All Chapters of เมียบำเรอไร้รัก: Chapter 11 - Chapter 20

95 Chapters

๓ เมียหายล้อมคอก

  อิชย์ออกจากบ้านด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง เขายังจดจำสายตาที่มองตามท้ายรถยนต์ของตนได้ไม่ลืม แววตาคู่นั้นหม่นเศร้าและมองตามจนลับตากันและกัน เหตุใดหล่อนมองเขาแบบนั้น แล้วไยเขาจึงได้ใจหายแบบนี้...         วันนี้มีบรรดาเจ้าของพาสัตว์เลี้ยงแสนรักเข้ามารักษารวมทั้งครบรอบตรวจสุขภาพหลายราย เขาและดนัยจึงวุ่นอยู่กับการตรวจรักษาสัตว์แทบจะทั้งวัน กระทั่งใกล้เวลาเกือบบ่ายสามโมงครึ่งมีสายเรียกเข้ายาวนานครึ่งนาที แต่เขาก็ติดพันเสียจนไม่ได้รับ พอนึกได้ก็มีเคสด่วนที่ต้องตรวจต่อ เลยลืมเสียสนิทจนกระทั่งถึงเวลาปิดคลินิก         “ผมกลับก่อนนะพี่” ดนัยหยิบกระเป๋าขึ้นไปถือพร้อมกับรับโทรศัพท์ อิชย์พยักหน้าให้กับรุ่นน้องและเดินออกจากร้านตามอีกฝ่ายไปติดๆ เมื่อเข้ามานั่งภายในตัวรถ จึงนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้ประมาณหนึ่งชั่วโมงมีสายเรียกเข้า เมื่อเห็นชื่อที่โชว์หน้าจอพลันขมวดคิ้วมุ่นพร้อมกดโทร.ออกทันที         “ครับป้าแม้น ขอโทษที
last updateLast Updated : 2025-09-16
Read more

๓ เมียหายล้อมคอก

 ที่สถานีขนส่ง จันทร์กระจ่างส่งเงินให้คนขับรถรับจ้าง แล้วลากกระเป๋าเดินทางตรงไปยังรถประจำทางที่จอดอยู่ภายในสถานีขนส่งของจังหวัด ร่างระหงตรงไปยังช่องจำหน่ายตั๋ว นั่งรอไม่นานรถโดยสารคันโตก็เคลื่อนตัวออกจากสถานีขนส่ง ทะยานสู่จุดหมายปลายทางที่ใครหลายคนต่างจดจ่อรอคอย...         เมื่อออกมาจากตัวเมืองได้สักพัก สองข้างทางที่เต็มไปด้วยตึกรามบ้านช่องก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นทุ่งหญ้าสลับกับบ้านเรือนของผู้คน หญิงสาวกอดอกแล้วมองออกไปทางหน้าต่างด้วยสายตาเลื่อนลอย ความรู้สึกยามนี้ขมปร่า แม้พยายามไม่คิดถึงคนที่เพิ่งจากมาแต่ไม่ง่ายเลยสักนิดที่จะทำแบบนั้น         เหตุผลของการจากมาโดยไม่กล่าวลา เพียงต้องการบอกเขาให้รู้ว่าการที่ปล่อยให้ใครสักคนต้องรอโดยไร้จุดหมาย และถูกมองอย่างคนหมดความสำคัญนั้นให้ความรู้สึกเป็นเช่นไร แต่เหตุผลแท้จริงของการลาจาก คือหล่อนรู้แล้วว่าไม่มีทางแทรกเข้าไปในหัวใจของเขาได้ ไม่ว่าจะทำดีแค่ไหนก็ตาม เพราะในนั้นยังคงเป็นที่ของเหมือนแพรเสมอ หล่อนจึงเลือกที่จะเดินออ
last updateLast Updated : 2025-09-16
Read more

