All Chapters of สตรีเช่นข้าขอเกี้ยวรักท่านอ๋องไร้ใจ: Chapter 41 - Chapter 50

บทที่ 40ออกเดินทางสู่แดนเหนือเรื่องราวในครั้งนี้จึงจบลงอย่างง่ายดาย โดยไม่มีผู้ใดกล้าหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาอีก ซูเย่าฉีรู้สึกเหมือนคนมีชะงักติดหลัง การที่ชินอ๋องทรงยื่นมือเข้ามาเรื่องนี้ หมายจะเตือนว่าเขานั้นอบรมบุตรสาวได้ไม่ดีพอ และสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนเป็นเพราะแผนการของเจียงหรูลี่ ฉะนั้นเขาควรจะปิดปากให้สนิท แล้วทำทีเป็นเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด ส่วนบ่าวชายผู้นั้นก็ถูกโบยจนตายคาหวายไปแล้วทางด้านตระกูลหยางอยากจะยกเลิกงานแต่งงานนี้ไปเสีย แต่จนใจที่มิอาจทำเช่นนั้นได้ ด้วยหยางต้าเจิงได้พรากความบริสุทธิ์ของซูจือเหมยไปแล้ว เรื่องอับอายในคืนนั้นได้สร้างความขุ่นเคืองใจให้กับคนตระกูลหยางมิรู้ลืม และหลังจากที่ซูจือเหมยแต่งเข้ามาในจวนตระกูลหยาง นางก็ได้รับการปฏิบัติอย่างขอไปทีแม่สามีชังน้ำหน้าเพราะเรื่องอื้อฉาวที่นางร่วมหลับนอนกับบุรุษถึงสองคน พ่อสามีก็โกรธเคืองที่มิอาจจะให้บุตรชายปีนป่ายให้สูงกว่านี้ได้ ซ้ำร้ายหยางต้าเจิงผู้เป็นสามีก็ยังเมินเฉยต่อนาง แม้แต่หน้าเขาก็ยังไม่อยากจะมองด้วยรู้สึกเสียหน้าที่ตัวเองหลับนอนกับซูจือเหมย โดยที่มีบ่าวชายชั้นต่ำมาร่วมด้วยเรื่องนี้ทำให้หยางต้าเจิงถู

บทที่ 42สู่เมืองจินจิงซูซานเย่ถูกทิ้งไว้กลางทางโดยไม่มีผู้ใดคิดจะสนใจเขาอีก ไม่ว่าเขาจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรล้วนไม่เกี่ยวข้องกับนาง หลังจากจัดรูปขบวนเตรียมตัวพร้อมแล้ว ขบวนรถม้าของซูเย่หลิงจึงได้มุ่งหน้าสู่เมืองจินจิง โดยครั้งนี้ได้เร่งรถม้าให้เร็วขึ้นอีกเพื่อหวังจะให้ถึงเมืองจินจิงโดยเร็วที่สุดวันเวลาผ่านไปราวหนึ่งเดือน ขบวนรถม้าก็ได้เคลื่อนเข้าสู่เมืองจินจิง โดยที่ผ่านมาไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น มีเพียงแค่อาการที่ชอบนอนหลับของซูเย่หลิงเท่านั้น คงเป็นเพราะการเดินทางที่แสนยาวไกลนี้ทำให้นางอ่อนเพลียกว่าปกติ นางจึงเอาแต่หลับนอนอยู่ในรถม้าไม่ได้ย่างกรายออกมาเลย"เห็นประตูเมืองแล้วขอรับคุณหนู""อืม..." นางขานรับเสียงเรียบ "หยุดรถม้าก่อน""ขอรับ" ซูเย่หลิงเปิดผ้าม่านในรถม้าออกแล้วยื่นใบหน้าออกมาจากหน้าต่าง"ข้ามาถึงเมืองจินจิงแล้ว ฝากเจ้าไปเรียนชินอ๋องด้วย ต่อไปนี้มิต้องส่งคนมาคอยสอดส่องข้าอีก เราสองหาได้ข้องเกี่ยวกันไม่""..."ฮุ่ยชิวที่ได้รับไหว้วานจากชินอ๋องให้มาอารักขาซูเย่หลิงอย่างลับ ๆ พลันสะดุ้งโหยง "อย่าได้ลืมเอาคำพูดของข้ากลับไปบอกชินอ๋องด้วยเล่าฮุ่ยชิว""...!?"นะ นางรู้ได

บทที่ 44ปกป้องแว่นแคว้นด้วยชีวิตโทษกบฏของตระกูลจูหนักหนานักเพราะร่วมมือกับต่างแคว้น บ่อนทำลายแคว้นของตัวเอง จ้าวเฉิงหลงจึงมีบัญชาการให้ประหารทุกคนในตระกูลจูเจ็ดชั่วโคตร!จูถิงถิงถูกขังอยู่ในคุกหลวงเพื่อรอวันประหาร นางเอาแต่นั่งร้องไห้เสียใจปานจะขาดใจตายในวาสนาของตน จากคุณหนูผู้สูงศักดิ์ วันหนึ่งต้องตกอับกลายเป็นนักโทษประหาร ทำราวกับนางเป็นแมลงไร้ค่าตัวหนึ่ง งานแต่งงานที่วาดฝันไว้ ตำแหน่งพระชายาเอกของชินอ๋อง พระสวามีที่ทั้งเก่งกาจและรูปงาม ทุกอย่างได้เลือนหายไปในพริบตา ราวกับทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงฝันตื่นหนึ่งเท่านั้นเอง และนางได้รู้อีกหนึ่งอย่างว่าที่จบจบของตนมาถึงเร็ว ก็เพราะนางได้ร่วมมือกับซูเซานเย่ลอบสังหารซูเย่หลิง ชินอ๋องจึงทรงลงดาบกับครอบครัวของนางอย่างรวดเร็วเช่นนี้!!หลังจากการประหารคนตระกูลจู จ้าวเหว่ยก็ได้จัดทัพเตรียมพร้อมรับศึกหนักกับแคว้นเหลียง โดยจะรบพุ่งที่ชายทุ่งทางฝั่งตะวันออกซึ่งเป็นชายแดนระหว่างแคว้นจ้าวกับแคว้นเหลียง เขาไม่รู้ว่าการรบครั้งนี้จะกินเวลานานเท่าใด อาจจะหนึ่งเดือน สามเดือน หนึ่งปี หรือเกือบสิบปี แต่ไม่ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าใด เขาจะต้องพิชิตแคว้นเหล

