All Chapters of เมื่อรักต้องลับ: Chapter 61 - Chapter 70

“ก่อนจะห้าวไม่ลองนับมือนับเท้าฝั่งนั้นก่อนล่ะม้า” เตชินต่อว่าคุณหญิงพราวพรรณพลางส่งสายดาคาดโทษไปให้บอดีการ์ดที่บังอาจพาแม่เขามาถึงนี่ ทั้งที่ก็เคยสั่งเอาไว้แล้วกลัวแม่ตบดารินก็ส่วนหนึ่ง แต่กลัวฝ่ายนั้นจะสวนคืนเสียมากกว่า ดารินเคยยอมให้ใครทำร้ายอยู่ฝ่ายเดียวเสียที่ไหน เธอไม่ใช่คนที่จะเริ่มหาเรื่องใครก่อนก็จริง ทว่าก็ไม่ใช่สายหวานราวกับนางเอกในนิยาย หรือเป็นประเภทลูกสะใภ้ที่จะยอมให้แม่ผัวรังแกง่าย ๆ แล้วเอาแต่ร้องห่มร้องไห้ไหนจะภูริตที่รักดารินประหนึ่งคนในครอบครัวและไม่ใช่คนยอมใครนั่นอีกละถ้าลองปะทะกันขึ้นมาเกรงว่าจะเป็นมารดาตนที่เสียเปรียบและพาลเกลียดดารินยิ่งกว่าเก่า ลำพังแค่ที่เป็นอยู่ตอนนี้เขาก็คิดไม่ตกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่าจะทำเช่นไรให้ทั้งมารดาและคนรักเข้ากันได้ ทว่าดูจากสถานการณ์ที่เพิ่งเผชิญมาเมื่อครู่ เกรงว่าจะไม่ง่ายเสียแล้ว“เอาไงต่อล่ะทีนี้” ภูริตถามหลังจากที่พาดารินมานั่งสงบสติอารมณ์กันในบ้านจบกันทริปนั่งจิบไวน์ที่ชายหาดพัทยาหนึ่งคืนสองวันที่คิดไว้ ตอนนี้กลายเป็นว่าบรรดาเพื่อน ๆ ของดารินมานัดรวมตัวกันที่บ้านของหญิงสาวโดยไม่จำเป็นต้องมีใครนัดหมาย ทันทีที่รู้ว่าเพื่อนเพิ

เขาบอกเธอให้เชื่อใจเขา เขาจัดการทุกอย่างได้ เพียงแค่ขอเวลา ต้องรอเวลาเวลา... เวลาอะไร?ให้แม่เขาใจเย็นลงก่อน รอให้ท่านเปิดใจรับเธอเช่นนั้นหรือ แล้วทำไมเขาต้องหายไป แบบนี้มันชักจะไม่ใช่ ดารินไม่เข้าใจเลยสักนิด สถานการณ์ตอนนี้ทำให้หญิงสาวรู้สึกตงิดใจ รับรู้ได้ว่านับจากนี้หลาย ๆ อย่างกำลังจะเปลี่ยนไป และเป็นในทางเลวร้ายยิ่งกว่าเดิมอย่างไรก็ไม่รู้ช่วงบ่ายวันนั้นดารินต้องออกไปคุยงานกับอัครา วันนี้เป็นลูกค้ารายใหญ่ที่กำลังจะลงทุนสร้างคอนโดมิเนียมเฟสใหม่ใกล้มหาวิทยาลัยดังใจกลางเมืองกว่าจะจบก็เย็นย่ำอัคราเลยพาหญิงสาวแวะรับประทานอาหารด้วยกัน“หิวรึยัง” อัคราเอ่ยถามตามมารยาทระหว่างที่กำลังนั่งรออาหาร สายตาคมพลางจดจ้องอยู่กับหน้าจอสมาร์ตโฟน ไม่ได้ใส่ใจเป็นห่วงอะไรน้องมากมายนักจนได้รับคำตอบน้ำเสียงกระแทกกระทั้นกลับคืนมา“ไม่มั้ง!” ดารินส่งค้อนให้ อัคราเล่นลากเธอออกมาตั้งแต่ช่วงบ่าย ซึ่งช่วงเที่ยงเธอก็ติดงานยาวยังไม่ได้พักกินอะไรลงท้อง มีเพียงกาแฟเท่านั้นที่เธอได้รับในช่วงบ่าย หิวจนไส้จะขาด“โมโหหิวหรือเมนส์จะมา” อัคราถามด้วยน้ำเสียงเจือขำในคอเมื่อเห็นดารินเกรี้ยวกราดเช่นนี้เสมอตั้งแต่ไหนแต่ไร