๓ เมียหายล้อมคอก

  “ไม่เจอครับ” เขาตอบเสียงเรียบแต่แฝงอาการอ่อนล้า ส่วนสีหน้าที่แสดงออกเคร่งขรึมกว่าทุกวัน ขณะที่คนฟังใจหายวาบ ทุกคนเกิดความรู้สึกเดียวกันคือ เป็นห่วง...         “ผู้หญิงตัวคนเดียวแบบนั้นจะไปที่ไหนได้ น้องเคยพูดหรือเปรยให้ฟังบ้างหรือเปล่าว่าอยากไปที่ไหน”         นางมนพรเอ่ยถามลูกชายด้วยน้ำเสียงร้อนรน ระหว่างนั้นนายอังกูรได้เห็นแววตาไหววูบของลูกชายที่บ่งบอกถึงความกังวลใจและรู้สึกผิด         “มานั่งก่อนเถอะ หิวหรือเปล่า”         ชายหนุ่มเหลือบตามองบิดา ลมหายใจพรูพรั่งพร้อมส่ายหน้า         “ไม่หิวครับ”         แน่นอน ตอนนี้ไม่มีใครคิดอยากจะกินอะไรทั้งนั้น         ร่างสูงนั่งลงบนเก้าอี้ข้างมารดา ส่วนบิดานั่งข้างๆ ลูกสาว นางแม้นและจอ
last updateLast Updated : 2025-09-16
Read more

๔ ที่พักใจ

  ๔ที่พักใจ  เมื่อมาถึงจุดหมายปลายทาง จันทร์กระจ่างก็ขึ้นรถรับจ้างที่นัดแนะเอาไว้ล่วงหน้า มุ่งตรงสู่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงจึงมาถึง ทันทีที่ก้าวลงจากรถพร้อมกระเป๋าเดินทางสองใบ คนที่ออกมาจากบ้านและชะเง้อคอเมียงมองก็เบิกตากว้างด้วยความดีใจ         “จันทร์!!”         จันทร์กระจ่างยิ้มทั้งน้ำตา เมื่อปัทมาเดินแกมวิ่งออกมาจากตัวบ้านสองชั้นกึ่งไม้กึ่งปูน ยิ้มแป้นตรงมาหา         “โอ๊ย ฉันกำลังเป็นห่วงแกอยู่เลย นี่กำลังหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทร.หาอยู่พอดี ไป เข้าบ้านกัน” ปัทมาแย่งกระเป๋าของเพื่อนไปถือ อีกข้างจับจูงมือเพื่อนรักดึงเข้าบ้าน โดยมีบิดาและมารดาออกมายืนรอต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอ่อนโยน         “สวัสดีค่ะ” หญิงสาวไหว้ทำความเคารพนายสถาพรและนางอำภา สองสามีภรรยาผู้เป็นบิดาและมารดาของปัทมาเพื่อนรัก ผู้
last updateLast Updated : 2025-09-16
Read more

๔ ที่พักใจ

 วันนี้เป็นวันหยุด แต่อิชย์ออกจากบ้านแต่เช้า เขาเข้าไปพบเพื่อนที่เป็นตำรวจเรื่องของจันทร์กระจ่าง จากนั้นจึงเข้าไปดูวัวที่ฟาร์มตามปกติ ใบหน้าของเขาค่อนข้างเคร่งขรึมกว่าปกติจนไม่มีใครกล้าแซวเหมือนทุกวัน ขณะเดียวกันเรื่องของจันทร์กระจ่างเริ่มแพร่สะพัด เพราะมีคนตาดีเห็นหญิงสาวลากกระเป๋าขึ้นรถโดยสารเมื่อวันก่อน         “มึงได้ข่าวเมียพี่อิชย์ย้ายออกจากบ้านหรือเปล่าวะ” คนงานชายเอ่ยขึ้น เมื่อร่างสูงของนายจ้างเดินผ่านไปได้สักพัก         “แว่วๆ มาเหมือนกัน นี่เรื่องจริงเหรอวะ กูนึกว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันซะอีก” คนตอบทำหน้าแปลกใจแกมงุนงง         “จริง เมื่อวานมีคนเห็นคุณจันทร์หอบกระเป๋าสองใบขึ้นรถทัวร์ที่ขนส่ง”         “จริงดิ ไปไหนวะ”         “เขาว่าปลายทางไปราชบุรีนะ แต่มันก็ไม่แน่ อาจจะลงระหว่างทางก่อนถึงก็ได้” 
last updateLast Updated : 2025-09-16
Read more

