“พูดมากจังวะ” ชายหนุ่มบ่น หากก็ช้อนร่างบางขึ้นอุ้มพาเข้าห้องน้ำไป เขาช่วยจัดการทำความสะอาดจนเรียบร้อยถึงเธอจะดื้อดึงปฏิเสธ แล้วก็อุ้มเธอกลับมาวางหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง“แต่งตัวเองนะ”“เออ! สั่งอยู่ได้” ก็ไม่ได้ขอให้ช่วยทำให้หรือเปล่า“เร็ว ๆ ล่ะ หิว” เตชินยังสั่งต่อ ชายหนุ่มยืนกอดอกมองดารินจนเธอแทบทำอะไรไม่ถูก ถามว่ายังอายอยู่ไหม ก็ไม่มากเพราะเธอกับเขาน่าจะเกินเลยกว่าคำว่าอายไปมากโขแล้วในเวลาไม่ถึงหนึ่งวันดีด้วยซ้ำ“หิวก็ไปหาไรกินสิ ใครห้าม” เธอแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่ที่เขาให้คนหามาให้ ส่วนชุดเก่าที่ซักรีดเรียบร้อยก็ใส่ถุงกระดาษวางไว้ให้แล้วเช่นกัน ไม่ได้ถามว่าเขารู้ไซซ์เธอได้อย่างไร โดยเฉพาะชุดชั้นใน แต่คนอย่างเตชินคงชำนาญพอจะกะของพวกนี้ได้สบาย เพราะเขาคงผ่านผู้หญิงมาเยอะ “จะกินอะไร” เตชินถามเมื่อดารินแต่งตัวเสร็จ หญิงสาวชะงักแล้วหันมามองหน้าเขา“กินอะไรล่ะ เราต้องคุยกันก่อน”“คุยเรื่อง?”“ก็เรื่องเนี้ยะ!”“อะไรของเธอ” เตชินเลิกคิ้วถาม ทำราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดาไม่มีอะไรผิดแผกเกิดขึ้น“เราเพิ่งได้เสียกันนะเต” ดารินกัดฟันพูดเสียงเบา ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดีไม่ให้กระดากปาก เธอ
Terakhir Diperbarui : 2025-09-02
Masuk
