All Chapters of เมื่อรักต้องลับ: Chapter 41 - Chapter 50

“อิแม็ก... อย่ามองกูแบบนั้นสิ กูไม่ได้ตั้งใจ” ดารินเสียงทอดอ่อน เริ่มต้นเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าฟินชะมัด จนเธอเผลอติดใจ“กูไม่ได้จะว่าอะไรมึงเรื่องนั้น” เรื่องเตชินกับเหมือนไหมที่ตอนนี้ก็ไม่ได้สนิทอะไรกันกับพวกเธอแล้วเพราะความสัมพันธ์ที่ห่างหายกันไปนานและเตชินกับเหมือนไหมก็จบกันไปนานแล้วตั้งแต่ก่อนขึ้นมหาวิทยาลัยหากดารินชอบและพึงพอใจเสียอย่าง การที่สองคนจะสานสัมพันธ์กันมันไม่ได้มีอะไรผิดตรงไหนหรือผิดกับใครหรอก ตัวเขาเองไม่ใช่คนดีขนาดที่จะผดุงความยุติธรรมอะไรมาให้เหมือนไหม เพราะเตชินกับเหมือนไหมไม่ได้เป็นอะไรกัน หากให้เลือกข้างเขาต้องเลือกดารินมากกว่าอย่างไม่ต้องสงสัยอยู่แล้วทว่าที่ภูริตเป็นห่วงที่สุดคือเขาไม่แน่ใจว่าเตชินจะจริงใจแค่ไหน คนแบบนายนั่นมันแพรวพราวหาตัวจับยาก เรื่องสาว ๆ มีไม่เคยขาดสาย หากดารินแค่คิดจะกินเล่น ๆ ให้ชีวิตพอมีสีสันเขาจะไม่ห้าม ทว่าหากดารินเกิดเอาใจลงไปเล่นขึ้นมาจริง ๆ ล่ะ…“กูกลัวมึงจะผิดหวังนะเดียร์ กูแค่ไม่อยากเห็นมึงเจ็บหรือเสียใจเพราะผู้ชายเหี้ย ๆ คนไหนอีก โดยเฉพาะกับคนอย่างไอ้เต ไอ้หมอนั่นมันร้าย” เรื่องนี้ใคร ๆ ก็รู้ดีว่าเตชินร้ายกาจข

“ใครเหรอเดียร์” ตรีฉัตรที่นั่งเงียบรอเผือกอยู่นานก็ถามขึ้นบ้าง ทุกคนในที่นี้รู้จักเตชินทั้งนั้นเพราะล้วนเรียนที่เดียวกัน ชายหนุ่มมีชื่อเสียงมากสมัยเรียนมหาวิทยาลัย หากที่ถามหมายถึงสถานะต่างหากทำไมพวกหล่อนที่สนิทกับดารินมากถึงไม่รู้ว่าสองคนนี้ไปสนิทกันตอนไหน เมื่อก่อนไม่ชอบหน้ากันไม่ใช่หรือ“เอ่อ...” อารินอึกอักไม่รู้จะตอบอย่างไร ทั้งที่ก็ตอบไปตรง ๆ ก็ได้ว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน ทว่าเมื่อสบนัยน์ตาคมคู่นั้นของชายหนุ่มเธอกลับเกรงใจ ไม่กล้าพูดเสียอย่างนั้น“อะไรยังไงกันคะสาว” วิกกี้ถามบ้าง“นั่นน่ะสิ” เป็นภูริตที่เสริมทัพ เขานั่งกอดอกเหลือบมองมาทางเตชิน ยักคิ้วหลิ่วตาใส่อย่างท้าทาย อยากรู้เหมือนกันว่าเตชินจะตอบแบบไหน“จีบเดียร์อยู่ครับ” เตชินตอบเสียงราบเรียบ หากสาว ๆ ทั้งสามกลับฮือฮา“มานี่เลย” ดารินรีบผุดลุกคว้ามือนายแพทย์หนุ่มให้ลุกขึ้นตามเธอมา หวังจะลากไปคุยกันเป็นการส่วนตัว ทว่าเตชินก็ขืนตัวไว้“ไปไหนอีเดียร์! นั่งเลยนะ มึงนั่ง!” วิกกี้ชี้นิ้วสั่งให้ดารินนั่งลงอย่างรู้เท่าทัน เตชินหัวเราะขำเพื่อน ๆ ของหญิงสาว แล้วหันไปยิ้มในหน้าให้เธอที่ทั้งเขินทั้งอายจนสองแก้มแดงซ่าน“นั่งเถอะครับ” เขาก