๔ ที่พักใจ

  วันที่สองของการมาพักบ้านเพื่อน จันทร์กระจ่างตื่นแต่เช้าด้วยความเคยชิน เมื่อปัทมาตื่นตั้งแต่ตีห้า หญิงสาวจึงตื่นพร้อมเพื่อน          “บอกให้นอนต่อก็ไม่นอน” ปัทมาบ่นเบาๆ ทำให้คนที่ลุกขึ้นมาช่วยเพื่อนทำกับข้าวยิ้มตอบ         “ตอนอยู่สระบุรีฉันก็ตื่นแต่เช้าแบบนี้นี่แหละ” เจ้าของเสียงหวานตอบยิ้มๆ ปัทมาเหลือบตามองเพื่อนแล้วอดยิ้มไม่ได้ตามเคย วันแรกจันทร์กระจ่างค่อนข้างเงียบ หล่อนจึงไม่คิดซักถาม ปล่อยให้อีกฝ่ายพักผ่อนตามสบาย พอเข้าวันที่สอง เพื่อนรักมีรอยยิ้มเพิ่มมากขึ้นจึงถึงเวลาที่ต้องถามไถ่เรื่องราวต่างๆ         “รู้ไหม ว่าฉันดีใจแค่ไหนที่แกบอกว่าจะมาอยู่ด้วย”         จันทร์กระจ่างชะงักมือเล็กน้อย แต่เมื่อสบตาของคนข้างๆ จึงได้เห็นประกายตาแห่งความจริงใจที่อีกฝ่ายส่งมา ดวงตากลมโตของปัทมาฉายชัดเจนว่ายินดีมากแค่ไหน      
last updateLast Updated : 2025-09-16
Read more

๕ สายใยผูกใจ

  ๕สายใยผูกใจ  สามวันแล้วที่จันทร์กระจ่างจากไป ที่เคยคิดว่าคงไม่รู้สึกอะไร แต่ยิ่งนานไปเขายิ่งรู้สึก ความรู้สึกที่เกิดขึ้นเหล่านี้คือความไม่เป็นสุข ในตอนกลางวันเขามีงานให้ต้องทำจึงหยุดคิดถึงใครบางคนได้ชั่วขณะ แต่พอตกดึกเขาต้องกลายเป็นคนที่นอนมองที่นอนฝั่งที่เคยมีเจ้าของร่างหอมกรุ่นและนุ่มนิ่มอยู่อย่างนั้น เป็นความรู้สึกใจหาย เพราะคนที่เคยมีอยู่ เวลานี้ไม่มีอีกต่อไป         ตื๊ดด.... เสียงเรียกเข้าดังขึ้นขณะที่อิชย์กำลังจะออกจากบ้าน เขาฝากคลินิกเอาไว้กับดนัย ฝากฟาร์มเอาไว้กับบิดาและหัวหน้าคนงาน ส่วนตัวเขาตั้งใจออกไปตามหาจันทร์กระจ่าง         แต่ถ้าไม่ได้รักเมียคนนี้แกก็ปล่อยเขาไปเถอะ         จู่ๆ ประโยคที่มารดากล่าวกับเขาเมื่อวันก่อนก็ดังขึ้นในความคิด ชายหนุ่มเม้มปาก พลางบอกตนเองอย่างคนพาล         ก็อยู่กันมาได้
last updateLast Updated : 2025-09-16
Read more

