All Chapters of นางร้ายป่วนรักคาสโนว่า: Chapter 11 - Chapter 20

ออสตินดึงร่างเล็กเข้ามาประทะอกแกร่งของเขา ใช้ฝ่ามือประคองใบหน้าสวยของเธอ ก่อนจะกดริมฝีปากหนาลงไปประกบบนเรียวปากอวบอิ่มของเธออย่างแรง แรงดูดดุนเป็นไปอย่างเนิบนาบในช่วงแรก สวนทางกับความรู้สึกในใจที่เร่งเร้าให้เขาทำตามความปรารถนาของตัวเอง ด้วยการเพิ่มระดับจากรสจูบแสนหวานเป็นจูบรสร้อนแรงในทันที ความซาบซ่านจากริมฝีปากหนาเพิ่มระดับขึ้น ทำให้ร่างเล็กสั่นไหว อกอวบกระเพื่อมขึ้นลงเพราะระดับการหายใจที่รุนแรงขึ้น ความขมปร่าติดปลายลิ้นของวิสกี้ที่ชายหนุ่มดื่มมาก่อนหน้า ผสมกับความหวานล้ำของไวน์ที่เธอดื่มไปค่อนขวด แขนเล็กที่ถูกปล่อยลงข้างตัวยกขึ้นคล้องลำคอแกร่ง เมื่อรู้สึกใจเต้นรัวเร็ว แข้งขาเริ่มอ่อนแรงจนต้องหาที่ยึดเกาะพยุงตัวเอาไว้ "อืม" เสียงทุ้มครางออกมาจากลำคอ พลางจ้องมองใบหน้าสวยที่หลับตาพริ้มตอบรับจูบของเขาอย่างไม่ประสา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่คือจูบแรกของเธอ พลันมุมปากหนาก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างดีใจ ทั้งที่ริมฝีปากยังคงดูดดึงกันอยู่อย่างนั้นนานหลายนาที ก่อนที่ลมหายใจจะขาดห้วงไปเสียก่อน คนตัวสูงก็ผละออก เอาหน้าผากชนเข้ากับหน้าผากนูนของเธอ ใช้ปลายนิ้วเรียวปาดน้ำลายที่เลอะขอบปากของคนตัวเล็กออก

"อย่ารุนแรงนะ" นินิวอ้อนวอนเสียงสั่น เอาเข้าจริงที่คิดว่าตัวเองเก่ง พอลงสนามจริงถึงได้รู้ว่าตัวเองไม่ได้แม้เศษเสี้ยวความเก่งกาจของเขา ยังไงนี่ก็เป็นครั้งแรกของเธออยู่ดี เธอยังอยากได้รับการปฏิบัติจากเขาอย่างอ่อนโยนเหมือนผู้หญิงคนอื่น แม้เรื่องที่กำลังเกิดขึ้นมันไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปตามที่ควรจะเป็น "ฉันจะพยายาม แต่เธอแม่ง!!! เซ็กซี่ขนาดนี้ได้ไงว่ะ" "เซ็กซี่ไว้ในนายชม" "หยุดนินิว ถ้าเธอยังอยากให้ฉันเบากับเธออยู่" ใบหน้าคมคายเครียดขรึม พ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ ดูเหมือนความอดทนอดกลั้นของเขาจะสิ้นสุดลงเมื่อเธอมองมาด้วยสายตายั่วยวน พลางขาอ่อนของเธอก็ขยับอย่างจงใจให้มันถูไถไปกับเอ็นร้อนแข็งขืนของเขา มือหนากำลำรักสาวรูดไปมา เอามันปัดป่ายตรงปากทางรักชื้นแฉะของเธออีกครั้ง แค่เพียงสัมผัสเขาก็รู้สึกร่างกายร้อนระอุ ความเสียวกระสันแผ่ขยายปกคลุมทั้งสองร่าง หญิงสาวเม้มปากแน่น หลับตาข่มความรู้สึกวาบหวามที่เกิดขึ้นกลางกาย เธอพยายามอ้าขาเรียวออกให้กว้างมากที่สุด เพื่อรองรับตัวตนของเขาที่ไม่รู้ว่าร่องรักของเธอจะฉีกขาดไปถึงไหน "ฉันจะสอดแล้วนะ อย่าเกร็ง" เธอพยักหน้า มือเล็กที่โอบแผ่นหลังเขา จิกลงเมื่อ