คืนนั้นเตชินออกจากบ้านด้วยอารมณ์ที่ไม่ปกติ แต่แทนที่จะไปหาที่ดื่มที่ไหนสักที่อย่างเคย เขากลับขับรถมุ่งตรงไปเพียงแค่ซอยถัดไป“มาทำไมเนี่ย” เสียงหวานร้องถาม พลางมองผู้ชายตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงรั้วหน้าบ้านหัวจรดเท้าอย่างประหลาดใจบ้านเราใกล้กันเพียงคนละซอยก็จริง หากไม่เคยที่เตชินจะมาถึงบ้านเช่นนี้ นัดเจอกันแต่ละทีก็มักจะออกไปข้างนอก ส่วนใหญ่ทั้งคู่จะเลือกสถานที่ไกล ๆ ด้วยไม่อยากให้คนรู้จักบังเอิญมาพบเห็นเข้า เพราะหากโดนถามไม่รู้ว่าต้องอธิบายสถานะกันแบบไหน“แม่ไม่อยู่อีกแล้วใช่ไหม” เตชินถามย้ำทั้งที่ดารินบ่นให้ฟังตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่ามารดาของเธอหนีไปดึงหน้าที่เกาหลีกับเพื่อนแล้วไม่ยอมชวนเธอไป“อือฮึ” หญิงสาวพยักหน้าหงึก ๆ ดวงตากลมโตบนใบหน้าสวยหวานที่เจือแววดื้อรั้นก็ยังมองเขาตาใสอย่างคนไม่ค่อยเข้าใจอะไรนัก ชายหนุ่มจึงอดยกหลังข้อนิ้วขึ้นมาสัมผัสแก้มเนียนใสไม่ได้ เขาถือวิสาสะแทรกตัวเองเข้ามาก่อนจะเอ่ยปากขออนุญาต“ขอเข้าบ้านหน่อยนะครับ”“ดะ เดี๋ยว อะไรของนายเนี่ย...” ถ้าจะเข้าแล้วค่อยมาขอ ก็ไม่จำเป็นต้องขอแล้วก็ได้ไหม ชิ! ดารินบ่นในใจ ทว่ากว่าจะรู้สึกตัวเตชินก็เดินลิ่ว ๆ นำหน้าตรงไปยังตัวบ้าน

เริ่มต้นมันต้องเริ่มจากลำไส้ เริ่มจากภายใน ให้กินอาหารเป็นยา เน้นผักผลไม้และเลิกรับประทานหลายอย่างที่ไม่มีประโยชน์และไม่จำเป็นต่อร่างกาย หากก็ไม่ได้เคร่งหนักมาก มีบ้างที่จะรับประทานตามโอกาสต่าง ๆ ถ้ามันหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ใด ๆ คือเธอเลิกรับประทานอาหารมื้อเย็นหลังหกโมงเย็นไปพักใหญ่แล้วตามคำบอกของเขาเตชินรับรู้มาตลอด ก็ได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับคนว่าง่าย“น่ารักมากเลยครับ ยายกวางน้อย” เขายื่นหน้าไปขโมยหอมแก้มขาวเนียนเป็นรางวัลสำหรับเด็กดีที่เชื่อฟังคุณหมอ ในหน้าหล่อเหลาอิ่มเอิบ สลัดทิ้งทุกเรื่องที่ขุ่นเคืองใจจากพี่ชาย เพียงเพราะแค่เธอยอมทำตามที่เขาเตือนเรื่องสุขภาพเพื่อตัวเธอเองแบบนี่เข้าขั้นคลั่งรักไหมนะ... เขาเองก็ไม่แน่ใจ“งั้น ต้มบะหมี่ก็ได้นะ ง่าย ๆ”“บะหมี่ไม่ดีต่อสุขภาพนะคะคุณหมอ” ดารินแหวใส่ ทั้งที่คอยบ่นเธอเรื่องรับประทานอาหารมีประโยชน์เองแท้ ๆ“นั่งรอนี่แหละ เดี๋ยวเดียร์ไปจัดการให้นะ”เตชินพยักหน้าอย่างว่าง่าย เขาส่งยิ้มหวานให้เธออย่างลูกหมาเชื่อง ๆ ตัวหนึ่งอย่างไม่รู้ตัว ทำดารินยิ้มค้างแล้วอดไม่ได้ที่จะบีบปลายจมูกโด่งคม แถมโน้มหน้าไปจุมพิตแก้มสากที่เริ่มมีตอหนวดขึ้นให้เห็น

“เดียร์แค่ถามไม่ได้ไล่ เดี๋ยววันนี้ช่วงบ่ายแม่ก็กลับมาแล้ว ถ้าเตจะกลับเลยเดียร์จะได้ออกไปพร้อมกันไงคะ”“จะไปไหนฮึ”“ว่าจะไปซูเปอร์มาร์เก็ต ซื้อของใช้ส่วนตัวนิดหน่อย วันนี้วันหยุดเตนี่นา ไปหาอะไรกินข้างนอกด้วยกันเลยไหม” ดารินถือโอกาสชวนเสียงอ้อน เพราะรับรู้ได้ถึงอารมณ์ขุ่นมัวของเขา มือบางโอบไหล่กำยำแล้วลูบไล้แก้มสากแล้วกดหอมเขาอีกฟอด“อยู่เป็น” เตชินยิ้มเบา ๆ หากก็ใจเหลวไปกับการกระทำของหญิงสาวจนได้ ดารินอ้อนเก่งและรู้ทันเขาขนาดนี้ ไม่รู้จะหาทางโงหัวขึ้นจากหลุมที่เธอขุดดักเขาได้อย่างไรสองหนุ่มสาวออกจากบ้านพร้อมกันในช่วงสาย วันนี้เป็นวันหยุดของทั้งคู่ เลยไปหาอะไรกินพร้อมกับซื้อข้าวของเครื่องใช้ตามที่ดารินวางแผนไว้ก่อนจะปิดท้ายด้วยการไปดูหนังด้วยกัน“ทำไมเวลามันเดินเร็วจัง” ดารินก้มมองเวลาที่ข้อมือหลังจากออกจากโรงหนัง พบว่าไม่ทันไรก็ใกล้ค่ำแล้วแบบนี้สินะที่เขาว่ากันว่าความสุขมักเดินไวเสมอ เธอยังอยากอยู่ใกล้เขาอยู่เลย ให้ตายเถอะ“รีบกลับบ้านไหม” เตชินถาม ดารินส่ายหน้าตอบ ถึงแม่จะไลน์มาถามแล้วว่าตอนนี้เธออยู่ไหน ท่านถึงบ้านแล้ว ทว่าดารินก็ไม่คิดรีบกลับไปเจอมารดาแต่อย่างใด ขออยู่กับผู้ชายอ