All Chapters of FORCED LOVE พันธกานต์รัก(เลว): Chapter 11 - Chapter 20

แสงแดดยามเช้าที่เล็ดลอดออกมาจากม่านที่แง้มออกมาเล็กน้อยส่งให้ผลหญิงสาวลืมตาขึ้น ร่างบางถูกรัดกอดอยู่ในอกหนาของคนตัวโตที่พึ่งผ่านการรังแกเธอมาไม่ถึงห้าชั่วโมงตึกตึกตึกตึกเสียงหัวใจเต้นโครมครามเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าได้รูปอย่างตั้งใจ นับว่าเป็นครั้งแรกที่หลังจากทั้งสองผ่านการร่วมรักแล้วมีชายหนุ่มนอนกอดเธอเพราะปกติแล้วทุกครั้งที่เธอตื่นมักจะเจอแต่ความว่างเปล่าบนเตียงนอนเท่านั้น'ตั้งสติเพียงขวัญ' ร่างบางดึงสติของตัวเองก้มต่ำไม่พยายามมองใบหน้าของเขา มือเล็กจับที่อกข้างซ้ายที่เต้นระรัวราวกับคนที่พึ่งผ่านการวิ่งออกกำลังกายมาอย่างหนักเธอค่อยๆ แกะมือหนาออกจากตัวอย่างเบามือเพื่อไม่ให้เขารู้สึกตัวมือหนาสอดประสานแล้วกอดเธอแน่นขึ้น เปลือกตายังคงปิดสนิทกอดรัดไม่ให้เธอได้ลุกขึ้นออกไปราวกับคนตั้งใจ"นอนก่อน ฉันง่วง" เสียงทุ้มเอ่ยออกไปทั้งที่ยังคงหลับตา ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อคิดว่าเขาน่าจะยังไม่ตื่น"..." ร่างบางไม่ตอบเพราะยังขุนเคืองอยู่กับเหตุการณ์เมื่อคืนที่มันยังค้างคาในใจก็เธอ โดนคนเจ้าเล่ห์หลอกจนได้ เธอพยายามดิ้นให้หลุดออกจากการเกาะกุม แต่คนตัวโตยิ่งรัดแน่นมากขึ้น"ปล่อย! หายใจไ

"ไหวเหรอครับนาย ผมว่าพักก่อนมั้ยครับ" เสียงลูกน้องคนสนิทของธาวินเอ่ยถามผู้เป็นนายหลังจากที่เจ้าตัวเดินลงมาจากชั้นสองเพื่อจะไปทำงาน"ไม่ แล้วเรื่องที่กูให้ตามไปถึงไหนแล้ว" เสียงทุ้มเอ่ยตอบลูกน้องแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารประจำเมื่อยามเช้าตรู่ เขามักจะลงมาเวลานี้เป็นประจำซึ่งหญิงสาวร่างบางยังไม่ตื่น"นพรายงานว่ามันตามทุกฝีก้าวเลยครับ""อืม ทำตามแผนต่อไป""เอ่อ...นายครับผมว่ามันจะอันตรายไปสำหรับเธอนะครับ" ลูกน้องคนสนิทที่นับว่าเป็นทั้งมือซ้ายและมือขวาของเขาเอ่ยออกไปท่าทางกระอักกระอ่วน"ถ้ากูไม่ทำแบบนี้มันก็ไม่จบ" ชายหนุ่มตอบออกไปเสียงเรียบพลางตักข้าวเช้ามาทานด้วยแววตาคู่คมที่ไม่สามารถคาดเดาอะไรได้"ครับ ผมรู้ครับว่านายคิดมาดีแล้ว ผมแค่ถามเผื่อนายจะเปลี่ยนใจ""...กูไม่เปลี่ยนใจ ทำตามแผนต่อไป" เขานิ่งไปสักพักแล้วจึงตอบออกไป ชาญที่เป็นลูกน้องก้มหัวเคารพในการตัดสินใจของผู้เป็นนายแล้วเดินออกไปรอข้างนอกชายหนุ่มเดินทางไปทำงานประจำของเขาที่บริษัทเป็นบริษัทเกี่ยวกับการส่งออก เขาทำทั้งธุรกิจที่เป็นฝั่งขาวและดำซึ่งแน่นอนว่าธุรกิจดำที่ว่าคือการเป็นมาเฟียอันดับต้นๆ ในมาเก๊าที่สืบทอดมาจากรุ่นสู่รุ่น