ทรงโปรดจัดการสืบจนรู้ว่าวันนี้ดารินมีนัดกับลูกค้าตอนหนึ่งทุ่มกว่าและลูกค้าที่ว่าก็เป็นผู้ชาย สถานที่ที่เพื่อนรักอย่างทรงโปรดบอกเล่าให้ฟัง รวมทั้งบรรยากาศของร้านทำเอาคนรอรับข่าวสารอย่างเตชินอดกระวนกระวายไม่ได้@PASS295 BARเป็นบาร์ของเฮียภาส [1]ลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกันกับเขานั่นเอง และที่สำคัญ คนที่ดารินไปตามนัดดันเป็นเฮียตุลาพี่ชายของเขาคนที่เคยประกาศว่าจะดูแลหญิงสาวให้เองอีกต่างหาก นั่นแหละที่ทำให้เตชินอดรนทนรอให้เธอคุยงานเสร็จไม่ไหว เขาบึ่งรถตรงไปที่บาร์สุดหรูทันทีที่วางสายจากทรงโปรดสองขายาว ๆ รีบก้าวเข้าไปในโซนวีไอพีที่มีเสียงหนุ่มสาวนั่งหัวร่อต่อกระซิกกันสองต่อสองเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินแว่ว ๆ เพราะประตูห้องเปิดแง้มเอาไว้บานประตูถูกผลักสุดแรงเกิดจนเปิดอ้า ทำสองคนในห้องตกใจโดยเฉพาะหญิงสาวที่หันขวับมามองตามเสียง“เต...” ใบหน้าสวยที่ยิ้มกว้างจนตาหยีบัดนี้หุบฉับ“เดียร์มานี่” เตชินคว้าแขนเรียวเสลากระชากเธอมายืนเคียงข้างกันอย่างหวงแหนราวกับจะไม่ยอมปล่อยเธอไปให้ใครหน้าไหนทั้งนั้นแม้แต่กับพี่ชาย ก่อนจะหันไปหาตุลาแล้วตะคอกใส่หน้าอย่างไม่คิดเกรงใจกันอีกต่อไปแล้ว“เฮียแม่ง! ทำไมทำแบบนี้วะ”“ก

“หายไปไหนมาเดียร์ แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้กลับบ้านดึก ทำไมไม่เชื่อแม่บ้างเลย” คุณนายดาหวันที่นั่งกอดอกรอลูกสาวอยู่บนโซฟาหน้าทีวีรีบผุดลุกขึ้นมาเปิดปากบ่นทันทีเมื่อเห็นว่าลูกสาวเพียงคนเดียวกลับเข้าบ้านมาในตอนห้าทุ่มกว่าแล้ว“ดึกดื่นป่านนี้แล้วแกหายหัวไปไหนมา เลิกงานตั้งแต่ห้าโมงเย็นนู่นไม่ใช่รึไง ทำไมถึงเถลไถล ฮึ!”“ที่ถามนี่แม่อยากฟังคำตอบแบบไหน” ดารินถอนหายใจเฮือกอย่างเหนื่อยหน่าย อยากฟังว่าเธอไปเจอกับเตชินมาหรือเปล่าสิท่า สายแม่ต้องรายงานบ้างแล้วละถึงได้คอยต้อนรับเธอกลับบ้านจนดึกดื่นปานนี้ตั้งแต่มารดารู้เรื่องระหว่างเธอกับเตชิน นอกจากท่านจะสั่งให้เลิกยุ่งเกี่ยวคบหากันอย่างเด็ดขาดแล้วยังคอยจับตามองและให้คนคอยตามสอดส่องควบคุมลูกสาวแทบจะทุกฝีก้าวเวลาดารินออกไปไหนมาไหนยกเว้นเรื่องการทำงาน“อย่ามายอกย้อนฉันนะเดียร์ แกไปเจอมันมาอีกแล้วใช่ไหม”จากแม่ที่ไม่เคยบังคับกะเกณฑ์อะไรทั้งนั้น แม่ที่เคยให้อิสระในการใช้ชีวิตและการตัดสินใจกับลูกเต็มที่ บัดนี้กลับตรงกันข้ามจนดารินอึดอัด“เขามาหาเดียร์เอง ไม่ได้นัดเจออะไรกันทั้งนั้น เดียร์ไปคุยงานแม่ก็รู้ตารางงานเดียร์หมดแล้วนี่นา”“แล้วมันมาหาแกทำไม

“เราอยากรู้ไม่ใช่เหรอ พี่ก็ช่วยอยู่นี่ไงคะ” เขาก็แค่ช่วยให้น้องสาวสมหวังอย่างที่ตั้งใจ ผิดตรงไหนดารินพูดอะไรไม่ออก เป็นเธอเองนั่นแหละที่อยากจะรู้จนต้องใช้วิธีที่ตุลาเสนอมา ว่าให้เราสองคนแสร้งเป็นคนรักกัน เพื่อที่มารดาเธอจะได้ห้ามแล้วยอมเล่าเรื่องทุกอย่างให้เธอฟังง่าย ๆ เธอแค่ไม่คิดว่ามารดาจะเจ็บปวดใจเช่นนี้ตุลามองดาหวันที่นั่งลงกับพื้น กอดเข่าก้มหน้าก้มตาร้องไห้อย่างเจ็บปวดมีดารินเข้าไปสวมกอดปลอบใจ เขายกยิ้มหยันเบา ๆ เมื่อคิดว่า ครั้งหนึ่งเขากับมารดาก็เคยอยู่ในสภาพนี้ หากต่างกันที่สถานการณ์เท่านั้นในวันนั้นคนที่ได้ชื่อว่าพ่อ กับคนที่มารดาเขาเรียกว่าเพื่อนรักและไว้ใจมากที่สุดนอนกอดกันในบ้านของเขา แก้ผ้าเริงรักกันบนเตียงของเขา วันนั้นแม่เขาร้องไห้เจียนขาดใจ มีแค่เขาที่เข้าไปกอด คอยซับน้ำตาให้ คอยปลอบใจเด็กสี่ขวบคนอื่นเขาจดจำเรื่องอะไรไม่อาจรู้ แต่ตัวเขาในวันนั้นกลับมีแต่ภาพความทรงจำที่แสนจัญไรไม่อาจลืมเลือนจนมาถึงวันนี้ สามสิบกว่าปีก็ยังลืมไม่ได้สภาพเขาและมารดาในวันนั้น น่าเวทนากว่าดาหวันในวันนี้หลายเท่า แต่เพราะเห็นแก่ดารินที่เขาเอ็นดูมาก ๆ หรอกนะถึงจะยอมจบทุกอย่างเพียงเท่านี้“จบ