นินิวมาถึงกองถ่ายเกือบจะถึงเวลานัด เพราะออสตินมัวแต่โอ้เอ้ไม่อยากให้เธอมาทำงาน อีกอย่างเธอก็เป็นคนโทรบอกพี่แจงเองว่าจะขับรถมากองถ่ายด้วยตัวเอง ทำให้เผื่อเวลารถติดไม่ถูก โชคยังดีที่ไม่มาสายจนคนอื่นในกองต้องมาคอย ส่วนออสตินก็บอกเธอว่าจะเข้าไปเคลียร์งานที่บริษัทก่อน ถึงจะเข้ามากองถ่าย ทีแรกเธอก็ไม่อยากให้เขามา เพราะยังไม่อยากให้ใครรู้ความสัมพันธ์ของเธอกับเขา คนเดียวที่เธออยากให้รู้คือโมนา แต่ทว่าเขาไม่ยอม เธอเลยใช้เวลาเกลี่ยกล่อมอยู่นานกว่าเขาจะยอม โดยยกเรื่องละครที่ยังไม่ออนแอร์ขึ้นมาอ้าง เขาก็เลยรับปากว่าจะยังไม่บอกใคร แต่ก็ยังพูดขู่เธอมาว่าหากละครออนแอร์แล้ว เธอต้องเปิดตัวว่ากำลังคบกับเขาอยู่ทันที เธอเลยจำใจต้องเออออไปก่อน เดี๋ยวพอถึงเวลานั้นเธอค่อยหาทางออกเรื่องนี้อีกที "นิว มึงตื่นสายเหรอว่ะ"อัญชันเดินตรงมาหาเธอทันทีที่เห็นเธอเดินเข้ามา"กูว่าจะโทรหาพอดี" "เออ เมื่อคืนกูนอนไม่ค่อยหลับ" "เป็นไรว่ะ เครียดเรื่องอะไรอีก" เธอส่ายหน้ารัว ปกติไม่ชอบโกหกใครอยู่แล้ว เลยไม่รู้จะยกเหตุผลไหนมาอ้างกับเพื่อนดี ยิ่งเป็นอัญชันจอมจับผิดเธอยิ่งคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงให้เพื่อนเชื่อ "มึงมีอะไรที่ย

ออสตินก้าวลงจากรถหรู ท่ามกลางเสียงของผู้คนวุ่นวายในกองถ่าย แต่สายตาเขากลับไม่ได้สนใจอะไรนอกจากมองหาร่างบางที่เขาควรจะเจอเธออยู่แถวนี้ เขากวาดตามองทั่วทุกที่ ตรงหน้าจอมอนิเตอร์ที่มีผู้กำกับนั่งอยู่และมีผู้ช่วยนักแสดง แต่กลับเห็นแค่ทีมงานยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่มีนักแสดงอยู่บริเวณนี้เลย “มองหาใครคะ”เสียงหวานเจือด้วยความรู้สึกไม่พอใจ ดังขึ้นทางด้านหลัง ทำให้ชายหนุ่มต้องหันไปมอง โมนาในชุดเดรสสีชมพู เดินเข้ามาใกล้ ยิ้มหวานตามแบบฉบับของเธอ ดวงตากลมโตมองเขาด้วยแววตาดีใจ“หรือว่ามองหาโมอยู่” ออสตินขยับตัวเล็กน้อย ราวกับรำคาญที่เธอขยับตัวเข้ามาใกล้ แต่ทว่าก็ยังรักษาท่าทีเอาไว้อยู่ เพราะเธอทำให้เขาหงุดหงิดมาตลอดทั้งวัน“ฉันแค่มาดูความเรียบร้อยของกองถ่าย” เขามองเลยเธอไปด้านหลัง“แล้วคนอื่นไปไหนกันหมด” แววตาของเขายังคงสอดส่ายหาคนที่อยากเจอที่สุด โดยไม่แม้แต่จะหันไปสบตากับหญิงสาวตรงหน้า ทำให้โมนาชะงักไปทันที แต่ก็ยังฝืนยิ้มทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “คนอื่นพักกองกันอยู่ค่ะ” “แล้วเธอล่ะ?” เขาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม เมื่อเห็นความผิดปกติว่าไม่มีนักแสดงอยู่แถวนี้สักคน มีแค่โมนาที่เดินป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้

ออสตินเดินเข้ามาในห้องนอนของนินิว เห็นเธอกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์รอเขาอยู่บนเตียงนอน ก่อนที่เธอจะหันมามองหน้าเขาแล้วเลิกคิ้วขึ้นมาด้วยความสงสัย “มีอะไร?” “ฉันมีงานด่วน” นินิวพยักหน้าเข้าใจ เธอรู้ว่านักธุรกิจแบบเขาคงจะมีงานเข้ามากระทันหันเป็นเรื่องธรรมดา เธอไม่ใช่ผู้หญิงทำตัวมีปัญหากับเรื่องพวกนี้ เพราะเธอเองก็ทำงานไม่เป็นเวลาเหมือนกัน บางครั้งถ่ายละครข้ามวันข้ามคืนก็มี หรือต้องไปถ่ายละครต่างจังหวัดครั้งละหลาย ๆ วัน ก็บ่อย เธอจึงเข้าใจและไม่คิดมากกับเรื่องพวกนี้ “ก็ไปสิ” “เดี๋ยวเลขาฉันมารับ ฉันทิ้งรถไว้ที่นี่นะ” “อืม แต่นายยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยนะ แวะกินข้าวก่อนได้หรือเปล่า” ชายหนุ่มเม้มปากแน่น ทำสีหน้าลำบากใจ ไม่กล้าพูดความจริงกับเธอว่าเขากำลังจะไปงานเลี้ยงกับโมนา ยิ่งเพิ่งมีประเด็นกันไปวันนี้ เขายิ่งไม่กล้า กลัวว่าเธอจะคิดมากไปไกล “แวะกินได้ แล้วเธอจะให้ฉันสั่งข้าวให้ก่อนไหม” “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันสั่งเอง” สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะไม่บอกความจริงเธอไปก่อน เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยหาโอกาสบอกเธอในเวลาที่เธอกำลังอารมณ์ดี ๆ คงจะดีกว่าตอนนี้ นินิวเดินมาส่งออสตินที่หน้าประตู ทำเอาชาย