๕ สายใยผูกใจ

  ภายในกระท่อมน้อยหน้าบ้านของปัทมา จันทร์กระจ่างกำลังนั่งดูรายละเอียดบ้านเช่าที่เพื่อนรักช่วยดูมาให้ ทว่าก็ยังไม่มีหลังไหนทำให้หญิงสาวรู้สึกอยากตกลงปลงใจเลยสักหลัง มือเรียววางปากกาลง พร้อมกับยกมือขึ้นกุมขมับพลางบีบเบาๆ เมื่อรู้สึกมึนงง ตาลายคล้ายจะเป็นลม          ท่าทางพะอืดพะอมของจันทร์กระจ่าง ทำให้คนที่ยกเครื่องดื่มและผลไม้ออกมาวางลงบนโต๊ะตรงหน้าขมวดคิ้วมอง         “เป็นอะไรจันทร์ หน้าดูซีดๆ นะ”         คนถูกถามเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนพลางทอดถอนลมหายใจยาว หลุบตาซ่อนบางอย่างในความคิด จากนั้นเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยอาการคลื่นเหียนอยากอาเจียนขึ้นมา         “ไม่รู้สิ อยู่ๆ ก็อยากจะอ้วก”         ปัทมาขมวดคิ้ว พลางขยับเข้าไปใกล้แล้วยกมือขึ้นอังหน้าผากของเพื่อนรัก ก่อนจะดึงกลับแล้วนั่งลงข้างกันนั่นเอง&nbs
last updateLast Updated : 2025-09-16
Read more

๕ สายใยผูกใจ

  อิชย์ออกมาจากที่พักของเพื่อนตำรวจที่เขาแวะค้างแรมเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของภรรยา แม้ว่าฝ่ายนั้นจะให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่เกี่ยวกับเรื่องนี้และแนะนำให้เขากลับไปรอความคืบหน้าที่บ้าน ให้อีกฝ่ายจัดการจะดีกว่า แต่เขาไม่อาจรอได้จริงๆ ยิ่งได้ข้อมูลมาพอสมควรแบบนี้ ก็ยิ่งร้อนรน         ขณะที่กำลังขับรถมุ่งตรงไปยังจังหวัดราชบุรี เขาสังเกตเห็นรถยนต์คันหนึ่งขับตามมาห่างๆ ดวงตาคมกริบมองไปข้างหน้า เมื่อเห็นปั๊มน้ำมันจึงแวะเข้าไป เขามองกระจกส่องหลัง รถคันเดิมยังขับตามเข้ามา เมื่อเขาหยุดบริเวณหน้าห้องน้ำ รถคันนั้นก็เข้ามาจอดเทียบท่า ชายหนุ่มหันไปมองอย่างดูเชิงอยู่ครู่ใหญ่ ทว่าคนขับรถยังไม่ยอมลงมา เขาจึงตัดสินใจลงจากรถ ทันทีที่ประตูของเขาปิด เจ้าของรถคันข้างๆ ก็เปิดออก         ชายฉกรรจ์หน้าดุสองคนลงมาจากรถยนต์คันนั้น เดินตามเขาเข้าไปในห้องน้ำชาย แล้วหยุดอยู่ข้างๆ ต่างลอบสังเกตกันและกัน เมื่อคนอื่นๆ ออกไปกันหมด อิชย์ก็เอ่ยถามขึ้น   
last updateLast Updated : 2025-09-16
Read more

๕ สายใยผูกใจ

  “พี่เต้มานานหรือยัง”         ทินกรละสายตาจากจันทร์กระจ่างมายิ้มให้คนรักพลางตอบ         “เพิ่งมาสักครึ่งชั่วโมงเอง” เขาตอบพลางเบนสายตาไปยังจันทร์กระจ่างอีกครั้ง หญิงสาวสบตาชายที่เพื่อนกำลังคบหาแล้วยกมือไหว         “นี่จันทร์ เพื่อนปัทเอง” ปัทมาบอกกับชายหนุ่ม ทินกรรับไหว้พร้อมพยักหน้ายิ้ม         “ยินดีที่ได้รู้จักครับ ได้ยินปัทพูดถึงมาหลายครั้งแล้ว วันนี้ได้เจอตัวจริงสักที แล้วไม่สบายเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ”         จันทร์กระจ่างสบตาปัทมาแวบหนึ่ง เป็นเพื่อนรักที่ตอบคำถามนี้เสียเอง เพราะรู้ดีว่าเพื่อนยังไม่พร้อมที่จะบอกเรื่องนี้กับใครโดยเฉพาะคนนอก         “ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะ ว่าแต่พี่เต้กินอะไรมาหรือยัง นี่ก็เที่ยงพอดีเลย”      &n
last updateLast Updated : 2025-09-16
Read more
PREV
123456
...
10
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status