"มาทำอะไร?" เสียงทุ้มของชายหนุ่มหนึ่งในกลุ่มดังขึ้นจนสองร่างบางต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง"อ้าวเรย์ ฉันมารอน้ำฟ้าหน่ะ" เสียงเล็กตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้มให้กับคนที่พึ่งจะเข้ามาทัก ซึ่งเขาคือเพื่อนสนิทในวัยเด็กที่อายุเท่ากันของเธออยู่บ้านใกล้กันมาตั้งแต่จำความได้ สองคนมักจะเล่นด้วยกันอยู่ตลอดจนสนิทกันมาก แต่เมื่อหลายปีก่อนครอบครัวของเรย์ก็ย้ายไปตั้งหลักกันที่ฝรั่งเศสเพราะแม่ของเขามีครอบครัวใหม่เป็นชาวต่างชาติจนทั้งสองคนห่างกัน ไม่ได้ติดต่อกันอยู่พักใหญ่เพราะตอนนั้นยังไม่รู้สาอะไร แล้วพึ่งมาเจออีกทีตอนที่เข้ามามหาลัยเดียวกันเสียแล้ว ทั้งสองไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเพราะคณะวิศวะนั้นถือว่าไกลกับคณะเธอพอสมควรแต่ก็ยังมีติดต่อผ่านแอพไลน์อยู่บ้าง"มาทานข้าวที่นี่เหรอ" เสียงใสถามเพื่อนสนิทของเขา"อือ ไอพวกนี้มันลากมา" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับพยักหน้าไปทางเพื่อนของเขาอีกสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆร่างบางจึงหันไปพยักหน้าแล้วทักทายทั้งสองอย่างเป็นมิตร ไม่ได้แนะนำตัวอะไรเพราะรู้จักกันมาบ้างแล้ว ชายหนุ่มคนนึงก็ยิ้มตอบให้เธอ แต่อีกคนแค่พยักหน้าแล้วมองไปทางคนตรงข้ามของเธอนิ่งๆ"พวกฉันนั่งด้วยสิ โต๊ะมันเต็มแล้วอะ" เรย์มองไปรอ

"แต่ฉันจะเอา"สิ้นประโยคเอาแต่ใจของคนตัวสูง ร่างหนาที่คุมเกมส์เริ่มขยับที่จุดเชื่อมที่ยังคงคาไว้นั้นอีกครั้ง"ซี๊ดดด เอากี่ครั้งก็แน่น" เสียงทุ้มเอ่ยพร้อมกับกระแทกที่เอวคอดของร่างบางอย่างเต็มแรงด้วยความลืมตัว"อะ อื้อ พี่วิน บะ เบา" เสียงเล็กเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกระเส่า ยิ่งเพิ่มความรู้สึกอยากในตัวของชายหนุ่มมากขึ้นจนสติที่ประคองนั้นเลือนหายหมดเอวหนายังคงกระแทกใส่เต็มแรงดังเดิม ไม่ได้ฟังคำท้วงของหญิงสาว ยิ่งเสียงกระเส่าที่เธอเอื้อนเอ่ยมากลับทำให้คนตัวสูงไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้พึ่บ พึ่บ พึ่บ"อื้อ" เสียงเล็กครางในลำคอพร้อมกับลำตัวที่โยกไปมาเพราะแรงกระแทกของชายหนุ่มเอวหนายังคงทำหน้าที่ของมันไปตามจังหวะอารมณ์รักโดยที่เสียงครวญครางดังลั่นไปทั่วห้องนอนที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นที่ร่วมรักของทั้งสองคนไปแล้ว"พี่วิน!" มือเล็กจับไปที่แขนหนาเมื่อใกล้ถึงปลายทางร่วมรัก พลางส่ายหัวให้เขาเพื่อเป็นสัญญาณว่าอย่าแตกออกมาตรงนั้นอีก"อ่าส์" ชายหนุ่มที่ครอบครองร่างกายเล็กของเธอจึงยอมทำตาม ปล่อยน้ำรักสีขุ่นออกมาเต็มหน้าท้องแบนราบแทนร่างบางนอนหลับตาพริ้มเหนื่อยหอบไปกับการร่วมรักที่เสร็จไปแล้วสองรอบผ

"นายครับ" การ์ดคนสนิทของธาวินเดินเข้ามาระหว่างที่พวกเขากำลังนั่งดื่มสังสรรค์ด้วยกัน"อืม เดี่ยวกูไป" เขาพูดอย่างรู้ทันว่าลูกน้องกำลังจะสื่อถึงอะไร ชาญก้มหัวให้เขาแล้วเดินออกไปรออีกฝั่ง"เธอไปได้แล้ว" ชายหนุ่มร่างหนาเอ่ยบอกผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างกายเขา"วันนี้ไม่ไปต่อเหรอคะ แยมรอได้ค่ะ" เสียงแหลมของหญิงสาวเอ่ยขึ้นพลางทำสีหน้าออดอ้อนเบียดนมตัวเองกับแขนหนาหวังจะไปต่อ"ฉันไม่มีอารมณ์ ออกไป" เขาเอ่ยตอบเสียงนิ่งแววตาดุดัน"แต่ว่า...""จะเดินออกไปดีๆ หรืออยากกลายเป็นศพแล้วให้ลูกน้องฉันขนออกไป" เขากดเสียงต่ำพูดออกไป ทั้งหมดที่พูดไม่ใช่แค่คำขู่ของมาเฟียแต่เขาทำมันได้จริงๆหญิงสาวเสียงแหลมหน้าซีดเผือกรีบลุกขึ้นเดินออกไปทันทีโดยที่ไม่ได้หันหลังกลับมามองแม้แต่น้อยเพราะความกลัว ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหมายจะเดินตามออกไปคุยกับลูกน้อง"เดี่ยวกูมา" เขาพูดจบประโยคนั้นแล้วเดินออกไปเลยไม่เปิดโอกาสให้เพื่อนของเขาได้ถามอะไร"ทำไมมันดูหงุดหงิดจังวะ" ไลอ้อนที่มองดูการกระทำของเพื่อนผละออกจากหญิงสาวที่ตนกำลังนัวเนียแล้วเอ่ยถามเพื่อนอีกสองคน"มึงสนใจอะไรกับเขาด้วยเหรอ?" พร้อมตอบเพื่อนออกไปเพราะตั้งแต่ที่นั