บทส่งท้ายซูเย่หลิงหยิบจดหมายของจ้าวเหว่ยขึ้นมาอ่านด้วยหัวใจที่เต้นรัวแรง นับจากที่แยกจากเขานี่ก็ผ่านมาเกือบสองเดือนแล้ว มิรู้ว่าเขาจะเป็นอย่างไรบ้าง เรื่องการสู้รบกับแคว้นเหลียง รวมถึงเรื่องที่จวนตระกูลจูเป็นกบฏนางก็ได้ทราบแล้ว มือเล็กคลี่จดหมายที่ถูกปิดผนึกออกมาอ่าน'ถึงซูเย่หลิง... สตรีที่เข้ามาก่อกวนหัวใจของข้า เจ้าคงทราบแล้วว่าตระกูลจูคือกบฏ และความจำเป็นที่ข้าเคยบอกกับเจ้าไปก็เพราะเรื่องนี้ ข้าจำต้องเข้าไปพัวพันกับจูถิงถิง เมื่อทุกอย่างคลี่คลายลงแล้วข้าก็ไม่มีความจำเป็นต้องแต่งงานกับนางอีกต่อไปตัวข้าไม่เคยรักผู้ใดและไม่เคยคิดจะมีคนรักมาก่อน ดั่งคำคนที่เขาพูดกันว่าข้าคือคนที่ไร้หัวใจ ทว่า... เจ้ากลับเข้ามาสั่นคลอนหัวใจของข้าอย่างรุนแรง ข้าบอกไม่ถูกว่าความรู้สึกของข้าที่มีให้กับเจ้านั้นจะใช่ความรักหรือไม่ เพราะข้าไม่เคยมีคนรักมาก่อนและไม่เคยคิดจะมีด้วยอนึ่งเพราะชีวิตของข้ามันแขวนอยู่บนเส้นด้ายตลอดเวลา การมีคนรักหรือความรักมันช่างห่างไกลจากตัวข้านัก แต่ตั้งแต่ที่เจ้าได้ก้าวเข้ามา สายตาของข้าก็ไม่เคยมองผู้ใดเลย มันเอาแต่วนเวียนไปที่เจ้าเสมอ เรื่องที่ผ่านมาที่ข้าเคยพูดไม่ดีกับเจ้า

ตอนพิเศษ 2รังแกบิดาการแต่งงานของจ้าวเหว่ยกับซูเย่หลิงจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ที่เมืองจินจิง สินสอดที่ส่งมอบให้กับซูเย่หลิงนั้นมีมากมายกว่าที่ให้ซูเย่าฉีมาก ละลานตาจนผู้คนตื่นตกใจกับความร่ำรวยของชินอ๋องถึงแม้ว่างานแต่งงานจะที่แดนเหนือจะอยู่ไกลจากเมืองหลวง แต่ก็มีคนมาร่วมงานมงคลนี้กันอย่างเนืองแน่น เหล่าขุนนางในราชสำนักหากไม่ติดภารกิจสำคัญก็จะไปเยือนยังเมืองจินจิง หรือไม่ก็ส่งของขวัญที่ล้ำค่ามอบให้คู่บ่าวสาวแทน เวลานี้อายุครรภ์ของซูเย่หลิงก็ใกล้จะถึงกำหนดคลอดแล้ว นางจึงขอจัดพิธีแบบเรียบง่ายด้วยกลัวว่าจะเหนื่อยเกินไป ชินอ๋องก็ตามใจยิ่งนักจึงมีแค่พิธียกน้ำชาที่จวนตระกูลหลี่ ทั้งสองได้ตัดสินใจที่จะอยู่ที่จวนตระกูลหลี่ด้วยกัน ผู้อาวุโสก็ยิ่งดีใจนักที่จะได้อยู่ใกล้ ๆ หลานสาวและเหลนของตนการยกน้ำชานั้นญาติฝ่ายเจ้าสาวคือหลี่หยางไห่กับเฉินเหว่ยอิ๋ง ส่วนญาติฝ่ายเจ้าบ่าวเป็นฮ่องเต้กับไทเฮา ทั้งสองต่างมาร่วมยินดีในงานมงคลครั้งนี้ด้วย โดยฮ่องเต้ได้ถือโอกาสนี้มาเยี่ยมราษฎร์ที่เมืองจินจิง"หนึ่ง คำนับฟ้าดิน""สอง คำนับพ่อแม่""สาม คำนับกันและกัน"หลังจากยกน้ำชาเสร็จ ซูเย่หลิงก็ได้ถูกพาตัวไปยังห้องหอเ