Lahat ng Kabanata ng Kiss of Ruin: Kabanata 121 - Kabanata 126

Elara’s POVThe throne room feels different today.Hindi mas malamig. Hindi mas malungkot. Just… waiting.As if the entire empire is holding its breath.The torches flicker along the obsidian pillars, casting shadows that twist and crawl like restless spirits. The courtiers stand in two perfect lines—silks, jewels, polished smiles hiding sharpened fear. Their whispers die the moment I enter, pero ramdam ko pa rin ang bigat ng mga tingin nila.They look at me like I’m a ghost wearing a crown.Like they’re not sure if they should bow… or run.Good.Because the queen they thought they could control—the queen they tried to silence, tame, erase—She died in that forest.What walks on the marble now is someone reborn.Someone forged by captivity, sharpened by pain, tempered by fire.Each step of my boots echoes through the hall—steady, calm, unhurried.I used to walk beside Damian, escorted, guided, shadowed.Ngayon, mag-isa akong naglalakad.And yet, I’ve never felt less alone.Damian sta

Elara’s POVMas tahimik ang palasyo sa gabi—sobrang tahimik.Moonlight spills through the high glass ceilings, parang silver paint na dumudulas sa corridors. May mga guard na nagpa‑patrol in pairs, tahimik ang mga boots nila sa marble, pero matalim ang mga mata. After the Trial of Queens, triple ang security ko.Pero ngayong gabi, mag‑isa akong naglalakad.A queen should know her palace in silence as well as in ceremony. At saka, minsan lang ako makahanap ng totoong peace… lalo na after a day filled with noise, politics, and hidden blades.Mahina ang echo ng hakbang ko sa west wing habang nilalampasan ko ang garden doors. Bukas ang mga ito, letting the cool night air drift inside. May dalang scent ang hangin—night‑blooming roses.Sabi ni Damian, siya raw ang nagtanim nun. “They smell like danger and sweetness,” he said.For once, he wasn’t exaggerating.Huminto ako sa pintuan, letting the breeze wash over me. Ngayong gabi lang ako huminga nang buo.“You shouldn’t be alone, Your Majest

Elara’s POVYumugong parang heartbeat ang dagundong ng mga drums sa buong kabisera—steady, ceremonial, ancient.The Day of Oaths.Araw ng panunumpa ng pagkakaisa ng pinuno at ng imperyo. Dapat dalawang monarch ang magkatabi sa sun-forged dais para mag-renew ng vows—tradisyong libo-libong taon na.Isang tradisyong… napagdesisyunan kong sirain.Sa palasyo ng courtyard, siksikan ang tao—citizens, nobles, soldiers, merchants—lahat nagtitipon sa ilalim ng crimson at gold banners. Dalawang trono ang nakataas sa gitna, gawa sa obsidian at phoenix-bone; ang mga anino nila ay mahaba at matalim sa ilalim ng sikat ng araw.Yung kaliwang trono kay Damian.Yung kanan… para sa akin.Pero ngayong araw, may isang mauunang maging walang laman.Naglalakad ako sa preparation chamber, attendants nagmamadali sa paligid, inaayos ang clasps, tinatama ang silk, pinapasok sa bawat hibla ng buhok ko ang gintong tirintas. Nanging