All Chapters of เมียบำเรอไร้รัก: Chapter 91 - Chapter 95

“ขอโทษทีค่ะ จันทร์ก็มัวแต่ยุ่งๆ กับเรื่องของลูก” “มีใครพาไปหาหมอหรือยัง” “พาไปแล้วค่ะ แต่ดีที่ยังเป็นไม่มาก หมอเลยให้กลับมานอนพักที่บ้าน จันทร์เลยให้หยุดไปก่อน หายดีค่อยมาทำงาน” ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะบอกกับหญิงสาว “จันทร์อยู่กับลูกเถอะ พี่ซักเอง เผื่อน้องอิ่มหิวขึ้นมาจันทร์จะได้ให้นมลูก” พูดจบร่างสูงก็ลุกขึ้นจากพื้นบ้าน แล้วคว้าตะกร้าผ้าจากมือภรรยามาถือเอาไว้เอง “ขอบคุณนะคะ สามีจันทร์น่ารักที่สุดในโลกเลย” หญิงสาวยิ้มหวาน ทำให้คนใจดีน่ารักที่สุดในโลกยิ้มหน้าบาน “งั้นจันทร์ต้องเตรียมตอบแทนพี่แล้วแหละ” เขายักคิ้วหลิ่วตา พลางทำตาวาวแล้วมองด้วยสายตาโลมเลียจนหญิงสาวค้อนขวับ “รีบไปเถอะค่ะพ่อคนหื่น คิดแต่เรื่องนี้อยู่ได้” อิชย์หัวเราะขัน พลางบอกขณะสาวเท้าออกไป “อยู่กับเมียจะให้คิดอะไรได้เล่า” สิ้นเสียงหัวเราะของสามี หญิงสาวก็ได้แต่ส่ายหน้า ทว่าดวงตาเป็นประกายแห่งความสุข แม้หล่อนจะบ่นเขาไปบ้าง แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่เคยปฏิเสธเขาลงสักครั้ง เพราะมันก็คือความสุขของหล่อนเช่นเดียวกัน ที่ทำให้คนที่รักมีความสุ

เวลาเกือบสามทุ่มของคืนหนึ่ง จันทร์กระจ่างกำลังนั่งพิมพ์งานเหมือนทุกครั้งที่มีโอกาส เพราะถึงแม้จะยุ่งกับการดูแลลูกและสามีมากแค่ไหน ก็ยังคงรับจ็อบแปลหนังสือและเขียนนิยายที่รักเสมอ ก่อนหยุดชะงักเมื่อหันไปเห็นสันหนังสือที่เป็นผลงานการเขียนของหล่อนเข้า ครั้งหนึ่ง อิชย์เคยหยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาอ่าน ‘เมียบำเรอไร้รัก’ เรื่องราวในนั้นคือส่วนหนึ่งในชีวิตของหล่อนและเขา วันนั้นจึงทำให้อิชย์เงียบซึมไปทั้งวัน ‘พี่เพิ่งรู้ว่าตัวเองเลวและแย่แค่ไหน ที่ทำให้จันทร์เหมือนตกอยู่ในนรกแบบนั้น’ นั่นคือประโยคหนึ่งที่เขากล่าวออกมาในค่ำคืนนั้น และหล่อนก็กลายเป็นคนที่ปลอบใจพ่อคนจิตใจอ่อนไหวตลอดทั้งคืน แต่พอตื่นขึ้นมา คนที่ปวดเมื่อยไปทั้งตัวกลับกลายเป็นหล่อน แต่พ่อคนอ่อนไหวดันสดใสกระปรี้กระเปร่าอยู่คนเดียว เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกมา ทำให้หญิงสาวที่กำลังยิ้มจางๆ ให้กับความทรงจำหันไปมอง พอดีกับคนตัวสูงที่มีเพียงผ้าขนหนูพันกายท่อนล่างโน้มกายลงมาจูบแก้มนุ่มของภรรยา “ไปอาบน้ำได้แล้ว” “อาบเร็วจัง ถึงห้านาทีไหม” หญิงสาวมองตามสามีที่เดินไปหยิบเสื้อผ้าที่หล่อนเตรียมเอาไว้ใ