในห้องหอดั่งเช่นพวกนางนะเพคะ"จ้าวเยว่ชิงที่คราแรกเห็นด้วยกับจ้าวเหว่ย พลันได้ฟังความคิดของซูเย่หลิง นางจึงได้เปลี่ยนท่าทีเป็นเห็นด้วยกับความคิดนี้ทันที"เสด็จพี่เคยแต่ลง

บทที่ 16ทวงคืนของที่เป็นของนางซูเย่าฉีที่ระงับความโกรธของตนเองได้แล้ว พลันผินหน้าหันมาถามซูเย่หลิงด้วยความสงสัย"หลิงเอ๋อร์ มีเรื่องใดที่เจ้าต้องการร้องขอเช่นนั้นหรือ หากไม่ยากเกินไปข้าย่อมทำให้เจ้าได้อยู่แล้ว""ท่านพ่อ... ปีนี้ข้าเองก็อายุไม่น้อยแล้วนะเจ้าคะ ถ้าพูดเรื่องการออกเรือนก็สมควรแล้ว คู่หมั้นของข้าก็เป็นถึงบุตรชายจากตระกูลหยาง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ข้าก็ควรเข้ามาจัดการในส่วนของงานที่ข้าควรเรียนรู้ โดยเฉพาะร้านค้าของท่านแม่ที่มีเกือบสิบร้าน และสินเดิมทั้งหมดของท่านแม่ เวลานี้สมควรที่ข้าจะเข้ามาจัดการด้วยตนเองแล้วเจ้าค่ะ" "หลิงเอ๋อร์ เรื่องนี้มันเร็วเกินไป เจ้ายังไม่รู้เรื่องพวกนี้จะเข้ามาจัดการได้อย่างไรเล่า" เจียงหรูลี่พลันร้อนรนขึ้นมาทันที"แม่รองมีงานให้จัดการมากมายนักนะเจ้าคะ ไหนจะเรื่องในบ้าน กิจการร้านค้าของตระกูลซู และยังมีกิจการร้านค้าของท่านแม่ข้าอีก เพราะเช่นนี้แม่รองถึงได้จัดการเรื่องเงินเดือนของข้าจนเกิดความผิดพลาด ข้าเองก็ช่างเป็นลูกที่อกตัญญูนัก ข้าไม่แม้แต่จะเข้ามาช่วยแบ่งเบาภาระงานในมือของแม่รองเลย แล้วยังจะให้ร้านค้าในสินเดิมของท่านแม่ข้าตกอยู่ในความดูแลของแม่

บทที่ 18รับบทเป็นผู้เฒ่าจันทรารั่วอิงฮวาส่ายหน้าไปมาอย่างไม่ใคร่จะเห็นด้วยนัก นางเป็นสตรีที่ถูกเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดีในห้องหอ การกระทำเช่นนี้เป็นเรื่องที่ไม่สมควร หากไม่ชมชอบสิ่งใดก็ควรเอ่ยปากบอกกับผู้อาวุโสไปตามจริง ทุกคนจะต้องคล้อยตามอย่างง่ายดายแน่ มิควรจะมาใช้เล่ห์เหลี่ยมเช่นนี้เลย"คุณหนูใหญ่ซู ข้าคิดว่าเจ้าควรเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับท่านราชครู หากเจ้าไม่อยากแต่งงานกับคุณชายหยางก็ควรพูดออกไปให้ชัดเจนนะ""คุณหนูรั่วช่างไร้เดียงสาราวกับเด็กน้อยนัก มารดาของเจ้าเป็นฮูหยินใหญ่ที่มีอำนาจล้นมือ แม้บิดาจะมีเหล่าภรรยารองหรืออนุมากมายเต็มเรือนหลัง แต่ทุกคนต่างเกรงกลัวอำนาจของฮูหยินใหญ่ แต่กลับคุณหนูใหญ่ซูนั้นนางมีสิ่งใดให้คนพวกนั้นเกรงกลัวหรือ ทั้งบิดาที่เอาแต่สนใจแต่เรื่องงานกับมารดาเลี้ยงที่ร้ายกาจดั่งงูพิษ ไหนจะน้องสาวต่างมารดาที่จ้องจะแย่งชิงคู่หมั้นของพี่สาวอีกเล่า การกระทำเช่นนี้ของคุณหนูใหญ่ซู เปิ่นกงจู่เห็นด้วยอย่างยิ่ง"จ้าวเยว่ชิงที่อายุน้อยกว่าทั้งสองหนึ่งปี แต่กลับอยู่ในวังวนของการแก่งแย่งความโปรดปรานจากฮ่องเต้ ผู้เป็นบุรุษเพียงคนเดียวในวังหลวงแห่งนี้จนชินชาตั้งแต่วัยเยาว์แล้ว